Η ιλαροτραγωδία των επισκέψεων Νταβούτογλου στην Ελλάδα, εκθειάστηκε από ορισμένους Έλληνες αναλυτές ως επιτυχία. Η πολιτική του πολυδιαφημισμένου υψηλού επισκέπτη καταρρέει στη Μέση Ανατολή.
του Σάββα Καλεντερίδη
Βαριές κατηγορίες εξαπέλυσε εναντίον της Τουρκίας ο Πρόεδρος της δοκιμαζόμενης Συρίας, Μπασάρ Άσαντ, σε επιστολή που απέστειλε στο θρησκευτικό ηγέτη του Ιράν, Αγιετουλάχ Χαμανεΐ. Σύμφωνα με την εφημερίδα του Κουβέιτ, πολιτικές πηγές από τη Συρία αναφέρουν ότι το περιεχόμενο της επιστολής του Άσαντ ήταν το εξής:“Η Συρία από τούδε και στο εξής δεν αναγνωρίζει καμία υποχρέωση απέναντι στην Τουρκία και το Κατάρ. Οι μάσκες αυτών των χωρών, που μέχρι πριν λίγους μήνες διαλαλούσαν ότι είναι στενοί φίλοι της Συρίας, έπεσαν. Οι χώρες αυτές -Τουρκία και Κατάρ- είναι έτοιμες να πράξουν ότιδήποτε θα ευχαριστούσε του Δυτικούς".
Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα της κουβεϊτιανής εφημερίδας, ο Ασάντ χαρακτηρίζει την Τουρκία και το Κατάρ ως χώρες-καιροσκόπους και ότι η συμπεριφορά της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, του Ταγίπ Ερντογάν, τον έκανε να λυπηθεί για τη νίκη του κόμματος αυτού στις πρόσφατες εκλογές.
Το γεγονός της εξέλιξης των σχέσεων Τουρκίας-Συρίας τα τελευταία χρόνια, που εντάσσονται στο πλαίσιο του Δόγματος Στρατηγικού Βάθους και της στάσης πού τήρησε η κυβέρνηση Ερντογάν με την εμφάνιση της κρίσης στη Συρία, προσφέρεται για μελέτη και αξιολόγηση από πλευράς της Ελλάδος και της Κύπρου, αφού η τουρκική εξωτερική πολιτική, που εκθειάζεται από μερικούς Έλληνες αναλυτές για την αξιοπιστία, τη συνέχεια και τη συνέπειά της, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στην περίπτωση της Συρίας, όπως ακριβώς έγινε και στις περιπτώσεις της Λιβύης, της Τυνησίας και της Αιγύπτου.
Εμείς θα λέγαμε να παραμείνουν τα βλέμματα όλων στη Συρία, αλλά να στραφούν παράλληλα και στο μέτωπο των σχέσεων Τουρκίας-Ιράν. Εκεί τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα και ανώδυνα για την Τουρκία!
Εν αναμονή των εξελίξεων λοιπόν.
Σωστή η ανάλυση και τα σχόλια Σάββα Καλεντερίδη. Το πρόβλημα όπως όλοι γνωρίζουμε δεν είναι η "δύναμη" και η εφικτότητα των μεγαλόσχημων Νταβουτόγλειων σχεδίων αλλά η ημετέρα ελληνική αδράνεια, αν όχι η παντελής ελληνική ανυπαρξία. Ανυπαρξία πνευματική, πολιτική και διπλωματική. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ανατολική αυτή δύναμη που κατέχει τον χώρο της Βυζαντινής Οικουμένης αφήνεται απερίσπαστη να ασκεί ηγεμονική και αναθεωρητική πολιτική. Μια αποτελεσματική ελληνική αποτρεπτική στρατηγική που θα διασφάλιζε την ισορροπία δυνάμεων και συμφερόντων στην περιφέρειά μας και που θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις εκπλήρωσης της διεθνούς νομιμότητας, δεν θα άφηνε και πολλά περιθώρια ηγεμονικών συμπεριφορών στην Τουρκία. Η ανάπτυξη όμως μιας ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής καταπολεμήθηκε αγρίως την δεκαετία του 1990 από εγχώριους πρατηριούχους των ξένων συμφερόντων και από το ευρύτερο ξενοκρατικό σύστημα που δεν σκέφτεται καν με όρους εθνικής ανεξαρτησίας. Σε μια χώρα της οποίας οι εθνικές κοσμοθεωρίες καταπολεμούνται από ξενοκρατούμενα