Του Παντελή Σαββίδη
Η κυβέρνηση, χωρίς αυτό να εθεωρείτο δεδομένο, προκήρυξε άλλες 1.453
θέσεις εργασίας για τη μεταβατική λειτουργία της Δημόσιας
Ραδιοτηλεόρασης, γεγονός που επιδέχεται διαφορετικών ερμηνειών από
στρώματα της κοινωνίας και των εργαζομένων.
Το σημαντικό κατά την άποψή μου είναι ότι με την προκήρυξη αυτή επαναφέρονται οι προϋποθέσεις επαναλειτουργίας της ΕΡΤ3, κάτι που δεν υπονοούταν από την πρώτη προκήρυξη των 590 θέσεων. Και το ερώτημα εν προκειμένω είναι: Ποια στάση θα τηρήσουν στο θέμα αυτό η εκτός κέντρου ελληνική κοινωνία και κυρίως οι εργαζόμενοι, από τη συμμετοχή ή μη των οποίων θα εξαρτηθεί το παρόν και το μέλλον της ΕΡΤ3;
Ο τίτλος του άρθρου προδικάζει και το συμπέρασμα.
Είναι σαφές ότι πρόκειται για ένα από τα ευφυή συνθήματα των σιτουασιονιστών (situations) ή καταστατικών, επί το ελληνικότερον, κατά την εξέγερση του γαλλικού Μάη του ’68 και οδηγεί στην άποψη πως για πολλούς λόγους οι εργαζόμενοι πρέπει να αφεθούν ανεπηρέαστοι από ψυχολογικούς ή άλλους εξαναγκασμούς να αποφασίσουν και το εργασιακό μέλλον τους και την επαναφορά στη ζωή ενός θεσμού που, από όποια πλευρά και αν τον δει κανείς, μόνο θετικά μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία.
Επισημαίνω εξ αρχής τα παραπάνω, διότι στο «κίνημα των εργαζομένων», στο οποίο συμμετέχει και ο υπογράφων, μετά το αδιανόητο, αντιδημοκρατικό κλείσιμο της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης κυριαρχεί ή κυριαρχούσε, αυτό θα φανεί, η άποψη πως τίποτε δεν πρέπει να δεχτούμε πέραν της επαναλειτουργίας της ΕΡΤ με τη μορφή που είχε τη 10η Ιουνίου. Η προσαρμογή στις εξελίξεις δεν είναι «αντιαγωνιστική» πράξη αλλά άκρως επαναστατική, δεδομένου ότι κανένα κίνημα δεν μπορεί να τελεσφορήσει με τους εργαζομένους σε οικονομική εξαθλίωση ή αιχμαλώτους πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Ακτιβισμός ή ενημέρωση;
Η κρατική ραδιοτηλεόραση δεν μπορεί να έχει ως βασική προτεραιότητά της την άσκηση πολιτικού ή κοινωνικού ακτιβισμού. Ενημερώνει, αναλύει και προβάλλει τους αγώνες και τις αγωνίες της κοινωνίας, αναδεικνύει το δημόσιο λόγο και προβληματισμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται, ακόμη και από επίσημα χείλη με την κατοχυρωμένη επί δεκαετίες δημοσιογραφική δεοντολογία. Διαφορετικά υποκαθιστά ως ιδεολογικός μηχανισμός τη μία ιδεολογία με μία άλλη. Και αυτό δεν το επιθυμεί ούτε το πιο προβληματισμένο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας ούτε και η πλειονότητα της κοινωνίας αυτής.
