Ενώ η Ευρώπη πασχίζει να παραμείνει ενωμένη και τα εθνικιστικά κόμματα κηρύττουν και πάλι τις αρετές του πάλαι ποτέ έθνικού κράτους, φαίνεται πως βρισκόμαστε και πάλι σε ένα σημείο της Ιστορίας ανατριχιαστικά οικείο. Για ακόμα μία φορά είμαστε κάτοικοι ενός κόσμου όπου οι μεγάλες δυνάμεις κονταροχτυπιούνται στο παιχνίδι της μεγαλύτερης παγκόσμιας επιρροής. H Ρωσία, με την εισβολή στην Ουκρανία, φιλοδοξεί για άλλη μια φορά να αποτελέσει ένα σημαντικό αντίβαρο στην ισορροπία δυνάμεων. Και η άνοδος της Κίνας έχει μπερδέψει την τράπουλα της γεωπολιτικής ισχύος στην Ασία. Ταυτόχρονα, η επάνοδος του Ιράν μετά τη συμφωνία για τα πυρηνικά με τις λοιπές παγκόσμιες δυνάμεις, αλλά και η αργή υποχώρηση της αμερικανικής κυριαρχίας αναπλάθουν το σκηνικό στη Μέση Ανατολή.
Είναι λοιπόν όλα αυτά σημεία ιστορικής παρακμής της Δύσης, όπως θα έλεγαν διάφοροι καταστροφολόγοι; Σίγουρα είναι το τέλος εκείνης της μακράς περιόδου όπου οι ΗΠΑ και η Ευρώπη μπορούσαν να λένε ο ένας στον άλλον ότι κυβερνούν τον κόσμο. Ίσως όμως αντί να δείχνει απλώς ως παρακμή, αυτή η ανακατάταξη των δυνάμεων στον κόσμο μας παρέχει μια αναζωογόνηση του πνεύματος, που τόσο χρειαζόμαστε, ίσως μάλιστα φέρει ένα τέλος όχι μόνο στους αιώνες της διεθνούς κυριαρχίας της Δύσης, αλλά και στην πνευματική οκνηρία που τη συνόδευε.
Όταν η Δύση στέφθηκε θριαμβευτής του Ψυχρού Πολέμου, πολλοί ερμήνευσαν την ήττα του κομουνισμού ως μια επιβεβαίωση των ιδεών της. Πίστεψαν ότι η Ιστορία κατέδειξε την ανωτερότητα της Δημοκρατίας και των αγορών έναντι της κυριαρχίας ενός κόμματος και της προγραμματισμένης οικονομίας. Είδαν τις ΗΠΑ ως θεματοφύλακα αυτών των αξιών και ενθάρρυναν τους διεθνείς θεσμούς όπως την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να προωθήσουν τις αξίες αυτές σε όλο τον κόσμο υπό τη μορφή του Washington Consensus.
Στην πράξη, αυτό που πραγματικά έκανε το Washington Consensus, όπως έμελλε να γίνει γνωστό αυτό το σύνολο αξιών, ήταν να αντικαταστήσει μια άποψη για τη σχέση της αγοράς με τη Δημοκρατία με μια άλλη. Αυτό που κατέστρεψε ήταν η παλαιότερη ιδέα που σμιλεύτηκε υπό συνθήκες ύφεσης και πολέμου ότι οι αγορές είναι μεν πολύτιμες, χρειάζεται όμως να διατηρούνται υπό έλεγχο προκειμένου να επιτρέπουν στις κυβερνήσεις να κάνουν ό,τι χρειάζεται ώστε να λειτουργούν ανεμπόδιστα οι δημοκρατικοί θεσμοί.
Για περισσότερα Euro2Day
Θα συμφωνήσω πρώτη φορα πλήρως με τον Mazower
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μεγαλύτερος μεσέλληνας μιλάει για κατάρρευση της Δύσης!! Τι μας λές καλέ, τώρα το κατάλαβες; όταν διαστρέβλωνες την ιστορία για να αθωώσεις την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν το είχεσ σκεφτεί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσε αυτό: H Ρωσία, με την εισβολή στην Ουκρανία, φιλοδοξεί για άλλη μια φορά να αποτελέσει ένα σημαντικό αντίβαρο στην ισορροπία δυνάμεων
κάνει την πάπια για τι ποιός υποχρέωσε την Ρωσία να μπει στην Ουκρανία.
Ζω για να ακούσω από έναν δυτικό τη φράση η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και ας συνοδεύεται με ο,τι να ναι!
ΔιαγραφήΟ Mazower απλώς ακολουθεί την Δυτική πεπατημένη όσον αφορά το θέμα της Ουκρανίας και παρα το ότι συμφωνώ με αυτά που αναφέρει στο άρθρο, θα ήθελα να προσθέσω παραφράζοντας τη γνωστη ρήση, φόβου τους Αμερικανους και δώρα φέροντες....
Τον ζώσανε και αυτόν τα φίδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά πάμε.
Έλα σε πιάνω αδιάβαστο, αυτός είναι Σύρριζα!
ΑπάντησηΔιαγραφή