Συναγερμός για έντονα καιρικά φαινομένα για τον πρόεδρο Ερντογάν

Τιερί Μεϊσάν

Συσσωρεύονται οι κατηγορίες εναντίον του προέδρου Ερντογάν. 

Ενώ η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες προμηθεύουν, έμμεσα, όπλα στο ΡΚΚ, η Τουρκία κατηγορείται ότι σχεδίασε τις επιθέσεις στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες· μια κατηγορία που ενισχύεται από τις ίδιες τις δηλώσεις του Ερντογάν και από τη συντριπτική μαρτυρία του βασιλιά Αμπντάλα της Ιορδανίας. Επιπλέον, η Ουάσιγκτον άνοιξε μια έρευνα για μια τεράστια υπεξαίρεση κεφαλαίων υπέρ του ΑΚΡ.

Δίκτυο Βολταίρος | Δαμασκός (Συρία) | 31 Μαρτίου 2016

عربي  français 

Μέσα σε μία εβδομάδα οι επιχειρήσεις του πρόεδρου Ερντογάν αποδυναμώθηκαν σημαντικά.

Κατ 'αρχάς, κρέμεται μια υποψία για ευθύνη του στις επιθέσεις στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες.

Στην πρώτη περίπτωση, η Τουρκία φέρεται ότι προσπάθησε να εκβιάσει τον πρόεδρο Ολάντ σχετικά με τη μη τήρηση της δέσμευσής του να τον βοηθήσει να «λύσει» το «κουρδικό ζήτημα».

Να θυμηθούμε ότι στις αρχές του 2011, οι υπουργοί Εξωτερικών της Γαλλίας και της Τουρκιάς  Ζιπέ και Αχμέτ Νταβούτογλου, είχαν υπογράψει μια μυστική συνθήκη η οποία έθετε τους όρους για τη διαγωγή των πολέμων κατά της Λιβύης και της Συρίας. Αλλά μια από τα ρήτρες αυτής της Συνθήκης προέβλεπε την υποστήριξη της Γαλλίας για την διευθέτηση του «κουρδικού ζητήματος» με εξασφάλιση «της εδαφικής ακεραιότητας της Τουρκίας». Με άλλα λόγια, επρόκειτο να δημιουργήσουν ένα νέο κράτος, σε επικάλυψη του Ιράκ και της Συρίας, για να εκδιωχτούν σε αυτό οι Κούρδοι της Τουρκίας. Αυτό το σχέδιο εθνοκάθαρσης, το οποίο αντιστοιχεί με ένα παλιό σχέδιο των Ισραηλινών στρατηγιστών, εγκρίθηκε από το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ και δημοσιεύθηκε από τον Robin Wright στο New York Times τον Σεπτέμβριο του 2013.

Ερχόμενος στην εξουσία, ο πρόεδρος Ολάντ είχε δεσμευτεί να το τιμήσει. Για το σκοπό αυτό, ο Ερντογάν έγινε επίσημα δεκτός στα Ηλύσια, στις 31 Οκτωβρίου 2014, όπου κρυφά συνάντησε τον Σαλέχ Μουσλίμ, συμπρόεδρο του YPG, στον οποίον υποσχεσθήκαν ότι θα γινόταν πρόεδρος του νέου κράτους. Ωστόσο, μετά τη νίκη των Κούρδων στο Κομπάνι, ο Ολάντ μεταρρυθμίστηκε και έκανε κολοτούμπα. Δέχτηκε στα Ηλύσια την άλλη συμπρόεδρο του YPG, Άσια Αμπντουλάχ, πιστή –εκείνη- στον Οτσαλάν. Μη γνωρίζοντας ακριβώς τι ήθελε να κάνει με τους Κούρδους, ο Ολάντ, με πρόσχημα τη κρίση των προσφύγων, αποφάσισε να χρηματοδοτήσει ευρύτερα το πόλεμο στη Συρία. Τελικά, όταν η Ρωσία ξεκίνησε την εκστρατεία βομβαρδισμών της, πέταξε οριστικά το ισραηλινοτουκογαλλικό όνειρο για ένα ψευδο-Κουρδιστάν. Για να ζητήσει συγγνώμη, ο Ολάντ πρότεινε να χρηματοδοτήσει ευρύτερα το πόλεμο με την ετήσια καταβολή 3 δις ευρώ στη Τουρκία από την Ευρωπαϊκή Ένωση υπό το πρόσχημα της βοήθειας στους πρόσφυγες. Εξοργισμένος, ο Ερντογάν φέρεται να διέταξε τις επιθέσεις της 13^ης Νοεμβρίου 2015 στο Παρίσι.

Δεύτερον, πολλά ευρωπαϊκά κράτη εξέφρασαν την οργή τους για την πολιτική που επιβλήθηκε από τη Γαλλία στην ΕΕ ενώπιον της Συρίας. Ένας από τους σκληρότερους αντιρρησίες φέρεται να ήταν το Βέλγιο, το οποίο, για να δείξει την κακή διάθεση του, χορήγησε πολιτικό άσυλο σε ηγέτες του ΡΚΚ. 

Το σχέδιο για ένα ψευδο-Κουρδιστάν φαινόταν εφικτό και πάλι, όταν η Ρωσία ανακοίνωσε την απόσυρση των βομβαρδιστικών της, αλλά η Γαλλία απέτυχε να πείσει την ΕΕ να το υποστηρίξει. Σε μια τηλεοπτική ομιλία του, ο Ερντογάν απείλησε τότε το Βέλγιο να πυροδοτήσει βόμβες στο έδαφός του, και μετά οργάνωσε τις επιθέσεις της 22^ης Μαρτίου 2016 στις Βρυξέλλες.

Η υπόθεση της τουρκικής ευθύνης είναι διαπιστευμένη από τη μαρτυρία του βασιλιά Αμπντάλα της Ιορδανίας, στις 11 Ιανουαρίου ενώπιον των μελών του αμερικανικού Κογκρέσου. Σύμφωνα με τα πρακτικά της συνάντησης, η οποία διέφυγε -τυχαία;- βολικά τώρα, ο βασιλιάς διαβεβαίωσε ότι ο Ερντογάν είχε ξεκινήσει να μεταφέρει μαχητές στην Ευρώπη για να φέρει τη τζιχάντ.

Και καθώς μια ατυχία δεν έρχεται ποτέ μόνη της, ο αδιάλλακτος εισαγγελέας του Μανχάταν διέταξε τη σύλληψη του Ιρανοαζεροτούρκου επιχειρηματία που είχε κατηγορηθεί από τη τουρκική δικαιοσύνη για υπεξαίρεση 2,8 δις δολάρια στο Ιράν για τη χρηματοδότηση του ΑΚΡ.

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμων Πολιτικά, Αθήνα, 31.3.2016

Τιερί Μεϊσάν