Πώς συμβάλουν οι ξένοι σύμβουλοι;

της Ελίνας Γαληνού
Ποιός μπορεί να πεί με βεβαιότητα, πού βαδίζουμε; Η μάλλον ποιός θα μπορούσε να αποδείξει με αδιάσειστα στοιχεία, ότι κατηφορίζουμε ολοταχώς; Ολες αυτές τις ημέρες, τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης ή μη, εν συνδυασμώ με τις τρομακτικές κινδυνολογίες, μας βομβάρδισαν ανελέητα. Μόνο μια μικρή ανάπαυλα για τις ημέρες του Πάσχα μεσολάβησε απ΄όλα αυτά, αφού βεβαίως προηγήθηκε και η (έμμεση πλήν σαφής) προειδοποίηση "Από την Δευτέρα του Θωμά, τα σπουδαία.."

Ο κόσμος γιόρτασε άλλη μια φορά Ανάσταση και Πάσχα, μουδιασμένος από τον φόβο του. Η όμορφη ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα, είχε λές βαλθεί επίτηδες να κάνει τα καλύτερά της εκείνες τις ημέρες, όπου οι άνθρωποι συναντήθηκαν με συγγενείς και φίλους για να γιορτάσουν τις λίγες μέρες ξενοιασιάς. Διότι στο βάθος ξέρουν ότι μόλις περάσει η γιορτή, θα ξαναμπούμε στον κικεώνα της αβεβαιότητας. "Θα χρεωκοπήσουμε ή όχι; Θα μας δώσουν την επόμενη δόση, και αν ναί, με πόσο σκληρότερους όρους; Θα πέσει τελικά ή δεν θα πέσει η Ευρωζώνη;" Εκόντες, άκοντες, σπάμε το κεφάλι μας προσπαθώντας να εκτιμήσουμε τις εξελίξεις και να διακρίνουμε λύσεις μέσα απ΄αυτές, αλλά... γιατί εμείς; Στο κάτω-κάτω, δεν είναι δική μας δουλειά αυτή. Και πότε μας ρώτησαν άλλωστε για όλα αυτά; Πότε μας εξήγησαν ακριβώς τις διάφορες αλχημείες που χρησιμοποιήθηκαν για να μπούμε στην Ευρωζώνη, ή πώς άλλαζαν οι προυποθέσεις της πιστοληπτικής μας αξιολόγησης από αυτούς τους περίφημους Οίκους; Και πότε θα μάθουμε (αν μάθουμε...) από πού ελέγχονται αυτοί οι "Οίκοι" που ανεβοκατεβάζουν τις οικονομίες των χωρών-και κατ΄επέκταση τις τύχες τους, σαν παιδικό γιο-γιο;
Είναι πράγματι εκπληκτικό το "εφ΄όλης της ύλης φροντιστήριο" για αυτά τα θέματα που δεχόμαστε εδώ και ενάμιση χρόνο, από τότε δηλαδή που ανέκυψε η ζοφερή προοπτική της χρεωκοπίας μας. Ομως, αναγκαστήκαμε να το παρακολουθούμε, καθώς τα συμφέροντά μας είναι συνδεδεμένα με αυτό το "ανέβα-κατέβα". Δαπανούμε φαιά ουσία όμως, για πράγματα που είναι κατ΄ουσίαν έξω από τον έλεγχό μας. Γνωρίζαμε ωστόσο μέχρι τώρα, ότι γι΄αυτά τα θέματα, άλλοι είναι υπεύθυνοι και όχι ο λαός. Οταν όμως μια χώρα εμφανίζεται στη διεθνή αγορά ως "αναξιόπιστη" και ¨"διεφθαρμένη", αυτόματα το μπαλάκι της ευθύνης μετακυλίεται στον λαό της. Ολοι τότε πέφτουν απάνω του και του λένε "εσείς να πληρώσετε αφού τόσα χρόνια τα τρώγατε και σας αξίζει να μπείτε στο Μνημόνιο για χρόνια, μήπως και βάλετε μυαλό"...
Εντάξει, στο Μνημόνιο είμαστε ένα χρόνο με σκληρά μέτρα, αλλά η τρόικα δεν είναι ικανοποιημένη και τα σπρέντς συνεχίζουν την κούρσα ανόδου τους απτόητα. Η παρούσα κυβέρνηση εμφανίζεται αμήχανη να διαχειριστεί την κρίση, όπως και η προηγούμενη. Ο ελληνικός λαός όσα και να πληρώνει, του λένε ότι δεν αρκούν. Ομως, οι στρατιές των ξένων συμβούλων που προσλάβαμε και ακριβοπληρώνουμε τόσον καιρό τώρα, τι κάνουν; Τι είδους συμβουλές προτείνουν στο κυβερνητικό επιτελείο κατά τις αναρίθμητες ώρες συσκέψεων, τις οποίες χρεώνουν "εργατοώρες";
Ισως όταν ξεκινήσει η "αξιοποίηση" της δημόσιας περιουσίας με διαπραγματευτικούς όρους σούπερ ευκαιρίας, να μας λυθούν οι απορίες ...μαζεμένες. Αλλά βέβαια, κατόπιν εορτής!