Με επιχείρημα τις διαφορές ανάμεσα στην εθνική και την ιστορική ταυτότητα
Η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας θέλει να αλλάξουν τα σχολικά συγγράμματα χωρίς τη χρήση «εθνόμετρου» και να μετατραπούν σε γνωμοδοτικά τα συμβούλια στα ΑΕΙ - Πώς συνδέει τη Μικρασιατική καταστροφή με το προσφυγικό
Να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία της ιστορίας χωρίς τη χρήση «εθνόμετρου», και να μετατραπούν σε γνωμοδοτικά τα συμβούλια στα ΑΕΙ, δηλώνει σε συνέντευξη της, στην «Καθημερινή» η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου, η οποία μετά την πολύμηνη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και παρά την ιδεολογική της αντίθεση για τους τελευταίους, εκφράζεται θετικά, αποκλείοντας κάθε περίπτωση πολιτικού καιροσκοπισμού.
Η υπουργός για τα σχολικά ιστορικά βιβλία δηλώνει, ότι «πρέπει να πάψει να μπαίνει σε καλούπια εθνόμετρου η έρευνα και η άποψη των επιστημόνων για την Ιστορία και όπως αυτή διδάσκεται στο σχολείο».
Στην Ελλάδα, συνεχίζει, εθνική ιστορία θεωρείται ό,τι κάποιοι έχουν επιβάλει. Δηλαδή αυτό που οι ίδιοι θεωρούν πως αποτελεί την εθνική ιστορία των Ελλήνων. Για παράδειγμα χαρακτηρίζει την Μικρασιατική καταστροφή ως ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός, το οποίο, όμως, «δεν συνέβη επειδή οι Έλληνες είναι Έλληνες με μια συγκεκριμένη μοίρα, αλλά είναι ένα μεγάλο εθνικό γεγονός, επειδή το προσφυγικό είναι μεγάλο ζήτημα στην ανθρώπινη ιστορία».
Η κυρία Αναγνωστοπούλου, παρουσιάζοντας τη διαφορά ιστορικής και εθνικής ταυτότητας, σημειώνει ότι ο εθνικιστής έχει «τη μανία ότι τα κατορθώματα του έθνους του, αποτελούν εθνική ιδιομορφία».
Εξηγεί δε, ότι «ο εθνικιστής θεωρεί ότι ο Κολοκοτρώνης υπήρξε επειδή ήταν Έλληνας και επειδή ο ηρωισμός είναι ίδιον της φυλής, ενώ ο ιστορικός τον κατατάσσει ως ηρωική μορφή μιας ευρωπαϊκής περιόδου επαναστάσεων».
Ερωτηθείσα για το κρυφό σχολείο σημειώνει ότι «εάν υπήρχε ή όχι αφορά την ιστορική έρευνα» και ότι η Ορθόδοξη εκκλησία είχε θρησκευτικά σχολεία. Επισημαίνει ακόμη, ότι στη δημόσια ιστορία το σχολείο ως δημόσιο αγαθό είναι προϊόν του έθνους-κράτους.
Για την υπόθεση της Μαρίας Ρεπούση, η οποία είχε εκφράσει παρεμφερείς απόψεις η κυρία Αναγνωστοπούλου, ομολογεί ότι «φοβήθηκα τον φανατισμό που έστησε έναν άνθρωπο στον τοίχο με τάση απομόνωσής του ως εθνικό προδότη».
Σε ότι αφορά στην στάση της απέναντι στα Συμβούλια, η υπουργός απαντά ότι δεν έπραξαν αυτό για το οποίο ορίστηκαν (εξεύρεση πόρων για τα ιδρύματα) και προσθέτει: «Σε πολλές περιπτώσεις λειτούργησαν αντιδημοκρατικά στο θέμα της προεπιλογής υποψηφίων πρυτάνεων. Συχνά αδυνατούσαν να συνεδριάσουν λόγω της απουσίας πολλών μελών τους στο εξωτερικό, ενώ την ίδια στιγμή εντός των ΑΕΙ δημιουργήθηκε μια δυσλειτουργική δυαρχία ανάμεσα στον πρύτανη και το Συμβούλιο».
Πρώτο Θέμα
ΓΕΥΜΑ ΜΕ ΤΗΝ «Κ»
Σία Αναγνωστοπούλου: Να μη μπαίνει εθνόμετρο στα σχολικά βιβλία Ιστορίας
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ
Εικονογράφηση: TITINA XAΛMATZH
«Τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας πρέπει να αλλάξουν. Πρέπει να πάψει να μπαίνει σε καλούπια εθνόμετρου η έρευνα και η άποψη των επιστημόνων για την Ιστορία και όπως αυτή διδάσκεται στο σχολείο. Στην Ελλάδα εθνική ιστορία θεωρείται ό,τι κάποιοι έχουν επιβάλει. Δηλαδή, αυτό που οι ίδιοι θεωρούν –και όχι οι ιστορικοί επιστήμονες– πως αποτελεί την εθνική ιστορία των Ελλήνων», ανέφερε η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου, σε κάποια στιγμή από εκείνες της κουβέντας που ο συνομιλητής καταλαβαίνει ότι ο ομιλών παθιάζεται με το θέμα και οφείλει να μην τον διακόψει. «Για παράδειγμα, η Μικρασιατική Καταστροφή είναι ένα μεγάλο εθνικό γεγονός. Ομως δεν συνέβη επειδή οι Ελληνες είναι Ελληνες με μια συγκεκριμένη μοίρα, αλλά είναι μεγάλο εθνικό γεγονός επειδή το προσφυγικό είναι μεγάλο ζήτημα στην ανθρώπινη ιστορία. Ετσι πρέπει να το ερμηνεύουμε για να έχουμε πλήρη ιστορική γνώση».
Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών του Εθνικού Ινστιτούτου Ανατολικών Γλωσσών της Γαλλίας-INALCO, με μεταπτυχιακό τίτλο στην Ιστορία από τη Σορβόννη και ένα διδακτορικό στην Ιστορία από την École des hautes études en sciences sociales, η Σία Αναγνωστοπούλου δίδαξε επί εννέα χρόνια στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου και συνεχίζει τη διδασκαλία ως καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Οταν της πρότεινα να γευματίσουμε, μου απάντησε θετικά, προσθέτοντας ότι θα ήταν ωραίο να κάνουμε μια κουβέντα για την Ιστορία. Είναι κάτι που την καίει, λοιπόν. Αλλωστε, όπως λέει και η ίδια, ο τρόπος διδασκαλίας της Ιστορίας στο σχολείο θα τεθεί στον εθνικό διάλογο, με τον πρόεδρο της Επιτροπής Σοφών, ομότιμο καθηγητή Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνη Λιάκο, να έχει μιλήσει στην «Κ» για δημιουργία ιστορικής και όχι εθνικής ταυτότητας. Η κ. Αναγνωστοπούλου φέρνει ως παράδειγμα τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη για να περιγράψει τις θέσεις της.
«Ο εθνικιστής έχει την άποψη, τη μανία ότι τα κατορθώματα του έθνους του είναι εθνική ιδιομορφία. Δηλαδή, για παράδειγμα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπήρξε επειδή είμαστε Ελληνες και επειδή ο ηρωισμός είναι ίδιον της ελληνικής φυλής. Αντίθετα, ο ιστορικός λέει ότι ο Κολοκοτρώνης είναι μια ηρωική μορφή μιας ευρωπαϊκής περιόδου επαναστάσεων», τονίζει, όταν ρωτώ για τη διαφορά ιστορικής και εθνικής ταυτότητας.
– Το τελευταίο διάστημα μεγαλώνει το ενδιαφέρον των Ελλήνων για την Ιστορία. Γεμίζουν οι αίθουσες των ιστορικών σεμιναρίων. Διαθέτουμε ιστορική κουλτούρα;
– Oχι, και αυτό είναι λάθος των πανεπιστημίων. Ενώ στον χώρο της Ιστορίας έχουμε παραγωγή επιστημονικής έρευνας διεθνούς επιπέδου, αυτή η έρευνα δεν μπορεί να διαχυθεί στις κατώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης, διότι έχουν αναλάβει κάποιες δυνάμεις το εθνόμετρο και βάσει αυτού μετρούν την εθνική συνείδηση. Παρεμβαίνουν στην εκπαιδευτική διαδικασία δυνάμεις που κρατούν αιχμάλωτες τις πολιτικές ηγεσίες.
– Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις;
– Δεν θέλω να το προσωποποιήσω. Είναι περισσότερο δυνάμεις που λειτουργούν ως η κοινή γνώμη, που είναι διάχυτες στα κόμματα και σε διάφορους φορείς της κοινωνίας. Οικειοποιούνται την κοινή γνώμη και επιβάλλουν πολύ εύκολα τις εθνικιστικές απόψεις τους, διότι η κοινή γνώμη δεν διαθέτει ιστορική κουλτούρα.
– Υπήρξε κρυφό σχολειό;
– Αν υπήρχε ή όχι αφορά την ιστορική έρευνα. Στη δημόσια Ιστορία όμως είναι κρίσιμο να καταλάβουμε ότι το σχολείο ως δημόσιο αγαθό είναι προϊόν του έθνους-κράτους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε σχολεία θρησκευτικά όπως η Μεγάλη του Γένους Σχολή για να αναπαράγει την εξουσία της.
– Την ίδια θέση είχε διατυπώσει η Μαρία Ρεπούση και είχε εισπράξει οξύτατες αντιδράσεις.
– Με την υπόθεση της Μαρίας, ξεκινώντας από το βιβλίο της Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού το 2006, φοβήθηκα τoν φανατισμό που έστησε έναν άνθρωπο στον τοίχο με μια τάση απομόνωσής του ως εθνικού προδότη. Απαιτούνται μάχες και θάρρος και από τις πολιτικές ηγεσίες και από την επιστημονική κοινότητα για να προχωρήσουν τα πράγματα. Δεν μπορεί ένας επιστήμονας να γίνεται βορά για τις απόψεις του. Μου έκανε κάκιστη εντύπωση όταν ο Ανδρέας Λοβέρδος, πανεπιστημιακός ο ίδιος, είπε ότι ευτυχώς εμείς οι πολιτικοί δεν ακούμε τους επιστήμονες που κάθονται στα σαλόνια τους. Βέβαια, ο χρυσαυγίτης θεωρείται εθνικός πατριώτης στη συνείδηση κάποιων, ίσως πολλών. Εγώ, αντίθετα, θεωρούμαι εθνικός μειοδότης. Αυτό για μένα φτάνει.
Η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ δεν είναι καιροσκοπισμός
«Λατρεύω να διαβάζω, να γράφω και να διδάσκω Ιστορία. Με την πολιτική ασχολιόμουν συνέχεια. Αλλωστε, ο ιστορικός είναι ο πολιτικός του παρελθόντος και άρα η πολιτική είναι στο αίμα μου», απαντά όταν ρωτώ για την ενασχόλησή της με την πολιτική. Δηλώνει πως η κρίση την οδήγησε να θέσει υποψηφιότητα, ξεκινώντας από τις Ευρωεκλογές του 2014. Συμπεριελήφθη στη δωδέκατη θέση μεταξύ των υποψηφίων και ακολούθησαν οι εθνικές εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου. Δηλώνει πως εξεπλάγη όταν βρέθηκε στην τρίτη εκλόγιμη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στην Αχαΐα. «Ο λαός της Αχαΐας δεν με γνώριζε, αλλά βασίστηκε στο βιογραφικό μου. Μου το έλεγαν στις περιοδείες που έκανα», υποστηρίζει, θεωρώντας την επιτυχία της ως ένδειξη αλλαγής της νοοτροπίας των πολιτών. Προς επίρρωσιν, η κ. Αναγνωστοπούλου δοκιμάστηκε στον εκλογικό στίβο μιας περιφέρειας όπου το στίγμα τους θέτουν θεσμικοί φορείς με τελείως διαφορετικές θέσεις, όπως ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος. Από την άλλη, ας μην ξεχνάμε ότι σημαντικό ρόλο στην αναγνωρισιμότητα των υποψηφίων παίζουν οι τηλεοπτικές εμφανίσεις τους.
– Θυμάμαι, όταν τον Ιανουάριο ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τους ΑΝΕΛ, συνάδελφοί σας ιστορικοί σχολίαζαν τη θέση σας, καθώς γνώριζαν τη μεγάλη ιδεολογική απόστασή σας από τους ΑΝΕΛ και το λαϊκό-εθνικό στίγμα τους. Δεν είναι πολιτικός καιροσκοπισμός η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;
– Δεν υπήρχε άλλος να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Με το Ποτάμι είμαστε σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις σε κρίσιμα ζητήματα. Παρότι είμαι απόλυτα αντίθετη ιδεολογικά με τους ΑΝΕΛ, είδα μια εντιμότητα από την πλευρά τους. Οι ΑΝΕΛ δεν ζήτησαν ποτέ από τον ΣΥΡΙΖΑ να μην περάσει κάποιο θέμα στη Βουλή για να μας στηρίξουν. Οπότε η επιλογή των ΑΝΕΛ από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πολιτικός καιροσκοπισμός.
– Είστε καινούργια βουλευτής, επιστήμονας. Σας αρέσει η εικόνα της Βουλής;
– Στον δημόσιο βίο όλο και πιο συχνά καταγράφονται επιθέσεις επί προσωπικού. Τόσο στη Βουλή όσο και εκτός αυτής. Η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία βιαιότητας. Και αυτό με διαλύει. Ξεχάσαμε να αντιπαρατιθέμεθα για λόγους πολιτικούς που δεν είναι προσωπικοί.
– Τα μαλλιά σας έχουν σχολιασθεί. Σε φιλική παρέα είπατε πως δεν μπορεί όλες οι γυναίκες να είναι σαν την Ελένη Μενεγάκη.
– Θεωρώ γελοίο μετά 150 χρόνια φεμινιστικού κινήματος οι γυναίκες να κρίνονται για τα μαλλιά και το μακιγιάζ τους.
Η συναλλαγή στην εκλογή πρυτάνεων και το μέλλον των Συμβουλίων
«Οι αλλαγές που εισήγαγε στη λειτουργία των ΑΕΙ ο νόμος του 2011 είχαν ιδεολογικό πρόσημο. Οι εμπνευστές του νόμου θεωρούσαν ότι τα πανεπιστήμια δεν λειτουργούσαν καλά και άρα τους χρειαζόταν ένας τύπος χωροφύλακα, και αυτός ήταν το Συμβούλιο», λέει η Σία Αναγνωστοπούλου, καθώς η συζήτηση φτάνει στα ζητήματα των ΑΕΙ και των αλλαγών που προωθεί η νυν ηγεσία του υπουργείου Παιδείας στη λειτουργία των ιδρυμάτων. Εμβληματικότερες όλων –και με σαφή ιδεολογική εμμονή εκ μέρους της κυβέρνησης, παρά τις διαφορετικές πρακτικές που εφαρμόζονται στις χώρες του ΟΟΣΑ– η μετατροπή των Συμβουλίων σε γνωμοδοτικά όργανα και η επιστροφή της φοιτητικής ψήφου στις πρυτανικές εκλογές.
– Γιατί είστε αρνητική στη θεσμοθέτηση Συμβουλίων; Είναι μοντέλο διοίκησης που έχει υιοθετηθεί σε όλο τον προηγμένο κόσμο.
– Τα Συμβούλια, στις περισσότερες περιπτώσεις, από τη στιγμή που εξελέγησαν λειτούργησαν σαν ένα όργανο κηδεμονίας του πανεπιστημίου. Γνωρίζω πώς λειτουργούν και τι έργο επιτελούν στα δυτικά πανεπιστήμια. Για παράδειγμα, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου το Συμβούλιο έχει γνωμοδοτικό χαρακτήρα και ασχολείται με την εξεύρεση πόρων για το ίδρυμα. Αυτό για το οποίο υποτίθεται ότι θεσμοθετήθηκαν τα Συμβούλια στην Ελλάδα, δηλαδή να βοηθήσουν στην εξεύρεση πόρων για το ΑΕΙ, δεν το έκαναν. Επίσης, τα Συμβούλια λειτούργησαν σε πολλές περιπτώσεις αντιδημοκρατικά στο θέμα της προεπιλογής υποψηφίων πρυτάνεων. Προέκριναν υποψηφίους και απέκλεισαν άλλους ανάλογα με την ιδεολογία τους. Στο σκέλος της λειτουργίας τους, τα Συμβούλια δεν μπορούσαν να συνεδριάσουν καν διότι πολλά μέλη τους ήταν στο εξωτερικό. Την ίδια στιγμή, δημιουργήθηκε εντός των ΑΕΙ μια δυσλειτουργική δυαρχία ανάμεσα στον πρύτανη και το Συμβούλιο. Ωστόσο κάθε χώρα έχει την παράδοσή της. Το ελληνικό πανεπιστήμιο από τον 19ο αιώνα λειτούργησε ως μοχλός της δημοκρατίας. Δεν μπορούμε να αποφασίζουμε στη λογική να τα αλλάξουμε όλα με τρόπο που δεν αρμόζει στην κοινότητα.
