26/12/08

Δεκεμβριανά 2008: Τα πραγματικά αίτια


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπολου
Η μεγάλη εξέγερση της ελληνικής νεολαίας έχει ως άμεση αιτία την αστυνομική βία, η σημασία της όμως είναι πολύ ευρύτερη. Η νεολαία, ιδίως σε μια χώρα με την πολιτικότητα και τις εξεγερσιακές παραδόσεις των Ελλήνων, δεν είναι παρά το «καναρίνι του ανθρακωρύχου», που ειδοποιεί πριν από όλους για το μεθάνιο στις στοές και την επικείμενη έκρηξη. Δεν θα μπορούσε να σημειωθεί αν δεν συνέτρεχαν ταυτόχρονα η μεγάλη κρίση του ελληνικού «συστήματος» (κράτος, κοινωνία, οικονομία), η εξάντληση ενδεχομένως του «κλεπτοκρατικού» τρόπου συσσώρευσης που ιστορικά χαρακτηρίζει τον ελληνικό καπιταλισμό και της ιδεολογίας και νοοτροπίας που τον συνοδεύει, αλλά και η εμφάνιση της σοβαρότερης διεθνούς οικονομικής κρίσης μετά το...1929.
Πιθανώς, οι αντιφάσεις του συστήματος συνδυάζονται εδώ και με τη γεωπολιτική πίεση που δέχεται ο ελληνικός χώρος, πίεση υπό την οποία απειλείται επίσης με κατάρρευση, καθιστώντας έτσι Ελλάδα και Κύπρο «αδύναμους κρίκους» του ευρωπαϊκού συστήματος. Οι αυτοκρατορικές πολιτικές στην περιοχή μας έχουν φτάσει σε ωρίμανση. Ο «διεθνής παράγων» (η Αυτοκρατορία) θέλουν λύση του κυπριακού (με τη διάλυση του κυπριακού κράτους και επαναφορά του σχεδίου Ανάν) για να προχωρήσει η πολιτική διεύρυνσης προς Τουρκία, ενώ απαιτούν επίλυση του μακεδονικού, αναγνώριση του Κοσόβου, ανατροπή της ελληνορωσικής προσέγγισης για να προχωρήσει η πολιτική τους στα Βαλκάνια. Όπως ο Χίτλερ αναγκάστηκε να καθυστερήσει στην περιοχή μας, προτού επιτεθεί στη Ρωσία, έτσι και η εκκαθάριση των βαλκανικών «εκκρεμοτήτων» είναι απαραίτητη για τη συνέχιση της αντιρωσικής καμπάνιας. Ο γράφων έχει προβλέψει από αυτές εδώ τις στήλες, ότι αυτοί οι παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν σε επιτάχυνση της αποκάλυψης σκανδάλων, της αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος και της σύγκρουσης διαφορετικών πόλων στο εσωτερικό της ελληνικής ελίτ, που καθιστούν ακόμα πιο αδύνατο ένα σύστημα που ήδη αντιμετωπίζει βαθιά εσωτερική κρίση.
Αλλά βέβαια μόνο πολύ απλοϊκά μυαλά, που συγχέουν το αποτέλεσμα και το αίτιο, μπορούν να αποδώσουν μηχανικά τα «επεισόδια» σε δάκτυλο της CIA, όπως ορισμένοι λένε ή ψιθυρίζουν. Δεν έβαλε η CIA τον Βουλγαράκη ή τον Εφραίμ να κλέβουν! Είναι πολύ φυσικό ένας χώρος που πιέζεται να σπάει εκεί που είναι το αδύνατο σημείο του. Αν κάτι αποδεικνύει η πείρα της ελληνικής δεξιάς, είναι ότι είναι μακροχρόνια αδύνατο να ασκηθεί αποτελεσματική πολιτική υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων με την κοινωνία απέναντι, με νεοφιλελεύθερες πολιτικές και με ανοχή της οργιώδους διαφθοράς. Η καταστροφή κινδυνεύει