29/5/17

Πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός: Ἡ πτώση τῆς Ῥωμανίας

Γράφει ὁ πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός
Τὰ αἴτια τῆς πτώσης
Ἀπὸ τὰ παραπάνω γίνεται φανερό, ὅτι ἡ πτώση τῆς Πόλης τὸ 1453 δὲν ἔγινε ἀπροσδόκητα, οὔτε μὲ αὐτὴν ἄρχισε ἡ τουρκοκρατία. Στὶς 29 Μαΐου 1453, ὅπως εἴδαμε, ἕνα μεγάλο μέρος τῆς Ρωμανίας ἦταν ἤδη κάτω ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς, τοὺς Ἄραβες καὶ τοὺς Βενετούς. Ἀπὸ τὸ 1204 ἡ Πόλη δὲν μπόρεσε νὰ ἀναλάβει τὴν πρώτη της δύναμη καὶ ὅλα ἔδειχναν πὼς βαδίζει στὴν τελικὴ πτώση. Τὸ φραγκικὸ πλῆγμα ἐναντίον της ἦταν τόσο δυνατό, ποὺ ἀπὸ τὸ 13ο αἰ. ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν «μιὰ πόλη καταδικασμένη νὰ χαθεῖ».11
Ἡ ἅλωση ἦταν ἐξάλλου ἡ κατάληξη μιᾶς μακροχρόνιας ἀποσύνθεσης τῆς πολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς ὑπόστασης τοῦ Γένους. Ἀπὸ τὸ 13ο αἰ. ὁ Ἑλληνισμὸς εἶχε διασπαστεῖ καὶ διαμοιραστεῖ, στὸ μεγαλύτερο μέρος του, σὲ ξένους δυνάστες. Οἱ διεισδύσεις, ἔπειτα, μισθοφόρων στὸ στρατὸ καὶ ἀλλοφύλων στὸ διοικητικὸ μηχανισμό του εἶχαν προκαλέσει τὴν ἐθνολογική του ἀλλοίωση. Οἱ ἐμφύλιοι πόλεμοι...

(1321-1328, 1341-1355), καὶ ἡ ἐσωτερικὴ ἀναρχία εἶχαν ἐπιφέρει τὴ δημογραφική του συρρίκνωση. Σοβαρὰ λάθη στὴν οἰκονομικὴ πολιτικὴ τῶν αὐτοκρατόρων, ὅπως ἡ συνεχὴς αὔξηση τῆς μεγάλης ἰδιοκτησίας σὲ βάρος τῶν μικρῶν, ποὺ πιέζονταν ἀπὸ τὴ δυσβάστακτη φορολογία, ἡ καταχρηστικὴ ἐπέκταση τοῦ θεσμοῦ τῶν «προνοιαρίων» καὶ ἡ ὑπερβολική, πολλὲς φορές, αὔξηση τῶν μοναστηριακῶν κτημάτων δημιούργησαν μιάν οἰκονομικὴ ὀλιγαρχία σὲ βάρος τῶν μικροκαλλιεργητῶν τῆς γῆς, μὲ ἀπόληξη τὴν οἰκονομικὴ κρίση. Τὸ ἐμπόριο εἶχε περιέλθει στὰ χέρια τῶν δυτικῶν καὶ οἱ δυνατότητες γιὰ οἰκονομικὴ ἀνάκαμψη περιορίστηκαν σημαντικά. Ὑπῆρχαν ὅμως καὶ πνευματικὰ αἴτια τῆς πτώσης.

Οἱ θρησκευτικές, κοινωνικὲς καὶ ἰδεολογικὲς ἀντιθέσεις προκάλεσαν βαθειὰ σύγχυση, ποὺ λειτούργησε διαλυτικὰ στὸ σῶμα τῆς αὐτοκρατορίας. Ἰδιαίτερα οἱ δυτικὲς ἐπιρροὲς καὶ οἱ συνεχεῖς ὑποχωρήσεις τῶν πολιτικῶν στὶς δυτικὲς (παπικὲς) ἀπαιτήσεις, γιὰ τὴν ἀναμενόμενη στρατιωτικὴ βοήθεια, ὁδήγησαν στὴν πνευματικὴ ἀλλοίωση τοῦ Βυζαντίου, μὲ ἄμεσο κίνδυνο ἀπώλειας τῆς πνευματικῆς καὶ πολιτιστικῆς ταυτότητάς του.

