Ελληνική Φέτα

Η πλήρης γελοιοποίηση της Κοινοτικής «προστασίας» της ελληνικής φέτας

Η προσεκτική, επίμονη προσπάθεια για την ανάδειξη του τεράστιου ποιοτικού δυναμικού της ελληνικής παραγωγής πάντοτε ανταμείβεται ιδίως όταν επιπρόσθετα, χαρακτηρίζεται και από συνέπεια, σοβαρότητα και επαγγελματισμό. Όλα αυτά τα στοιχεία συγκεντρώνονται σε ισχυρό βαθμό, σε μια ιδιωτική επιχείρηση που ξεκίνησε την δραστηριότητα της πριν από τρείς δεκαετίες, στον τομέα των τυροκομικών προϊόντων, εγκατεστημένη στην Νεοχωρούδα Θεσσαλονίκης – την γαλακτοπαραγωγική καρδιά της Ελλάδος.

Σήμερα, με την ενεργό ανάμειξη και της δεύτερης γενιάς της οικογένειας, ο «απολογισμός» είναι πραγματικά εντυπωσιακός – κάτι που επιβεβαιώνεται από την αξιολόγηση της, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, σαν «μια από τις δυνατότερες εταιρίες» με οικονομικά στοιχεία που αποκαλύπτουν  οικονομική υγεία ακόμα και μέσα σε μια ιδιαίτερα αρνητική οικονομική συγκυρία, όπως προκύπτει από τον πίνακα που ακολουθεί με στοιχεία της τελευταίας πενταετίας:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι:  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΑΕ 2007-2011

ΕΤΟΣ	Κύκλος Εργασιών €	Μικτά κέρδη €	Καθαρά κέρδη προ φόρων  €	Σύνολο υποχρεώσεων
2007	2.868.918	387.472	18.177	540.539
2008	3.441.501	405.612	79.538	547.198
2009	3.554.120	526.825	168.921	553.677
2010	3.508.149	659.917	145.764	373.242
2011*	3.745.255	644.977	112.630	367.723

Πίνακας: Λ. Κουμάκης

To Τυροκομείο Αρβανίτη βρίσκεται εγκατεστημένο σε μια συνολική έκταση 20.000 τ.μ. - μόνο στο 10% της έκτασης λειτουργούν οι εγκαταστάσεις του τυροκομείου, πιστοποιημένου με ολοκληρωμένο σύστημα ποιότητος ISO 22000 και βιολογική διαχείριση λυμάτων.

Στο πρόγραμμα των προϊόντων του Τυροκομείου Αρβανίτη υπάρχουν και «ξεχασμένες» παραδοσιακές γεύσεις της πατρίδας μας που επανακυκλοφόρησαν σε ιδιαίτερα ελκυστικές συσκευασίες - όλες διατίθενται είτε στα ράφια των αλυσίδων λιανικής, είτε σε επιλεγμένα σημεία της μαζικής εστίασης περιλαμβάνοντας προϊόντα ιδιαίτερης διατροφικής αξίας όπως Αγελαδινό Τυρί, Ανθότυρο, Ντόπιο Τυρί, Φέτα ΠΟΠ, τα Ποντιακά τυριά Γαής και Πλεξούδα, Κατσικίσιο Τυρί Χαλκιδικής, Κασέρι Π.Ο.Π., Κεφαλοτύρι Αγελαδινό ρόδα, Κεφαλοτύρι Πρόβειο, Μανούρι Π.Ο.Π., Μυζήθρα, Ορεινό Ημίσκληρο, Σαγανάκι, Καπνιστό Τυρί Θεσσαλονίκης, Σουλουγούνι, Φρέσκο Τυρί Τσαντίλας και Κατσικίσιο Τυρί Τσαντίλας Παραδοσιακό.

Τα προϊόντα του Τυροκομείου Αρβανίτη εξάγονται σε ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό ξένων χωρών μεταξύ των οποίων Ιταλία, Πολωνία, Σουηδία, Βέλγιο, Καναδάς, Ιαπωνία, Κύπρος, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μάλτα, Γερμανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ελβετία και καλύπτουν το 25% περίπου της συνολικής παραγωγής – το πρώτο πεντάμηνο του 2012 παρουσιάζουν αύξηση της τάξεως του 20% χάρις στις συνεχείς επενδύσεις στην γραμμή παραγωγής ελληνικής φέτας!