– Οι υποστηρικτές των Συμβουλίων αντιτείνουν ότι δεν δόθηκε στον νέο θεσμό ο απαραίτητος χρόνος για να δοκιμαστεί, οι αντιδράσεις από πρυτάνεις και την ισχυρή Σύνοδο Πρυτάνεων υπήρξαν έντονες, ενώ και οι υπουργοί επέδειξαν ολιγωρία να θωρακίσουν θεσμικά τα Συμβούλια πιέζοντας για τη σύσταση Εσωτερικών Κανονισμών και Οργανισμών στα ΑΕΙ. Ομως, αυτός είναι αντίλογος στον λόγο ΣΥΡΙΖΑ. Εσείς, η νυν κυβέρνηση τι προτείνετε;
– Κατ’ αρχήν στον εθνικό διάλογο για την παιδεία θα τεθεί το ζήτημα των Συμβουλίων και ο ρόλος τους. Η πανεπιστημιακή κοινότητα μπορεί να αποφασίσει να υπάρχει Συμβούλιο με καθορισμένες αρμοδιότητες, χωρίς να δημιουργείται δυαρχία και αντιδημοκρατικές λειτουργίες, και να το εντάξει σαν ένα νέο όργανο στη δημοκρατική παράδοση των πανεπιστημίων. Ο συγκεντρωτισμός του πανεπιστημίου ήταν στο μυαλό των εμπνευστών του νόμου 4009, κάποιοι εκ των οποίων είναι ιδεοληπτικοί. Η μεγάλη δύναμη του πανεπιστημίου είναι ο δημοκρατικός χαρακτήρας, και την τελευταία 30ετία έχει αναδειχθεί ακαδημαϊκό προσωπικό υψηλών προσόντων.
– Εάν τεθούν όλα αυτά στον διάλογο, για ποιο λόγο νομοθετείτε τώρα ρυθμίσεις που αποτελούν επιστροφή στο κακοφορμισμένο μοντέλο του 1982; Είναι η λύση στα σύγχρονα προβλήματα των ΑΕΙ; Είναι δημοκρατική η αρπαγή καλπών, όπως έχει συμβεί πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια σε εκλογές για ανάδειξη πρυτάνεων; Είναι δημοκρατία η συναλλαγή φοιτητικών παρατάξεων με υποψήφιους πρυτάνεις;
– Είναι δυνατόν να μην έχουμε φοιτητική συμμετοχή στις εκλογές των οργάνων του ΑΕΙ; Οι συναλλαγές που αναφέρετε δεν γίνονται εξαιτίας των φοιτητικών παρατάξεων. Γίνονται πάντα ανάμεσα στους παράγοντες που καθορίζουν ένα αποτέλεσμα. Δηλαδή, οι συναλλαγές ανάμεσα στους υποψηφίους πρυτάνεις και τους εκλέκτορες-πανεπιστημιακούς είναι καλύτερες; Εκείνες ανάμεσα σε υποψηφίους πρυτάνεις και Συμβούλια; Εχουμε δαιμονοποιήσει τη συναλλαγή με τις φοιτητικές παρατάξεις. Εγώ δεν ήμουν ποτέ σε φοιτητική παράταξη αλλά έβλεπα ότι δεν ακουγόταν η φωνή των ακομμάτιστων πανεπιστημιακών με άποψη και αξία. Δεν αποκλείεις τη συμμετοχή των φοιτητών για να αποκτήσεις ένα αξιοκρατικό ΑΕΙ. Αυτό που κάνεις είναι να αφήσεις την κοινότητα να λειτουργήσει ελεύθερα.
– Εως τώρα άλλα δείχνει η εμπειρία.
– Κοιτάξτε πώς περιορίστηκαν τα τραπεζάκια των παρατάξεων αφού εισαγάγαμε τον ηλεκτρονικό τρόπο προεγγραφής φοιτητών. Μπορεί η Πολιτεία να εξασφαλίσει ηλεκτρονικές εγγραφές και τα συγγράμματα και οι σημειώσεις να δίνονται εγκαίρως στους φοιτητές; Η έλλειψή τους έκανε πανίσχυρες τις παρατάξεις. Εκεί δημιουργείται το πελατειακό κράτος στα πανεπιστήμια. Από την άλλη, ποιος έκανε κολεγιές με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ; Εμείς; Δεν μπορούν να φορτώνουν στην Αριστερά τον πελατειακό χαρακτήρα που αναπτύχθηκε επί ΠΑΣΟΚ.
– Πολλοί εκτιμούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετεξελιχθεί σε ΠΑΣΟΚ.
– Μένει να αποδειχθεί. Θεωρώ ότι είμαστε σε πόλεμο.
Η συνάντηση
Ξεκινήσαμε για γεύμα – είχαμε εκ των προτέρων συμφωνήσει να βρεθούμε στο εστιατόριο του Πάρκου Ελευθερίας, το οποίο κατέληξε δείπνο λόγω των υποχρεώσεών της στο υπουργείο Παιδείας. Εκείνη επέλεξε καλαμάρι σχάρας και εγώ μπιφτέκια σχάρας, και μια σαλάτα χορταρικών. Τα συνοδεύσαμε με ένα ποτήρι κρασί εκείνη, εγώ με μια μπίρα χωρίς αλκοόλ. Στο τέλος, είπε όχι στον καφέ καθώς δεν θα μπορούσε να τον συνοδεύσει με ένα τσιγάρο.Το σέρβις του εστιατορίου ήταν υποδειγματικό. Ο λογαριασμός ήταν 51 ευρώ.
Oι σταθμοί της
1959
Γεννιέται στην Πάτρα.
1977
Εισάγεται στη Φιλοσοφική Αθηνών. Γνωριμία με τον, μετέπειτα σύζυγο, Παναγιώτη Γιαννακόπουλο.
1980
Ενταξη στο ΚΚΕ Εσωτερικού.
1982
Μεταπτυχιακά στη Σορβόννη.
1993
Διδακτορικός τίτλος.
1993
Ενταξη στον Συνασπισμό.
1995
Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
2004
Καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
2015
Εκλέγεται βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Καθημερινή
Να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία της ιστορίας χωρίς τη χρήση «εθνόμετρου», και να μετατραπούν σε γνωμοδοτικά τα συμβούλια στα ΑΕΙ, δηλώνει σε συνέντευξη της, στην «Καθημερινή» η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου, η οποία μετά την πολύμηνη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και παρά την ιδεολογική της αντίθεση για τους τελευταίους, εκφράζεται θετικά, αποκλείοντας κάθε περίπτωση πολιτικού καιροσκοπισμού.
Η υπουργός για τα σχολικά ιστορικά βιβλία δηλώνει, ότι «πρέπει να πάψει να μπαίνει σε καλούπια εθνόμετρου η έρευνα και η άποψη των επιστημόνων για την Ιστορία και όπως αυτή διδάσκεται στο σχολείο».
Στην Ελλάδα, συνεχίζει, εθνική ιστορία θεωρείται ό,τι κάποιοι έχουν επιβάλει. Δηλαδή αυτό που οι ίδιοι θεωρούν πως αποτελεί την εθνική ιστορία των Ελλήνων. Για παράδειγμα χαρακτηρίζει την Μικρασιατική καταστροφή ως ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός, το οποίο, όμως, «δεν συνέβη επειδή οι Έλληνες είναι Έλληνες με μια συγκεκριμένη μοίρα, αλλά είναι ένα μεγάλο εθνικό γεγονός, επειδή το προσφυγικό είναι μεγάλο ζήτημα στην ανθρώπινη ιστορία».
Η κυρία Αναγνωστοπούλου, παρουσιάζοντας τη διαφορά ιστορικής και εθνικής ταυτότητας, σημειώνει ότι ο εθνικιστής έχει «τη μανία ότι τα κατορθώματα του έθνους του, αποτελούν εθνική ιδιομορφία».
Εξηγεί δε, ότι «ο εθνικιστής θεωρεί ότι ο Κολοκοτρώνης υπήρξε επειδή ήταν Έλληνας και επειδή ο ηρωισμός είναι ίδιον της φυλής, ενώ ο ιστορικός τον κατατάσσει ως ηρωική μορφή μιας ευρωπαϊκής περιόδου επαναστάσεων».
Ερωτηθείσα για το κρυφό σχολείο σημειώνει ότι «εάν υπήρχε ή όχι αφορά την ιστορική έρευνα» και ότι η Ορθόδοξη εκκλησία είχε θρησκευτικά σχολεία. Επισημαίνει ακόμη, ότι στη δημόσια ιστορία το σχολείο ως δημόσιο αγαθό είναι προϊόν του έθνους-κράτους.