Αποτελεί εξάλλου πολιτικό παράδοξο πολιτικές ομάδες που λειτουργούν στο δημοσιογραφικό χώρο και έχουν ως σημείο αναφοράς την ελευθερία, το αυτεξούσιο και την αυτονομία του ατόμου να διαμορφώνουν και να επιβάλουν πλειοψηφίες έξω από κάθε ιδεολογική τους αρχή, αρκεί να ικανοποιηθεί κάποια σκοπιμότητα. Καμία προσπάθεια διαμόρφωσης συναίνεσης ή προσέλευσης σε προταθείσα συλλογική θέση με πλήρη σεβασμό στην ελεύθερη βούληση του ατόμου. Ακόμη και τη δαμόκλειο σπάθη καταστατικής -κατά τη φαντασία τους- ποινής επικαλούνται, προκειμένου να πετύχουν τη μη εκδήλωση εργασιακού ενδιαφέροντος από τους απολυμένους δημοσιογράφους. Πώς νοείται ο σεβασμός στην ελεύθερη βούληση του δημοσιογράφου, όταν απειλείται εμμέσως πλην σαφώς;
Η δυναμική των εξελίξεων
Οι εξελίξεις όμως έχουν τη δική τους δυναμική και αυτή τη δυναμική πρέπει να δούμε.
1. Τα πράγματα δεν μπορούν να επιστρέψουν στη 10η Ιουνίου. Μία νέα κατάσταση διαμορφώνεται και το ερώτημα εν προκειμένω είναι αν στη διαμόρφωση αυτή θα συμμετάσχουν ή όχι οι πρωταγωνιστές της δημιουργίας της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, όπως τη γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια και την αγαπήσαμε.
Οι προσλαμβάνουσες που έχω από την καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες, οι οποίοι με αγωνία εκδηλώνουν την πρόθεσή τους για επαναλειτουργία της ΕΡΤ, είναι ότι επιθυμούσαν και επιθυμούν έναν ριζικό μετασχηματισμό της ραδιοτηλεόρασης. Εκεί όπου η κυβέρνηση απώλεσε τη λαϊκή συναίνεση δεν είναι στην πρόθεσή της να αλλάξει την ΕΡΤ αλλά στο κλείσιμό της και μάλιστα με μεθόδους που θύμιζαν δεκαετία του ’60.
2. Σε ό,τι αφορά την ΕΡΤ3, μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ δεν ήταν καθόλου δεδομένη η επαναλειτουργία της. Υπάρχουν αρκετά και σημαντικά σε πολιτική ισχύ κέντρα στην πρωτεύουσα που δεν θα ήθελαν ένα ημιαυτόνομο ραδιοτηλεοπτικό μέσο που να εκπέμπει από τη Θεσσαλονίκη. Η συμπερίληψη στο δεύτερο αυτό διαγωνισμό 200 και πλέον θέσεων για τη στελέχωση της ΕΡΤ3 ανατρέπει αυτούς τους σχεδιασμούς. Για να επιτευχθεί αυτό, διαδραματίστηκε τις τελευταίες ημέρες ένα έντονο παρασκήνιο, που δεν είναι της ώρας να συζητηθεί. Ο κίνδυνος ωστόσο εξακολουθεί να υφίσταται και εξαρτάται και από τους εργαζόμενους αν θα περιοριστεί. Πάντως, για να διεκδικήσει κάποιος τη χαμένη, απαλλοτριωμένη ή νέα θέση σε έναν ραδιοτηλεοπτικό φορέα, πρέπει ο φορέας αυτός να υφίσταται. Τίποτε δεν μπορεί να εγγυηθεί την ύπαρξή του χωρίς την παρουσία των εργαζομένων δημοσιογράφων και τη βούληση των συλλογικών οργάνων τους. Η Θεσσαλονίκη έχει υποστεί μεγάλη απαξίωση σε ό,τι αφορά την ύπαρξη και τη λειτουργία μέσων ενημέρωσης τα οποία θα παρέχουν και εργασιακή απασχόληση στους δημοσιογράφους της πόλης και της περιφέρειας και θα προβάλλουν τους κόπους, τις θυσίες, τις αγωνίες και τις επιδιώξεις τής εκτός Αθηνών ελληνικής κοινωνίας.
3. Η χώρα εδώ και χρόνια βρίσκεται σε μία τραγική οικονομική κατάσταση, η οποία δυστυχώς είναι αδιέξοδη. Πολλά θα εξαρτηθούν από τη γερμανική βούληση, που θα εκδηλωθεί μετά τις εκλογές. Τα προμηνύματα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Το ενδεχόμενο να εξωθηθεί η χώρα σε μία έξοδο από το ευρώ δεν είναι καθόλου απίθανο. Αντιθέτως πολλοί συνδέουν την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ με την αναζήτηση ερεισμάτων για την αποφυγή του ενδεχόμενου αυτού. Η δημοσιογραφική κάλυψη και ματιά των αναμενόμενων γεγονότων και των εξελίξεων που τα γεγονότα αυτά θα πυροδοτήσουν από ένα ραδιοτηλεοπτικό μέσο με την παράδοση της ΕΡΤ3 είναι διαφορετική από του κέντρου. Δεν θα ήταν πολιτικό λάθος η αποστέρηση της δυνατότητας αυτής; Φυσικά δεν υπονοώ κάποιον αντικυβερνητικό ακτιβισμό. Εδώ όπου φτάσαμε το πρόβλημα δεν είναι πια κομματικό ή ακόμη και πολιτικό. Είναι ζήτημα υπαρξιακό της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής πολιτείας.
4. Πολλοί αποδέχονται, μεταξύ αυτών και ο υπογράφων, πως η ελληνική κρίση είναι τεχνητή. Η Ελλάδα επελέγη για συγκεκριμένους λόγους, που δεν είναι της παρούσης η ανάλυσή τους, ως πειραματόζωο. Το πείραμα επέτυχε ως προς τους πρώτους στόχους του (αποδόμηση του ευρώ ως διεθνούς ανταλλακτικού νομίσματος και παραχώρηση των υδρογονανθράκων με συμβάσεις αποικιακού χαρακτήρα). Υπάρχουν όμως και άλλα, περισσότερο μακροχρόνια πειράματα που συντελούνται, ακόμη κι αν για λόγους που θα φανούν μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον αμερικανό πρόεδρο υπάρξει κάποια απόφαση για «σταθεροποίηση» της χώρας, στην περίπτωση που ο κ. Σαμαράς συναινέσει σε μία επίλυση του Κυπριακού στη βάση του σχεδίου Ανάν και πολύ περισσότερο και του «Σκοπιανού». Αυτά θα τα δούμε σε λίγες ημέρες. Τα επιπλέον πειράματα στα οποία η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο είναι οι μέθοδοι αποδόμησης των εθνικών κρατών και η αντικατάστασή τους με ένα παγκόσμιο δίκτυο. Για όσους αμφιβάλλουν να υπενθυμίσω πόσες φορές ο Γιώργος Παπανδρέου μίλησε για παγκόσμια διακυβέρνηση.
Ο παγκόσμιος σχεδιασμός, στον οποίο κυριαρχεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι παγκόσμιες εταιρείες, δεν ευνοεί πλέον τα κράτη έθνη.
Για να μη μακρηγορώ, διότι το θέμα είναι πολύπλοκο, τα κράτη έθνη υφίστανται μεν αλλά σε ρόλο δούρειου ίππου. Διεθνοποιούν εθνικούς θεσμούς. Ουσιαστικά ο ρόλος τους υποκαθίσταται από τις παγκόσμιες πόλεις.
Αναδύεται δηλαδή στη νέα παγκόσμια κοινωνία ο ρόλος της πόλης, η οποία εξυπηρετεί την ευρύτερη περιοχή της. Δεν θα αποτελούσε εγκληματική παράλειψη να αφεθεί η Θεσσαλονίκη χωρίς έναν θεσμό που θα μπορούσε να προβάλει την ύπαρξη και πολύ περισσότερο το μελλοντικό ρόλο της; Εκτός κι αν έχουμε παραιτηθεί από όλα. Οπότε καιρός είναι να ασπαστούμε την ιδεολογία του πριμιτιβιτισμού ή του πράσινου αναρχισμού. Διαφορετικά ας δούμε, όπως ο μοντέρνος αναρχισμός, μήπως «η εξουσία δεν είναι μία αντικοινωνική υπερβατική ουσία, η οποία διέπει το κράτος και το κεφάλαιο, αλλά ένα σύνολο σχέσεων που χαρακτηρίζουν κάθε τύπου αλληλεπιδράσεις μεταξύ ατόμων και δεν εκπορεύονται από ένα κέντρο, αλλά ασκούνται κατανεμημένα από αμέτρητα σημεία».