Γιατί, ἂν τὸ Βυζάντιο ἔπαυε νὰ διατηρεῖ τὴν πνευματικὴ καὶ πολιτισμικὴ ἰδιαιτερότητά του, ἀκόμη καὶ ἂν δὲν ἔπεφτε στὰ χέρια τῶν Τούρκων, θὰ καταλυόταν ἐσωτερικά, μεταβαλλόμενο σὲ πνευματικὸ προτεκτοράτο τῆς Φραγκιᾶς. Ἡ πρώση - κατὰ τοὺς ἀνθενωτικοὺς - ἦλθε ὡς σωτηρία, διότι κράτησε τὴν πνευματικὴ καὶ πολιτιστικὴ καθαρότητα τοῦ Γένους, τὸ ὁποῖο στὴ δουλεία, παρὰ τὶς ταλαιπωρίες του, μπόρεσε νὰ ἀνασυνταχτεῖ καὶ νὰ ἐπιβιώσει.

Συνέπειες γιὰ τὸν Ἑλληνισμό
Τὸ γεγονὸς τῆς ἅλωσης εἶχε τεράστια σημασία πρῶτα γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν κατοπινή του πορεία. Γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἡ ἅλωση ὑπῆρξε μιὰ κρισιμότατη στιγμὴ στὴν ἱστορία τους. Γιατί ἄρχισε γι᾿ αὐτοὺς μιὰ περίοδος μακρᾶς δοκιμασίας μὲ μειωμένες οἰκονομικὰ καὶ πολιτικὰ τὶς δυνάμεις τους. Ἂν οἱ ψυχικὲς καὶ πνευματικὲς δυνάμεις τους δὲν ἦσαν ἀκμαῖες, εἶναι ἀμφίβολο, ἂν θὰ μποροῦσε τὸ Γένος νὰ ξεπεράσει τὶς συνέπειες τῆς πτώσης, ὅπως συνέβη μὲ ἄλλους λαοὺς στὴν ἱστορία. Ἡ ἐμμονὴ ὅμως στὴν ὀρθόδοξη παράδοση, καὶ μέσω αὐτῆς καὶ στὴν ἑλληνικότητα, κρατοῦσε δεμένο τὸ Γένος μὲ τὶς ζωτικὲς πηγές του.

Ἡ ἀπώλεια εἰδικὰ τῆς Κωνσταντινούπολης ὑπῆρξε σημαντικότατο γεγονός. Ἡ Πόλη ἦταν ἡ συνισταμένη ὅλων τῶν ἐλπίδων τῶν Ῥωμηῶν. Ἡ διατήρηση τῆς ἐλευθερίας της, παρὰ τὴν τρομακτικὴ συρρίκνωση τῆς αὐτοκρατορίας, ἔτρεφε τὴν αὐτοπεποίθησή τους καὶ συντηροῦσε τὸν ψυχισμό τους. Ὅπως ὑπογράμμιζε πρὶν ἀπὸ τὴν ἅλωση ὁ λόγιος μοναχὸς Ἰωσήφ Βρυέννιος: «Ταύτης τῆς πόλεως ἱσταμένης, συνίσταταί πως αὐτῇ καὶ ἡ πίστις ἀκράδαντος· ἐδαφισθείσης δὲ ἢ ἁλούσης, ἅπερ, Χριστέ μου, μὴ γένοιτο, ποία ἔσται ψυχὴ κατὰ πίστιν ἀκλόνητος;»

[δηλαδή: Ὅσο στέκεται ὄρθια αὐτὴ ἡ πόλη, μένει μαζί της ἀκλόνητη καὶ ἡ πίστη. Ἂν ὅμως κατεδαφιστεῖ ἢ ἁλωθεῖ, ποὺ νὰ μὴ γίνει, Χριστέ μου, ποιὰ ψυχὴ θὰ κρατήσει τὴν πίστη της ἀσάλευτη;] Μετὰ τὴν πτώση τῆς Πόλης ἡ δύναμη ἀντίστασης μειώθηκε σημαντικά, ὅπως δείχνουν οἱ ἀλλαξοπιστίες καὶ ἡ μοιρολατρικὴ στάση πολλῶν ἀπὸ τὸν κλῆρο καὶ τὸ λαό. Τὸ Γένος χρειαζόταν κάποια δύναμη, ποὺ θὰ ἐμπόδιζε τὴν ἀλλοτρίωσή του καί, θὰ ἐξασφάλιζε τὴν ἐπιβίωση καὶ ἀνάκαμψή του. Αὐτὴ τὴ δυσκολότατη, ἀλλὰ καὶ ἀναγκαιότατη ἀποστολὴ θὰ ἀναλάβει ἡ Ἐκκλησία, ὡς Ἐθναρχία.

Σημασία γιὰ τοὺς Ὀθωμανούς
Ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς Ὀθωμανοὺς ἡ ἅλωση εἶχε ἀνάλογη σημασία. Μὲ αὐτὴ νομιμοποιήθηκε ἡ νίκη τους πάνω στὴν Ἑλληνικὴ αὐτοκρατορία, ἡ ὁποία μὲ τὸ πάρσιμο τῆς Πόλης ἔγινε καὶ τυπικὰ Ὀθωμανική. Ἡ κατάκτηση τῶν ὑπόλοιπων ρωμαίικων ἐδαφῶν (Τραπεζοῦντας, κυρίως Ἑλλάδας) δὲν ἦταν παρὰ ἡ ὁλοκλήρωση τῆς ὑποκατάστασης τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς στὴν αὐτοκρατορία τους.

Τὸ σπουδαῖο ὅμως εἶναι, ὅτι τὸ ἄλλοτε βάρβαρο τουρκικὸ φύλο τῶν Ὀθωμανῶν μέσα σὲ σύντομο χρόνο μπόρεσε νὰ συγκροτηθεῖ σὲ μιὰ πανίσχυρη αὐτοκρατορία καὶ νὰ ἐνταχθεῖ στὸ σύστημα τῶν Εὐρωπαϊκῶν κρατῶν. Μέσα στὰ ὅρια τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας θὰ ἀγωνιστεῖ στὸ ἑξῆς ὁ Ἑλληνισμός, μαζί μὲ ὅλη τὴ Ρωμηοσύνη, νὰ βρεῖ τὸ δρόμο του στὴ νέα γι᾿ αὐτὸν πραγματικότητα.

7 σχόλια:

  1. Όταν ο Πατέρας Μεταλληνός έβγαινε στην τηλεόραση (έχω χρόνια να τον δω) σταμάταγα τα πάντα για να τον ακούσω, να κρεμαστώ από τα χείλη του. Σε ένα πράγμα μόνο δεν συμφώνησα ποτέ μαζί του. Δεν θυμάμαι σε ποιό κανάλι, μετά από πολλή απολαυστική και διεξοδική συζήτηση επί πολλών ζητημάτων, μελίρυτος, απήντησε και στην τελευταία ερώτηση τής καλής δημοσιογράφου (ούτε και αυτή θυμάμαι ποιά ήταν, υπήρχαν όμως το πάλαι ποτέ και τέτοιες), πώς αυτοπροσδιορίζεται. Σκέφτηκε λίγο και είπε. "Ρωμιός, το -μη- με ήτα".
    Είμαι ελάχιστος, όμως ποτέ δεν συμφώνησα με τον Πατέρα Μεταλληνό και άλλους πολλούς άξιους λόγιους περί Ρώμης Ρωμανίας Ρωμιο/Ρωμηο/σύνης. Ας επαναπαραβιάσω θύρες ορθάνοιχτες περί Ρώμης, κατακτητικής ατέγκτου σκληρής και απάνθρωπης δυνάμεως, όπως είναι όλες οι αυτοκρατορίες δηλαδή, που ανάλογα με τις επιταγές τής γεωπολιτικής και τα συμφέροντα τών ηγετικών ομάδων έσυρε και τους υπηκόους της όπου και όπως "έπρεπε", πότε με το να αντιγράφει και να επαινεί την Ελλάδα και να την προβάλλει ως πρότυπο, πότε να επιτάσσει ότι πρέπει όλοι οι Ρωμαίοι από Βρετανία μέχρι Συρία και από Μέλανα Δρυμό μέχρι Αιθιοπία να έχουνε την τάδε ή δείνα θρησκεία, άλλοτε αποφάσιζε ότι πρέπει να ρίξει όλα τα αναθέματα στους Έλληνες και να κάνει "θερινά" και "υλικά οικοδομών" όλα τα των Ελλήνων ως μιαρών γιατί έπρεπε να βρει άλλο αφήγημα για την επιβίωσή της και πολλά άλλα...Δεν νοιώθω να μου περιποιεί τιμή ότι κάποτε κάποιοι πρόγονοί μου "κέρδισαν" τον τίτλο του ελεύθερου Ρωμαίου πολίτη και αναγνωρίστηκαν, κατεγράφησαν registered ως Ρωμαίοι και εκόντες άκοντες το απεδέχθησαν. Δεν γίνεται Έλληνες άνθρωποι να καλούνται και να αυτοαποκαλούνται Ρωμαίοι και η γλώσσα τους Ρωμαϊκά/Ρωμαίϊκα/Ρωμέϊκα και άλλα φαιδρά. Δεν μου πάει. Οι αυτοκρατορίες παίζουν τον ιστορικό τους ρόλο για κάποιους αιώνες και μετά νομοτελειακά σπάνε εις τα εξ ών συνετέθησαν αφού βέβαια κυοφορήθηκαν και έτσι πρέπει, μέσα από ζυμώσεις και φρικτούς πόνους τοκετού νέες εθνικές ομάδες διάλεκτοι ιδεολογίες κλπ. Και ενώ έτσι έγινε στη Δύση με τους άλλους συρρωμηούς (έτσι για να το προβοκάρω το "συρρωμηούς", τώρα μόλις μου ήρθε ο όρος)/συμπατριώτες μας, εδώ έγινε το παράλογο και καταστροφικό για την Ελλάδα, να παραδοθεί δηλαδή το Imperium Romanum, πονάει ξέρω αλλά όσο κι αν κάνουμε "μαγικά" αυτός είναι ο όρος και η αλήθεια, να παραδοθεί λοιπόν με τους ρωμηούς της τους σλάβους της τους αλβανούς της τους αρμεναίους της τους τους τους...με "108" (ξέρουν οι παλαιότεροι τι σημαίνει) σε άλλη αυτοκρατορία. Τέλος. Φρίκη και σκότος. Ότι χειρότερο λοιπόν που μπορούσε να μας συμβεί, συνέβη. Αντί να αναβλύσει μέσα από το πτώμα του Imperium Romanum η νέα Ελλάδα...ας μην συνεχίσω άλλο, είναι γνωστα άλλωστε... Ξέρω ξέρω...θα φάω μπινελίκι κατά μετρικούς τόνους από πολλούς για αυτά που έγραψα. Αλλά Παραμένω εις τὴν αυτὴν θέσιν αναμένων διαταγάς...όχι όχι από κανα δωδεκάθεο...καμμία σχέση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ φίλε.

      Μήπως τα Ελληνιστικά Βασίλεια έκαναν κάτι διαφορετικό? Μήπως οι προηγούμενοι?
      Ποιός ισοπέδωσε τις Θήβες? Ποιός έσφαξε τους Μήλιους? Τις Πλαταιές?

      Όταν κάποιος λέει πως είναι Ρωμηός δεν σημαίνει πως βρίσκει την Ρώμη κούκλα σε όλα της.

      Όταν κάποιος λέει πως είναι Έλληνας δεν σημαίνει πως βρίσκει την Ελλάδα τέλεια σε όλα της.

      Δέχεσαι τις ρίζες σου - Ελληνικές και Ρωμανικές, καλές και στραβές και προχωράς ελπίζοντας να τα καταφέρεις καλύτερα.

