Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος
Μιλώντας για
επενδύσεις πρέπει να προσδιορίζουμε
ακριβώς ποιος επενδύει που και για
γιατί. Διότι μια πραγματικά μεγάλη
επένδυση σπανιότατα έχει μόνο οικονομικά
κίνητρα. Μαζικές επενδύσεις με καθαρά
οικονομικά κίνητρα έγιναν στην Κίνα
από μεγάλες εταιρείες των ΗΠΑ, γιατί τα
χαμηλά μεροκάματα έριχναν το κόστος.
Οι εταιρίες πλούτισαν, αλλά μετέτρεψαν
την Κίνα σε πανίσχυρο ανταγωνιστή των
ΗΠΑ, έσκαψαν το λάκκο τους μακροπρόθεσμα.
Οι ισχυροί
επενδυτές από μεγάλες χώρες που στοχεύουν
μικρές χώρες θέλουν βέβαια το μέγιστο
κέρδος, αλλά το αποτέλεσμα, ίσως και ο
σκοπός, είναι να ελέγξουν την οικονομική,
πολιτική και κοινωνική ζωή της μικρής
χώρας. Αν αυτός ο έλεγχος έχει ήδη
επιτευχθεί με άλλους τρόπους τότε οι
επενδύσεις τείνουν στο μηδέν. Στην
Ελλάδα η αγορά είναι μικρή και ο έλεγχος
της χώρας έχει συντελεστεί με άλλους
τρόπους.
Μπορεί, όμως,
η μικρή χώρα να είναι εφαλτήριο, π.χ. η
Ελλάδα να χρησιμεύει σαν σκαλοπάτι της
Κίνας στην Ευρώπη. Αλλά οι επικυρίαρχοι
απαγορεύουν την όποια επένδυση έχει
στρατηγικό και όχι αυστηρά οικονομικό
και περιορισμένης αξίας χαρακτήρα.
Απλά: Επιτρέπεται ό,τι δεν τους ενοχλεί.
Απαγορεύεται ό,τι μπορεί να οδηγήσει
σε οικονομική, άρα και πολιτική αυτονομία.
Διάφοροι
"ειδικοί" παπαγαλίζουν διαρκώς
ότι δεν έρχονται επενδύσεις, λόγω
αδιόρθωτης γραφειοκρατίας και
τσαπατσουλιάς. Υπάρχει, ωστόσο, μια άλλη
εύλογη ερμηνεία. Για μεγάλες επενδύσεις
το Κράτος σαρώνει όλα τα εμπόδια, όπως
π.χ. με την κινητή τηλεφωνία. Στις
μικρότερες βάζουν προσκόμματα οι Έλληνες
επιχειρηματίες, κυρίαρχοι της οικονομικής
ζωής, αλλά ανίσχυροι απέναντι στους
ξένους.
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.