Πληρώνουμε τους χαραμοφάηδες

Σε λίγες ημέρες θα μάθουμε τα κατορθώματα της κυβέρνησης μας μετά την δεύτερη επιτυχημένη της διαπραγμάτευση με τους πιστωτές. Η κυβέρνηση ήδη πανηγυρίζει που κατάφερε να αυξήσει τους φόρους και να μειώσει τις συντάξεις αντί να κάνει μεταρρυθμίσεις και οι πολίτες είναι έτοιμοι να απολαύσουν τους νέους φόρους και τη μείωση του εισοδήματος τους. Ίσως δεν είναι έτοιμοι όμως όλοι να χαρούν μαζί με την κυβέρνηση που κατάφερε να διατηρήσει αλώβητους τους 1000 περίπου άχρηστους δημόσιους οργανισμούς που τρώνε τα λεφτά μας. Διότι εμείς μεν έχουμε την ψευδαίσθηση οτι πληρώνουμε φόρους για να έχουμε δημόσιες υπηρεσίες, όμως μόνο ένα μέρος αυτών των φόρων μετατρέπεται πραγματικά σε υπηρεσίες προς τους πολίτες.

Μεγάλο μέρος τους χάνεται στην κακοδιαχείριση και ταίζει διάφορα τρωκτικά των κομμάτων που είναι βολεμένα εδώ και δεκαετίες σε απίστευτους οργανισμούς που δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Η πολιτική λοιπόν αυτής της κυβέρνησης - όπως δυστυχώς και της προηγούμενης - είναι να αυξάνει τους φόρους και να μειώνει τις συντάξεις αντί να κλείσει αυτούς τους οργανισμούς που κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα. 

Τι είναι αυτοί οι οργανισμοί; Τίποτα. Ψευδεπίγραφες επιχειρήσεις του δημοσίου, χωρίς αντικείμενο με πάρα πολλά έξοδα στις οποίες έχουν βολευτεί και καλοπερνάνε χιλιάδες κομματικά στελέχη, φίλοι και συγγενείς των εκάστοτε κυβερνώντων. Ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια τους θεωρεί ιερές αγελάδες και δεν τους αγγίζει. 

Ας δούμε μια περίπτωση από το κοντινό παρελθόν όταν ο τότε υπουργός εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης, τόλμησε και έκλεισε έναν από αυτούς τους οργανισμούς. Ο Ραγκούσης λοιπόν εντόπισε το ΙΜΕΠΟ (Ιδρυμα Μεταναστευτικής Πολιτικής) στο οποίο ο προυπολογισμός έδινε επιχορήγηση από 2,5 έως 3,5 εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο και το έκλεισε. Το ΙΜΕΠΟ που στεγαζόταν σε πολυτελή γραφεία στο Κολωνάκι, είχε 17 άτομα προσωπικό που έπαιρναν 600.000 Ευρώ το χρόνο σε μισθούς (αν κάνετε τη διαίρεση θα βγάλετε 35.000 τον χρόνο μέσο όρο ο καθένας) αλλά ξόδευαν πολύ περισσότερα διότι ταξίδευαν διαρκώς σε διάφορα συνέδρια και εκδηλώσεις. Και στα ωραία ταξίδια πήγαινε η πλειοψηφία των εργαζομένων. Πχ στην Αυστραλία, πήγαν δυο φορές, την πρώτη φορά 11 από τους 17 εργαζόμενους και το ταξίδι κόστισε 87.000 Ευρώ και τη δεύτερη φορά 9 εργαζόμενοι και το ταξίδι κόστισε 43.000 Ευρώ. Στην Ινδία πήγαν 7 εργαζόμενοι και ξόδεψαν 36.000 Ευρώ και ξαναπήγαν 5 εργαζόμενοι που ξόδεψαν άλλες 10.000, στη Μανίλα πήγαν 4 εργαζόμενοι και ξόδεψαν 20.000, στην Ταγγέρη το παράκαναν διότι πήγαν μεν μόνο 2 εργαζόμενοι αλλά ξόδεψαν 7.000 σε δυο μέρες, στη Μόσχα πήγαν 3 και ξόδεψαν 9.000 σε τρείς μέρες, στη Νέα Υόρκη 2 και ξόδεψαν 20.000, η Ακαδημία Τεχνών του Βερολίνου συγκέντρωσε το ενδιαφέρον 6 εργαζομένων που ξόδεψαν 8,6 χιλιάδες, στο Παρίσι 3 εργαζόμενοι ξόδεψαν 12.000,  στην Κοπεγχάγη 5 εργαζόμενοι 15.000, στη Ζυρίχη 3 εργαζόμενοι ξόδεψαν 16.000 ευρώ, Ουάσινγκτον, Κώνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη, Βρυξέλλες, Λονδίνο, μέχρι και Σαν Ρέμο πήγαιναν και ξόδευαν ασύστολα. Ο Ραγκούσης λοιπόν εισηγήθηκε στην αρμόδια επιτροπή της κυβέρνησης να το κλείσει και το έκλεισε, όχι μόνο για τα απίστευτα έξοδα, αλλά και επειδή τη δουλειά που υποτίθεται οτι αυτοί θα έκαναν, δηλαδή την εκπόνηση μελετών την κάνουν σε όλο τον κόσμο τα ίδια τα υπουργεία και οι πανεπιστημιακοί φορείς. Τις δουλειές αυτές τις ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών όταν έκλεισε το ΙΜΕΠΟ.

