 |
|
Είπα ότι «δεν θέλω την Τουρκία εδώ» και ξεπετάχτηκαν από τη φωλιά τους σαν τα έντομα.
Πάλι άρχισαν οι φωνασκίες. Ελληνόσπορε. Κουρδόσπορε. Αρμενόσπορε.
Και άλλα πολλά είπαν.
Πάλι το ίδιο τροπάρι. Το ίδιο ρεφρέν. Μάραθα, Αλόα, Σανταλάρης. Η δολοφονία του μπάνιου. Κούφιες απειλές. Του τύπου, αν δεν σου αρέσει σήκω και φύγε. Φουντώνουν οι φλέβες του ρατσισμού. Όρεξη για σφαγές και απαγχονισμούς. Ένας όχλος που γυρίζει το μάτι του μόλις ακούσει για Ελληνοκύπριους, λυσσάει μόλις ακούσει για Κούρδους, βρίζει μόλις ακούσει για Αρμένιους.
Πόσα όντα τελικά υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο ντυμένα με ανθρώπινη ενδυμασία και έτοιμα να πιουν ανθρώπινο αίμα. Αν ακόμα ρέει τόσο αίμα σε αυτήν τη γη. Αν τόσοι άστεγοι, απάτριδες μετανάστες ψάχνουν ένα καταφύγιο, ένα αραξοβόλι. Και αν χιλιάδες άνθρωποι γίνονται φαγητό για τα σκυλόψαρα σε τούτη τη θάλασσα στην οποία λουζόμαστε. Αν τα νεκρά παιδιά ξεβράζονται στην ακτή σαν νεκρά ψάρια. Όλα αυτά οφείλονται σε τούτα τα αραχνιασμένα μυαλά. Αν στη Ράκα σφάζονται άνθρωποι σαν τα κοτόπουλα. Αν στο Σουδάν πεθαίνουν παιδιά από την πείνα.
Αν εκατοντάδες άνθρωποι δολοφονούνται καθημερινά στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στην Υεμένη. Αν αλυσοδένουν τις γυναίκες και τις πουλούν σε σκλαβοπάζαρα εκείνοι που λένε ότι λατρεύουν τον Αλλάχ και δολοφονούν όσους δεν γνωρίζουν απ’ έξω το Κοράνι. Και αν τινάζουν στον αέρα εκατοντάδες ανθρώπους μαζί με τους ίδιους οι βομβιστές αυτοκτονίας που έχουν πειστεί ότι θα πάνε στον παράδεισο όταν πεθάνουν και ότι θα τους υποδεχτούν τα ουρί εκεί. Αν βγάζουν διατάγματα για παντρειά εφτάχρονων κοριτσιών οι γενειοφόροι από τηλεοράσεως.
Όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας αυτών των μυαλών.
Τους είδαμε γύρω από τον Πινοσέτ στη Χιλή και γύρω από τον Βιντέλα στην Αργεντινή. Τους είδαμε να περιτριγυρίζουν τον Μπατίστα στην Κούβα, τον Σομόζα στη Νικαράγουα, τον Μάρκος στις Φιλιππίνες, τον Σουχάρτο στην Ινδονησία, τον Πεχλεβί στον Ιράν, τον Σαντάμ στο Ιράκ, τον Τσαουσέσκου στη Ρουμανία. Και αυτοί είχαν πιστούς δούλους όπως εσείς. Δημοσιογράφους όπως εσείς. Συγγραφείς. Κόλακες όπως εσείς. Αποκαλούσαν
και αυτοί προδότες όπως εσείς όσους δεν δήλωναν υποταγή στον δικτάτορα. Όλοι τους φθάρηκαν και έφυγαν. Ούτε τα βασανιστήριά τους, ούτε οι προβοκάτσιές τους, ούτε τα ψέματά τους, ούτε το κλείσιμο εφημερίδων τούς έσωσε.
Άλλο είναι το κράτος και άλλο η κυβέρνηση, λένε. Μην τα συγχύζετε, λένε. Τότε δείξτε μου μια κυβέρνηση που ήταν εντάξει από όλες αυτές που πέρασαν στην Τουρκία. Στην περίοδο μετά τον Ατατούρκ. Ουδέποτε γευτήκατε τη δημοκρατία. Το ένα φασιστικό πραξικόπημα διαδεχόταν το άλλο. Πυροβολήσατε όλα όσα ήταν καλά πράγματα, όλες τις αλήθειες, όλους τους πατριώτες. Στα δικαστήριά σας πάντα αθωώνατε τους ενόχους και τιμωρούσατε τους αθώους. Ακόμα και τις γυναίκες που υπέστησαν βιασμό τις θεωρήσατε ένοχες και αθωώσατε τους βιαστές.
Δεν μας απελευθερώσατε εδώ στην Κύπρο. Μας αιχμαλωτίσατε πιο πολύ. Μας θέσατε υπό ομηρεία. Νομίσατε ότι θα γίνουμε ευτυχισμένοι με τα λάφυρα. Όταν στριμωχτήκατε πολύ, ξεστομίσατε εκείνη την πικρή παραδοχή. «Ακόμα και αν δεν μείνει έστω και ένας Τούρκος σε αυτό το νησί, δεν θα φύγουμε από αυτά τα εδάφη», είπατε. Παραδεχτήκατε ότι ήρθατε για τα στρατηγικά σας συμφέροντα εδώ, αλλά ότι μας κάνατε να χάψουμε ότι είστε «απελευθερωτές».
Καταπίεσες και τον δικό σου λαό και εμάς. Ναι, ρε! Δεν θέλω να σε βλέπω εδώ. Δεν είναι δικό σου αυτό το μέρος. Είναι η δική μου πατρίδα!
14/10/2015
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=304368&-V=stiles
Μπράβο στον Σενέρ Λεβέντ. Ως προς τον χαρακτηρισμό του ελληνόσπορου, μπορεί να έχουνε δίκιο. Οι σημερινοί αποκαλούμενοι τουρκοκύπριοι καμιά συγγένεια δεν έχουν με τους Τούρκους. Ήταν Έλληνες χριστιανοί κι όταν οι Σελτζούκοι κατέλαβαν την Κύπρο και επιδώθηκαν σε βίαιους εξισλαμισμούς, αυτοί που εξισλαμίστηκαν διατήρησαν τις χριστιανικές τους παραδώσεις και επέστειλαν επιστολή στον τότε αυτοκράτορα του Βυζαντίου, τον Μιχαήλ Πακαιολόγο, και του ζητούσαν να τους βοηθήσει να επιστρέψουν και φανερά στην προηγούμενη πίστη τους. Αυτός, για να μη χαλάσει τις άριστες σχέσεις που είχε με τον γαμπρό του, εμίρη των Σελτζούκων, αγνόησε το αίτημα των Κυπρίων (φαινομενικά) μουσουλμάνων. Παρά την αδιαφορία της Κωνσταντινούπολης, αυτοί συνέχισαν στα κρυφά να λατρεύουν το Χριστό και για το λόγο αυτό αποκλήθηκαν "λινοβάμβακοι" (λινό = μουσουλμάνος, βαμβάκι = χριστιανός).-
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τον Λεβεντ εχω παντοτε δυο δρομους στη σκεψη μου. Ειτε παιζει καποιο ρολο, εξυπηρετωντας τα οποια σκοτεινα συμφεροντα, ειτε ειναι μια μοναχικη, πεισματαρα, ειλικρινης, θρασυτατη κραυγη, μεσα στη φωλια του Δρακου. Η μακροημερευση του μου θρεφει την πρωτη σκεψη και η ελπιδα μου την δευτερη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι φυσικό να περνάνε τέτοιες σκέψεις. Κι εγώ και σίγουρα πολλοί άλλοι έχουν τον ίδιο προβληματισμό, όμως σε όλα τα άρθρα του δεν έχω δει κάτι που να χρήζει δεύτερης ανάγνωσης δηλαδή κάτι πού να παραπέμπει σε εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων. Όσο για το ότι μακροημερεύει θέλω να ελπίζω ότι αυτό οφείλεται στο ότι είναι τόσο εκτεθειμένος που τυχόν απόπειρα κατά της ζωής του θα έδειχνε αμέσως τον δράστη.
Διαγραφή