Για την υπόθεση της Μαρίας Ρεπούση, η οποία είχε εκφράσει παρεμφερείς απόψεις η κυρία Αναγνωστοπούλου, ομολογεί ότι «φοβήθηκα τον φανατισμό που έστησε έναν άνθρωπο στον τοίχο με τάση απομόνωσής του ως εθνικό προδότη».
Σε ότι αφορά στην στάση της απέναντι στα Συμβούλια, η υπουργός απαντά ότι δεν έπραξαν αυτό για το οποίο ορίστηκαν (εξεύρεση πόρων για τα ιδρύματα) και προσθέτει: «Σε πολλές περιπτώσεις λειτούργησαν αντιδημοκρατικά στο θέμα της προεπιλογής υποψηφίων πρυτάνεων. Συχνά αδυνατούσαν να συνεδριάσουν λόγω της απουσίας πολλών μελών τους στο εξωτερικό, ενώ την ίδια στιγμή εντός των ΑΕΙ δημιουργήθηκε μια δυσλειτουργική δυαρχία ανάμεσα στον πρύτανη και το Συμβούλιο».
Πρώτο Θέμα
ΓΕΥΜΑ ΜΕ ΤΗΝ «Κ»
Σία Αναγνωστοπούλου: Να μη μπαίνει εθνόμετρο στα σχολικά βιβλία Ιστορίας
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ
«Τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας πρέπει να αλλάξουν. Πρέπει να πάψει να μπαίνει σε καλούπια εθνόμετρου η έρευνα και η άποψη των επιστημόνων για την Ιστορία και όπως αυτή διδάσκεται στο σχολείο. Στην Ελλάδα εθνική ιστορία θεωρείται ό,τι κάποιοι έχουν επιβάλει. Δηλαδή, αυτό που οι ίδιοι θεωρούν –και όχι οι ιστορικοί επιστήμονες– πως αποτελεί την εθνική ιστορία των Ελλήνων», ανέφερε η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου, σε κάποια στιγμή από εκείνες της κουβέντας που ο συνομιλητής καταλαβαίνει ότι ο ομιλών παθιάζεται με το θέμα και οφείλει να μην τον διακόψει. «Για παράδειγμα, η Μικρασιατική Καταστροφή είναι ένα μεγάλο εθνικό γεγονός. Ομως δεν συνέβη επειδή οι Ελληνες είναι Ελληνες με μια συγκεκριμένη μοίρα, αλλά είναι μεγάλο εθνικό γεγονός επειδή το προσφυγικό είναι μεγάλο ζήτημα στην ανθρώπινη ιστορία. Ετσι πρέπει να το ερμηνεύουμε για να έχουμε πλήρη ιστορική γνώση».
Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών του Εθνικού Ινστιτούτου Ανατολικών Γλωσσών της Γαλλίας-INALCO, με μεταπτυχιακό τίτλο στην Ιστορία από τη Σορβόννη και ένα διδακτορικό στην Ιστορία από την École des hautes études en sciences sociales, η Σία Αναγνωστοπούλου δίδαξε επί εννέα χρόνια στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου και συνεχίζει τη διδασκαλία ως καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Οταν της πρότεινα να γευματίσουμε, μου απάντησε θετικά, προσθέτοντας ότι θα ήταν ωραίο να κάνουμε μια κουβέντα για την Ιστορία. Είναι κάτι που την καίει, λοιπόν. Αλλωστε, όπως λέει και η ίδια, ο τρόπος διδασκαλίας της Ιστορίας στο σχολείο θα τεθεί στον εθνικό διάλογο, με τον πρόεδρο της Επιτροπής Σοφών, ομότιμο καθηγητή Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνη Λιάκο, να έχει μιλήσει στην «Κ» για δημιουργία ιστορικής και όχι εθνικής ταυτότητας. Η κ. Αναγνωστοπούλου φέρνει ως παράδειγμα τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη για να περιγράψει τις θέσεις της.
«Ο εθνικιστής έχει την άποψη, τη μανία ότι τα κατορθώματα του έθνους του είναι εθνική ιδιομορφία. Δηλαδή, για παράδειγμα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπήρξε επειδή είμαστε Ελληνες και επειδή ο ηρωισμός είναι ίδιον της ελληνικής φυλής. Αντίθετα, ο ιστορικός λέει ότι ο Κολοκοτρώνης είναι μια ηρωική μορφή μιας ευρωπαϊκής περιόδου επαναστάσεων», τονίζει, όταν ρωτώ για τη διαφορά ιστορικής και εθνικής ταυτότητας.
– Το τελευταίο διάστημα μεγαλώνει το ενδιαφέρον των Ελλήνων για την Ιστορία. Γεμίζουν οι αίθουσες των ιστορικών σεμιναρίων. Διαθέτουμε ιστορική κουλτούρα;
– Oχι, και αυτό είναι λάθος των πανεπιστημίων. Ενώ στον χώρο της Ιστορίας έχουμε παραγωγή επιστημονικής έρευνας διεθνούς επιπέδου, αυτή η έρευνα δεν μπορεί να διαχυθεί στις κατώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης, διότι έχουν αναλάβει κάποιες δυνάμεις το εθνόμετρο και βάσει αυτού μετρούν την εθνική συνείδηση. Παρεμβαίνουν στην εκπαιδευτική διαδικασία δυνάμεις που κρατούν αιχμάλωτες τις πολιτικές ηγεσίες.
– Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις;
– Δεν θέλω να το προσωποποιήσω. Είναι περισσότερο δυνάμεις που λειτουργούν ως η κοινή γνώμη, που είναι διάχυτες στα κόμματα και σε διάφορους φορείς της κοινωνίας. Οικειοποιούνται την κοινή γνώμη και επιβάλλουν πολύ εύκολα τις εθνικιστικές απόψεις τους, διότι η κοινή γνώμη δεν διαθέτει ιστορική κουλτούρα.
– Υπήρξε κρυφό σχολειό;
– Αν υπήρχε ή όχι αφορά την ιστορική έρευνα. Στη δημόσια Ιστορία όμως είναι κρίσιμο να καταλάβουμε ότι το σχολείο ως δημόσιο αγαθό είναι προϊόν του έθνους-κράτους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε σχολεία θρησκευτικά όπως η Μεγάλη του Γένους Σχολή για να αναπαράγει την εξουσία της.
– Την ίδια θέση είχε διατυπώσει η Μαρία Ρεπούση και είχε εισπράξει οξύτατες αντιδράσεις.
– Με την υπόθεση της Μαρίας, ξεκινώντας από το βιβλίο της Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού το 2006, φοβήθηκα τoν φανατισμό που έστησε έναν άνθρωπο στον τοίχο με μια τάση απομόνωσής του ως εθνικού προδότη. Απαιτούνται μάχες και θάρρος και από τις πολιτικές ηγεσίες και από την επιστημονική κοινότητα για να προχωρήσουν τα πράγματα. Δεν μπορεί ένας επιστήμονας να γίνεται βορά για τις απόψεις του. Μου έκανε κάκιστη εντύπωση όταν ο Ανδρέας Λοβέρδος, πανεπιστημιακός ο ίδιος, είπε ότι ευτυχώς εμείς οι πολιτικοί δεν ακούμε τους επιστήμονες που κάθονται στα σαλόνια τους. Βέβαια, ο χρυσαυγίτης θεωρείται εθνικός πατριώτης στη συνείδηση κάποιων, ίσως πολλών. Εγώ, αντίθετα, θεωρούμαι εθνικός μειοδότης. Αυτό για μένα φτάνει.
Η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ δεν είναι καιροσκοπισμός
«Λατρεύω να διαβάζω, να γράφω και να διδάσκω Ιστορία. Με την πολιτική ασχολιόμουν συνέχεια. Αλλωστε, ο ιστορικός είναι ο πολιτικός του παρελθόντος και άρα η πολιτική είναι στο αίμα μου», απαντά όταν ρωτώ για την ενασχόλησή της με την πολιτική. Δηλώνει πως η κρίση την οδήγησε να θέσει υποψηφιότητα, ξεκινώντας από τις Ευρωεκλογές του 2014. Συμπεριελήφθη στη δωδέκατη θέση μεταξύ των υποψηφίων και ακολούθησαν οι εθνικές εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου. Δηλώνει πως εξεπλάγη όταν βρέθηκε στην τρίτη εκλόγιμη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στην Αχαΐα. «Ο λαός της Αχαΐας δεν με γνώριζε, αλλά βασίστηκε στο βιογραφικό μου. Μου το έλεγαν στις περιοδείες που έκανα», υποστηρίζει, θεωρώντας την επιτυχία της ως ένδειξη αλλαγής της νοοτροπίας των πολιτών. Προς επίρρωσιν, η κ. Αναγνωστοπούλου δοκιμάστηκε στον εκλογικό στίβο μιας περιφέρειας όπου το στίγμα τους θέτουν θεσμικοί φορείς με τελείως διαφορετικές θέσεις, όπως ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος. Από την άλλη, ας μην ξεχνάμε ότι σημαντικό ρόλο στην αναγνωρισιμότητα των υποψηφίων παίζουν οι τηλεοπτικές εμφανίσεις τους.
