Αδέρφια ας προσέχατε…

Πολλές φορές εδώ στο «Παρατηρητήριο», έχουμε σχολιάσει και ασχοληθεί με τη συμπαθή κατηγορία των λεγομένων «σανοφάγων» συμπολιτών μας. Ως σανοφάγους, ορίζουμε το ουκ ευάριθμον εκείνο τμήμα των συμπατριωτών μας οι οποίοι τον Ιανουάριο, τον Ιούλιο αλλά ακόμη και το Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, στήριξαν την εθνοσωτήριο ή και άλλους εθνοσωτήρες οι οποίοι υπόσχονταν ιπτάμενους γαϊδάρους, έξοδο της χώρας από το ευρώ, την Ευρώπη, τον πλανήτη, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, του καπιταλισμού, του θανάτου και επί Γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία.

Η συγκεκριμένη φυλή, τα χαρακτηριστικά της οποίας είναι πολύ, μα πολύ συγκεκριμένα και εύκολα αναγνωρίσιμα, μας απασχόλησε και μας απασχολεί στο βαθμό που ευθύνεται για την επικράτηση της εθνοσωτηρίου με όλες τις συνέπειες που αυτή επέφερε στη χώρα. Αλλά πέραν αυτής της φυλής, που φυσικά υπήρχε πρό της εθνοσωτηρίου γι’ αυτό άλλωστε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, υπάρχει και μια, όχι φυλή ακριβώς, αλλά κατηγορία συμπολιτών μας που όσο κι αν έχει τελείως διαφορετικά ποιοτικά, ως επί το πλείστον, χαρακτηριστικά βαρύνεται όμως με το ίδιο αμάρτημα: στήριξε την εθνοσωτήριο.

Αναφέρομαι σε εκείνους τους μάλλον ευηθείς τελικά συμπολίτες μας, τους δεξιούς, κεντροδεξιούς, ΓΑΠικούς, κεντροαριστερούς, προοδευτικούς, συντηρητικούς ή φιλελεύθερους που στήριξαν, έστω και διαγώνια, την εθνοσωτήριο, ήτοι στις περιφερειακές ή ακόμη και τις ευρωεκλογές του 2014, γιατί βλέπεις, «ο Στουρνάρας είναι ανάλγητος», «ο Βενιζέλος παχύς», «η ΕΡΤ δεν έπρεπε να κλείσει, όχι έτσι αλλά γιουβέτσι», «ο Άδωνις τσιρίζει πολύ» «ο Γιακουμάτος έχει ξυρίσει το μουστάκι», «ας δούμε και κάτι άλλο, στο κάτω κάτω αυτοί μας έφεραν εδώ», «μεγάλο λαμόγιο ο Σγουρός, θα ψηφίσω τη Δούρου που είναι και γυναίκα» και τα τοιαύτα.

Είναι εκείνοι οι συμπολίτες μας που ναι μεν, δικαίως αγανάκτησαν με τους προηγούμενους είτε της συγκυβέρνησης είτε των χρόνων του ακμαίου δικομματισμού αλλά έκαναν ένα βασικό, ένα μοιραίο λάθος. Όταν πέσεις σε κακό γιατρό, απρόσεχτο, αδιάφορο, φιλοχρήματο ή που έκανε λάθος διάγνωση, οφείλεις και πάλι γιατρό να αναζητήσεις, όχι κομπογιαννίτη. Αν σου δώσει λάθος φάρμακο, φάρμακο πάλι θα πάρεις, όχι τσάι.

Ποιός είπε άλλωστε ότι εμείς είμαστε κατενθουσιασμένοι από τον τρόπο που πολιτεύτηκαν τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα κατά την περίοδο της κρίσης αλλά και, κυρίως, προτού αυτή επέλθει; Μας ενθουσίασε πχ ο μεταρρυθμιστικός ζήλος Σαμαρά; Ξεχάσαμε τα Ζάππεια; Ο ΓΑΠ δεν ήταν εκείνος που επίσης έταξε λαγούς με πετραχήλια το 2009; Ο Βενιζέλος δεν είχε προσωπική ατζέντα όλο αυτό το διάστημα ώσπου να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ; Όλα τα θυμόμαστε. Και φυσικά δεν τα συγχωρούμε και δεν τα συγχωρέσαμε γιατί αν δεν ήταν τόσο λίγοι οι ηγέτες των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων, σήμερα ο Αλέξης θα κράδαινε ένα υπερήφανο 2,5% και ο Πάνος θα έβλαπτε μόνο τη θαλάσσια πανίδα της πατρίδας μας κυνηγώντας προστατευόμενα είδη καρχαριών.

Αλλά αυτό είναι η ρουφιάνα η πολιτική. Η τέχνη του εφικτού, όχι του ιδανικού. Του «θέλω και μπορώ» όχι του «θα’θελα». Ζητάμε αυτό που κάθε φορά μπορεί να γίνει, επιλέγουμε το μη χείρον, όσο κι αν είναι ενοχλητικό αυτό, αυτό συμβαίνει σε κάθε περίοδο, σε κάθε φάση, ακόμη και προσωπικών επιλογών που κάνει ο καθένας μας στη ζωή του, πόσο μάλλον όταν δίνουμε την εμπιστοσύνη μας σε κόμματα και πρόσωπα εντελώς ανερμάτιστα, εν μέσω κρίσης.

Αρκετοί εξ αυτών των συμπολιτών μας αυτής της κατηγορίας έχουν αντιληφθεί το λάθος τους, όσο κι αν προσπαθούν να δικαιολογηθούν, πράγμα που και δεν κατορθώνουν. Αρκετοί, θα πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη από τα παιδιά τους για το κακό που άφησαν να κάνει στη χώρα με τη δική τους στήριξη και ανοχή αυτή η δράκα ιδεοληπτικών ανίκανων που συνεχίζει να παραμένει στην εξουσία και να βυσσοδομεί και να καταστρέφει αδιάκοπα.

Ωστόσο, κι αυτό είναι που τους διαφοροποιεί σε μεγάλο βαθμό από τη φυλή των σανοφάγων, αυξάνοντας όμως την ευθύνη τους, είναι ότι αυτοί, δε μάσησαν, δεν έφαγαν το σανό που καντάρια τάισε ο Αλέξης το ποίμνιό του. Ήξεραν, καταλάβαιναν, ομολογούσαν ότι είναι απατεώνας, ότι εξαπατά ενσυνείδητα, ότι κουβαλάει όλες τις παρωχημένες ιδεοληψίες της Αριστεράς, μαζί με άφθονο πολιτικό αρριβισμό, αμάθεια και αλητεία. Αλλά του έδωσαν την ανοχή τους. Την ανοχή τους, ναι, όχι την εμπιστοσύνη τους, σύμφωνοι.

Αλλά την ημέρα που έκλεισαν οι τράπεζες και επιβλήθηκαν τα capital controls, πόσο μεγάλη διαφορά υπήρξε μεταξύ της εμπιστοσύνης που παρείχαν άφθονη οι σανοφάγοι με την ανοχή που βαριεστημένα έδωσαν οι συμπολίτες της κατηγορίας που αναφέρουμε;

Β.Κ. ή κατά κόσμον Σουλεϊμάν αλ Κανουνί.

το παρατηρητήριο