Για ένα γινάτι!

Γράφει η Έφη Χ. Μαυροπούλου*

Η βασική πολιτική της Κυβέρνησης είναι ο πόλεμος κατά της διαπλοκής και η πολιτική του ή εμείς ή αυτοί. Τι κι αν η συνολική κατάσταση της Χώρας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο; Η διαπλοκή είναι ο μέγας και ασαφής εχθρός που προσφέρει θέαμα στην αρένα των λεόντων. Όποιος έχει χρήματα ή είναι επιχειρηματίας και έχει αντίθετη άποψη είναι διαπλεκόμενος.

 Έτσι και στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών ενώ η Κυβέρνηση θα μπορούσε από την αρχή να επιβάλει την τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο και να έχει την υποστήριξη όλης της κοινωνίας, αντιθέτως προτίμησε να ακολουθήσει μια αντισυνταγματική διαδικασία. Καλόπιστα ας πούμε ότι παρασύρθηκε από μια ακατανότητη ιδεοληψία ότι αυτή η «μικρή» σε εμπειρία άσκησης εξουσίας Κυβέρνηση, η έντιμη με το ηθικό πλεονέκτημα, καταφέρνει να τα βάζει με τους ισχυρούς και τους διαπλεκόμενους και τους έχει έγκλειστους μέσα σε ένα δωμάτιο, όπως περήφανα μας έλεγε.

Και αντί μετά την έκδοση της απόφασης από το ΣτΕ να κλείσει το θέμα με μια κανονική προφορική ή γραπτή ανακοίνωση,  προέβη σε μια πρωτοφανή επίθεση κατά της δικαιοσύνης κάνοντας λόγο για πόλεμο, για συμφέροντα, για ριφιφί, για παρακράτος, τη στιγμή που η ίδια η Κυβέρνηση προσπάθησε να δελεάσει τους δικαστικούς με αυξήσεις, ενώ κρέμασε την ιδιωτική ζωή ενός δικαστή κυριολεκτικά στα μανταλάκια. Συνέχισε σαν κακομαθημένο παιδί με πείσμα και γινάτι λέγοντας ότι θα καταθέσει νέο νόμο, χωρίς να έχει αυτή την αρμοδιότητα βάση της δικαστικής απόφασης, για να αναθεωρήσει και να αρχίσει τα μπρος-πίσω στη συνέχεια.

Επειδή η πολιτική δεν ασκείται ούτε από πείσμα ούτε από γινάτι, και επειδή το πολίτευμα της Χώρας είναι η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, θα πρέπει η Βουλή να νομοθετήσει με βάση τη δικαστική απόφαση. Η κριτική στις δικαστικές αποφάσεις είναι πάντα αποδεκτή, όχι όμως και η αμφισβήτηση του θεσμικού  ρόλου της Δικαιοσύνης. Σε όλα τα δημοκρατικά πολιτεύματα υπάρχει η διάκριση των εξουσιών. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως η νομοθετική εξουσία νομοθετεί και η δικαστική εξουσία την ελέγχει γι’ αυτά που νομοθετεί. Οι αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας είναι σαφώς δεσμευτικές για την εκτελεστική εξουσία. Άρα, η διάκριση των εξουσιών είναι ίσως το βασικότερο γνώρισμα του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και ο,τιδήποτε άλλο συνιστά αλλοίωσή του.

Η Κυβέρνηση, λοιπόν, οφείλει να σεβαστεί τη δικαστική απόφαση και σύσσωμη η αντιπολίτευση θα πρέπει να συνηγορήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Ας αφήσει τη συνεχή προσπάθεια  κατασκευής εχθρών απέναντι σε όποιον τολμά να ασκήσει κριτική. Δεν είναι φασίστας, διαπλεκόμενος, εχθρός του λαού όποιος έχει αντίθετη άποψη.

Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα είναι ότι η χώρα σέρνεται ακόμα πίσω από ισχνές πλειοψηφίες, βαθειά ιδεοληπτικές, που δε διστάζουν να διχάζουν την κοινωνία με οποιοδήποτε κόστος, ικανοποιώντας ενδεχομένως το θυμικό για λίγο αλλά κάνοντας μεγάλη ζημιά για πολύ. 

Προχωρείστε με το νόμο και κλείστε το θέμα που συνεχίζετε να συντηρείτε από γινάτι. Δείτε τη μεγάλη εικόνα πέρα από το κουτί της τηλεόρασης και τις άδειες, οι οποίες απέχουν πάρα πολύ από τις ανάγκες των πολιτών και την πορεία της Πατρίδας μας.  Καλή η δημιουργία ελπίδας, όμως χωρίς ρεαλισμό αποτελεί απλώς μια αυταπάτη και αρκετά τις έχουμε πληρώσει και τις ιδεοληψίες και τις αυταπάτες σας.

*δικηγόρος

effiemavropoulou@hotmail.com