βέβαια να ολοκληρωθεί στο άμεσο μέλλον όταν η ελληνική και κυπριακή αριστερά θα ανακαλύψουν την έκταση των συνεπειών της «αντιεθνικιστικής» ιδεοληψίας της, ότι δηλαδή είναι αδύνατο να προστατεύσεις δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, εν μέσω εθνικών ερειπίων. Από την εποχή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, η Ελλάδα μπόρεσε να αντισταθεί μόνο όταν το εθνικό και το κοινωνικό συνδυάστηκαν, με τέτοια παραδείγματα το ΕΑΜ στην κατοχή και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα στην πρώτη του περίοδο.
Ακόμα και στο Μπουένος ‘Αιρες, υπήρξαν νέοι που ένοιωσαν ότι κάτι πολύ ευρύτερο «παίζεται» στην Αθήνα. Υπουργοί της κυβέρνησης λέγεται ότι εισηγήθηκαν την κήρυξη εκτάκτου ανάγκης, ίσως σε συνεννόηση και με τον Νικολά Σαρκοζί, κέντρο σήμερα της ευρωπαϊκής «αντίδρασης». Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει «εργαστήριο» μεθόδων εξόδου από την κρίση, όπως και η Κύπρος εργαστήριο «μεταεθνικών», «μετακρατικών» πειραμάτων, που θα καταρρεύσουν, το πιθανότερο, μέσα στο αίμα των εθνοτικών συρράξεων που θα προκαλέσουν. Το χειρότερο είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν καν πολιτικές δυνάμεις ή διανοούμενοι που να αντιλαμβάνονται την έκταση των προβλημάτων.
Το 1986, ο Μάνος Χατζιδάκις έγραφε για τους «νέους των Εξαρχείων»: «Η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ’ αφέλεια, σ’ όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος»...Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ότι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ».
Τα θυμηθήκαμε αυτά τα λόγια τις προάλλες, ακούγοντας τον αρχηγό του ελληνικού νεοφιλευθερισμού, πρώην Υπουργό της ΝΔ και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Στέφανο Μάνο να ζητάει χρήση στρατού για την επιβολή της τάξης. Θα την υποστηρίξουμε την πρόταση υπό έναν όρο μόνο, να μας πει ο κ. Μάνος πόσων φίλων του παιδιά έχουνε πάει στρατό και που ακριβώς υπηρέτησαν. Το γελοίο συναγωνίζεται επάξια το τραγικό σε μια Ελλάδα που θάβγαζε πολύ γέλιο, αν δεν ήταν για κλάματα. Μια Ελλάδα π.χ. που δεν τολμάει να εμφανίσει τις πανάκριβες φρεγάτες της στην Πάφο ή το Καστελλόριζο, τις στέλνει όμως στη ... Σομαλία να κυνηγήσουν πειρατές! Όπου οι «αρχιερείς» του «αντικρατισμού» δεν ζητάνε μόνο κρατική παρέμβαση στην οικονομία, αλλά και τον Στρατό στους δρόμους, ανταπαρατάσσοντας την υπευθυνότητα των οπαδών του Στάλιν στους «αριστεριστές» του ΣΥΡΙΖΑ! Πολύ προτού το Χάος εγκατασταθεί στους δρόμους των πόλεων μας, κατέκλυσε τα κεφάλια μας και ό,τι περιέχουν...