δίκτυα και ιδρύματα, ελάχιστες προϋποθέσεις υπάρχουν που να διασφαλίζουν κανονικές συνθήκες εύρωστης και βιώσιμης πνευματικής, ηθικής και πολιτικής ζωής. Αφού λοιπόν διολισθήσαμε στην ανυποληψία και στην πνευματική, ηθική, οικονομική και πολιτική χρεοκοπία, είναι λογικό σε ένα περιφερειακό σύστημα ισορροπίας δυνάμεων και συμφερόντων να αφήνεται το πεδίο ελεύθερο τον κάθε Νταβούτογλου για να ασχημονεί και απειλεί. Τώρα, κάτι τελευταίο, μια επιφύλαξη. Γνωστά μεν τα προηγούμενα και τα προβλήματα των μεγαλόσχημων διπλωματικών σχεδίων της Τουρκίας για διπλωματία μεγάλου στρατηγικού βάθους, πλην δεν πρέπει να αφήνουν περιθώρια καθησυχασμού για τρεις τουλάχιστον λόγους. Πρώτον, γιατί η Τουρκία κινείται δραστήρια και συχνά επιδέξια, και συγκριτικά με τα προβλήματα που έχει με σχετική επιτυχία. Δεύτερον, γιατί η διεθνής πολιτική είναι ρευστή και απρόβλεπτη και γιατί συχνά υπάρχουν εκπλήξεις και απρόσμενα. Σημασία έχει αν μια χώρα βρίσκεται σε ισχυρή θέση διαρκών αναπροσαρμογών για να εκμεταλλεύεται αυτή την ρευστότητα και κατά πόσο μπορεί να επιτύχει αν όχι όλα τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος των σκοπών της. Τρίτον, γιατί στην εξωτερική πολιτική υπάρχει η διάσταση της μπλόφας: Μια μπλόφα ενός κράτους για μεγάλους σκοπούς αν γίνεται διαρκώς και πιο πιστευτή με αξιόπιστο τρόπο στο πεδίο της διαμάχης των ισχυρών παιχτών του διεθνούς συστήματος,
ΑπάντησηΔιαγραφήενδέχεται όλοι να αναπροσαρμόζουν τις στρατηγικές τους με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια δυναμική που σε συνδυασμό με εσωτερικές και διεθνείς εξελίξεις να αποφέρουν αποτελέσματα που κανείς δεν φαντάζεται στο αρχικό στάδιο. Παραμένει πάντως ως το μεγαλύτερο πρόβλημα η ανυπαρξία και ανυποληψία της Ελλάδας. Καθίσταται πλέον, η Ελλάδα, ένας συστημικός κίνδυνος καθότι δημιουργεί κενό ισχύος και συμφερόντων σε μια ιστορικά ευαίσθητη περιοχή.
Π. ΉΦΑΙΣΤΟΣ
WWW.IFESTOSEDU.GR
Από διάφορα σχόλια που διάβαζα κατά καιρούς, φαίνεται ότι ο Μπασσάρ Αλ Άσσαντ δεν θεωρείται ιδιαίτερα ευφυής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν κι άλλοι (τους ξέρουμε πολύ καλά εδώ, στην Ελλάδα), που χωρίς να διαθέτουν κανένα προσόν, ούτε αυτό της ευφυίας, κατέχουν πρωθυπουργικούς θώκους.
Όσο για την αξιοπιστία της Τουρκίας, έγραψα ήδη.
Εδώ που τα λέμε, ποιος είναι αξιόπιστος, για να είναι και η Τουρκία;
Κύριε καθηγητά, συμφωνώ και στέκομαι κυρίως στο
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τρίτον, γιατί στην εξωτερική πολιτική υπάρχει η διάσταση της μπλόφας: Μια μπλόφα ενός κράτους για μεγάλους σκοπούς αν γίνεται διαρκώς και πιο πιστευτή με αξιόπιστο τρόπο στο πεδίο της διαμάχης των ισχυρών παιχτών του διεθνούς συστήματος,
ενδέχεται όλοι να αναπροσαρμόζουν τις στρατηγικές τους με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια δυναμική που σε συνδυασμό με εσωτερικές και διεθνείς εξελίξεις να αποφέρουν αποτελέσματα που κανείς δεν φαντάζεται στο αρχικό στάδιο. Παραμένει πάντως ως το μεγαλύτερο πρόβλημα η ανυπαρξία και ανυποληψία της Ελλάδας. Καθίσταται πλέον, η Ελλάδα, ένας συστημικός κίνδυνος καθότι δημιουργεί κενό ισχύος και συμφερόντων σε μια ιστορικά ευαίσθητη περιοχή."
