Μια ιστορία 187 χρόνων δανείων και συχνών χρεοκοπιών

Του Σάββα Ιακωβίδη. 

Οικονομική, θεσμική, διπλωματική, δημογραφική και πολιτική. Αναξιόπιστο, διεφθαρμένο και εξωνημένο πολιτικό σύστημα, που συνέβαλε στην εξαχρείωση του λαού.Και απέναντι, ο τουρκικός γκρίζος λύκος καιροφυλακτεί και υλακτεί. Η ασφάλεια της Ελλάδας βρίσκεται σε φοβερό κίνδυνο

Το 1892, ο Χαρίλαος Τρικούπης διαδέχεται τον Δηλιγιάννη στην εξουσία. Η χώρα είναι, ξανά, καταχρεωμένη και ο Τρικούπης αναζητεί νέο δάνειο από την Αγγλία. Επιτυγχάνει να συνάψει δάνειο ύψους 3.500.000 λιρών, ικανό να στηρίξει τα ελληνικά ομόλογα και να αποφευχθεί η χρεοκοπία της χώρας. Το δάνειο χρειάζεται την έγκριση του βασιλιά που, όμως, αρνείται. Ο Τρικούπης παραιτείται, σχηματίζεται κυβέρνηση Ράλλη και Σωτηρόπουλου, αποτυγχάνουν και αυτοί και ο Τρικούπης καλείται να διαχειριστεί την ήδη διαφαινόμενη χρεοκοπία. Το Δεκέμβριο του 1883, ο Τρικούπης θα δηλώσει στη Βουλή των Ελλήνων ότι το ελληνικό κράτος αδυνατεί ν' ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του προς τα εξωτερικά δάνεια και ότι τα τοκομερίδια θα πληρωθούν κατά 30%. Στη συνεδρίαση εκείνη αποδίδεται και η ιστορική, πια, φράση του: «Κύριοι, δυστυχώς… επτωχεύσαμεν».

Εκατόν είκοσι οκτώ χρόνια αργότερα, θα ακουστεί ξανά στη Βουλή των Ελλήνων η απαίσια δήλωση, «Κύριοι, δυστυχώς… επτωχεύσαμεν»; Άλλοι χαιρεκακούντες, άλλοι καιροφυλακτούντες και πολλοί εθελοτυφλούντες, θεωρούν ότι η Ελλάδα οδηγείται κατά κρημνών. Κι όμως: Η πτώχευση της Ελλάδας δεν συμφέρει σε κανέναν! Πρώτα απ’ όλα δεν συμφέρει στην ίδια, επειδή οι επιπτώσεις θα είναι πέρα από καταστροφικές για τη χώρα. Ύστερα δεν συμφέρει στην ευρωζώνη, μια χώρα-μέλος της να καταρρεύσει. Αυτό θα έχει καταλυτικές συνέπειες και στις χώρες της ευρωζώνης - περιλαμβανομένης και της Κύπρου, αφού κυπριακές τράπεζες έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια σε ελληνικά ομόλογα.

Τέλος δεν συμφέρει στους πιστωτές της, Γερμανούς και Γάλλους, διότι, αν μη τι άλλο, θα χάσουν τα χρήματά τους με εξίσου σοβαρές επιπτώσεις στις οικονομίες των χωρών τους.

Κυβέρνηση ενότητας
Την περ. Τετάρτη υπήρξε μια ελπιδοφόρα αναλαμπή στο μελανό σκηνικό της ελληνικής κρίσης, που σείει εκ θεμελίων την Ευρώπη. Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία του Πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου, με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αντ. Σαμαρά, ο δεύτερος φέρεται να πρότεινε το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας με άλλο πρωθυπουργό, με πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης. Μάλιστα, κυκλοφόρησαν και ονόματα. Ο μεν Παπανδρέου φέρεται να πρότεινε τον Φώτη Κουβέλη, ο δε Σαμαράς τον Δήμα. Σε διάστημα, όμως, πέντε ωρών, η ελπίδα για συναίνεση και εθνική συνεννόηση φυλλορόησε. Ο Παπανδρέου, που φερόταν έτοιμος να αποσυρθεί χάριν της σωτηρίας της χώρας, εξήγγειλε ανασχηματισμό της κυβέρνησης και στη συνέχεια θα ζητούσε ψήφο εμπιστοσύνης.