Ανιχνεύσεις
Η κυβέρνηση, χωρίς αυτό να εθεωρείτο δεδομένο, προκήρυξε άλλες 1.453
θέσεις εργασίας για τη μεταβατική λειτουργία της Δημόσιας
Ραδιοτηλεόρασης, γεγονός που επιδέχεται διαφορετικών ερμηνειών από
στρώματα της κοινωνίας και των εργαζομένων.Το σημαντικό κατά την άποψή μου είναι ότι με την προκήρυξη αυτή επαναφέρονται οι προϋποθέσεις επαναλειτουργίας της ΕΡΤ3, κάτι που δεν υπονοούταν από την πρώτη προκήρυξη των 590 θέσεων. Και το ερώτημα εν προκειμένω είναι: Ποια στάση θα τηρήσουν στο θέμα αυτό η εκτός κέντρου ελληνική κοινωνία και κυρίως οι εργαζόμενοι, από τη συμμετοχή ή μη των οποίων θα εξαρτηθεί το παρόν και το μέλλον της ΕΡΤ3;
Ο τίτλος του άρθρου προδικάζει και το συμπέρασμα.
Είναι σαφές ότι πρόκειται για ένα από τα ευφυή συνθήματα των σιτουασιονιστών (situations) ή καταστατικών, επί το ελληνικότερον, κατά την εξέγερση του γαλλικού Μάη του ’68 και οδηγεί στην άποψη πως για πολλούς λόγους οι εργαζόμενοι πρέπει να αφεθούν ανεπηρέαστοι από ψυχολογικούς ή άλλους εξαναγκασμούς να αποφασίσουν και το εργασιακό μέλλον τους και την επαναφορά στη ζωή ενός θεσμού που, από όποια πλευρά και αν τον δει κανείς, μόνο θετικά μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία.
Επισημαίνω εξ αρχής τα παραπάνω, διότι στο «κίνημα των εργαζομένων», στο οποίο συμμετέχει και ο υπογράφων, μετά το αδιανόητο, αντιδημοκρατικό κλείσιμο της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης κυριαρχεί ή κυριαρχούσε, αυτό θα φανεί, η άποψη πως τίποτε δεν πρέπει να δεχτούμε πέραν της επαναλειτουργίας της ΕΡΤ με τη μορφή που είχε τη 10η Ιουνίου. Η προσαρμογή στις εξελίξεις δεν είναι «αντιαγωνιστική» πράξη αλλά άκρως επαναστατική, δεδομένου ότι κανένα κίνημα δεν μπορεί να τελεσφορήσει με τους εργαζομένους σε οικονομική εξαθλίωση ή αιχμαλώτους πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Ακτιβισμός ή ενημέρωση;
Η κρατική ραδιοτηλεόραση δεν μπορεί να έχει ως βασική προτεραιότητά της την άσκηση πολιτικού ή κοινωνικού ακτιβισμού. Ενημερώνει, αναλύει και προβάλλει τους αγώνες και τις αγωνίες της κοινωνίας, αναδεικνύει το δημόσιο λόγο και προβληματισμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται, ακόμη και από επίσημα χείλη με την κατοχυρωμένη επί δεκαετίες δημοσιογραφική δεοντολογία. Διαφορετικά υποκαθιστά ως ιδεολογικός μηχανισμός τη μία ιδεολογία με μία άλλη. Και αυτό δεν το επιθυμεί ούτε το πιο προβληματισμένο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας ούτε και η πλειονότητα της κοινωνίας αυτής.