– Θυμάμαι, όταν τον Ιανουάριο ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τους ΑΝΕΛ, συνάδελφοί σας ιστορικοί σχολίαζαν τη θέση σας, καθώς γνώριζαν τη μεγάλη ιδεολογική απόστασή σας από τους ΑΝΕΛ και το λαϊκό-εθνικό στίγμα τους. Δεν είναι πολιτικός καιροσκοπισμός η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;
– Δεν υπήρχε άλλος να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Με το Ποτάμι είμαστε σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις σε κρίσιμα ζητήματα. Παρότι είμαι απόλυτα αντίθετη ιδεολογικά με τους ΑΝΕΛ, είδα μια εντιμότητα από την πλευρά τους. Οι ΑΝΕΛ δεν ζήτησαν ποτέ από τον ΣΥΡΙΖΑ να μην περάσει κάποιο θέμα στη Βουλή για να μας στηρίξουν. Οπότε η επιλογή των ΑΝΕΛ από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πολιτικός καιροσκοπισμός.
– Είστε καινούργια βουλευτής, επιστήμονας. Σας αρέσει η εικόνα της Βουλής;
– Στον δημόσιο βίο όλο και πιο συχνά καταγράφονται επιθέσεις επί προσωπικού. Τόσο στη Βουλή όσο και εκτός αυτής. Η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία βιαιότητας. Και αυτό με διαλύει. Ξεχάσαμε να αντιπαρατιθέμεθα για λόγους πολιτικούς που δεν είναι προσωπικοί.
– Τα μαλλιά σας έχουν σχολιασθεί. Σε φιλική παρέα είπατε πως δεν μπορεί όλες οι γυναίκες να είναι σαν την Ελένη Μενεγάκη.
– Θεωρώ γελοίο μετά 150 χρόνια φεμινιστικού κινήματος οι γυναίκες να κρίνονται για τα μαλλιά και το μακιγιάζ τους.
Η συναλλαγή στην εκλογή πρυτάνεων και το μέλλον των Συμβουλίων
«Οι αλλαγές που εισήγαγε στη λειτουργία των ΑΕΙ ο νόμος του 2011 είχαν ιδεολογικό πρόσημο. Οι εμπνευστές του νόμου θεωρούσαν ότι τα πανεπιστήμια δεν λειτουργούσαν καλά και άρα τους χρειαζόταν ένας τύπος χωροφύλακα, και αυτός ήταν το Συμβούλιο», λέει η Σία Αναγνωστοπούλου, καθώς η συζήτηση φτάνει στα ζητήματα των ΑΕΙ και των αλλαγών που προωθεί η νυν ηγεσία του υπουργείου Παιδείας στη λειτουργία των ιδρυμάτων. Εμβληματικότερες όλων –και με σαφή ιδεολογική εμμονή εκ μέρους της κυβέρνησης, παρά τις διαφορετικές πρακτικές που εφαρμόζονται στις χώρες του ΟΟΣΑ– η μετατροπή των Συμβουλίων σε γνωμοδοτικά όργανα και η επιστροφή της φοιτητικής ψήφου στις πρυτανικές εκλογές.
– Γιατί είστε αρνητική στη θεσμοθέτηση Συμβουλίων; Είναι μοντέλο διοίκησης που έχει υιοθετηθεί σε όλο τον προηγμένο κόσμο.
– Τα Συμβούλια, στις περισσότερες περιπτώσεις, από τη στιγμή που εξελέγησαν λειτούργησαν σαν ένα όργανο κηδεμονίας του πανεπιστημίου. Γνωρίζω πώς λειτουργούν και τι έργο επιτελούν στα δυτικά πανεπιστήμια. Για παράδειγμα, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου το Συμβούλιο έχει γνωμοδοτικό χαρακτήρα και ασχολείται με την εξεύρεση πόρων για το ίδρυμα. Αυτό για το οποίο υποτίθεται ότι θεσμοθετήθηκαν τα Συμβούλια στην Ελλάδα, δηλαδή να βοηθήσουν στην εξεύρεση πόρων για το ΑΕΙ, δεν το έκαναν. Επίσης, τα Συμβούλια λειτούργησαν σε πολλές περιπτώσεις αντιδημοκρατικά στο θέμα της προεπιλογής υποψηφίων πρυτάνεων. Προέκριναν υποψηφίους και απέκλεισαν άλλους ανάλογα με την ιδεολογία τους. Στο σκέλος της λειτουργίας τους, τα Συμβούλια δεν μπορούσαν να συνεδριάσουν καν διότι πολλά μέλη τους ήταν στο εξωτερικό. Την ίδια στιγμή, δημιουργήθηκε εντός των ΑΕΙ μια δυσλειτουργική δυαρχία ανάμεσα στον πρύτανη και το Συμβούλιο. Ωστόσο κάθε χώρα έχει την παράδοσή της. Το ελληνικό πανεπιστήμιο από τον 19ο αιώνα λειτούργησε ως μοχλός της δημοκρατίας. Δεν μπορούμε να αποφασίζουμε στη λογική να τα αλλάξουμε όλα με τρόπο που δεν αρμόζει στην κοινότητα.
– Οι υποστηρικτές των Συμβουλίων αντιτείνουν ότι δεν δόθηκε στον νέο θεσμό ο απαραίτητος χρόνος για να δοκιμαστεί, οι αντιδράσεις από πρυτάνεις και την ισχυρή Σύνοδο Πρυτάνεων υπήρξαν έντονες, ενώ και οι υπουργοί επέδειξαν ολιγωρία να θωρακίσουν θεσμικά τα Συμβούλια πιέζοντας για τη σύσταση Εσωτερικών Κανονισμών και Οργανισμών στα ΑΕΙ. Ομως, αυτός είναι αντίλογος στον λόγο ΣΥΡΙΖΑ. Εσείς, η νυν κυβέρνηση τι προτείνετε;
– Κατ’ αρχήν στον εθνικό διάλογο για την παιδεία θα τεθεί το ζήτημα των Συμβουλίων και ο ρόλος τους. Η πανεπιστημιακή κοινότητα μπορεί να αποφασίσει να υπάρχει Συμβούλιο με καθορισμένες αρμοδιότητες, χωρίς να δημιουργείται δυαρχία και αντιδημοκρατικές λειτουργίες, και να το εντάξει σαν ένα νέο όργανο στη δημοκρατική παράδοση των πανεπιστημίων. Ο συγκεντρωτισμός του πανεπιστημίου ήταν στο μυαλό των εμπνευστών του νόμου 4009, κάποιοι εκ των οποίων είναι ιδεοληπτικοί. Η μεγάλη δύναμη του πανεπιστημίου είναι ο δημοκρατικός χαρακτήρας, και την τελευταία 30ετία έχει αναδειχθεί ακαδημαϊκό προσωπικό υψηλών προσόντων.
– Εάν τεθούν όλα αυτά στον διάλογο, για ποιο λόγο νομοθετείτε τώρα ρυθμίσεις που αποτελούν επιστροφή στο κακοφορμισμένο μοντέλο του 1982; Είναι η λύση στα σύγχρονα προβλήματα των ΑΕΙ; Είναι δημοκρατική η αρπαγή καλπών, όπως έχει συμβεί πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια σε εκλογές για ανάδειξη πρυτάνεων; Είναι δημοκρατία η συναλλαγή φοιτητικών παρατάξεων με υποψήφιους πρυτάνεις;
– Είναι δυνατόν να μην έχουμε φοιτητική συμμετοχή στις εκλογές των οργάνων του ΑΕΙ; Οι συναλλαγές που αναφέρετε δεν γίνονται εξαιτίας των φοιτητικών παρατάξεων. Γίνονται πάντα ανάμεσα στους παράγοντες που καθορίζουν ένα αποτέλεσμα. Δηλαδή, οι συναλλαγές ανάμεσα στους υποψηφίους πρυτάνεις και τους εκλέκτορες-πανεπιστημιακούς είναι καλύτερες; Εκείνες ανάμεσα σε υποψηφίους πρυτάνεις και Συμβούλια; Εχουμε δαιμονοποιήσει τη συναλλαγή με τις φοιτητικές παρατάξεις. Εγώ δεν ήμουν ποτέ σε φοιτητική παράταξη αλλά έβλεπα ότι δεν ακουγόταν η φωνή των ακομμάτιστων πανεπιστημιακών με άποψη και αξία. Δεν αποκλείεις τη συμμετοχή των φοιτητών για να αποκτήσεις ένα αξιοκρατικό ΑΕΙ. Αυτό που κάνεις είναι να αφήσεις την κοινότητα να λειτουργήσει ελεύθερα.
– Εως τώρα άλλα δείχνει η εμπειρία.
– Κοιτάξτε πώς περιορίστηκαν τα τραπεζάκια των παρατάξεων αφού εισαγάγαμε τον ηλεκτρονικό τρόπο προεγγραφής φοιτητών. Μπορεί η Πολιτεία να εξασφαλίσει ηλεκτρονικές εγγραφές και τα συγγράμματα και οι σημειώσεις να δίνονται εγκαίρως στους φοιτητές; Η έλλειψή τους έκανε πανίσχυρες τις παρατάξεις. Εκεί δημιουργείται το πελατειακό κράτος στα πανεπιστήμια. Από την άλλη, ποιος έκανε κολεγιές με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ; Εμείς; Δεν μπορούν να φορτώνουν στην Αριστερά τον πελατειακό χαρακτήρα που αναπτύχθηκε επί ΠΑΣΟΚ.
– Πολλοί εκτιμούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετεξελιχθεί σε ΠΑΣΟΚ.
– Μένει να αποδειχθεί. Θεωρώ ότι είμαστε σε πόλεμο.
Η συνάντηση
Ξεκινήσαμε για γεύμα – είχαμε εκ των προτέρων συμφωνήσει να βρεθούμε στο εστιατόριο του Πάρκου Ελευθερίας, το οποίο κατέληξε δείπνο λόγω των υποχρεώσεών της στο υπουργείο Παιδείας. Εκείνη επέλεξε καλαμάρι σχάρας και εγώ μπιφτέκια σχάρας, και μια σαλάτα χορταρικών. Τα συνοδεύσαμε με ένα ποτήρι κρασί εκείνη, εγώ με μια μπίρα χωρίς αλκοόλ. Στο τέλος, είπε όχι στον καφέ καθώς δεν θα μπορούσε να τον συνοδεύσει με ένα τσιγάρο.Το σέρβις του εστιατορίου ήταν υποδειγματικό. Ο λογαριασμός ήταν 51 ευρώ.
Oι σταθμοί της
1959
Γεννιέται στην Πάτρα.
1977
Εισάγεται στη Φιλοσοφική Αθηνών. Γνωριμία με τον, μετέπειτα σύζυγο, Παναγιώτη Γιαννακόπουλο.
1980
Ενταξη στο ΚΚΕ Εσωτερικού.
1982
Μεταπτυχιακά στη Σορβόννη.
1993
Διδακτορικός τίτλος.
1993
Ενταξη στον Συνασπισμό.
1995
Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
2004
Καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
2015
Εκλέγεται βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Καθημερινή
κατηγορώ το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ γιατί εξ αιτίας αυτών των ηλιθίων ήρθαν στην κυβέρνηση αυτά τα σκουπίδια που δυστυχώς, ζουν ανάμεσά μας !!!!! Δεν έχει σήμερα η χώρα ηγέτη … όλοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι , την καρέκλα θέλουν .... αυτό νοιώθουν όλοι οι Έλληνες , σας αρέσει ή όχι !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ώτα που όλοι οι άλλοι Έλληνες βλέπουν να περικόπτεται ο μισθός και σύνταξή των, Αυξήσεις στους μισούς δημοσίους υπαλλήλους με το ενιαίο μισθολόγιο
Διαγραφήτην ώρα
ΔιαγραφήShe has been on the payroll of Turkey since her academic years
ΑπάντησηΔιαγραφήSavva, I am sorry for the question but shouldn't EYP neitralize them by exposure before they grow claws?
I don't know why I gind the snippers' slogan very relevant here....
Η συγκεκριμένη κυρία δεν αποτελεί εξαίρεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια στο βιογραφικό της ανωτέρω μνημονευομένης, δεν αναφέρεται το ερευνητικό-συγγραφικό της έργο το οποίο έχει πολλαπλάσια αξία από οποιοδήποτε πανεπιστημιακό τίτλο.
Το διδάσκειν, δεν αποτελεί αποκλειστικό παράγοντα αξιολόγησης.
Διερωτώται και ο πλέον αφελής αν η παρακάτω τοποθέτηση της μνημονευομένης ανήκει στην σφάιρα της ιστορικής αλήθειας ή είναι ένα φιλοσόφημα-προσέγγιση και ερμηνεία του ηρωισμού και της εθνικής ιδιομορφίας.
Από φιλοσοφικής σκοπιάς, φιλοσοφική σπούδασε η ανωτέρω κυρία, η προσέγγιση κα ερμηνεία είναι ελεύθερη και περιορίζεται και μόνο από την επάρκεια γνώσεων και το φαντασιακό.
Είπε λοιπόν:
Η κυρία Αναγνωστοπούλου, ………………..,«τη μανία ότι τα κατορθώματα του έθνους του, αποτελούν εθνική ιδιομορφία».
Εξηγεί δε, ότι «ο εθνικιστής θεωρεί ότι ο Κολοκοτρώνης υπήρξε επειδή ήταν Έλληνας και επειδή ο ηρωισμός είναι ίδιον της φυλής, ενώ ο ιστορικός τον κατατάσσει ως ηρωική μορφή μιας ευρωπαϊκής περιόδου επαναστάσεων».
Θα επικαλεσθώ λοιπόν έναν από τους πλέον διεθνώς αναγνωρισμένους ιστορικούς ο οποίος δυστυχώς έφυγε από τον μάταιο αυτό κόσμο, το 2010.
Πρόκειται για τον Tony Judt.
Απόφοιτος του King College και του Ecole Normale Superieure των Παρισίων, καθηγητής στην Οξφόρδη, το Κέμπριτζ ,το Μπέρκλεϋ και το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ιδρυτής και διευθυντής του ινστιτούτου Remarque για την μελέτη της Ευρώπης και των γειτόνων της.
Σε ένα από τα βιβλία του, αυτό με τίτλο,
Postwar- A history of Europe since 1945,
διαβάζουμε:
Επιπλέον και σε έντονη αντίθεση με την ζωντανή ακόμη μνήμη του Μεγάλου Πολέμου σε πολλά μέρη, το 1945 οι άνθρωποι μπορούσαν να είναι περήφανοι για λίγα πράγματα και να νιώθουν αμηχανία και ενοχή για πολλά περισσότερα.
Όπως είπαμε ήδη , οι περισσότεροι ευρωπαίοι έζησαν τον πόλεμο παθητικά-ηττημένοι και κατακτημένοι από ξένους, ενώ τους απελευθέρωσαν άλλοι ξένοι!
Η μόνη πηγή συλλογικής ……ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΕΡΗΦΆΝΕΙΑΣ…….., ήταν τα ένοπλα αντιστασιακά κινήματα.
Στην δυτική Ευρώπη όπυ η αληθινή αντίσταση ήταν εξαιρετικά περιορισμένη , η σημασία της αντίστασης κατέστει μυθώδης, σε αντίθεση με την ……ΕΛΛΑΔΑ-ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΥΙΑ-ΠΟΛΩΝΙΑ και ΟΥΚΡΑΝΙΑ,………όπου πολυπληθείς ομάδων ανταρτών πολεμούσαν τον εισβολέα αλλά και μεταξύ τους.
Την ίδια στιγμή οι αμερικανικές ειδικές δυνάμεις ανάμεσα στα αντικείμενα για το 2016,τα οποία έχουν θέσει στο τραπέζι της διαβούλευσης –μελέτης και σχεδιασμού, περιλαμβάνεται κεφάλαιο σχετικά με την κοινωνική χαλιναγώγηση.
Η μνημονευομένη λοιπόν μέσα από την φιλοσοφική και ουχί ιστορική προσέγγιση της, όπως αποδείξαμε παραπάνω, επιχειρεί να δημιουργήσει ένα ηττοπαθές κλίμα στην κοινωνία, να την απομονώσει και ενοχοποιήσει για κάτι το οποίο είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο και να καρπωθεί μέσω της φοβίας εξουσιαστικά και μόνο οφέλη!
Απαράδεκτη προσβλητική και ηττοπαθής η προσέγγιση της.
Αὐτή ἡ κυρία, εἶναι τυπικῶς ἱστορικός, καί τώρα ὑπουργός, ἀλλά γιά ποιό σκοπό λέει τέτοιες ἱστορικές ἀνακρίβειες καί ἀνοησίες; - ΟΛΩΣ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΩΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφήἩ Μικρασιατική καταστροφή κυρία μου δέν εἶναι ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός, παρά μόνο γιά τούς ἐθνικιστές τούρκους. Δέν ἐκφράζονται ἔτσι χαρούμενα γιά τήν Μικρασιατική καταστροφή οὔτε οἱ Ἕλληνες οὔτε οἱ ἱστορικοί.
Καί συνέβη, ἀκριβῶς ἐπειδή οι Έλληνες είναι Έλληνες καί Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, καί οἱ Τοῦρκοι εἶναι Τοῦρκοι. Τί μπερδεύετε τήν ..συγκεκριμένη μοίρα ὡς πιθανή ἀλλά ἀποκρουστέα αἰτία τῆς καταστροφῆς; Τουρκάλα εἴσαστε; Ἤ σέ τούρκους ἀπευθύνεσθε;
Καί δέν εἶναι καθόλου ἡ ΜΙκρασιατική καταστροφή "ένα μεγάλο εθνικό γεγονός, επειδή το προσφυγικό είναι μεγάλο ζήτημα στην ανθρώπινη ιστορία", ἀλλά ἀντίθετα:
Επειδή εἶναι σοβαρότατο ἐθνικό γεγονός (ὄχι μεγάλο γεγονός διότι τό "μεγάλο" ἔχει θετική χροιά στήν ἑλληνική γλῶσσα καί δέν εἶναι τό ἀντίθετο τοῦ κιουτσούκ οὔτε ταυτίζεται μέ τό big) γι' αὐτό δέν ἔντάσσεται στό γενικό λὴμμα "προσφυγικό ζήτημα στήν ἀνθρώπινη ἱστορία" (διανοητικῶς μόνον), ἀλλά συγκροτεῖ τόν πυρῆνα τῆς ἐννοίας τῆς προσφυγιᾶς, ἀπό ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΑΔΙΚΕΣ ΑἹΤΙΕΣ.
Ἡ κυρία αὐτή ἔχει πρόβλημα μεθόδου στήν σκέψη της, ἄν μή τι ἄλλο χειρότερο. Θεωρεῖται ἐπιστήμη ἤ πολτική θέση τό ὡς ἄνω ἀμίμητο : "Υπήρξε κρυφό σχολειό; – Αν υπήρχε ή όχι αφορά την ιστορική έρευνα. Στη δημόσια Ιστορία όμως είναι κρίσιμο να καταλάβουμε ότι το σχολείο ως δημόσιο αγαθό είναι προϊόν του έθνους-κράτους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε σχολεία θρησκευτικά όπως η Μεγάλη του Γένους Σχολή για να αναπαράγει την εξουσία της.";
Δηλαδή ἄλλο ἡ ἱστορική ἔρευνα καί ἄλλο ἡ δημόσια ἱστορία; Τό ὅτι ὑπῆρξε τό κρυφό σχολειό, ἐνταγμένο ὀργανικά στήν δράση τῆς Ἐκκλησίας πού ἔτσι διέσωσε τήν ἱστορική συνείδηση καί τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ, καί αὐτό, προτοῦ νά δημιουργηθῆ τό ἔθνος κράτος στήν ἀπό ἀρχαἰων χρόνων πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα, εἶναι ἀδιάφορο γιά τήν ἱστορία πού θά μάθουν τά παιδιά μας;
Καί ποιός ἀντίχριστος καί ἀντίθεος προπαγανδιστής δίδαξε τήν κυρία αὐτήν, ὅτι μπορεῖ νά λέει, παρακάμπτοντας κιόλας τήν ἐρώτηση γιά τό ἄν ὑπὴρξε κρυφό σχολειό, ὅτι "η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε σχολεία θρησκευτικά όπως η Μεγάλη του Γένους Σχολή για να αναπαράγει την εξουσία της"!!! ; Τέτοια θεώρηση τῆς δράσεως καί ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, μόνο ἐξουσιομανεῖς θρησκειολόγοι τήν ὑποστηρίζουν, πού βλέπουν μόνο θρηεκεῖες μέ ἱερατεῖα καί μεθόδους ἐξουσιάσεως, καί τίποτα τό ἅγιο, οὔτε Ἰησοῦ Χριστό, οὔτε Θεό, οὔτε βεβαίως Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
ΚΥΡΙΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΤΕ γιά τήν χώρα μας καί τόν λαό μας. Σᾶς ταιριάζει μιά ἄθεη χώρα μόνον. Τί θά λέγατε για΄τήν Βόρεια Κορέα; Διότι ἐκεῖ παραπέμπει ὁ πονηρός λόγος σας.
Γράφεις, ως συνήθως, πάρα πολλά και δεν πας κατ' ευθείαν στην ουσία.
Διαγραφή>ΚΥΡΙΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΤΕ γιά τήν χώρα μας καί τόν λαό μας<
Όμως, ο λαός μας την ψήφισε για την χώρα μας, ξέρεις, κι αυτήν και το κόμμα της και μάλιστα τρις. Ένας λαός ανώριμος, ανημέρωτος, ατομιστής και αδιάφορος για ο,τιδήποτε άλλο, πλην τού οικονομικού. Δεν μπορώ να τον αδικήσω, ειδικά στην παρούσα φάση. Όμως, ήλθαμε στα χάλια που ήλθαμε, ακριβώς επειδή έτσι ήταν πάντα και πριν την παρούσα φάση.
Πράγματι λέω πολλά, ἀλλά φοβοῦμαι περισσότερο τοῦτο: Αύτοί πού πᾶνε κατ' εὐθέιαν στήν οὐσία, πολλές φορές καί στήν οὐσία δέν βρίσκονται, καί κάνουν σοβαρά σφάλματα καί δέν τόκααλαβαίνουν ἐλλέιψει θεωρητικοῦ ὑποβάθρου τους. Ὅλα χρειάζονται. Καί ἡ πρακτική ἀντίληψη τῆς ούσίας καί (πρῶτα) ἡ θεωρητική θέαση τοῦ οὐσιώδους (ἐπἰ ἡρεμίας) καί τοῦ οὐσιωδέστερου(ἐπί τρικυμίας). Χρειάζεται τό ὑπόβαθρο, ἡ ρίζα, ἡ προ-θέαση τῶν καρπῶν ὅσων θά λεχθοῦν ὡς οὐσία. Καί βέβαια μία στοιχειώδης ὁριοθετηση, ὥστε νά μήν παρεξηγηθῆ ἤ καί παραποιηθῆ μία σκέψη ἀλλιώτικη σέ σχέση μέ τά κυκλοφοροῦντα κλισέ.
ΔιαγραφήΝά π.χ., κλισέ εἶναι ὅτι ἐμεῖς τούς ψηφίσαμε, ἤ ὅτι ὁ λαος αὐτούς ψήφισε κλπ. διότι στήν πραγματικότητα, ἡ ἐκλογή τέτοιων ἀνθρώπων, εἶναι προϊόν χειραγωγήσεως ὄχι μόνο τῶν ψηφοφόρων ἀλλά τοῦ ὅλου πολιτικοῦ συστήματος. Γιά νά μην μιλήσουμε γιά τήν κομματική χειραγώγηση στά πανεπιστήμια, πού ἀναδεικνύει ἀσχέτους ἤ μέτριους ἤ ἀκατάλληλους καθηγητές.
