Αλλο θύτης, άλλο θύμα...

της Ελίνας Γαληνού
Είναι απόλυτα λογικό να καταδικάζεται ένα γεγονός σαν αυτό που συνέβη στη Μανωλάδα. Είναι απόλυτα κατακριτέο, να βάζεις ανθρώπους να δουλεύουν σκληρά με απάνθρωπες συνθήκες και να μην τους πληρώνεις, επειδή είναι μετανάστες και άνθρωποι της ανάγκης. Και γενικότερα, το περιστατικό στη Μανωλάδα, αποκαλύπτει κατά κάποιο τρόπο πόσοι όλα αυτά τα χρόνια βολεύτηκαν στις δουλιές τους με εργατικά χέρια, από τη ραγδαία εισροή μεταναστών.
Ο άνθρωπος της ανάγκης, προκειμένου να κοιμηθεί στο δρόμο, προτιμάει ένα παράπηγμα και ένα κομμάτι ψωμί, πόσο μάλλον ένα φθηνό μεροκάματο που του εξασφαλίζει τουλάχιστον την επιβίωση. Μέσα σ΄αυτές τις συνθήκες, ευδοκίμησαν και οι απάνθρωπες τακτικές εργοδοτών, ουκ ολίγοι από τους οποίους, απασχόλησαν και απασχολούν προσωπικό με μεσαιωνικούς όρους εργασίας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εργάτες που δούλευαν στα κτήματα φράουλας στη Μανωλάδα, ήταν θύματα. Θύματα δύο φορές, εφ΄όσον τους στερούσαν και τον ελάχιστο δικαιωματικό επιούσιο, και δεύτερο, γιατί πλήρωσαν με βία την διαμαρτυρία τους. Ομως να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Σε τέτοια πράγματα, δεν χωράει ρατσισμός, γιατί άλλωστε τα γεγονότα που συνέβησαν, έχουν άλλο προσανατολισμό. Γιατί ο ίδιος εργοδότης ας πούμε, δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει την ίδια τακτική σε Ελληνες απόρους, ή αστέγους, που θα ξέπεφταν στην ίδια ανάγκη με τους μετανάστες; Δεν νομίζω ότι θα είχε κανένα δισταγμό, εάν αντιλαμβανόταν ότι οι άνθρωποι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα...
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, όπου πολλές φορές οι μετανάστες έχουν συμπεριφερθεί ως θύτες. Και τότε, την κάθε πράξη εγκληματικότητας, την πληρώνουν αθώοι Ελληνες πολίτες, είτε μέσα στα σπίτια τους και τις γειτονιές τους, είτε στην ύπαιθρο. Τότε ποιά η θέση του κάθε Ελληνα, όταν πέσει θύμα; Και πόση κινητοποίηση της κοινής γνώμης προκαλεί το κάθε επεισόδιο βίας που διαδραματίζεται κάθε τόσο στις γειτονιές των αστικών κέντρων και του κέντρου της Αθήνας, αν μάλιστα καταλήγει σε φόνο-όπως έχει συμβεί; Οσο για τη διακίνηση ναρκωτικών τα οποία διακινούν σπείρες μεταναστών τη νύχτα στην Ομόνοια και άλλα στέκια, καταστρέφοντας τη ζωή τόσων νέων ανθρώπων, δεν είναι κι΄αυτή μια μορφή εγκληματικής ενέργειας;
Το νέο περιστατικό όμως που ακούσαμε, για τον μετανάστη που διακινούσε ναρκωτικά και την Ελληνική Αστυνομία, η οποία συλλαμβάνοντάς τον, βρήκε όλα τα πειστήρια του εγκλήματος και αρκετά λεφτουδάκια από τα κέρδη του, είναι λάθος που μερικοί το συγχέουν με θέματα ρατσισμού και ξενοφοβίας. Είναι ακόμα λάθος, να συγχέεται η ομολογία του για το περιστατικό στη Μανωλάδα-όπως ισχυρίζονται κάποιοι υποστηρικτές του, με την πράξη διακίνησης ναρκωτικών, εφ΄όσον το έκανε. Τι σχέση έχει η ομολογία με την διακίνηση ναρκωτικών και γιατί θα έπρεπε αυτός ο άνθρωπος-κατά την άποψη κάποιων- να μη συλληφθεί όπως ορίζει ο νόμος; Γιατί δεν μπορεί κάθε φορά που ανακύπτει θυματοποίηση εκ μέρους μεταναστών, να το ρίχνουμε εκεί, για να χάνεται η ενοχή τους στην ομίχλη, ή να τρέμει η Αστυνομία να τους ακουμπήσει...
Υπάρχουν όντως και θύματα, αλλά και θύτες. Και ο καθένας, χρειάζεται την ανάλογη μεταχείριση...