Περί ιστορίας, γεωγραφίας και εθνικών συμφερόντων

Tου Ελευθέριου Β.
Η κυβέρνηση ελπίζω να καταλαβαίνει ότι η ιστορία και η γεωγραφία συνωμοτούν με τέτοιο τρόπο στην περιοχή μας που δεν μας αφήνουν περιθώρια για ομφαλοσκοπήσεις και αποστασιοποιήσεις απ’ την πραγματικότητα. Πάντα έξω και πέρα από πρόσκαιρες συμμαχίες με τοπικές ή παγκόσμιες δυνάμεις αυτό που μας ενδιέφερε ήταν η ανάπτυξη του εμπορίου και το άνοιγμα των εμπορικών δρόμων. Οι μεγάλες δυνάμεις έχουν και τους πόρους και την δυνατότητα αλλά και την βούληση να ελέγξουν αυτούς τους δρόμους εμπορίου είτε στον καιρό της ειρήνης είτε σε καιρό αναταραχών.
Η χώρα μας δεν έχει τους πόρους εκείνους που θα της επιτρέψουν να αναλάβει τον οικονομικό ρόλο που της αναλογεί σε καταστάσεις αναταράξεων. Οι πλανητικές δυνάμεις αυτό ακριβώς επιδιώκουν. Την δημιουργία αυτών των αναταράξεων εκμεταλλευόμενες τις εθνικές ιδιαιτερότητες ορισμένων περιοχών για να πάρουν μια προνομιακή θέση στην τοπική αγορά πρώτων υλών οι οποίες με ολιγοπωλιακούς όρους θα πωλούνται ακριβά σε χώρες που δεν μπορούν να ελέγξουν τους όρους αγοράς τοπικά. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε και να καταλάβουμε και πιο είναι το συμφέρον μας.
Πάντως το συμφέρον μας σίγουρα δεν είναι μια μεγάλη παρατεταμένη πολεμική κατάσταση ή κατάσταση ψυχρού πολέμου στα βορειοανατολικά μας όπου θα κληθούμε εξ’ αιτίας ανειλημμένων συμμαχιών να πάμε κόντρα στα συναισθήματά μας όπως κάναμε και στο θέμα της Γιουγκοσλαβίας. Αυτά οι πολιτικές ελίτ σε όλα τα κόμματα πρέπει να τα κατανοήσουν. Θα κληθούμε να πάρουμε επίπονες αποφάσεις πολύ σύντομα και ίσως αυτές με την σιρά τους να σημάνουν την έναρξη εσωκομματικών ανακατατάξεων εντός των δύο μεγάλων κομμάτων. Ακόμα και στις επικείμενες εθνικές εκλογές. Ίσως και με αυτές τις εξελίξεις να συνδέεται και αυτή η καθυστέρηση στην οριστικοποίηση των συμφωνιών για τους αγωγούς. Εγώ προτείνω σε όλους τους έλληνες πέρα από κομματικές συμπάθειες να ακολουθήσουμε το ένστικτο μας. Αυτό πάντα μας οδηγούσε με τους φυσικούς μας συμμάχους. Αν δεν το ακολουθήσουμε αλλά ακολουθήσουμε την λογική μας στο τέλος θα παίζουμε το ρόλο κομπάρσου σε ένα σύστημα κρατών που διαμορφώνουν think tank στην αντίπερα όχθη του ατλαντικού και που χρηματοδοτούνται από τα εκεί οικονομικά συμφέροντα. Φυσικά για την εθνολογική σύσταση αυτών των συμφερόντων νομίζω δεν χρειάζεται και κάνω κάποια αναφορά. Άλλωστε αυτή δεν μας ενδιαφέρει. Αυτό όμως που μας ενδιαφέρει είναι το όραμα που έχουμε γι’ αυτό το κράτος γι’ αυτό το λαό και το αν πρέπει ή όχι να υποτάξουμε την δυναμικότητα μας στα συμφέροντα ανθρώπων που δεν νοιάζονται για εμάς περισσότερο απ’ ότι θα νοιαζόντουσαν για ένα πιόνι πάνω σε μια σκακιέρα.
Ο κυρίαρχος Ελληνικός Λαός σύντομα θα κληθεί να διαλέξει το μέλλον του. Μια επιλογή που μόνο επώδυνη μπορεί να είναι αλλά οφείλουμε στα παιδιά μας να αποδείξουμε ότι είμαστε άνθρωποι με αξιοπρέπεια και όχι πιόνια.