Αυτό που (θάπρεπε) να βλέπουμε μπροστά στα (ερμητικά κλειστά) μάτια μας, είναι αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις της ελληνικής νεολαίας μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι πιο εκτεταμένη και ενδεχομένως πιο «οργισμένη» από την, πολύ διαφορετική κατά τα άλλα, εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973. Το μίσος, η οργή της νεολαίας κατά του κράτους, του «συστήματος», των κοινωνικών «ηγεσιών», χτύπησε «κρεσέντο», τροφοδοτημένη από πλήρη ηθική χρεωκοπία και «απονομιμοποίηση» όλων των «ελίτ», και παντελή απουσία «κανονικών», «ειρηνικών» τρόπων αποτελεσματικής διεκδίκησης. Η κατάσταση πλησίασε, την Κυριακή και τη Δευτέρα, κοντά στο σημείο «κενού εξουσίας». Η κοινωνία, ιδίως τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, πέραν Κολωνακίου και Εκάλης, την κατανοεί και την υποστηρίζει, παρά την εύλογη αποδοκιμασία των βίαιων μορφών που προσέλαβε.
Η εξέγερση είναι ένα ακόμα «σύμπτωμα» βαθιάς, πολύπλευρης, «καθεστωτικής» κρίσης που πλήττει τον ελληνικό χώρο (Ελλάδα-Κύπρο), της οποίας ζούμε μόνο την αρχή και δεν έχει ορατή διέξοδο, ούτε καν περίγραμμα ιδεών πιθανής διεξόδου. Την καλύτερη απόδειξη ότι βρισκόμαστε μπροστά σε τέτοια κρίση κι όχι συγκυριακό φαινόμενο, την προσφέρει ο τρόμος που κατέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ, αλάνθαστο πάντα «βαρόμετρο», όπως ξέρουμε από την Ιστορία, σε τέτοιες κρίσεις (‘Αρης 1943-45, «προβοκάτορες στο Πολυτεχνείο» 1973-74, κυβέρνηση με ΝΔ 1989).
Δεν θα φάμε τον χρόνο του αναγνώστη συζητώντας ανοησίες, όπως αν πρέπει να καταστρέφονται μαγαζιά. Η εξέγερση είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας, του κράτους μας, της ηγεσίας μας, ημών των ιδίων. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη γελοιότητα από ένα κράτος που επιτρέπει σε αστυνομικούς να μετατρέπονται σε ατιμώρητους δολοφόνους πιτσιρικάδων και έχει εξουδετερώσει κάθε άλλο μηχανισμό απονομής έστω δικαιοσύνης ή αποτελεσματικής διεκδίκησης, αλλά θέλει μετά να τους «νουθετήσει», ότι δεν είναι σωστό να σπάμε βιτρίνες και να βάζουμε φωτιές. Καλώς είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι είναι βαρύ το πλήγμα στο κράτος δικαίου. Μόνο που δεν υπάρχει τέτοιο κράτος για να πληγεί. Πρόεδρο ίσως έχουμε, που είναι όμως η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη; Θα την ήξεραν, αν υπήρχε, οι συγγενείς των εργατών της Ρικομέξ και των ναυαγών του Σαμίνα.
Αγανάκτηση στα κανάλια. Σαράντα μετανάστες κάνανε πλιάτσικο στον Κωτσόβολο. Αυτοί τουλάχιστο έχουνε ανάγκη. Οι Υπουργοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι-φίρμες του υποκόσμου, προστάτες νυχτερινών κέντρων-θαμώνες «τηλεπαράθυρων», οι Πρυτάνεις-κλέφτες, οι δεσποτάδες-απατεώνες, οι ιδιοκτήτες των θηριωδών τζιπ που «αγκομαχάνε» στα κολωνακιώτικα «σοκάκια», αυτοί που παρελαύνουν χρόνια στις τηλεοράσεις μας, πρωταγωνιστώντας σε μια κοινωνία απόλυτης σήψης και παρακμής, τι ανάγκη έχουνε, γιατί κλέβουν; Το κράτος και οι «ταγοί» της κοινωνίας κατέρρευσαν ηθικά πολύ προτού γίνουν οι «κουκουλοφόροι» είδωλο μιας όλο και διευρυνόμενης μερίδας της νεολαίας.
