Μουγγά τα λόγια που λαλούν
κακό για την πατρίδα.
Δ. Πιστικός, Η ένατη σταυροφορία
Γράφει: Γιάννης Πανούσης
- · Στην Ελλάδα – μάνα πατρίδα που την πληγώνουμε και μας πληγώνει, που την προδίδουμε αλλά δεν μας προδίδει, που συχνά τρώει τα παιδιά της αλλά εμείς δεν την καταδικάζουμε.
- · Στην Ελλάδα – πλούσια γη/πλούσια ιστορία που την πουλάνε και την αγοράζουν έλληνες τραπεζίτες και ‘φιλέλληνες’ επενδυτές, που την χρησιμοποιούν σαν πιόνι και κατά βούληση ξένοι άρχοντες και λαοί στα γεωστρατηγικά παιχνίδια τους, που δεν μοιράζονται με τον λαό ούτε πάθη ούτε λάθη, λάθρα βιώνοντες στις δύσκολες περιόδους.
- · Στην Ελλάδα – ανοικτή αγκαλιά για τους άλλους λαούς που τους προστατεύουμε και σεβόμαστε την ιστορία τους χωρίς να μας το ανταποδίδουν ούτε οι ίδιοι ούτε οι χώρες τους, που τους διασώζουμε χωρίς να μας συνδράμουν στους κινδύνους που παίρνουμε, που κόβουμε το ψωμί μας στα δύο κι αυτοί συχνά θέλουν να το πάρουν όλο.
Αυτό που θέλω όμως να υπογραμμίσω είναι ότι οι ανήκοντες σ’ αυτές τις τρεις Ελλάδες πρέπει ν’ αποφασίσουν αν θα μείνουν και θ’ αγωνιστούν για τη μία και μοναδική μάνα – Πατρίδα και μάνα – Δημοκρατία.
Και να γνωρίζουν: Αυτό το χρέος δεν διαγράφεται.
*Ο καθηγητής Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης είναι βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ.
Λάθος κ. Πρύτανη. Δύο είναι οι Ελλάδες. Η μία είναι η Ελλάδα η δική σου, τού Μπαμπινιώτη, τού Ψυχάρη, τού Μπόμπολα, τού Αλαφούζου, τού Κόκκαλη, τών τραπεζιτών, τού ΕΛΙΑΜΕΠ, τού ΓΑΠ, τού Σαμαρά, τού Πάγκαλου και τών παπαγάλων σας και η άλλη είναι η ελληνική Ελλάδα (από αυτονόητο κατάντησε πλεονασμός...).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με τον προλαλήσαντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν δυο Ελλάδες.
Η Ελλάδα των Ελλήνων και η Ελλάδα των "άλλων'... (ο νοών νοείτω).
Η Ελλάδα των Ελλήνων δέχεται σήμερα τις σφαλιάρες της στημένης κρίσης και αργοπεθαίνει χωρίς καμιά αντίδραση.
Όταν θα έχει "εκτελεστεί" σχεδόν το σύνολο των Ελλήνων, οι τελευταίοι εναπομείναντες θα θυμηθούν τη ρήση του Μπρεχτ σε δική μου παραφθορά.
" Όταν πέθαιναν οι πολύ φτωχοί γιατί δεν είχαν να φάνε, εγώ δεν αντέδρασα γιατί δεν ανήκα σ' αυτή την κατηγορία.
Όταν πέθαιναν οι λίγο φτωχότεροι γιατί δεν μπορούσαν να καλύψουν τις ιατροφαρμακευτικές τους ανάγκες, εγώ δεν αντέδρασα γιατί δεν ανήκα σ' αυτή την κατηγορία.
Όταν έχαναν κάποιοι τα σπίτια τους γιατί δεν είχαν να πληρώσουν τους φόρους και τα χαράτσια και στη συνέχεια πέθαιναν γιατί δεν είχαν ούτε να φάνε ούτε να καλύψουν τις ιατροφαρμακευτικές τους ανάγκες, εγώ δεν αντέδρασα γιατί δεν ανήκα σ' αυτή την κατηγορία.
Όταν ήρθε η σειρά μου, δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει."