Κύπρος - Έχει και παράπονο ο ληστής γιατί δεν θέλουμε, λέει, να μοιραστούμε την περιουσία μας

Άριστος Μιχαηλίδης 

Τον άκουσαν άραγε όλοι τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, που ήρθε εδώ να τα πει για να ακουστούν; Κι αυτοί που κάνουν πως δεν ακούνε ποτέ και συνεχίζουν το παράφωνο βιολί τους; Τον άκουσε κι ο Άντρος Κυπριανού, που μόλις προχτές έλεγε ότι υπάρχουν ερωτήματα αν είναι η Τουρκία που δεν θέλει συνομιλίες πριν από τον Μάιο; Κι άφηνε υπονοούμενα ότι είναι ο Αναστασιάδης που δεν θέλει να επιστρέψει στις συνομιλίες, φορτώνοντας με επιπολαιότητα, με πολιτική μωρία καλύτερα, τις ευθύνες στη δική μας πλευρά; Και παρίστανε ότι αυτός, που μιλά απευθείας με τον Τσαβούσογλου, ξέρει κάτι περισσότερο από τους υπόλοιπους και προπάντων, ξέρει πολύ περισσότερα από τον Αναστασιάδη. Τον άκουσε, λοιπόν, χτες που έλεγε ότι «το να αρχίσουμε διαπραγματεύσεις δεν είναι τίποτε άλλο από το να κάνουμε όνειρα»; Φυσικά, το πρόβλημα μας δεν είναι ειδικά ο κ. Κυπριανού, απλώς αυτός τελευταία ανέλαβε μόνος του να εκπροσωπεί την πιο ακραία μορφή ναιναικισμού, όμως τα λέμε και τα ξαναλέμε ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα τους φωτίσει ο Θεός όλους τους κουτουρουτζιήδες μας να αντιληφθούν πόσο μεγάλη κι ανεπανόρθωτη ζημιά κάνουν στην «εθνική υπόθεση» όταν επιμένουν να ρίχνουν ευθύνες στην ελληνοκυπριακή πλευρά, όποιος κι αν την εκπροσωπεί ως Πρόεδρος, για τα αδιέξοδα και τη μη λύση. Όταν οι ίδιοι οι Τούρκοι ηγέτες, με προκλητική γλώσσα μάλιστα, δεν σταματούν να εξηγούν τις παράλογες αξιώσεις τους και να αποκαλύπτουν ποια είναι τα σχέδια και τα οράματά τους για την πατρίδα μας. Όχι για τη δική τους, μα για τη δική μας πατρίδα.  

«Οι Έλληνες δεν είναι έτοιμοι να μοιραστούν τίποτα», έλεγε χτες στα κατεχόμενα ο Τσαβούσογλου, για να επαναλάβει για πολλοστή φορά ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχει λύση. Και τον ακούνε αποσβολωμένοι οι δικοί μας, κυρίως αυτοί που περηφανεύονται ότι είναι και φίλοι του και μιλούν μαζί του ιδιαιτέρως και ανταλλάζουν ιδέες έξω από το κουτί. Είναι λογική αυτή να την αποδέχονται και να κάνουν σκέψεις για το πώς θα ικανοποιηθεί ο Τούρκος γιατί αλλιώς δεν θα φτάσουμε σε λύση; Πού είναι η λογική; Να μας πουν κι εμάς να καταλάβουμε, να δείξουμε κατανόηση και να πάψουμε να αντιδρούμε. Δεν είναι έτοιμοι να μοιραστούν τίποτε, λέει ο άλλος. Τι να μοιραστούμε, άθλιε; Τα δικά μας; Έρχεται ένας ληστής και μας ζητά να μοιραστούμε την περιουσία μας κι έχει και παράπονο επειδή του λέμε όχι. Και δεν φτάνει που έχει αυτός παράπονο, να πεις, εντάξει, αυτός λήσταρχος θρασύς είναι, λέει τα δικά του, έχουν και δικοί μας παράπονο, που δεν δείχνουμε κατανόηση σε αυτή τη θρασύτητα. Και η χειρότερη πρόκληση είναι ότι αυτοί, οι ούτως ειπείν δικοί μας, είναι οι ίδιοι που εφάρμοσαν την πολιτική τους για να έχουμε σήμερα στα χέρια μας αυτά τα αποτελέσματα. Τα τραγικά. Τα σκοτεινά. Εφάρμοσαν τα σχέδια και τις πολιτικές τους υποσχόμενοι να μας οδηγήσουν σε λειτουργική λύση, να αποτρέψουν την οριστική διχοτόμηση, να διώξουν τον κατοχικό στρατό και να στρώσουν το μέλλον μας με τα ροδοπέταλα της επανένωσης. Έστησαν ιδιαίτερους δεσμούς με ξένες πρεσβείες, από τις οποίες ενίοτε έπαιρναν και οδηγίες για τις ενέργειές τους. Πολέμησαν με μίσος το «απορριπτικό μέτωπο» του λαού (του λαού, όχι των κομμάτων) παρουσιάζοντάς το ότι ευθύνεται για τη μη λύση, έστω και αν βρισκόταν μακριά από την εξουσία. Και τώρα που έχουμε στα χέρια μας τα αποτελέσματα των έργων τους, αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη τους. Όταν λέει ο Τσαβούσογλου και ο Οζερσάι ότι οι συζητήσεις περί ομοσπονδίας έληξαν γιατί αποδείχτηκε ότι δεν οδηγούν σε λύση και θέλουν να συζητήσουμε πλέον λύση δύο κρατών, ας μην κραυγάζουν οι διζωνιστές ότι έρχεται καταστροφή, ας ομολογήσουν πρώτα την αποτυχία τους. Διότι, είναι η δική τους διαχείριση, που έδωσε στους Τούρκους αυτό το δικαίωμα. Είναι η δική τους πολιτική που μας εγκλώβισε και είναι γελοίο να μας υπόσχονται ότι θα μας απεγκλωβίσουν με την ίδια πολιτική.

aristosm@phileleftheros.com

Φιλελεύθερος