Το ΙΜΕΠΟ λοιπόν, είναι ένα από τα εκατοντάδες παραδείγματα του πού ξοδεύεται το δημόσιο χρήμα, το χρήμα δηλαδή που πληρώνουμε με τους φόρους μας, ή που χάνουμε από τις μειώσεις των συντάξεων μας. 

Γιατί η κυβέρνηση προτιμά να διατηρεί ανοιχτούς τέτοιους σπάταλους και άχρηστους οργανισμούς και να βάζει φόρους ή να κόβει συντάξεις; Φως φανάρι: Ημέτεροι κλπ. Αυτή είναι η λογική της κρατικοδίατης Ελλάδας, αυτή είναι η λογική (και) του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της λαικής δεξιάς. Και για να είμαστε ειλικρινείς το ΙΜΕΠΟ το οποίο είχε ιδρυθεί επί Καραμανλή Τζόυνιορ, το έκλεισε προσωπικά ο Ραγκούσης, όχι ακριβώς το όλον ΠΑΣΟΚ.  

Εν πάση περιπτώσει, αυτή είναι μια από τις χιλιάδες τρελές ιστοριες αυτού του υπερφυσικού και πλαδαρού κράτους, που μόνο ώς κράτος δεν λειτουργεί εκεί που χρειάζεται. 

Τι θα κάνουμε τώρα; 

Περιμένουμε, αν υπάρξει κάποιος κάποια στιγμή, να κλείσει αυτούς τους οργανισμούς, να μειώσει τις δαπάνες του δημοσίου (τις άχρηστες εννοώ, όχι τις παραγωγικές) και να συμμαζέψει τα ασυμάζευτα. Και όσο περιμένουμε όχι μόνο θα πληρώνουμε, αλλά το κόστος θα μεγαλώνει. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δείξει ξεκάθαρα οτι θέλει να μεγαλώσει το Δημόσιο. Και θέλει επίσης να επεκτείνει τη νοοτροπία του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα, βλέπε Φίλη που θέλει να επιβάλει μονιμότητα και στους καθηγητές των ιδιωτικών σχολείων, όπως στους καθηγητές του δημοσίου. Υπάρχει καμμία λογική σε αυτό; Φυσικά και όχι. Υπάρχει η παράλογη ιδεολογία, να εξισώσουμε τα πάντα προς τα κάτω, να εξαρτώνται όλοι από το κράτος και την κυβέρνηση, να ελέγξουμε τους πάντες και τα πάντα. Ιδεολογία που οδηγεί στη διάλυση αφού ένα κράτος πτωχευμένο που δεν έχει λεφτά να πληρώσει τις ήδη υπάρχουσες υποχρεώσεις του, συνεχίζει να διογκώνεται αντί να κόβει τις δαπάνες του, διαλύοντας κάθε ελπίδα ανάκαμψης και ευημερίας. Και δυστυχώς αυτή η τάση επικρατεί και στα άλλα κόμματα…

Πηγή: reporter.gr  Γρηγόρης Νικολόπουλος