Η αξιωματική αντιπολίτευση επιμένει σε εκλογές. Σε τηλεοπτικό διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό, ο Παπανδρέου είπε ότι «πήραμε στους ώμους μας τις αμαρτίες άλλων» και ότι με νέες προτάσεις του προς τους αρχηγούς όλων των κομμάτων ζήτησε να επιτευχθεί η αναγκαία εθνική συνεννόηση. Στη συνέχεια κατηγόρησε την αξιωματική αντιπολίτευση ότι διαχειρίστηκε την όλη προσπάθεια με καθαρά επικοινωνιακούς όρους και υπογράμμισε ότι θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο. Σε απάντηση, η Ν. Δημοκρατία κατηγόρησε τον Παπανδρέου για το ναυάγιο στις μεταξύ τους συνομιλίες για το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας και ότι έμεινε «γαντζωμένος στην εξουσία».

Η διαφθορά του πολιτικού συστήματος και οι αγανακτισμένοι πολίτες
Η οικονομική κρίση της Ελλάδας είναι παλιά και εμφανώς ανίατη. Σήμερα, απλώς οδηγεί τη χώρα σε πιθανή νέα κατάρρευση επειδή, συν τοις άλλοις, οι δομές του κράτους, οι θεσμοί, η κοινωνία, οι αξίες, το κράτος δικαίου, ο στρατός, όλα έχουν εξαχρειωθεί και καταρρακωθεί. Τα περισσότερα έχουν καταρρεύσει πρακτικά όπως και στη συνείδηση των πολιτών. Η εθνική αξιοπρέπεια, η αυτοπεποίθηση, η αξιοπιστία της χώρας, το ηθικό έρεισμα, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, δεν υπάρχουν πια. Μόνο νησίδες ευπρέπειας και ήθους ενυπάρχουν αλλ’ η μεγάλη εικόνα είναι εκείνη μιας χώρας, που κατάντησε ανυπόληπτη και αναξιόπιστη στα μάτια των ξένων και δη των Ευρωπαίων εταίρων της.

Πέρα, λοιπόν, από την οικονομική και θεσμική, υπάρχει και διπλωματική κρίση, αφού η χώρα μείωσε τις διπλωματικές αποστολές της, απαξίωσε το διπλωματικό σώμα σε σημείο και βαθμό που, πρόσφατα, ομάδα διπλωματών έστειλε επιστολή-κραυγή απελπισίας στον Υπουργό Εξωτερικών για τη διπλωματική αποψίλωση της χώρας. Και πότε; Όταν η γειτονική Τουρκία έχει κυριολεκτικά αποθηριωθεί στη προσπάθειά της όχι μόνο να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία και ανεξαρτησία αλλά και να αναδειχθεί περιφερειακή και με φιλοδοξίες να καταστεί και παγκόσμια δύναμη. Το ειρωνικό και τραγικό: Την ώρα που ο υπερφίαλος Ερντογάν εξήγγελλε την πρόθεσή του να τροποποιήσει το Σύνταγμα της χώρας, για να την εκτοξεύσει στον 21ο αιώνα ως μιαν από τις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου, η Ελλάδα δεν κατάφερε ούτε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας να σχηματίσει, για να αντιμετωπίσει το χρέος και να επιβιώσει.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει μέγα πρόβλημα με τους μετανάστες. Δεν φαίνεται να είναι σε θέση να το ανακόψει και να εξουδετερώσει την ενσυνείδητη προσπάθεια της Τουρκίας να αλλοιώσει τη δημογραφική σύνθεση της χώρας. Ήδη, οι Αλβανοί και άλλες εθνικότητες αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς. Όμως, η γάγγραινα της χώρας είναι το πολιτικό σύστημα, που στα μάτια των πολιτών κατάντησε αναξιόπιστο και επικίνδυνο. Αυτό το σύστημα, όμως, πολλοί αξιοποίησαν με πολλούς και διάφορους τρόπους ώστε να καρπωθούν ωφελήματα, να προσληφθούν, να ανελιχθούν, να πλουτίσουν, να αρπάξουν και να κλέψουν το Δημόσιο. Όμως, τέρμα όλα αυτά ή αρκετά από αυτά. Από τον προσεχή Σεπτέμβριο, π.χ., το μισθολόγιο των δημόσιων υπαλλήλων θα περικοπεί κατά 40% για ορισμένες κατηγορίες, κανείς δεν θα παίρνει αύξηση χωρίς θετική αξιολόγηση, ενώ από τα 50 (!) επιδόματα που έπαιρναν, θα περιοριστούν στα δύο.

