της Ελίνας Γαληνού
Δεν είναι η πρώτη φορά, όπου μέτρα τα οποία ζητούνται (και μάλιστα επίμονα) από την τρόικα ως ωφέλιμα, καταλήγουν στην πράξη επιζήμια. Και όχι μόνο για την κοινωνία-την οποία πλέον συνήθισαν να εκτελούν ανάλγητα σε κάθε επιδρομή τους-αλλά και για τους σκοπούς που (υποτίθεται) προωθούν. Αλλά κι΄αν ισχύει στην κοινή λογική, ότι το δις εξαμαρτείν ούκ ανδρός σοφού, τότε έχουμε κάθε λόγο ν΄αμφιβάλουμε για την "σοφία" των μέτρων και των επινοητών τους, οι οποίοι ωστόσο, τα επιβάλουν εκβιαστικά κάθε φορά...
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα που βεβαιώνει τα παραπάνω, είναι η περίπτωση των ασφαλιστικών ταμείων σε σχέση με τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης που θέτει η τρόικα τώρα. Το 67ο το οποίο καμία χώρα της ΕΕ δεν δέχτηκε, κινδυνεύει να το φορτωθεί και αυτό ο ελληνικός λαός. Καθώς ήδη με την τελευταία ασφαλιστική μεταρρύθμιση, χάνονται αρκετά δικαιώματα ακόμα και ώριμα, με την νέα αύξηση συνταξίμων, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα καταφέρουν να πάρουν σύνταξη ούτε οι μισοί απ΄όσους την είχαν υπολογίσει κατά την είσοδό τους στην τρίτη ηλικία...Το γιατί, δεν χρειάζεται ανάλυση διότι μιλάνε οι αριθμοί. Εάν ένας άνθρωπος ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία πριν 25 χρόνια, είναι σαφές ότι πέφτει στη χειρότερη περίπτωση. Η νέα ρύθμιση, θα τον αναγκάσει να χρειάζεται τουλάχιστον άλλα δεκαπέντε ώσπου να δεί σύνταξη-εάν τη δεί τελικά.
Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και όχι κανένα ανόητο τρομοσενάριο δυστυχώς. Φυσικά, το 67ο δεν είναι μια ηλικία που βάσει του σημερινού προσδόκιμου ζωής, έχει λίγες πιθανότητες να φτάσει. Αντίθετα, οι άνθρωποι αυτής της ηλικίας, αν διατηρούνται σε υγιή κατάσταση, είναι υπολογίσιμοι. Εάν όμως ήταν έτσι τα πράγματα από την αρχή, θα μπορούσαν να ξεκινήσουν εργασία με ένσημα γύρω στα 40, αφού έτσι κι΄αλλιώς, κανείς δεν θα τους δώσει σύνταξη ως τα 67. Αν όμως ξεκίνησαν γύρω στα 25 και πέφτουν τώρα σ΄αυτήν την παγίδα, με τι κουράγιο να σύρονται ως τα 67; Πόσα χρόνια αντέχει κανείς να δουλεύει φούλ τάιμ όπως δούλευε στα πρωτοξεκινήματα; Και ποιός του εγγυάται ότι θα βρίσκει σταθερή δουλειά όλα αυτά τα χρόνια; Αυτά μάλλον δεν τα σκέφτεται κανένας.
Φαίνεται όμως, ότι οι λογιστές της τρόικα, δεν σκέφτονται ούτε το "λογιστικό" μέρος. Υποτίθεται ότι η αύξηση συνταξίμων, αποσκοπεί στην προστασία των ασφαλιστικών ταμείων από την αφαίμαξη που προκαλούν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Αυτό έχει κάποια λογική, αν αφορά μόνο κάποια ακραία φαινόμενα, όπως λήψεις συντάξεων στα 45, ή στα 55 εξ ολοκλήρου-πράγμα που ίσχυε για πολλά ταμεία. Δεν ξεχνάμε και τις περιπτώσεις συντάξεων σε αλλοδαπούς με τριών χρόνων ένσημα, που μας κόστισαν ο κούκος αηδόνι! Αλλο όμως να επιδικώκεις να θέσεις φραγμό σε ακραίες και επιζήμιες καταστάσεις και άλλο να αποκεφαλίζεις οριζοντίως ολόκληρη κοινωνία, επιβάλλοντας μέτρα που θα απειλήσουν περαιτέρω τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων.