Δεν είναι βέβαια καθόλου τυχαίο που τα διάφορα προϊόντα του Τυροκομείου Αρβανίτη τα οποία αποτελούν αυθεντικές «δημιουργίες» με ευαισθησία, μεράκι και υψηλή ποιότητα, συγκεντρώνουν συνεχώς πλήθος βραβείων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό – μόνο το τελευταίο δωδεκάμηνο:

·         Η ομάδα του ΒΗΜΑgourmet επέλεξε για το 2011 το «Φρέσκο τυρί Τσαντίλας Αρβανίτη» ανάμεσα στα 100 καλύτερα ελληνικά προϊόντα

·         Στο 3^ο  Φεστιβάλ Ελληνικού Γάλακτος & Τυριού (Οκτώβριος 2011) το Τυροκομείο Αρβανίτη απέσπασε 8 διακρίσεις – περισσότερες από οποιοδήποτε τυροκομείο της χώρας μας.

·         Στον φετινό Παγκόσμιο Διαγωνισμού Τυριού που διεξάγεται κάθε δύο χρόνια στο Wisconsin των Ηνωμένων Πολιτειών (Μάρτιος 2012) το Τυροκομείο Αρβανίτη απέσπασε ένα χρυσό (Φέτα Αρβανίτη) και ένα αργυρό μετάλλιο (Ντόπιο τυρί Νοεοχωρούδας) ανάμεσα σε 2.502 συμμετοχές από 24 χώρες του κόσμου! 

Ειδικά για τον διαγωνισμό World Championship Cheese Contest που αφορά την παγκόσμια γαλακτοβιομηχανία, αξίζει να σημειωθεί ότι οι συμμετοχές διαχωρίζονται σε 82 συνολικά κατηγορίες μεταξύ των οποίων υπήρχαν και δύο που αφορούσαν αποκλειστικά την FETA (FETA και FETA Flavored)!

Στον παγκόσμιο διαγωνισμό η (κατά τα άλλα ελληνικότατη) Φέτα στην κατηγορία FETA συγκέντρωσε συμμετοχές από.... πλήθος χωρών που «παράγουν» κάλπικη «Φέτα». Και όχι μόνο αυτό: Κάλπικες «φέτες» βραβεύτηκαν από Δανία, Νότια Αφρική, Καναδά, Αυστρία, Ρουμανία και ... Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής!

Στην δεύτερη κατηγορία του διαγωνισμού που αφορούσε την «αρωματισμένη» Φέτα στην οποία δεν υπήρξε καμιά ελληνική συμμετοχή (FETA Flavored, δηλαδή φέτα που «αρωματίζεται» με πιπέρι, βασιλικό, σκόρδο, ντομάτα και ότι άλλο τραβάει η ψυχή του «παραγωγού») οι Ηνωμένες Πολιτείες (που ούτως ή άλλως κυριάρχησαν στον Παγκόσμιο διαγωνισμό αποσπώντας 55 από τα 82 χρυσά βραβεία) «απέσπασαν» 13 βραβεία και η Δανία 3. Αν λοιπόν κρίνουμε από τις συμμετοχές και τις βραβεύσεις, η «αυθεντική» ελληνική φέτα παράγεται πλέον ελεύθερα σε ολόκληρο τον κόσμο παρά την «προστασία» της από την Κοινοτική Νομοθεσία!

Η περιπέτεια της ελληνικής φέτας μπήκε σε κρίσιμη φάση όταν «κατοχυρώθηκε» σαν ένα προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης που παράγεται αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα με Κοινοτικό Κανονισμό του 1996. Η λυσσαλέα αντίδραση Δανών, Γερμανών και Γάλλων οι οποίοι, αφού πρώτα δημιούργησαν μια απομίμηση της ελληνικής φέτας και έκλεψαν την επιτυχία της στις αγορές του κόσμου χρησιμοποιώντας το όνομα της για «δικά τους» κάλπικα προϊόντα, βάλτηκαν να ακυρώσουν τον Κοινοτικό Κανονισμό του 1996, κάτι που πέτυχαν τρία χρόνια αργότερα (1999) όταν το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κάτω από την τεράστια οικονομική πίεση των κολοσσών της Ευρωπαϊκής Γαλακτοβιομηχανίας, ακύρωσε τον Κοινοτικό Κανονισμό του 1996.

