Διαλέξτε κόφτη

Το ερώτημα δεν είναι εάν θα έρθει ο κόφτης, αλλά ποιος από όλους θα έρθει πρώτος και πόσο σύντομα...

Οι πιο πολλοί που ασχολούνται έστω επιδερμικά με την οικονομία μας, αλλά και την πολιτική μας, έχουν ακούσει για τον περιβόητο «κόφτη» των δαπανών, ο οποίος συνδέεται με το πλεόνασμα του 0,5%: εάν δεν το πετύχουμε ως οικονομία, τότε πρέπει να γίνουν «επεμβάσεις», μειώσεις δηλαδή σε συντάξεις και μισθούς του δημοσίου. Για την ώρα, οι προβλέψεις διίστανται: κυβερνητικοί «κύκλοι» λένε πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, μη κυβερνητικοί «κύκλοι» ότι υπάρχει. Σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι το 2017 και το 2018, είναι πολύ δύσκολο να μην έχουμε ενεργοποίηση του κόφτη, καθώς ο στόχος φτάνει για το 2017 το 1,75% και για το 2018 και μετά το 3,5%. Πρόβλεψη μου είναι ότι εάν πιεστούμε ως κράτος να πληρώσουμε τα όλο και περισσότερα χρωστούμενα στον ιδιωτικό τομέα, και να μην τον χρεώνουμε κάθε μήνα όλο και περισσότερο, τότε ακόμα και φέτος ο «κόφτης» θα ενεργοποιηθεί. Εάν αποφασίζαμε να αρχίσουμε να πληρώνουμε και τις διάφορες συνταξιοδοτικές εκκρεμότητες που υπάρχουν (εκκρεμότητα στην απονομή κυρίων-επικουρικών συντάξεων και εκκρεμή εφάπαξ), θεωρώ βέβαιη την ενεργοποίηση του δημοσιονομικού κόφτη.

Ως μικρή παρένθεση στην προηγούμενη παράγραφο, αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί συνάνθρωποί μας, οι οποίοι κατά κύριο λόγο εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, είδαν μια περίεργη «ευκαιρία» μέσα από αυτό τον κόφτη. Η σκέψη που κάνουν είναι ότι, από τη στιγμή που υπάρχει πια θεσμοθετημένη κρατική παρέμβαση ότι εάν και εφόσον δεν έρθουν τα έσοδα από ΦΠΑ, φόρους κλπ., δε θα έχουμε νέους φόρους, και τα έσοδα θα αντληθούν από αλλού (συντάξεις και δημόσιο), τότε γιατί να ζητάνε απόδειξη πληρώνοντας άμεσα ουσιαστικά οι ίδιοι; Δεν υπάρχει σαφής απάντηση. Το σίγουρο είναι ότι υφίσταται πλέον ένας ακήρυχτος πόλεμος, ανάμεσα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και είναι φανερό σε όλες τις παρέες...

Για τη συνέχεια ΗP