 |
| «Το πρόβλημα με τα πολιτικά ανέκδοτα είναι ότι εκλέγονται». |
Μια από τις μεγαλύτερες ανοησίες που ακούγονται σε αυτές τις εκλογές είναι ότι «η Ελλάδα βρίσκεται υπό κατοχή» - γερμανική κατά προτίμηση. Ο λόγος είναι προφανής: Εφόσον υπάρχουν «κατοχικές δυνάμεις», κάποιοι μπορούν ανέξοδα να παριστάνουν ότι ανήκουν στις «αντικατοχικές». Αυτό που προβάλλεται ως «ξένη κυριαρχία επί του ελληνικού εδάφους» είναι οι εξουσίες που εκχωρήθηκαν στην τρόικα. Μόνο που εκχωρήθηκαν από τη Βουλή των Ελλήνων.
Αν κακώς εκχωρήθηκαν αφορά την πολιτική συζήτηση, όχι καμιά «κατοχική κυβέρνηση». Συνεπώς, όσοι καλούν τους πολίτες να ψηφίσουν την Κυριακή εναντίον της «ξένης κατοχής», ας μην τους παραμυθιάζουν κιόλας προβάλλοντας κάτι σαν... ριμέικ του 1940! Λίγο χλομό δείχνει να χειροκροτήσουν με ενθουσιασμό οι Σύμμαχοι το «ελληνικό έπος». Ή κάποιος σύγχρονος Τσόρτσιλ να δηλώσει: «Δεν πολεμούν -ψηφίζουν εν προκειμένω- οι Έλληνες σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες σαν Έλληνες».
Με άλλα λόγια, δεν επιτέθηκε κανένας στρατός στην Ελλάδα και την κατέλαβε. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι για λόγους που όλοι γνωρίζουν, η οικονομία της τελεί υπό διεθνή έλεγχο. Στον οποίο προσέφυγαν νόμιμες ελληνικές κυβερνήσεις. Για την ακρίβεια, προσέφυγαν στους οργανισμούς που συναποτελούν την τρόικα και ζήτησαν βοήθεια, για να μην καταρρεύσει το ελληνικό κράτος υπό το βάρος των χρεών του.
Οι εν λόγω οργανισμοί, για να χορηγήσουν βοήθεια, απαιτούν την άσκηση συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής. Είναι κακό, αλλά ο τζάμπας πέθανε. Το είδος της διαπραγμάτευσης που έκανε η τότε ελληνική κυβέρνηση είναι θέμα κριτικής και ενδεχομένως πολιτικών ευθυνών. Γι' αυτό γίνονται οι εκλογές. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν τη λύση όσοι κυκλοφορούν με φισεκλίκια και υπόσχονται «απελευθέρωση». Αυτοί έχουν τη συνταγή της επιδείνωσης.
Για να αρθούν οι δεσμεύσεις της χώρας έναντι τρίτων, πρέπει να αρθούν οι λόγοι που τις επέβαλαν. Και αυτό δεν θα γίνει αν ενισχυθούν αυτοί που υπόσχονται να κόψουν τις γέφυρες με τους άλλους Ευρωπαίους. Θα γίνει με τη συνδρομή των άλλων Ευρωπαίων. Τα περί «κατοχής» και «αντίστασης στους κατακτητές» σε χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν να λέγονται μόνο ως πολιτικά ανέκδοτα. Απλώς πρέπει να έχουμε τον νου μας, γιατί, όπως έλεγε η Αγγλίδα ηθοποιός Κέιτ Χένρι: «Το πρόβλημα με τα πολιτικά ανέκδοτα είναι ότι εκλέγονται».
*Από «Τα Νέα»
Αλήθεια είναι όπως βλέπουμε και στο video πιο κάτω όντως τα πολιτικά ανέκδοτα εκλέγονται και μάλιστα με την υποστήριξη εφημερίδων όπως τα ΝΕΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://goo.gl/BO42r
Πόλεμος και Ειρήνη
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρθρον του
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
-κλασσικού φιλολόγου-
http://filologos-hermes.blogspot.com/2012/05/blog-post_06.html
Αναπτύσσει ένα μέρος του πολιτικού-κοινωνικού-οικονομικού προβλήματος αποφεύγει όμως να το αναπτύξει πλήρως γιατί ο εργοδότης του θα τον στείλει από εκεί που ήλθε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα τέτοιο άρθρο θα έπρεπε να γράψει ένας ακαδημαϊκός αρχίζοντας από το 1950 έως σήμερα και να μας εξηγήσει τι κέρδισε η Ελλάδα που κατάργησε το ίδιο παραγόμενο παυσίπονο αλγκόν ή καλμόλ προς όφελος της ασπιρίνης ή γιατί έκλεισε η ΧΡΩΠΕΊ που παρήγαγε τα πάντα από βαμβάκι έως αυτόματα όπλα γιατί έκλεισε ο στρατηγικός όμιλος ΑΝΔΡΕΑΔΗ από τον θυμό του εθνάρχη καραμανλή !!!!!!. Γιατί η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ έφυγε από τα χέρια της εργοδοσίας που την ίδρυσε το 1905 γιατί θύμωσε ό έτερος εθνάρχης παπανδρέου και φθάνουμε στην σημερινή εθνική μειοδοσία να καταργηθεί το ΥΠ Ναυτιλίας!!!!
Οι ζώντες πολιτικοί θα πρέπει να πάνε στην φυλακή και οι πεθαμένοι εθνάρχες να ριχθούν στο πυρ το εξώτερο της ιστορίας.