Η δικαιολογημένη ελληνική αντίδραση απέναντι σε τερατώδη οικονομικά συμφέροντα, είχε πενιχρά «όπλα»: Το δίκαιο και την αλήθεια που παραδόξως αποδείχτηκαν αποτελεσματικά, αφού το αίτημα για την κατοχύρωση της ελληνικής φέτας έγινε εκ νέου δεκτό και το 2002 αναγνωρίστηκε και πάλι στην Φέτα Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης με αποκλειστική χώρα παραγωγής την Ελλάδα (Απόφαση 314/14.6.2002 Συμβουλίου Επιτρόπων Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων). Η νέα, κοινή προσφυγή Δανίας και Γερμανίας απορρίφτηκε το 2005 με την απόφαση Νο 92 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Ακόμα και η Kraft Foods (δεύτερη μεγαλύτερη εταιρία τροφίμων του κόσμου,

με παρουσία σε 170 χώρες και τζίρο 55 δις $),

«καταδέχτηκε» να κλέψει την Ελληνική Φέτα

με θρασύτατη διαφήμιση ... ότι παράγεται με τον «ελληνικό τρόπο»!!!

Τι και αν έχασαν την νομική μάχη οι κολοσσοί των παγκόσμιων γαλακτοβιομηχανιών; Η κάλπικη «φέτα» τους συνεχίζει να παράγεται ανενόχλητη και να «απλώνεται» σε ολόκληρο τον κόσμο. Τι κι΄αν η Κοινοτική Νομοθεσία καθίσταται υποχρεωτική και στις τρίτες χώρες με τις οποίες η ΕΕ υπογράφει εμπορικές συμφωνίες; Η κάλπικη «φέτα» συνεχίζει να παράγεται χωρίς κανένα εμπόδιο σε Αμερική, Αυστραλία, Καναδά, Νότια Αφρική κ.ο.κ.ε!

Η ιστορία της ελληνικής φέτας θυμίζει την ρήση «τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου»: Οι πανίσχυρες ευρωπαϊκές και παγκόσμιες γαλακτοβιομηχανίες πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων την «προστασία» της ελληνικής φέτας από την Κοινοτική νομοθεσία αλλά αν κανείς τολμήσει να «θίξει» κάποια από τις κατοχυρωμένες «ονομασίες» τους – ούτε ψύλλος στον κόρφου του!

Εμείς όμως είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε σιωπηλοί το γεγονός της «βράβευσης» (και μάλιστα σε παγκόσμιο διαγωνισμό) πλήθους κάλπικων προϊόντων που γράφουν την ένδειξη FETA και παράγονται σε .....ολόκληρο τον κόσμο! Τέτοια γελιοποίηση του Κοινοτικού Δικαίου από τους «ισχυρούς», τέτοια περιφρόνηση στα νόμιμα και πλήρως κατοχυρωμένα δικαιώματα της ελληνικής τυροκομίας δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ούτε και οι πλέον απαισιόδοξοι από αυτούς που επί δύο περίπου δεκαετίες έδωσαν νικηφόρες «μάχες» μέσα στην Ευρωπαϊκή αρένα, χάνοντας όμως στην πράξη τον «πόλεμο της φέτας» που κέρδισαν πανηγυρικά στα χαρτιά με Ευρωπαϊκή βούλα και υπογραφή!

«Φέτα Μύκονος» από το ..... Μπουένος Άιρες!

Και μια απορία: Δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο αυτό, με τις κατάλληλες ενέργειες, είτε οι κατά τόπους ελληνικές εμπορικές αντιπροσωπείες ή πρεσβείες, είτε οι ιδιωτικοί και συνεταιριστικοί φορείς των ελληνικών γαλακτοβιομηχανιών, είτε ακόμα και οι μεγαλύτερες ελληνικές γαλακτοβιομηχανίες που έχουν άριστη εξαγωγική οργάνωση, είτε, τέλος, όλοι μαζί;

Δεν είναι κρίμα, ενα ελληνικό όνομα-χρυσάφι (Φέτα – Feta) που καθιερώσαμε με κόπους πολλών δεκαετιών στις διεθνείς αγορές και κατοχυρώσαμε νομικά στο (θεωρητικά) ανώτατο επίπεδο που υπάρχει σήμερα, να λεηλατείται με το «έτσι θέλω» από τους μεγαλοκαρχαρίες της παγκόσμιας γαλακτοβιομηχανίας; 

Λεωνίδας Κουμάκης 

* Ο Λεωνίδας Κουμάκης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη.Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επί τρεις δεκαετίες, με την ιδιότητα του Διευθυντού Εξαγωγών Ελληνικής Οινοβιομηχανίας, ταξίδευσε στις 4από τις 5 ηπείρους του πλανήτη μας, δημιουργώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο διανομής σε 32 χώρες. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα-Μια πραγματική ιστορία» (1992, η τέταρτη έκδοση το 2008) και «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997). 

Πηγή