του Χρήστου Ζιώγα*
Αναντίρρητα, κατά το προηγούμενο διάστημα, ένα από τα θέματα που κυριάρχησε στον δημόσιο χώρο ήταν οι δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, σχετικά με την ιστορική αξιολόγηση και την συγκαιρινή χρησιμότητα της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης. Δεν θα επικεντρωθούμε τόσο στα λεγόμενα του επηρμένου ηγέτη, όσο θα εστιάσουμε στον τρόπο που προσλαμβάνει η ελληνική κοινωνία την αναθεωρητική πολιτική της γείτονος χώρας.
Περιγράφοντας συνοπτικά την κατάσταση αναφορικά με το καθεστώς του Αιγαίου, από το 1995 που κυρώσαμε την συνθήκη του Montego Bay για το δίκαιο της θάλασσας και εντεύθεν, διαπιστώνουμε, πέραν πάσης αμφισβήτησης, ότι η Τουρκία έχει αποτρέψει την Ελλάδα να ασκήσει τα, προβλεπόμενα από την σύμβαση, δικαιώματά της. Πιο συγκεκριμένα, δεν έχουμε επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα πέραν των υφισταμένων 6 ν.μ. και δεν έχουμε ανακηρύξει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Η Άγκυρα έως σήμερα έχει επιβάλει την, επιζήμια για την χώρα μας, αναστολή εφαρμογής των διατάξεων του δικαίου της θάλασσας, «ανταλλάσοντας» την με μια σχετική σταθερότητα. Εκτός από την επίσημη δήλωση, μέσω ψηφοφορίας στο τουρκικό κοινοβούλιο, ότι συνιστά casus belli η επέκταση των χωρικών μας υδάτων, υπομιμνήσκει διαρκώς, μέσω των παραβιάσεων του εναερίου χώρου και των χωρικών υδάτων, τους αναθεωρητικούς της στόχους. Αναμφίβολα την παρούσα περίοδο παρατηρείται ποιοτική αναβάθμιση της εν λόγω συμπεριφοράς, με την οποία επιδιώκει πλέον να αλλάξει, και όχι να διατηρήσει, προς όφελός της το status quo στο Αιγαίο.
Αναντίρρητα, κατά το προηγούμενο διάστημα, ένα από τα θέματα που κυριάρχησε στον δημόσιο χώρο ήταν οι δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, σχετικά με την ιστορική αξιολόγηση και την συγκαιρινή χρησιμότητα της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης. Δεν θα επικεντρωθούμε τόσο στα λεγόμενα του επηρμένου ηγέτη, όσο θα εστιάσουμε στον τρόπο που προσλαμβάνει η ελληνική κοινωνία την αναθεωρητική πολιτική της γείτονος χώρας.
Περιγράφοντας συνοπτικά την κατάσταση αναφορικά με το καθεστώς του Αιγαίου, από το 1995 που κυρώσαμε την συνθήκη του Montego Bay για το δίκαιο της θάλασσας και εντεύθεν, διαπιστώνουμε, πέραν πάσης αμφισβήτησης, ότι η Τουρκία έχει αποτρέψει την Ελλάδα να ασκήσει τα, προβλεπόμενα από την σύμβαση, δικαιώματά της. Πιο συγκεκριμένα, δεν έχουμε επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα πέραν των υφισταμένων 6 ν.μ. και δεν έχουμε ανακηρύξει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Η Άγκυρα έως σήμερα έχει επιβάλει την, επιζήμια για την χώρα μας, αναστολή εφαρμογής των διατάξεων του δικαίου της θάλασσας, «ανταλλάσοντας» την με μια σχετική σταθερότητα. Εκτός από την επίσημη δήλωση, μέσω ψηφοφορίας στο τουρκικό κοινοβούλιο, ότι συνιστά casus belli η επέκταση των χωρικών μας υδάτων, υπομιμνήσκει διαρκώς, μέσω των παραβιάσεων του εναερίου χώρου και των χωρικών υδάτων, τους αναθεωρητικούς της στόχους. Αναμφίβολα την παρούσα περίοδο παρατηρείται ποιοτική αναβάθμιση της εν λόγω συμπεριφοράς, με την οποία επιδιώκει πλέον να αλλάξει, και όχι να διατηρήσει, προς όφελός της το status quo στο Αιγαίο.
Για τη συνέχεια Neapolitiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.