Πολιτικός παραλογισμός ή εκβαρβαρισμός; Το πρόβλημα (Χ.Α.) και οι επεμβάσεις που το διαιωνίζουν!

Ο φαύλος κύκλος της δημιουργίας του προβλήματος και των επεμβάσεων που το διαιωνίζουν και δικαιολογούν τη συνέχισή τους

Του Σάββα Καλεντερίδη

Με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης, η ήδη επιβαρυμένη κατάσταση στο λεγόμενο πολιτικό σκηνικό επιδεινώνεται και σταδιακά η πατρίδα μας διολισθαίνει σε έναν πολιτικό εκβαρβαρισμό.

Αυτά τα τέσσερα χρόνια που διαρκεί η κρίση, η κοινωνία παρακολουθεί έντρομη την οικονομική της καταστροφή, τη διάλυση εργασιακών σχέσεων, την κατάρρευση εταιρειών, την απαξίωση περιουσιών και την εξαέρωση οικονομιών μιας ολόκληρης ζωής. Η κατάσταση αυτή γεμίζει οργή την κοινωνία, οι πολίτες της οποίας εντοπίζουν τις αιτίες της καταστροφής μιας ολόκληρης χώρας κυρίως στη διαφθορά και την οικογενειοκρατία που επικρατεί στο πολιτικό σύστημα, παράγοντες που τρέφονται ο ένας από τον άλλο.

Αυτή η αντικειμενική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει  η ελληνική κοινωνία, σε συνδυασμό με τις προαναφερθείσες παθογένειες του πολιτικού συστήματος, όργωσαν και λίπαναν το χωράφι, πάνω στο οποίο φύτρωσαν τα «άνθη του κακού» ή πιο εύστοχα ίσως τα «σταφύλια της οργής, μια που το θέμα του διηγήματος του Στάινμπεγκ είναι πιο κοντά στην περίπτωσή μας, από αυτό της ποιητικής συλλογής του Μπωντλέρ.

Η κατάσταση αυτή επηρέασε καθοριστικά το πολιτικό σκηνικό, πλήττοντας δραστικά τις παρατάξεις της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς, που εκφράζονταν παραδοσιακά μέσω του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Η κατάσταση αυτή ήταν που μετέτρεψε το ΣΥΡΙΖΑ από ένα κόμμα που βρισκόταν για χρόνια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας -γύρω στο όριο του 3%-  σε κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και όχι η ιδεολογική του φυσιογνωμία, η πολιτική πρόταση, η σοβαρότητα και η πολιτική επάρκεια των στελεχών του.

Η κατάσταση αυτή ήταν που οδήγησε στη γιγάντωση της Χρυσής Αυγής, που από ένα κίνημα που κινιόταν κάτω από το 0,5%, έφθασε να πιάνει δημοσκοπικά διψήφια ποσοστά και σε ορισμένες περιοχές να φλερτάρει ακόμα και με τη δεύτερη θέση.

Ενώ λοιπόν η Ελλάδα ήταν ήδη σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας, με τους δανειστές και την Τρόικα να διαλύουν το Σύνταγμα της Ελλάδος και την εθνική μας κυριαρχία, η γιγάντωση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής αποτέλεσε έναν επί πλέον παράγοντα που «δικαιολογούσε» την ανάμειξη κι άλλων παραγόντων στα εσωτερικά της χώρας μας, ανάμειξη που στην αρχή έγινε με σχετικά ευγενικό τρόπο στον κ. Ρουπακιώτη, όπως ομολόγησε ο ίδιος, και συνεχίζεται με αναιδή και απροκάλυπτο τρόπο στις μέρες μας.

Το περίεργο δε σ’ αυτήν την περίπτωση είναι ότι οι ξένες επεμβάσεις στα εσωτερικά μας για το συγκεκριμένο θέμα και οι συνεπακόλουθες ενέργειες από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης και της Δικαιοσύνης, αντί να λύνουν, γιγαντώνουν το πρόβλημα, γεγονός που δημιουργεί στον απλό και αντικειμενικό παρατηρητή την απορία αν οι επεμβάσεις γίνονται ακριβώς για να συνεχίσει να υπάρχει το «πρόβλημα» και να δίνεται η δυνατότητα στον οποιονδήποτε εθνοθρησκευτικό σύλλογο ή οργάνωση που θεωρεί ότι θίγεται ή πλήττεται, να επεμβαίνει απροκάλυπτα στα εσωτερικά μιας κυρίαρχης χώρας και να εκθέτει βάναυσα τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Επίσης το περίεργο είναι το πώς αυτές οι οργανώσεις, που διασυνδέονται με δεξαμενές σκέψης και πανίσχυρους οικονομικούς και πολιτικούς κύκλους, δεν αντιλαμβάνονται ότι με τις απροκάλυπτες δημόσιες δηλώσεις και επεμβάσεις στα εσωτερικά μιας κυρίαρχης χώρας, δίνουν τα επιχειρήματα που ίσως λείπουν από τη Χρυσή Αυγή, για να συνεχίσει να είναι ίσως ο πιο σταθερός πολιτικός παράγοντας στην Ελλάδα, παρά τις διώξεις και τα μέτρα που λαμβάνονται, φαινομενικά για να περιορίσουν την εκλογική της επιρροή.

Να υπογραμμίσουμε ότι ένα από τα πιο «βαριά» επιχειρήματα της Χρυσής Αυγής είναι ότι η δράση των σιωνιστικών κύκλων και η ανάμειξή τους στα εσωτερικά ξένων χωρών, μέσω της χειραγώγησης των κυβερνήσεων, αποσκοπεί στην υποδούλωση των λαών και την παγκόσμια κυριαρχία των σιωνιστών.

Οι πρώτοι που γνωρίζουν αυτό το επιχείρημα είναι οι εβραϊκοί κύκλοι και οι πανίσχυρες οργανώσεις τους και πραγματικά είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί με τις ενέργειές τους, όπως οι δημόσιες επεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας μας, αντί να αποδυναμώνουν ισχυροποιούν τα επιχειρήματα αυτά αλλά και την εκλογική βάση της Χρυσής Αυγής.

Όλα τα παραπάνω, αποτελούν ένα πολιτικό παράδοξο, που κινείται στα όρια του παραλογισμού. Στην ίδια γραμμή κινούνται και τα όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα για το ίδιο θέμα, τα οποία, μάλιστα, λαμβάνουν διαστάσεις πολιτικού εκβαρβαρισμού, όπως αποδείχτηκε με την περίπτωση της ανθρωποφαγίας που υπέστη ο Φαήλος Κρανιδιώτης από στοιχεία που είτε είναι βουτηγμένα οικογενειακώς στη διαφθορά είτε δεν μπορούν να απαλλαγούν από τις σταλινικές τους καταβολές, όσο κι αν ενδύονται την προβιά του προοδευτικού.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία"