Μήπως είναι καμένη χώρα η Ελλάδα;

Καρακούσης Αντώνης

Τις προηγούμενες μέρες ένας οξυδερκής, καλά καταρτισμένος, νέος διερωτήθηκε μεγαλοφώνως σε φιλική ομήγυρη γιατί δεν γίνονται επενδύσεις στην Ελλάδα, μήπως εντέλει η χώρα είναι καμένη και δεν πρόκειται να έλθουν ποτέ;

Ότι δηλαδή δεν είναι θέμα μόνο της παρούσης κυβέρνησης, αλλά ευρύτερο πρόβλημα, που συνδέεται με πλήθος άλλων παραγόντων και ιδιαιτέρως με το γεγονός ότι τελικώς δεν προσφέρει και τόσες πολλές ευκαιρίες όπως θέλουν να πιστεύουν ορισμένοι. Συνέχισε μάλιστα τον συλλογισμό του, σημειώνοντας ότι έπειτα από επτά έτη εσωτερικής υποτίμησης, κατακόρυφης πτώσης του κόστους εργασίας και συνολικά των συντελεστών παραγωγής, λογικά και στο βαθμό που προσφέρονταν πραγματικές ευκαιρίες κερδοφορίας θα έπρεπε να γίνεται παρέλαση επενδυτών στην Ελλάδα.

Εύλογα τα ερωτήματα και λογική η παρατήρηση. Μήπως όντως η χώρα έχει καεί, μήπως όντως το παραγωγικό κεφάλαιο έχει απαξιωθεί και ματαιοπονούμε όσοι φανταζόμαστε λύσεις;

Ο πρόεδρος της Eurobank κ.Ν.Καραμούζης μιλώντας στο Λονδίνο, στην έδρα του LSE, ήλθε ακριβώς να επιβεβαιώσει τις παραπάνω ανησυχίες. Σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «οι ξένοι επενδυτές θα διστάσουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, εάν οι ίδιοι οι Έλληνες δεν είναι έτοιμοι να πιστέψουν στη χώρα τους, στο δικό τους κοινό μέλλον».

Υποστήριξε στη συνέχεια ότι «η ανάκαμψη του τραπεζικού συστήματος προϋποθέτει πολιτικοοικονομική σταθερότητα σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα και όχι το αντίθετο». Ανέδειξε δηλαδή την κρισιμότητα του πολιτικού παράγοντα στις οικονομικές εξελίξεις και κάλεσε τις επιχειρηματικές και πνευματικές ελίτ του τόπου να αναλάβουν δράση, να πάρουν ρίσκο και να στηρίξουν εμπράκτως την πατρίδα.

Συγκεκριμένα υπογράμμισε την ανάγκη να αναπτυχθεί επιχειρηματική και κοινωνική ευθύνη, να αναληφθούν ιδιωτικές επενδύσεις, να στηριχθούν πρωτοβουλίες φορολογικής δικαιοσύνης, ανάπτυξης και μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών, ανάληψη μέρους του κόστους και του φορτίου της προσαρμογής και κινήσεις ικανές να μετατρέψουν την τρέχουσα εθνική απαισιοδοξία σε νέα εθνική αυτοπεποίθηση.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε αν υπάρξει πολιτικοοικονομική σταθερότητα θα καταστεί δυνατή και η αναγέννηση του τραπεζικού συστήματος και εφικτή η επιστροφή των ιδιωτικών καταθέσεων.

Με άλλα λόγια οι σωστές σκέψεις είναι σωστές παντού.

Κακά τα ψέματα η Ελλάδα κινδυνεύει να απαξιωθεί συνολικά, κινδυνεύει να μετατραπεί σε μια έρημη χώρα, σε μια αποθήκη πενόμενων γερόντων, σε μια καμένη χώρα, αν δεν αναληφθούν έγκαιρα πρωτοβουλίες από εκείνους που έχουν και μπορούν.

 Και βεβαίως το ίδιο θα συμβεί αν οι πολιτικές δυνάμεις - με πρώτη την κυβέρνηση βεβαίως - δεν κατανοήσουν ότι με τις άγονες και ανόητες συγκρούσεις τους επιτείνουν την ατμόσφαιρα εθνικής υποβάθμισης και υποχώρησης.

Η Ιστορία θα είναι αμείλικτη απέναντι στην πολιτική ηγεσία που θα συνεχίσει να υπονομεύει με τα καμώματά της και τούτη την τελευταία ίσως προσπάθεια εξόδου από την πολύχρονη κρίση.

Η ευθύνη είναι μεγάλη, ιδιαιτέρως για τον κ.Τσίπρα.

Γιατί απλούστατα αν χαθεί κι αυτή η ευκαιρία δεν θα υπάρξει άλλη. Και η Ελλάδα όντως θα γίνει μια καμένη χώρα όπως ευφυώς διερωτήθηκε ο νεαρός φίλος μας.

BHMA