Μια νέα κατάσταση πραγμάτων ενδέχεται να επηρεάσει το πολιτικό και κομματικό σκηνικό και εξ αυτού να επιδράσει στο πολιτικό σύστημα: Είναι οι «αγανακτισμένοι» πολίτες που, εδώ και ένα μήνα σχεδόν, διαδηλώνουν στην πλατεία Συντάγματος και απαιτούν να φύγουν οι κλέφτες, αυτοί δηλ. που τόσα χρόνια ανέχονταν και ψήφιζαν ή και χρησιμοποιούσαν για τα δικά τους συμφέροντα. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση που επιτείνεται από αισθήματα απελπισίας, απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών, έλλειψης εμπιστοσύνης στους θεσμούς που οι ίδιοι συνήργησαν στην καταρράκωσή τους. Οι «αγανακτισμένοι» δεν θα επιτύχουν τίποτε εάν το κίνημά τους δεν μορφοποιηθεί σε πράξη και δεν αναζητήσουν έναν ηγέτη, όπως συνέβη π.χ. με τον Χάβελ ή τον Βαλέσα. Οι διαδηλώσεις και οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας αξίζουν όταν φέρνουν πρακτικά αποτελέσματα.

Τραγικές συγκρίσεις
Για να καταδειχθεί η τραγική θέση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, σε σύγκριση με την Τουρκία, αρκεί να αναφέρουμε μερικούς οικονομικούς δείκτες. Έτσι, η ανεργία στην Ελλάδα σημείωσε νέο ρεκόρ με τα ποσοστά να φτάνουν το 15,9% το διάστημα Ιανουαρίου - Μαρτίου 2011. Ο αριθμός των ανέργων σε σχέση με πέρυσι την ίδια περίοδο, αυξήθηκε κατά 35,1%. Ιδιαίτερα υψηλά είναι τα ποσοστά στους νέους ηλικίας 15 - 29 ετών, που φτάνει το 30,9%, ενώ το ποσοστό ανεργίας φτάνει το 19,5% έναντι του 13,3% για τους άνδρες, και η ανεργία στις νεαρές γυναίκες φτάνει το 35,8%. Υψηλά είναι και τα ποσοστά των μακροχρόνια ανέργων, ενώ το 54,1% όσων εργάζονται είναι με καθεστώς μερικής απασχόλησης.

Ας δούμε τώρα τι συμβαίνει με την Τουρκία, που φέτος έχει ρυθμό ανάπτυξης 8,9% και είναι 17η διεθνώς οικονομική δύναμη: Πλεόνασμα του προϋπολογισμού σημειώθηκε κατά το Μάιο. Σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, φτάνει τα 2.8 δισεκ. τουρκικές λίρες. Πρόκειται για το τέταρτο συνεχές πλεόνασμα εντός του πενταμήνου του 2011. Επίσης σημειώθηκε κατακόρυφη πτώση του ελλείμματος από 9.9 δισ. σε 233 εκ. τουρκικές λίρες. Εξάλλου, η ανεργία το Μάιο σημείωσε πτώση στο 10,8% από 13,7% τον προηγούμενο μήνα. Σημαντική πτώση 5,3% σημείωσε το ποσοστό της ανεργίας στους νέους.

Άμυνα περί πάτρης…
Πριν από 150 χρόνια, ο μεγάλος Έλληνας λογοτέχνης και συγγραφέας, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, με κείμενό του στην εφημερίδα «Ακρόπολις», διαζωγράφιζε τα οικονομικά δεινά της Ελλάδας. Όσα έγραψε τότε είναι τόσο επίκαιρα, που ταιριάζουν γάντι στη σημερινή κατάπτωση της χώρας:
«Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους (…). Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει τη φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…
Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας».

Τι να προσθέσει κανείς στα πιο πάνω; Απλώς να επισημάνουμε τον αδίστακτο κομματισμό, τον ασύδοτο συνδικαλισμό, την ολέθρια αρπαχτή, τη φθορά των θεσμών και των αξιών, τη θυσία της δύστυχης Ελλάδας στο βωμό της μικροπολιτικής. Κάποιος νέος Τρικούπης δεν αποκλείεται σύντομα να αναφωνήσει το φοβερό και τρομερό, «Κύριοι, δυστυχώς… η Ελλάς επτώχευσε και πάλι εξαιτίας της φυγοπονίας, της θεσιθηρίας, του κουτσαβακισμού και του κομματισμού». Και απέναντι, ο τουρκικός γκρίζος λύκος καιροφυλακτεί και υλακτεί. Η ασφάλεια της Ελλάδας, πέρα από την επιβίωσή της, βρίσκεται σε φοβερό κίνδυνο.http://www.sigmalive.com