Κυπριακό: Οι πολιτικοί αρχηγοί λένε ότι "Είμαστε σε μονόδρομο", αλλά ποιος μας οδήγησε εκεί;

  Άριστος Μιχαηλίδης    

Δηλαδή, τώρα για να καταλάβω, οι αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων κάνουν εκστρατεία υπέρ της ΔΔΟ; Έτσι παρουσιάστηκαν, πάντως, οι τοποθετήσεις Αβέρωφ Νεοφύτου, Άντρου Κυπριανού και Νικόλα Παπαδόπουλου σε εκδήλωση στη Λεμεσό (Ίδρυμα Μελέτης της Δημοκρατίας «Ανδρέας Αρμεύτης») όπου ήταν οι εισηγητές. «Μονόδρομος η ΔΔΟ διεμήνυσαν οι αρχηγοί των τριών μεγάλων πολιτικών κομμάτων», ήταν ο τίτλος του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων και κάπως έτσι προβλήθηκε και σε όλα τα ΜΜΕ. Το ερώτημα, βέβαια, είναι γιατί υπάρχει η ανάγκη να πείσουν για έναν μονόδρομο, που οι ίδιοι προβάλλουν ως δεδομένο και τετελεσμένο από το 1977. Ή, έστω, για τον οποίο διαπραγματεύονται χωρίς καμία παρέκκλιση για 25 ολόκληρα χρόνια. 

«Ο μοναδικός εφικτός δρόμος για την εξεύρεση μιας τέτοιας λύσης είναι οι διαπραγματεύσεις στη συμφωνημένη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας», είπε ο Αβέρωφ Νεοφύτου. «Αν εγκαταλείψουμε το πλαίσιο της ΔΔΟ δεν θα πάμε σε λύση ενιαίου κράτους, αλλά πλέον θα μιλάμε για συνομοσπονδία και λύση δυο κρατών», είπε ο Άντρος Κυπριανού. «Αυτά που πρέπει να μας ενώνουν είναι οι ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου, το συμφωνημένο πλαίσιο επίλυσης του Κυπριακού, όπως αυτό έχει συναποφασιστεί, ΔΔΟ με το σωστό περιεχόμενο», είπε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, που η διαφοροποίησή του με το «σωστό περιεχόμενο» δεν αναιρεί τη μονοδρόμηση. 

Γιατί χρειάζεται, όμως, να τα επαναλαμβάνουν αυτά σχεδόν κάθε μέρα επί τόσα πολλά χρόνια αν είναι συμφωνημένα; Ποιους προσπαθούν να πείσουν αν έχουν πεισθεί τα τρία μεγαλύτερα κόμματα; Μήπως τους οπαδούς τους; Διότι, αν οι τρεις ηγεσίες εκφράζουν τους οπαδούς τους θα είχαν πείσει το 70,85% των ψηφοφόρων, σύμφωνα με τα ποσοστά τους των βουλευτικών του 2016, και αρκετούς άλλους που μπορεί να μην τους ψηφίζουν αλλά επίσης θεωρούν τη ΔΔΟ μονόδρομο. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι να μας λένε κάθε μέρα ότι η ΔΔΟ είναι η μόνη εφικτή λύση. Αλλά, το ότι δεν κατάφεραν να την κάνουν εφικτή. Ούτε θα γίνει εφικτή αν μας πείσουν να βγούμε όλοι στους δρόμους να φωνάζουμε «θέλουμε ΔΔΟ, θέλουμε ΔΔΟ, θέλουμε ΔΔΟ». Άλλοι με σωστό περιεχόμενο κι άλλοι με ότι να ‘ναι περιεχόμενο. Προπάντων, όμως, επειδή διαπραγματεύονται επί χρόνια τις πρόνοιες ενός προβληματικού μορφώματος, ενός πειράματος, που άσχετα πώς θα το ονομάσουν, δεν προσεγγίζει καν ούτε τις επιθυμίες και τις ανασφάλειες του λαού, ούτε και όσα του υπόσχονται οι ίδιοι με ωραιοποιήσεις ή με κινδυνολογίες. 

Οι αλλεπάλληλες διαψεύσεις των προσδοκιών (ή των ψευδαισθήσεων) έχουν δημιουργήσει τεράστια απόσταση του λαού από τις ηγεσίες. Και η απόσταση δεν καλύπτεται με λόγια και υποσχέσεις πια. Χρειάζονται πράξεις, όχι ευχολόγια. Όσο κι αν διαφωνώ με τις προτάσεις του Νίκου Αναστασιάδη για χαλαρή ομοσπονδία, που την λέει αποκεντρωμένη (έχω καταγράψει πολλές φορές τις διαφωνίες μου σε αυτή τη στήλη) οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι έστω κι έτσι προσπάθησε να βρει διέξοδο εμπράκτως. Διότι, όπως είπε ο ίδιος, μετά από τόση διαπραγμάτευση διαπίστωσε ότι ενώ ο ίδιος διαπραγματευόταν με ειλικρίνεια στη βάση της ΔΔΟ, η Άγκυρα επιδίωκε τον έλεγχο όλης της Κύπρου και τη μετατροπή της σε τουρκικό προτεκτοράτο. Οι υπόλοιποι αρχηγοί προφανώς δεν το αντιλαμβάνονται αυτό. Θεωρούν ότι και η άλλη πλευρά αναζητά με ειλικρίνεια λύση στη βάση της ομοσπονδίας. Γι΄ αυτό και δεν βρίσκουν για ποιο λόγο πρέπει να χειριστούν τα πράγματα διαφορετικά από ό,τι μέχρι τώρα. Ούτε αναγνωρίζουν ότι με τη μέχρι τώρα πορεία φτάσαμε να προβάλλονται άλλες διευθετήσεις, όπως της συνομοσπονδίας ή των δυο κρατών. Δεν θεωρούν ότι ακόμα κι αν δεν εγκαταλείψουν τη ΔΔΟ, οφείλουν να αλλάξουν πολιτική και στρατηγική, γιατί ήδη βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας διευθέτησης, που οι ίδιοι λένε ότι θα είναι καταστροφική, αλλά είναι η δική τους στρατηγική που μας οδήγησε σε μονόδρομο χωρίς διέξοδο.

aristosm@phileleftheros.com

Φιλελεύθερος