Ελπίζω να μας διαβάζουν πολλοί και κυρίως αυτοί που πρέπει!
Σάββα,
ΑπάντησηΔιαγραφή>Ελπίζω να μας διαβάζουν πολλοί και κυρίως αυτοί που πρέπει!<
Διαβάζουν αρκετοί, σίγουρα, αλλά "ποιοι πρέπει"; Οι κυβερνώντες; Μα αυτοί δεν ενδιαφέρονται να κάνουν αυτό που πρέπει. Απ' αυτούς δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα πια. Όσα σκέφτεται ο καθηγητής, εσύ, ο κάθε γνώσιν έχων νοήμων πατριώτης, τα ξέρουν κι αυτοί. Βλάκες δεν είναι (όχι τόσο, τουλάχιστον). Όμως, έχουν ταχθεί σε άλλους σκοπούς. Δεν ενδιαφέρονται να διατηρήσουν την εθνική ανεξαρτησία, αλλά να την καταργήσουν. Είναι τσιράκια και το έχουν αποδείξει εδώ και 37 χρόνια.
"Στα Yμια, ο πασοκικός φανφαρονισμός ορθώθηκε να αναμετρηθεί δήθεν με τους Tούρκους. «Ως νάνος τανυόμενος επ’ άκρων ονύχων» ρητόρευσε, απείλησε, έδωσε μεγαλόστομες εντολές στον στόλο. Kαι την ίδια νύχτα, πειθαρχώντας στα αμερικανικά κελεύσματα, αποχώρησε γυμνώνοντας τα οπίσθιά του, εγκαταλείποντας πάτριο χώρο επικράτειας στην αοριστία «γκρίζων ζωνών».
Aντίστοιχα τις προάλλες, ο ουθενέστερος των Παπανδρέου, πανικόβλητος από τη διογκούμενη χιονοστιβάδα της λαϊκής οργής και της φυγής βουλευτών του, ζήτησε να αποσυρθεί από την πρωθυπουργία: να στηρίξει, μαζί με την αξιωματική αντιπολίτευση, πρωθυπουργό και κυβέρνηση κοινής των δύο κομμάτων αποδοχής. Kράτησε για κάποιες ώρες σε τεντωμένη αναμονή τη δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία και την επίβουλη διεθνή περιέργεια. Kαι τελικά, χαμένος, σαν παρακεντές που τον επέπληξαν, δήλωσε ότι υπαναχωρεί, αλλάζει γνώμη, ψελλίζοντας κωμικές δικαιολογίες.
Mοναδική λογική αιτιολόγηση ενός τέτοιου αυτεξευτελισμού, τέτοιας αυτογελοιοποίησης, δεν μπορεί να είναι παρά μόνο η παρέμβαση και πάλι, όπως και στα Yμια, άνωθεν – έξωθεν εντολής. Tο επισήμανε αμέσως, το πρωί της 16/6, η «K» στην πρώτη σελίδα: «H συμφωνία του κ. Παπανδρέου με τον κ. Σαμαρά διελάμβανε “αναδιαπραγμάτευση” ή “νέα διαπραγμάτευση” του πρώτου και του δευτέρου Mνημονίου και ίσως αυτό δεν ήταν “ανεκτό” σε κάποιους από τους “διεθνείς” συνομιλητές της Eλλάδας» (Kώστας Iορδανίδης)"
Χ. Γιανναράς, Επιφυλλίδα "Καθημερινή" 26-06-11
Ἡ Τουρκία πιστεύω ὅτι ἔχει δικό της έσωτερικὸ σχέδιο μὲ τὸ ὅποῖο εἶναι ἀρκετὰ συνεπής.
ΑπάντησηΔιαγραφήἘμεῖς καὶ σχέδιο δὲν ἔχουμε καὶ δὲν μᾶς νοιάζει τίποτε ἄλλο ἐκτὸς τῆς καλοπέρασής μας.
Κάλλιστα μὲσω στρατηγικῶν συμμαχιῶν θὰ μπορούσαμε νὰ εἴχαμε περικυκλώσει τὴν Τουρκία, ὅπως τὸ 1912-13.