Αποτελεί εξάλλου πολιτικό παράδοξο πολιτικές ομάδες που λειτουργούν στο δημοσιογραφικό χώρο και έχουν ως σημείο αναφοράς την ελευθερία, το αυτεξούσιο και την αυτονομία του ατόμου να διαμορφώνουν και να επιβάλουν πλειοψηφίες έξω από κάθε ιδεολογική τους αρχή, αρκεί να ικανοποιηθεί κάποια σκοπιμότητα. Καμία προσπάθεια διαμόρφωσης συναίνεσης ή προσέλευσης σε προταθείσα συλλογική θέση με πλήρη σεβασμό στην ελεύθερη βούληση του ατόμου. Ακόμη και τη δαμόκλειο σπάθη καταστατικής -κατά τη φαντασία τους- ποινής επικαλούνται, προκειμένου να πετύχουν τη μη εκδήλωση εργασιακού ενδιαφέροντος από τους απολυμένους δημοσιογράφους. Πώς νοείται ο σεβασμός στην ελεύθερη βούληση του δημοσιογράφου, όταν απειλείται εμμέσως πλην σαφώς;
Η δυναμική των εξελίξεων
Οι εξελίξεις όμως έχουν τη δική τους δυναμική και αυτή τη δυναμική πρέπει να δούμε.
1. Τα πράγματα δεν μπορούν να επιστρέψουν στη 10η Ιουνίου. Μία νέα κατάσταση διαμορφώνεται και το ερώτημα εν προκειμένω είναι αν στη διαμόρφωση αυτή θα συμμετάσχουν ή όχι οι πρωταγωνιστές της δημιουργίας της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, όπως τη γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια και την αγαπήσαμε.
Οι προσλαμβάνουσες που έχω από την καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες, οι οποίοι με αγωνία εκδηλώνουν την πρόθεσή τους για επαναλειτουργία της ΕΡΤ, είναι ότι επιθυμούσαν και επιθυμούν έναν ριζικό μετασχηματισμό της ραδιοτηλεόρασης. Εκεί όπου η κυβέρνηση απώλεσε τη λαϊκή συναίνεση δεν είναι στην πρόθεσή της να αλλάξει την ΕΡΤ αλλά στο κλείσιμό της και μάλιστα με μεθόδους που θύμιζαν δεκαετία του ’60.
2. Σε ό,τι αφορά την ΕΡΤ3, μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ δεν ήταν καθόλου δεδομένη η επαναλειτουργία της. Υπάρχουν αρκετά και σημαντικά σε πολιτική ισχύ κέντρα στην πρωτεύουσα που δεν θα ήθελαν ένα ημιαυτόνομο ραδιοτηλεοπτικό μέσο που να εκπέμπει από τη Θεσσαλονίκη. Η συμπερίληψη στο δεύτερο αυτό διαγωνισμό 200 και πλέον θέσεων για τη στελέχωση της ΕΡΤ3 ανατρέπει αυτούς τους σχεδιασμούς. Για να επιτευχθεί αυτό, διαδραματίστηκε τις τελευταίες ημέρες ένα έντονο παρασκήνιο, που δεν είναι της ώρας να συζητηθεί. Ο κίνδυνος ωστόσο εξακολουθεί να υφίσταται και εξαρτάται και από τους εργαζόμενους αν θα περιοριστεί. Πάντως, για να διεκδικήσει κάποιος τη χαμένη, απαλλοτριωμένη ή νέα θέση σε έναν ραδιοτηλεοπτικό φορέα, πρέπει ο φορέας αυτός να υφίσταται. Τίποτε δεν μπορεί να εγγυηθεί την ύπαρξή του χωρίς την παρουσία των εργαζομένων δημοσιογράφων και τη βούληση των συλλογικών οργάνων τους. Η Θεσσαλονίκη έχει υποστεί μεγάλη απαξίωση σε ό,τι αφορά την ύπαρξη και τη λειτουργία μέσων ενημέρωσης τα οποία θα παρέχουν και εργασιακή απασχόληση στους δημοσιογράφους της πόλης και της περιφέρειας και θα προβάλλουν τους κόπους, τις θυσίες, τις αγωνίες και τις επιδιώξεις τής εκτός Αθηνών ελληνικής κοινωνίας.