Μα είναι, λέει, το κίνημα μηδενιστικό, βίαιο, αδιέξοδο, τυφλή βία. Αλήθεια όλα αυτά. Το κίνημα είναι προϊόν της ίδιας κοινωνίας που έβγαλε τον Βουλγαράκη και τον Εφραίμ, τα λαμόγια της Σοφοκλέους και τους προστάτες των Ζωνιανών. Θα είμαστε δηλαδή περισσότερο ικανοποιημένοι, αν οι πιτσιρικάδες, αντί να καίνε τράπεζες, ακολουθούσαν το κυρίαρχο κοινωνικό πρότυπο του λαμόγιου ή της πουτάνας που εμπέμπει η τηλεόραση και η ιθύνουσα τάξη μας; ‘Η περιμέναμε να βγουν στους δρόμους έτοιμοι, όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία, με πλήρες πολιτικο-ιδεολογικό πρόγραμμα και ενσυνείδητη πειθαρχία, σε μια κοινωνία της οποίας τόσοι πανεπιστημιακοί ασχολούνται «να τα πιάνουν», αντί νάναι πνευματική ηγεσια της κοινωνίας; Είδατε καμμιά σοβαρή συζήτηση για οποιοδήποτε πρόβλημα της χώρας; Ακούσατε καμμιά ιδέα, πρόταση, συζήτηση βρε αδερφέ, για φοροδιαφυγή, παραοικονομία, διαφθορά ενός απέραντου «λαμογιστάν-εργολαβιστάν-ρουσφετιστάν», που διαιωνίζει την κυριαρχία του πίσω από διάφορους ιδεολογικούς μανδύες; Συζήτησε κανείς σοβαρά για εξωτερική πολιτική, μετανάστευση, απονομή δικαιοσύνης ή την εγκληματικά ιδιοτελή άσκηση ιατρικής; Διακρίνατε τίποτα στην ακατάσχετη λογοδιάρροια κουφών πολιτικών; Στον κόσμο τους, μοιάζουν να παλεύουν πάνω στην κρούστα μιας παγωμένης λίμνης που ετοιμάζεται να τους καταπιεί, κι εμάς μαζί τους.
Βρίσκω μάλλον διασκεδαστικό το μίσος κατά του Αλαβάνου. ‘Εχω χρόνια να ακούσω τόσο οργισμένους πολιτικούς εναντίον συναδέλφου τους. Τι δηλώσεις νομιμοφροσύνης του ζητάνε, τι μαθήματα αριστερωσύνης είναι πρόθυμοι να του δώσουν. Συντηρητικότατοι κατά τα άλλα άνθρωποι τον καλούν να παραδειγματισθεί από τη στάση του ΚΚΕ, κόμματος που δηλώνει οπαδός του «μαρξισμού-λενινισμού» και της «δικτατορίας του προλεταριάτου»! Θα σταματήσουν άραγε οι ταραχές, αν προστεθεί κι ο Αλαβάνος στον χορό των «αγανακτισμένων»; ‘Η μήπως θα επιταχύνει απλώς κι αυτός, έστω λίγο, τον ορατό πλέον κίνδυνο να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου, να σπρώξει κι αυτός ένα κομμάτι της νεολαίας σε πολύ επκίνδυνες γα την ίδια και για τη χώρα ατραπούς, μια βέβαιη μεσοπρόθεσμη προοπτική, αν παγιωθεί το απόλυτο χάσμα «επίσημης κοινωνίας» και μερίδας της νεολαίας. Για να σταματήσει η «επέλαση» των «κουκουλοφόρων» και των «μη ιδεών» τους, θάπρεπε νάχει άλλους «ήρωες» η νεολαία και θάπρεπε να υπάρχουν ιδέες για την ριζική αναμόρφωση αυτής εδώ της κοινωνίας. ‘Οχι μόνο δεν υπάρχουν, ούτε τη κουβέντα δεν θέλουμε να ανοίξουμε.