Δέν μετράει λοιπόν ΜΟΝΟ τό ἀποτέλεσμα τριῶν ψηφοφοριῶν στίς ἐθνικές ἐκλογές. Αὐτό εἶναι ἁπλοποίηση. Δέν εἶναι μαγεία ἡ ψηφοφορία, ὥστε νά καθιστᾶ ἀντιπρόσωπους τούς ἀπρόσωπους ἤ τούς διπρόσωπους καί προδότες. Ἔχουμε λόγῳ τῶν ἀνωτέρω χειραγωγήσεων, πού δέν εἶναι τόῦ παρόντος νά ἀναλύσουμε, μία κυβερνηση μειοψηφίας, μέ ἀποκλεισμό κάθε σοβαρῆς ἀντιπολίτευσης. Δεῖτε τί χειραγώγηση γίνεται ὑπέρ τοῦ εὐρώ. Ἑνὀς εὐρώ τάχα Σωτήριου (!),πού ὅμως εἶναι πραγματικά ἐργαλεῖο ὀλέθρου:
Δέν εἶναι κάν τεχνικό τό ζήτημα, ἀφοῦ ἀρκεῖ μία ἀληθοφανής φήμη δημιουργούμενη ἀπό ὁποιοδήποτε κέτρο ἐξουσίας, γιά νά ὠθηθοῦν οἱ καταθέσεις στίς μεγάλες τράπεζες τῶν ἰσχωρῶν χωρῶν τῆς εὐρωζωώης. Πρόκειται γιά ὀφθαλμοφανῆ οἰκονομική παγίδα, ἰδίως γιά μιά χώρα ὅπως ἡ Ἑλλάδα, ἀφοῦ ἡ ἀρχή τῆς ἀλληλεγγύης δέν θά μποροῦσε ποτέ νά ἰσχύει ἐκ μέρους τῆς Γερμανίας, τῆς Γαλλίας ἤ τῆς Ἀγγλίας ὑπέρ τῆς Ἑλλάδας ἤ τῆς Ἰταλίας, πρᾶγμα πού τά σαΐνια οἱ πολιτικοί μας δέν χαμπαρίσανε ἐξ ἀρχῆς, καί μᾶς ἔβαλαν στό εὐρώ καί μᾶς διατήρησαν στό εὐρώ, καί μᾶς "συντηροῦν" (σάν τίς μούμιες) μέσα στό δηλητηριῶδες εὐρώ, ἀκριβῶς διότι εἶναι ρεαλιστές πού ἀντιλαμβάνονται μέ ταχύτητα, χωρίς πολλά λόγια καί ἀναλύσεις, τήν οὐσία, προκειμένου νά κάνουν περιουσία....
Καί ἔτσι, φυσικοί διάδοχοί τους εἶναι ὁ κάθε τυχοδιώκτης καί ἡ κάθε μηδενίστρια.
"Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν", έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, αλλά οι Νεοέλληνες μάλλον δεν το μπορούν. Όχι όλοι, βέβαια. Έτσι με το πολύ μπλά-μπλά, δεν λες τίποτε επί τής ουσίας.
ΔιαγραφήΗ ουσία είναι ότι αυτοί ψηφίστηκαν κι αυτούς έχομε σαν κυβέρνηση, διότι, και πάλι όπως ο λαός μας λέει, "κάθε λαός έχει τούς κυβερνήτες που τού αξίζουν", υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι τούς εκλέγει ελεύθερα.
Ένδειξη τής απίστευτης λογοδιάρροιάς σου είναι πετιέσαι από το ένα θέμα στ' άλλο κι εδώ ανακατεύεις ένα άλλο θέμα, που δεν έχει καμμία σχέση με το συζητούμενο:
>Ἑνὀς εὐρώ τάχα Σωτήριου (!),πού ὅμως εἶναι πραγματικά ἐργαλεῖο ὀλέθρου<
Κανείς δεν λέει ότι το € είναι σωτήριο. Είναι αναγκαίο κακό. Σωστά κάνει, κατά την γνώμη μου, ο λαός και είναι υπέρ τήε παραμονής στο € ΤΩΡΑ, διότι άπαξα και μπήκαμε (κακώς, κάκιστα), ΤΩΡΑ δεν μπορούμε να βγούμε απ' αυτό, διότι δεν υπάρχει παραγωγικός ιστός στην χώρα, έχει προ πολλού καταστραφεί, στον οποίο να στηριχθεί το νέο νόμισμα. Αλλά, όπως είπα, αυτό είναι μία άλλη ιστορία, στην οποία δεν προτίθεμαι να επανέλθω, διότι την έχω συζητήσει πολλάκις κι εδώ μέσα.
Χαίρομαι πού βρῆκες τό λακωνίζειν. Σοῦ μένει νά βρῆς καί τό φιλοσοφεῖν. Τότε, ἴσως, θά βρεῖς καί τήν οὐσία.
Διαγραφή(Γιά τήν προσωρινή παραμονή στό εὐρώ, συμφωνῶ. Δέν συμφωνῶ γιά τό ὅτι τό εὐρώ εἶναι θέμα ἄσχετο μέ τίς χειραγωγήσεις πού ἀσκεῖ συστηματικά τό λεγόμενο πολιτικό σύστημα, διά τῶν ὁποίων ἔχουμε κυβέρνηση πού δέν μᾶς ἐκπροσωπεῖ ὡς λαό).
ΥΓ. Μάθε νά ξεχωρίζῃς τόν λόγο μέ νόημα, ἀπό τήν λογοδιάρροια. Καί τόν διάλογο ἀπό τήν χυδαιότητα.
Μάθε να ξεχωρίζεις δυο γαϊδάρων άχυρα, πολυλογά και μετά δίνε συμβουλές. Διότι αν νομίζεις ότι ... φιλοσοφείς (τρέμε Πλάτων!), ζήτω που καήκαμε.
ΔιαγραφήΗ κυβέρνηση δεν μάς εκπροσωπεί ως λαό; Τότε γιατί την ψηφίσαμε τρεις φορές; Ποιος μάς χειραγωγεί, τελικά; Το σύστημα, ή το αντισύστημα, στο οποίο υποτίθεται ότι ανήκε και ο Τσίπρας; Είναι αυτή ωριμότητα λαού, να μην ξέρει τι τού γίνεται, αλλά και να ψηφίζει μόνο βάσει τού ατομικού του συμφέροντος; Ήξερε τι ψήφιζε όταν στο "δημοψήφισμα" τού Ιουλίου ψήφισε "ΟΧΙ"; Όσους έχω ρωτήσει, τόσες διαφορετικές απαντήσεις έχω πάρει.
ΥΓ: Μην τρως πολύ γλιστρίδα.
Τίς ψήφους τοῦ 22% τῶν ψηφοφόρων μόνον πῆρε ἡ τωρινή Κυβέντηση, εἶναι ἄρα Κυβέρνηση μειοψηφίας μέ τήν πολιτική ἔννοια τοῦ ὅρου, καί ἄρα δέν ἐκπροσωπεῖ τόν λαό μας. Ἄν πιστεύεις τό ἀντίθετο, ἐπικαλούμενος τήν ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ νομική ἰσχύ τοῦ ἀποτελέσματος τῶν ἐκλογῶν (μορφή "δικαίου τῆς ἀνάγκης", πού τό καλύπτει ἡ θεωρία τῶν de facto ὀργάνων τοῦ κράτους, δηλαδή ὀργάνων πού μόνο στά πολύ στενά πλαίσια τῆς ἀνάγκης μποροῦν νά ἐνεργοῦν πράξεις διαχειρίσεως καί ὅ,τι λοιπό εἶναι ἀμφισβητήσιμο ὡς νομικῶς ἀνίσχυρο ἐκ τούτου καί μόνον), τότε : α) κάτι πρόβλημα ἔχεις μέ τό τί ἐστί δημοκρατία, β)μήν κόπιάζῃς τόσο νά κόβῃς και νά ὑπονομεύῃς ὅ,τι τό καλό, μαχόμενος γιά τήν κατάργηση τῆς δημοκρατίας, διότι δέν θά σοῦ βγῆ.
ΔιαγραφήὍσο γιά τά περί γλιστρήδας, κάνε τες τουρσί, εἶναι νοστιμότατες, ἀλλά παῦσε νά γλιστρᾶς συνέχεια (στό ἴσιωμα!) ἐκτρεπόμενος σέ ὕβρεις.
Βάσει Συντάγματος, αυτή είναι η νομίμως εκλεγείσα κυβέρνηση. Το αμφισβήτησε κανείς; Έγινε προσφυγή σε εκλογοδικεία; Όχι!
Διαγραφή>κάτι πρόβλημα ἔχεις μέ τό τί ἐστί δημοκρατία<
Ποια;
>μήν κόπιάζῃς τόσο νά κόβῃς και νά ὑπονομεύῃς ὅ,τι τό καλό, μαχόμενος γιά τήν κατάργηση τῆς δημοκρατίας, διότι δέν θά σοῦ βγῆ<
Ποιο καλό "κόβω" και "υπονομεύω"; Για την κατάργηση ποιας "δημοκρατίας" μιλάς;
Αλλο ενα παράδειγμα που δείχνει ποσό τέλεια και οργανωμένα λειτουργεί (και) ο ΣΥΡΙΖΑ. ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ ! Τωρα που βρεθηκαν τα καταλληλα προσωπα, ειναι ωρα να αλλαξει η Ιστορια μας , να γινει βρε παιδια λιγακι ,πως να το πω , παιχνιδιαρικη και γουστοζα, σαν αυτους!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι η Σία υπεύθυνη για την προδοτική επαναφορά του "συνωστισμού" στη Σμύρνη. Είναι οι ΤσιπροΚαμμένοι που κρύβονται στα φουστάνια της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυριπίδης Μπίλλης