Από τότε που μπήκαμε στο Μνημόνιο, τα ασφαλιστικά ταμεία δέχονται την μια καταιγίδα πάνω στην άλλη! Η πρώτη μεταρρύθμιση (επί Λοβέρδου), εξώθησε απίστευτο αριθμό εργαζομένων προς πρόωρη έξοδο από την εργασία, για να μην τους πιάσει η τσιμπίδα της αύξησης ηλικιακών ορίων. Αυτός ο αριθμός των νέων συνταξιούχων, εννοείται ότι επιβάρυνε ανυπολόγιστα τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία αντί να εισπράττουν εισφορές, άρχισαν να εκδίδουν περισσότερες συντάξεις. Το δεύτερο καταστροφικό χτύπημα, ήταν μέσω του περίφημου PSΙ, όπου τα ταμεία είδαν τα αποθεματικά τους σε ομόλογα, να καταρρέουν. Τώρα με την νέα αύξηση ηλικιακών ορίων, ας περιμένουμε και νέο κύμα εξόδου που θα τρέξει να αρπάξει μια σύνταξη, προκειμένου ν΄αποφύγει τον εγκλωβισμό του ως το 67ο. Που σημαίνει ότι τα ήδη αδυνατισμένα ταμεία, θα γονατίσουν έτι περισσότερο, γιατί αυτό υπαγορεύει η απλή λογική...
Σύμφωνα με υπολογισμούς του ΙΚΑ, ως το τέλος του 2012, αναμένονται περί τους 36.000 νέοι συνταξιούχοι που θα φτάσουν το σύνολο των συνταξιοδοτηθέντων του από το 2011, στο 1.205.000! Αν προστεθούν σ΄αυτούς και όσοι φύγουν για να γλυτώσουν το 67ο, υπολογίζεται ότι οι φετεινοί συνταξιούχοι μόνο, θα είναι περίπου 50.000! Αυτό για το ΙΚΑ, σημαίνει απώλεια εισφορών 150 εκατ. ευρώ ενώ θα χρειαστεί επιπλέον 450 εκατ. ευρώ, για καταβολή των 50.000 νέων συνταξιούχων. Αν συνυπολογίσει κανείς και την αύξηση απολύσεων λόγω των λουκέτων και της ύφεσης, σίγουρα θα καταλάβει πόσο οριακά είναι τα πράγματα για το ταμείο. Ανάλογες απειλές όμως, ισχύουν και για τα άλλα ταμεία. Η πρόσκαιρη εξοικονόμηση πόρων που υποστηρίζει η τρόικα με την αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, έχει δυστυχώς πολύ μεγαλύτερο κόστος και όχι τόσο μακροπόθεσμο. Τότε γιατί επιμένουν οι τροικανοί;
Η θέλουν να διαλύσουν τα ταμεία μαζί με τους Ελληνες, ή θα πρέπει να ξεσκονίσουν τις λογιστικές τους γνώσεις. Αλλιώς δεν εξηγείται το πράγμα...
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα που βεβαιώνει τα παραπάνω, είναι η περίπτωση των ασφαλιστικών ταμείων σε σχέση με τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης που θέτει η τρόικα τώρα. Το 67ο το οποίο καμία χώρα της ΕΕ δεν δέχτηκε, κινδυνεύει να το φορτωθεί και αυτό ο ελληνικός λαός. Καθώς ήδη με την τελευταία ασφαλιστική μεταρρύθμιση, χάνονται αρκετά δικαιώματα ακόμα και ώριμα, με την νέα αύξηση συνταξίμων, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα καταφέρουν να πάρουν σύνταξη ούτε οι μισοί απ΄όσους την είχαν υπολογίσει κατά την είσοδό τους στην τρίτη ηλικία...Το γιατί, δεν χρειάζεται ανάλυση διότι μιλάνε οι αριθμοί. Εάν ένας άνθρωπος ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία πριν 25 χρόνια, είναι σαφές ότι πέφτει στη χειρότερη περίπτωση. Η νέα ρύθμιση, θα τον αναγκάσει να χρειάζεται τουλάχιστον άλλα δεκαπέντε ώσπου να δεί σύνταξη-εάν τη δεί τελικά.
Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και όχι κανένα ανόητο τρομοσενάριο δυστυχώς. Φυσικά, το 67ο δεν είναι μια ηλικία που βάσει του σημερινού προσδόκιμου ζωής, έχει λίγες πιθανότητες να φτάσει. Αντίθετα, οι άνθρωποι αυτής της ηλικίας, αν διατηρούνται σε υγιή κατάσταση, είναι υπολογίσιμοι. Εάν όμως ήταν έτσι τα πράγματα από την αρχή, θα μπορούσαν να ξεκινήσουν εργασία με ένσημα γύρω στα 40, αφού έτσι κι΄αλλιώς, κανείς δεν θα τους δώσει σύνταξη ως τα 67. Αν όμως ξεκίνησαν γύρω στα 25 και πέφτουν τώρα σ΄αυτήν την παγίδα, με τι κουράγιο να σύρονται ως τα 67; Πόσα χρόνια αντέχει κανείς να δουλεύει φούλ τάιμ όπως δούλευε στα πρωτοξεκινήματα; Και ποιός του εγγυάται ότι θα βρίσκει σταθερή δουλειά όλα αυτά τα χρόνια; Αυτά μάλλον δεν τα σκέφτεται κανένας.
Φαίνεται όμως, ότι οι λογιστές της τρόικα, δεν σκέφτονται ούτε το "λογιστικό" μέρος. Υποτίθεται ότι η αύξηση συνταξίμων, αποσκοπεί στην προστασία των ασφαλιστικών ταμείων από την αφαίμαξη που προκαλούν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Αυτό έχει κάποια λογική, αν αφορά μόνο κάποια ακραία φαινόμενα, όπως λήψεις συντάξεων στα 45, ή στα 55 εξ ολοκλήρου-πράγμα που ίσχυε για πολλά ταμεία. Δεν ξεχνάμε και τις περιπτώσεις συντάξεων σε αλλοδαπούς με τριών χρόνων ένσημα, που μας κόστισαν ο κούκος αηδόνι! Αλλο όμως να επιδικώκεις να θέσεις φραγμό σε ακραίες και επιζήμιες καταστάσεις και άλλο να αποκεφαλίζεις οριζοντίως ολόκληρη κοινωνία, επιβάλλοντας μέτρα που θα απειλήσουν περαιτέρω τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων.
Από τότε που μπήκαμε στο Μνημόνιο, τα ασφαλιστικά ταμεία δέχονται την μια καταιγίδα πάνω στην άλλη! Η πρώτη μεταρρύθμιση (επί Λοβέρδου), εξώθησε απίστευτο αριθμό εργαζομένων προς πρόωρη έξοδο από την εργασία, για να μην τους πιάσει η τσιμπίδα της αύξησης ηλικιακών ορίων. Αυτός ο αριθμός των νέων συνταξιούχων, εννοείται ότι επιβάρυνε ανυπολόγιστα τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία αντί να εισπράττουν εισφορές, άρχισαν να εκδίδουν περισσότερες συντάξεις. Το δεύτερο καταστροφικό χτύπημα, ήταν μέσω του περίφημου PSΙ, όπου τα ταμεία είδαν τα αποθεματικά τους σε ομόλογα, να καταρρέουν. Τώρα με την νέα αύξηση ηλικιακών ορίων, ας περιμένουμε και νέο κύμα εξόδου που θα τρέξει να αρπάξει μια σύνταξη, προκειμένου ν΄αποφύγει τον εγκλωβισμό του ως το 67ο. Που σημαίνει ότι τα ήδη αδυνατισμένα ταμεία, θα γονατίσουν έτι περισσότερο, γιατί αυτό υπαγορεύει η απλή λογική...
Σύμφωνα με υπολογισμούς του ΙΚΑ, ως το τέλος του 2012, αναμένονται περί τους 36.000 νέοι συνταξιούχοι που θα φτάσουν το σύνολο των συνταξιοδοτηθέντων του από το 2011, στο 1.205.000! Αν προστεθούν σ΄αυτούς και όσοι φύγουν για να γλυτώσουν το 67ο, υπολογίζεται ότι οι φετεινοί συνταξιούχοι μόνο, θα είναι περίπου 50.000! Αυτό για το ΙΚΑ, σημαίνει απώλεια εισφορών 150 εκατ. ευρώ ενώ θα χρειαστεί επιπλέον 450 εκατ. ευρώ, για καταβολή των 50.000 νέων συνταξιούχων. Αν συνυπολογίσει κανείς και την αύξηση απολύσεων λόγω των λουκέτων και της ύφεσης, σίγουρα θα καταλάβει πόσο οριακά είναι τα πράγματα για το ταμείο. Ανάλογες απειλές όμως, ισχύουν και για τα άλλα ταμεία. Η πρόσκαιρη εξοικονόμηση πόρων που υποστηρίζει η τρόικα με την αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, έχει δυστυχώς πολύ μεγαλύτερο κόστος και όχι τόσο μακροπόθεσμο. Τότε γιατί επιμένουν οι τροικανοί;
Η θέλουν να διαλύσουν τα ταμεία μαζί με τους Ελληνες, ή θα πρέπει να ξεσκονίσουν τις λογιστικές τους γνώσεις. Αλλιώς δεν εξηγείται το πράγμα...
Ελίνα,οι ασφαλισμένοι,και ειδικά οι συνταξιούχοι,τόσα χρόνια είδαν τουλάχιστον 3 φορές να καταληστεύονται τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων.Παρόλα αυτά,ΞΑΝΑ-ψήφιζαν τους ίδιους αγύρτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης,έβλεπαν να μοιράζονται συντάξεις ωσάν να πρόκειται για καραμέλες,και πάλι ψήφισαν τους ίδιους αγύρτες.
Τα ασφαλιστικά ταμεία,αν διέθεταν τα αποθεματικά που είχαν δημιουργηθεί,ΔΕΝ θα είχαν κανένα απολύτως φόβο,και καμία απολύτως σύνταξη δεν θα είχε περικοπεί.
Το κενό αυτό,μετά τα απανωτά πλιάτσικο χρειάστηκε να καλύψει ο γενικός προυπολογισμός,ο οποίος υπόκεινται σε περικοπές όταν αυτό κριθεί απαραίτητο.Επομένως,απο τη στιγμή που οι συντάξεις καλύπτονται σε μεγάλο μέρος απο τον γενικό προυπολογισμό,είναι αδύνατον να αποφύγουν την όποια περικοπή.
Πριν από χρόνια είχα διαβάσει κάπου,αλλά δυστυχώς δεν θυμάμαι που,ότι στη Γερμανία η αναλογία εργαζομένων-συνταξιούχων ήταν 3,5 προς 1,ενώ στην Ελλάδα,προ κρίσης,ήταν 1,5 προς 1.
Σήμερα μπορεί να έχουμε πέσει και κάτω απο το 1 προς 1.
Οι εισφορές δηλαδή που πληρώνουν οι εργαζόμενοι πηγαίνουν για την κάλυψη των δικαιούχων συντάξεως.
Οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι-συνταξιούχοι αδιαφόρησαν όλα αυτά τα χρόνια,θεωρώντας ότι παρότι εκλεγμένοι τους λήστεψαν τα ταμεία,οι συντάξεις τους θα έμεναν ανέπαφες,αμ δε!
Οι λαμακίες πληρώνονται Ελίνα,τώρα είναι αργά για δάκρυα,και ίσως να βοηθήσει τους Έλληνες να μάθουν να λειτουργούν έγκαιρα,και όχι κατόπιν εορτής.Γιατί αν ενδιαφέρονταν απο τότε,καταψηφίζοντας όσους καταχράστηκαν τις εισφορές του,σήμερα δεν θα είχε πρόβλημα.
Τώρα,ρουφάμε το αυγό μας και ο γάιδαρος πετάει.
Ναί, αλλά γιατί να την πληρώσουν αυτοί που δεν φταίνε, ενώ όσοι πρόλαβαν τα φάγανε ήδη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι΄εμείς που τα λέγαμε και τα γράφαμε, γιατί δεν μας έδιναν σημασία;
Γιατί δεν ανησύχησε κανένας από τότε με την ιστορία των δομημένων ομολόγων, για το τι κάνουν τα ταμεία μας;
Εγώ είχα γράψει άρθρο και ζητούσα να ενημερώνονται οι ασφαλισμένοι κατ΄έτος για τα οικονομικά των ταμείων τους, επειδή τους αφορά.
Ελίνα
Φταίνε όσοι καταλήστεψαν τα αποθεματικά,αλλά και εκείνοι που ΞΑΝΑ-ψήφισαν τους καταχραστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚουτοπόνηρα σκεπτόμενος ο νεοέλληνας,θεώρησε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα που το κόμμα του έκλεψε τα αποθεματικά,μιας και το κενό θα κάλυπτε ο γενικός προυπολογισμός,και επομένως η σύνταξη του θα ήταν εξασφαλισμένη.
Πως δεν φταίνε;
Απο εδώ και πέρα να μάθουμε να προσέχουμε ποιον βάζουμε διαχειριστή των χρημάτων μας,μιας και αποδείχτηκε ότι τα χρήματα είναι μετρημένα και όχι ατελείωτα.
Μόνο αν μπορούμε να διασφαλίσουμε τον έλεγχο της διαχείρισής του, έχει νόημα το "να προσέχουμε"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλιώς, όλοι μπορούν να εμπνέουν εμπιστοσύνη και μετά, να νίπτουν τας χείρας τους όταν κάτι πάει στραβά.
Στη δημοκρατία, ο έλεγχος κράτους-πολιτών, πρέπει να είναι αμφίδρομος.
Ελίνα