6 σχόλια:

  1. Χριστός Ἐτέχθη!
    Ἀληθῶς Ἐτέχθη!
    Γεωργία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ Γεωργία.
    Και που γεννήθηκε, πιστεύεις ότι θα αλλάξει κάτι; Μακάρι να ήτανε χρηστός.

    Τέλος πάντων. Συν Αθηνά και χείρα κίνει, που λέγανε και οι παλαιηνοί.
    Εμείς πετραδάκι-πετραδάκι να κατευθύνουμε το ρεύμα κατα που πρέπει..

    Διγενής ο Κρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με πιάνει τρόμος με την ευκολία με την οποία άνθρωποι που είναι εδώ και χρόνια μέσα στο σύστημα ξαφνικά ανακαλύπτουν την Αμερική και καταδικάζουν λάβροι το σύστημα δίχως να προτείνουν κάτι. Με πιάνει τρόμος όταν υποτίθεται υπεύθυνοι άνθρωποι προβάλουν τις δικές τους σκέψεις και τα δικά τους θέλω στις πράξεις των άλλων δίχως να είναι σε θέση να κρίνουν αυτές τις πράξεις. Με πιάνει τρόμος όταν ένα «κίνημα» το οποίο δεν είναι κίνημα γιατί δεν εκφράζει τίποτε βρίσκει υποστηρικτές στους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για την λειτουργία του συστήματος και μπορούν να επιβάλλουν αλλαγές στο σύστημα αλλά αντί γι’ αυτό αναλώνονται σε κούφιες καταγγελίες.

    Λέω ξανά υπήρξαν ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι που καταδίκασαν την βία του κράτους όντας οι ίδιοι υπάλληλοι αυτού του κράτους μόνο και μόνο για μην αποδεχτούν τον μικροαστισμό τους. Αυτοί είναι οι κοινωνικοί επαναστάτες (εφοριακοί, δάσκαλοι συνδικαλιστές, καθηγητές που δεν διδάσκουν) ενώ ο «μπάτσος, γουρούνι, δολοφόνος» είναι εξ ορισμού ο «δεξιός» ο «χουντικός» ο «αντιδημοκράτης». Πόσο ασυνάρτητη είναι αυτή η ανάλυση. Καθένας έχει κάποιο πρόβλημα με το σύστημα αλλά αντί να αρθρώσει λόγο αρθρώνει κραυγή. Αυτή τη δημοκρατία μαθαίνουμε στα παιδιά μας. Αν αισθάνεται τόσο καταπιεσμένος κάποιος γιατί δεν αλλάζει πρώτα απ’ όλα την ίδια του τη ζωή; Ας αρχίσει π.χ. παραιτούμενος από αυτό το τόσο βίαιο και ανάλγητο κράτος και να βγει στο ελεύθερο επάγγελμα όπως είμαι εγώ… Αυτό θα ήταν μια καλή αρχή που δεν είδα κανέναν απ’ τους «ροζ αριστερούς» να το κάνουν.

    Για να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Ας θυμηθούμε τα αιτήματα πραγματικών κινημάτων νεολαίας όπως στις αρχές την δεκαετίας του ’60 που ήταν καθαρά αιτήματα αλλαγής της πορείας της χώρας αιτήματα αλλαγής της νοοτροπίας του κράτους αιτήματα που προωθούσαν σαν υπόβαθρο τον εκδημοκρατισμό του κράτους. Τα αιτήματα της «εξέγερσης» ποια ήταν; Αρθρώθηκε τίποτε; Νομιμοποιούμε το ξέσπασμα θυμού; Αν είναι έτσι να νομιμοποιήσουμε και τις πολιτικές δολοφονίες σαν προϊόν θυμού.

    Άραγε ποια γενιά ήταν αυτή που «εξεγέρθηκε»… Οι 15ρηδες που ένοιωσαν στο πετσί τους όλη την καταπίεση της Ελληνικής κοινωνίας χωρίς να έχουν μπει ακόμα μέσα σ’ αυτή; Αφού είναι γνωστό ότι για να έχεις κάποια κοινωνική εμπειρία πρέπει να έχεις τουλάχιστον τελειώσει τις σπουδές σου. Μπορούμε να κάνουμε σοβαρή ανάλυση χαϊδεύοντας αυτιά «εξεγερμένων παιδιών»;

    Για να είμαστε σοβαροί, τα παιδιά που εξεγέρθηκαν, εξεγέρθηκαν κατόπιν προτροπής. Ήταν μια πολύ καλά οργανωμένη επιχείρηση που θα εκτελούνταν σε περίπτωση θανάτου π.χ. σε μια επίθεση με μολότοφ σε αστυνομικό τμήμα από τις τόσες που έγιναν στο παρελθόν. Η μολότοφ είναι όπλο και μπορεί να σκοτώσει αυτό δίνει το δικαίωμα στον αστυνομικό που απειλείται να κάνει χρήση του όπλου του. Πόσες φορές τα «παιδιά» επιτέθηκαν με μολότοφ σε σκοπιές αστυνομικών τμημάτων; Τότε οι «ευαίσθητοι» πολίτες έκαναν κάτι για να προστατεύσουν τις ζωές αυτών των «παιδιών» που πήγαιναν γυρεύοντας; Οι «ευαισθησίες» εξαντλούνται μόνο στην αστυνομική βία και όχι στην βία των πολιτών; Τις ίδιες μέρες στην Αυστραλία εκτελέστηκε 15χρονος από αστυνομικούς επειδή κρατούσε μαχαίρι. Εδώ πως θα αντιμετωπίζαμε παρόμοιο περιστατικό; Στην Αμερική γιατί δεν βλέπουμε μολότοφ; Μήπως γιατί εκεί θεωρείται εκρηκτικό και έχει δικαίωμα ο αστυνομικός να πυροβολήσει με το που θα δει κάποιον να περιφέρεται με αυτή; Στην Αμερική πάλι. Γνωρίζουμε ότι είναι παράνομη η χρήση κουκούλας που καλύπτει το πρόσωπο; Εδώ ξαφνικά σε παγκόσμια πρωτοτυπία ανακαλύψαμε «κοινωνικούς επαναστάτες» που τους προστατεύουν οι βολεμένοι μικροαστοί γονείς τους. Ε, δεν είμαστε για γέλια σαν κοινωνία; Δεν πρέπει να στιγματίσουμε αυτούς τους «βολεμένους» του συστήματος που επειδή δεν θέλουν να αποδεχτούν τον συμβιβασμό τους προσπαθούν να δικαιολογήσουν την βία των παιδιών τους;

    Θα πει κανείς στο παιδί του «κοίταξε παιδί μου εγώ μπορώ να ανεχτώ τα πάντα από σένα αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όλοι οι άλλοι θα κάνουν το ίδιο» θα πει κανένας στα παιδιά ότι «όταν χρησιμοποιείς βία αυτή θα επιστρέψει σε σένα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο;». Τώρα θα βγούμε οι μεν να κατηγορήσουμε τους δε ως γραφικούς και ως προβοκάτορες. Εκεί έχει καταντήσει ο πολιτικός λόγος να ανακυκλώνεται στο τίποτα.

    Μόνο αν είναι κάποιος τυφλωμένος ιδεολογικά δεν καταλαβαίνει ότι οι κοινωνικές συνθήκες είναι εκείνες που δημιουργούν το έδαφος δράσης των προβοκατόρων… Αλλά αυτές οι συνθήκες υπάρχουν γιατί δεν έχουμε να πιστέψουμε σε κάτι που θα μας κάνει κοινωνία. Όλοι ψάχνουμε ένα «βόλεμα» προσωπικό και υψώνουμε τοίχους γύρω μας. Συλλογικές έννοιες όπως η πατρίδα το έθνος η θρησκεία έχουν παραγκωνιστεί και έχουν αντικατασταθεί από μια ιδεολογία. Δεξιά ή αριστερή δεν έχει σημασία. Και χρησιμοποιήθηκε ακριβώς ο Αριστερισμός από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 για να γίνει αυτό. Περιδιαβάστε λίγο στα φόρουμ του internet και διαβάστε απόψεις που επιβάλει ο Αριστερισμός ως προς την κοινωνία την ιστορία την πολιτική την θρησκεία και θα καταλάβετε.

    Ένα έχω να πω μέρες που είναι καλά μυαλά τίποτε άλλο.

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ένα έχω να πω μέρες που είναι:

    Να είναι έτοιμοι όλοι για το ΝΕΟ ΓΟΥΔΙ, αν γίνει καμία στραβή με τα Σκόπια και την Τουρκία.

    Καλά μυαλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Διγενής ὁ Κρῆς
    Ἤδη, πού πιστεύεις ὅτι γεννήθηκε, αὐτό εἶναι σπουδαῖο. Τώρα, ἀπό κεῖ καί πέρα ὁ καθένας κάνει τίς ἐπιλογές του "μέ ποιόν θά πάει καί ποιόν θ' ἀφήσει".

    @Ἐλευθέριος Β.
    Συμφωνῶ σέ ὅλα ἐκτός ἀπό ἔνα ρῆμα σου. Τό "ἔχουν παραγκωνιστεῖ". Οἱ ἔννοιες πού παραθέτεις δέν παραγκωνίζονται ἀπό μόνες τους. Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ ἠθικοί ἤ πραγματικοί αὐτουργοί. Ἄρα λέμε: "τίς παραγκωνίσαμε". Συμφωνεῖς, Ἐλευθέριε Β;
    Γεωργία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. «Σήκω επάνω, ελληνική νεολαία. Δεν υπάρχει δια σε άλλη πραγματικότης παρά η Eλληνική πατρίς, μόνον εκεί θα επανεύρεις τον εαυτόν σου. Μόνον μέσα εις τας εθνικάς παραδόσεις θα επανεύρης τον προορισμόν σου. Μόνον μέσα εις τον Ελληνικόν πολιτισμόν θα επανεύρης τα ιδανικά σου και τα όνειρά σου. Χωρίς αυτά δεν ημπορείς να ζήσης, Eλληνική Nεολαία. Μόνον εκείνα τα οποία σου εδημιούργησεν η Eλληνική ιστορία αποτελούν το σώμα σου και την ψυχή σου. Τα ξένα κατασκευάσματα, με τα οποία ηθέλησαν να σε παρασύρουν οι αγύρται με τους παράφρωνας ρωμαντισμούς των, είναι ψεύτικα δια σε και αποτελούν δηλητήριον. Διότι, εννόησέ το, δεν μπορείς να ζήσης αλλιώς παρά Eλληνικά μέσα εις την φυλήν σου και μόνον εκεί μέσα θα εύρης τον λόγον και τον προορισμόν της υπάρξεώς σου, Και τότε θα ιδής ότι θα επανεύρης την χαράν και την αισιοδοξίαν, αι οποίαι σου έλειψαν. Και όταν θα τας επανεύρης, θα ιδής με τι ευκολίαν θα υπερπηδήσης τα εμπόδια και τας δυσκολίας της ζωής και τι μέλλον θα παρασκευάσης και δια τον εαυτό σου και δια την Ελλάδα, εις την οποίαν ανήκεις αναποσπάστως».

    Τα παραπάνω, κατά την άποψή μου, διαχρονικά λόγια είναι παρμένα από λόγο του Ιωάννη Μεταξά, που εξεφώνησε από ραδιοφώνου την 10/8/36. Νεολαία υπάρχει και σήμερα. Ηγέτης που να την νοιαστεί και να της εμπνεύσει όραμα δεν υπάρχει. Δυστυχώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.