3. Η χώρα εδώ και χρόνια βρίσκεται σε μία τραγική οικονομική κατάσταση, η οποία δυστυχώς είναι αδιέξοδη. Πολλά θα εξαρτηθούν από τη γερμανική βούληση, που θα εκδηλωθεί μετά τις εκλογές. Τα προμηνύματα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Το ενδεχόμενο να εξωθηθεί η χώρα σε μία έξοδο από το ευρώ δεν είναι καθόλου απίθανο. Αντιθέτως πολλοί συνδέουν την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ με την αναζήτηση ερεισμάτων για την αποφυγή του ενδεχόμενου αυτού. Η δημοσιογραφική κάλυψη και ματιά των αναμενόμενων γεγονότων και των εξελίξεων που τα γεγονότα αυτά θα πυροδοτήσουν από ένα ραδιοτηλεοπτικό μέσο με την παράδοση της ΕΡΤ3 είναι διαφορετική από του κέντρου. Δεν θα ήταν πολιτικό λάθος η αποστέρηση της δυνατότητας αυτής; Φυσικά δεν υπονοώ κάποιον αντικυβερνητικό ακτιβισμό. Εδώ όπου φτάσαμε το πρόβλημα δεν είναι πια κομματικό ή ακόμη και πολιτικό. Είναι ζήτημα υπαρξιακό της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής πολιτείας.
4. Πολλοί αποδέχονται, μεταξύ αυτών και ο υπογράφων, πως η ελληνική κρίση είναι τεχνητή. Η Ελλάδα επελέγη για συγκεκριμένους λόγους, που δεν είναι της παρούσης η ανάλυσή τους, ως πειραματόζωο. Το πείραμα επέτυχε ως προς τους πρώτους στόχους του (αποδόμηση του ευρώ ως διεθνούς ανταλλακτικού νομίσματος και παραχώρηση των υδρογονανθράκων με συμβάσεις αποικιακού χαρακτήρα). Υπάρχουν όμως και άλλα, περισσότερο μακροχρόνια πειράματα που συντελούνται, ακόμη κι αν για λόγους που θα φανούν μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον αμερικανό πρόεδρο υπάρξει κάποια απόφαση για «σταθεροποίηση» της χώρας, στην περίπτωση που ο κ. Σαμαράς συναινέσει σε μία επίλυση του Κυπριακού στη βάση του σχεδίου Ανάν και πολύ περισσότερο και του «Σκοπιανού». Αυτά θα τα δούμε σε λίγες ημέρες. Τα επιπλέον πειράματα στα οποία η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο είναι οι μέθοδοι αποδόμησης των εθνικών κρατών και η αντικατάστασή τους με ένα παγκόσμιο δίκτυο. Για όσους αμφιβάλλουν να υπενθυμίσω πόσες φορές ο Γιώργος Παπανδρέου μίλησε για παγκόσμια διακυβέρνηση.
Ο παγκόσμιος σχεδιασμός, στον οποίο κυριαρχεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι παγκόσμιες εταιρείες, δεν ευνοεί πλέον τα κράτη έθνη.
Για να μη μακρηγορώ, διότι το θέμα είναι πολύπλοκο, τα κράτη έθνη υφίστανται μεν αλλά σε ρόλο δούρειου ίππου. Διεθνοποιούν εθνικούς θεσμούς. Ουσιαστικά ο ρόλος τους υποκαθίσταται από τις παγκόσμιες πόλεις.
Αναδύεται δηλαδή στη νέα παγκόσμια κοινωνία ο ρόλος της πόλης, η οποία εξυπηρετεί την ευρύτερη περιοχή της. Δεν θα αποτελούσε εγκληματική παράλειψη να αφεθεί η Θεσσαλονίκη χωρίς έναν θεσμό που θα μπορούσε να προβάλει την ύπαρξη και πολύ περισσότερο το μελλοντικό ρόλο της; Εκτός κι αν έχουμε παραιτηθεί από όλα. Οπότε καιρός είναι να ασπαστούμε την ιδεολογία του πριμιτιβιτισμού ή του πράσινου αναρχισμού. Διαφορετικά ας δούμε, όπως ο μοντέρνος αναρχισμός, μήπως «η εξουσία δεν είναι μία αντικοινωνική υπερβατική ουσία, η οποία διέπει το κράτος και το κεφάλαιο, αλλά ένα σύνολο σχέσεων που χαρακτηρίζουν κάθε τύπου αλληλεπιδράσεις μεταξύ ατόμων και δεν εκπορεύονται από ένα κέντρο, αλλά ασκούνται κατανεμημένα από αμέτρητα σημεία».
Ανιχνεύσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.