      Εμείς οι Ελλαδίτες έχουμε καθηλωθεί. Εντελώς όμως. Και υπενθυμίζω -πλην Κύπρου- ούτε Ελληνισμός ούτε Ρωμιοσύνη έχουν απομείνει αλλού. Ας αφήσουμε τις ανούσιες αντιπαραθέσεις κι ας τραβήξουμε την ανηφοριά.

      Διαγραφή
    2. @niko νικο
      Ας ηρεμήσω λίγο, εν τη ευρεία εννοία, ίσως τα παραείπα. Σε τι θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί σου τύποις και ουσία; σε τίποτε. Ναι σε όλα λοιπόν που ορθώς σημειώνεις και ωραία συμπληρώνεις. Ειλικρινά. Μόνο μια μικρή ιδιοτροπία μου επίτρεψέ μου, ξέρω γω, πώς να την περιγράψω, δεν είμαι και ειδικός, εδώ πέφτουν σε βάραθρα ειδικοί και ειδικοί εγώ θα φοβηθώ να αναφωνήσω mea culpa αν αντιληφθώ την πτώση μου; Τους φανατικο"ειδικούς" τρέμω και τελευταία έχει πήξει ο τόπος...γιατί τάχα; κάτι ετοιμάζεται; Τέλος πάντων, στο θέμα μας. Από καρδιάς γράφω και ναι υπάρχει κίνδυνος να πέφτω και σε λάκκους και να γελοιποιηθώ ακόμα, αλλά, μπούσουλάς μου ο νταλγκάς για την Ελλάδα εν τη στενή και ευρεία εννοία Ελλάδα, μεγάλος νταλγκάς λέμε...με εργαλεία ό,τι έχω διαβάσει, την πείρα της ζωής και την γνώμη αν όχι και πεποίθηση πως όταν παρατηρείς σοβαρά το παρόν αντιλαμβάνεσαι εν πολλοίς και το πώς αντιδρούσαν οι άνθρωποι τότε. Η αντίθεσή μου στα περί Ρωμανίας και των υπολοίπων παραγώγων τής έννοιας οφείλεται στην πεποίθηση ότι ο πρσδιορισμός και πολύ περισσότερο ο αυτοποσδιορισμός είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση που σε κατάλληλους τόπους και χρόνους και χέρια μπορεί από κατάσταση αδρανείας σε χρόνο dt να μας οδηγήσει σε ζημιές ασσύληπτες από αριστοτεχνικούς χειρισμούς κατάλληλων σπεσιαλιστών διαμορφωτών γνώμης και διαφόρων μορφών προπαγάνδας. Αν δυσαρεστείσαι συ και άλλοι εδώ, από την "αντιρωμηοσύνη" μου, σας ζητώ συγγνώμη, δεν είχα πρόθεση να ερεθίσω κανέναν και υπόσχομαι ότι δεν θα ξαναεπιτεθώ τοις Ρωμαίοις. Εξάλλου δεν είναι και τίποτε κακό η έννοια του Ρωμαίου υπηκόου και αι εξ αυτού, τω καιρώ εκείνω, ερχόμεναι υποχρεώσεις, όλος ο κόσμος γνωρίζει ποια ήταν η Ρώμη και ποια η Ελλάδα και τι βγήκε από τον γάμο. Δεν παραγνωρίζω τίποτε. Αλλά αυτά πάνε όμως πια ως προς τα κουμάντα στην αυτοκρατορία, είπαμε από Βρετανία ως Συρία και από Γερμανία ως Αιθιοπία ποιοί είναι ποιό γνήσιοι ρωμαίοι οι ανατολικοί ή οι δυτικοί κλπ, δεν ωφελεί σε τίποτε η εμμονή σε κάτι που ούτε στην Ιταλία δεν τους απασχολεί πλέον, ή τουλάχιστον εγώ δεν έχω ακούσει. Απλώς, αν δεν ήταν ΛΙΑΝ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ η περιοχή μας και πολύ φορτισμένη πρώτος θα σήκωνα γνήσιο μονοκέφαλο Ρωμαϊκό αετό και θα έτρεχα να ελευθερώσω την αιώνια μάμα ρόμα καπιτώλια κολοσσαία αππίες και εγνατίες από τους κατακτητές της λογγοβάρδους. Είμαι σίγουρος ότι αντιλαμβάνεσαι το ποσοστό του χιούμορ στην προηγούμενη ρήση! Αλλά τώρα εδώ στη γειτονιά υπάρχει κίνδυνος και θα υπάρχει για πολλές δεκαετίες ακόμα. Καλόν είναι λοιπόν να προβάλλουμε την πολύ σεβαστή Ελληνική μας ταυτότητα ιδιότητα και τα υπόλοιπα, όταν περάσει ο κίνδυνος θα τα ξαναβρούμε.
      Με σεβασμό και πολύ φιλικά και κάθε ειλικρίνια!!!
      Γιάννης Ψαρράς

      Διαγραφή
    3. Η ταυτότητα φίλε μου δεν είναι Τουριστικό προϊόν. Ούτε ανακηρύσσεται, ούτε προβάλλεται.
      Όταν αξίζει αναγνωρίζεται.

      Ας κοιτάξουμε λοιπόν ο καθένας μας να γίνει λίγο καλύτερος μπας και φωτίσουμε λίγο την συλλογική μας ταυτότητά (την δική μας, όχι του Αγαμέμνονα, αυτός ότι έκανε έκανε) γιατί προς το παρόν όλο λόγια και κλάμα είμαστε. Έργο μηδέν.

      Στο λέω, αν συνεχίσουμε έτσι θα έρθει η μέρα που όταν μεταναστεύουν οι Έλληνες θ'αλλάζουν και τα ονόματά τους.

      Και ο κίνδυνος δεν είναι η γειτονιά τόσο. Απο αλλού θα την φάμε.

      Τέλος πάντων να πω την αλήθεια, απο τους παλιούς δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι μπορούν ν αλλάξουν. Αυτή είναι η χώρα και η κοινωνία, όπως μας την παρέδωσαν. Δεν κάνανε και πολύ καλή δουλειά για να το πω ευγενικά.. Αν σώζεται, θα δείξει. Θα το παλέψουμε.

      Διαγραφή
  2. Πότε επιτέλους θα ομολογήσει η Ορθοδοξία ότι από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους παρέλαβε αυτοκρατορία την οποία λόγω ανικανότητας, αστοχίας, μαλθακότητας και αποχαύνωσης την παρέδωσε στο Ισλάμ, σε φυλές που ελάχιστη σχέση είχαν με τον πολιτισμό;

    Μεγάλη κληρονομιά, ομορφιά στην τέχνη, τυπικά άριστα, πνευματικότης στα ύψη, στην πράξη όμως μηδέν. Ακόμα και σήμερα οι Ορθόδοξοι είναι βαθιά διχασμένοι, κάθε Ορθόδοξη χώρα έχει και δικό της μπαϊράκι που υπηρετεί ξένα αφεντικά.

    Με το ηθικό τους παράδειγμα οι παπάδες μας ρήμαξαν και ρημάζουν το γένος εδώ και πολλούς αιώνες, επιτέλους ας ανοίξουμε τα μάτια. Δεν λέω να παρατήσουμε την παράδοση, λέω να καταργήσουμε την εκλογή του κλήρου από τον ίδιο τον κλήρο. Παπάδες να γίνονται μόνο γέροι, οι καλύτεροι άνθρωποι εκλεγμένοι από τις κοινότητες. Καλόγεροι να πηγαίνουν επίσης μόνο γέροι. Διαφορετικά η ανωμαλία θα συνεχίσει να κυριαρχεί στην Ορθοδοξία, όπως και στον Καθολικισμό. Το ηθικό παράδειγμα των παπάδων οδηγεί την Ευρώπη στο τέλος της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν ξέρεις τι λες. Οταν θα ανοίξεις κανένα βιβλίο ιστορίας, τότε να μας γράψεις.

      Διαγραφή
  3. Η ιστορία που μας διδάσκει η εκκλησία μας και η ακαδημία μας είναι στο μεγαλύτερό της μέρος μια τεράστια απάτη. Αυτό το δηλώνω ως επαγγελματίας ιστορικός και δίνω τις αποδείξεις στα βιβλία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.