Tου Αθανασιου Ελλις
Ενα από τα κύρια ζητήματα που απασχόλησε όχι μόνον τους πολιτικούς, αλλά και τους οικονομικούς παράγοντες που συνάντησε ο Αντώνης Σαμαράς στις ΗΠΑ, ήταν η πολιτική σταθερότητα της χώρας και οι προοπτικές διατήρησης του ιδίου και της κυβέρνησής του στην εξουσία. Ο Ελληνας πρωθυπουργός ευλόγως επιχείρησε να προβάλει την Ελλάδα ως παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και χώρα με σημαντικές δυνατότητες, κυρίως στον ενεργειακό τομέα, σημειώνοντας ότι αυτό που απασχολεί τον ίδιο είναι η έκρυθμη κατάσταση στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.
Προφανώς, πρόκειται για το μείζον γεωπολιτικό διακύβευμα, όμως, για όσους από τη διεθνή κοινότητα παρακολουθούν ή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπλέκονται στην «ελληνική υπόθεση», οι αμφιβολίες εξακολουθούν να υπάρχουν και η πρόσφατη αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από την κυβέρνηση τις κατέστησε πιο έντονες.
Οπως ήταν αναμενόμενο, ο κ. Σαμαράς διαβεβαίωσε στους συνομιλητές του –πολιτικούς, αναλυτές, επιχειρηματίες– ότι είναι αποφασισμένος να προχωρήσει και τους παρουσίασε μια σειρά από επιχειρήματα: ότι η πλειοψηφία της Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ δεν είναι τόσο ισχνή, ότι οι βουλευτές και των δύο αυτών κομμάτων θα κάνουν ό,τι πρέπει ώστε να μην καταρρεύσει η κυβέρνηση πριν αρχίσουν να αποδίδουν οι θυσίες που υπομένουν οι πολίτες, ότι πρώην βουλευτές της Ν.Δ. που είχαν αποχωρήσει από το κόμμα επιστρέφουν, ακόμη και ότι αρκετοί βουλευτές που δεν ανήκουν στη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά δεν έχουν σκληρά αντιπολιτευτικές διαθέσεις, θα ενεργήσουν με ρεαλισμό και δεν θα ψηφίσουν έτσι ώστε να πέσει η κυβέρνηση,
Ομως, οι πρεσβείες και οι κάθε είδους διεθνείς παρατηρητές της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας διαπιστώνουν τις οικονομικές δυσκολίες που εκ των πραγμάτων γεννούν πολιτική αβεβαιότητα. Αλλωστε, κάθε τόσο, ένα νέο θέμα έρχεται στο προσκήνιο και απειλεί την κυβερνητική συνοχή. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, η άρση της αναστολής πλειστηριασμού για την πρώτη κατοικία, όπου εντός τόσο της Ν.Δ. όσο και του ΠΑΣΟΚ σημειώνονται αναταράξεις. Την ίδια ώρα, αρκετοί βουλευτές της πλειοψηφίας δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν νέα μέτρα, την αναγκαιότητα των οποίων πολλοί προεξοφλούν, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.
Σε κάθε περίπτωση, Ελληνες και ξένοι, διαπιστώνουν ότι το πολτικό μείγμα είναι εκρηκτικό. Καθώς εντείνεται η συζήτηση για νέα απομείωση του ελληνικού χρέους μετά τις γερμανικές εκλογές –πιθανώς μέχρι τον Απρίλιο του 2014– οι εταίροι και όσοι διαχειρίζονται την ελληνική υπόθεση θα πρέπει να ξεφύγουν από τις αυστηρά οικονομετρικές αναλύσεις και να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν την πολιτική και κοινωνική διάσταση. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν οι πάντες, από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, μέχρι την Ουάσιγκτον, εκφράζουν ευθέως τη βαθιά ανησυχία τους για την άνοδο της Ακρας Δεξιάς και την ενίσχυση του πρωτόγνωρου, για τα ελληνικά δεδομένα, φαινομένου του νεοναζισμού.
Επειτα από πέντε χρόνια ύφεσης και με μια κοινωνία στα όρια της απόγνωσης, έχουν δίκιο οι αναλυτές που μιλούν για την ανάγκη ενός σχεδίου Μάρσαλ για την ανάκαμψη της Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση, το βέβαιο είναι πως για να διασφαλισθούν η πολιτική σταθερότητα και η ελάχιστη κοινωνική γαλήνη στη χώρα, δεν αρκεί η αποφασιστικότητα και η τόλμη των κομμάτων που ασκούν την εξουσία, αλλά απαιτείται και η γενναία και ρεαλιστική στήριξη της ελληνικής οικονομίας από τους εταίρους που ενδιαφέρονται για τη σταθερότητα, όχι της Ν.Δ. ή του ΠΑΣΟΚ, αλλά της Ευρώπης.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ενα από τα κύρια ζητήματα που απασχόλησε όχι μόνον τους πολιτικούς, αλλά και τους οικονομικούς παράγοντες που συνάντησε ο Αντώνης Σαμαράς στις ΗΠΑ, ήταν η πολιτική σταθερότητα της χώρας και οι προοπτικές διατήρησης του ιδίου και της κυβέρνησής του στην εξουσία. Ο Ελληνας πρωθυπουργός ευλόγως επιχείρησε να προβάλει την Ελλάδα ως παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και χώρα με σημαντικές δυνατότητες, κυρίως στον ενεργειακό τομέα, σημειώνοντας ότι αυτό που απασχολεί τον ίδιο είναι η έκρυθμη κατάσταση στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.Προφανώς, πρόκειται για το μείζον γεωπολιτικό διακύβευμα, όμως, για όσους από τη διεθνή κοινότητα παρακολουθούν ή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπλέκονται στην «ελληνική υπόθεση», οι αμφιβολίες εξακολουθούν να υπάρχουν και η πρόσφατη αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από την κυβέρνηση τις κατέστησε πιο έντονες.
Οπως ήταν αναμενόμενο, ο κ. Σαμαράς διαβεβαίωσε στους συνομιλητές του –πολιτικούς, αναλυτές, επιχειρηματίες– ότι είναι αποφασισμένος να προχωρήσει και τους παρουσίασε μια σειρά από επιχειρήματα: ότι η πλειοψηφία της Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ δεν είναι τόσο ισχνή, ότι οι βουλευτές και των δύο αυτών κομμάτων θα κάνουν ό,τι πρέπει ώστε να μην καταρρεύσει η κυβέρνηση πριν αρχίσουν να αποδίδουν οι θυσίες που υπομένουν οι πολίτες, ότι πρώην βουλευτές της Ν.Δ. που είχαν αποχωρήσει από το κόμμα επιστρέφουν, ακόμη και ότι αρκετοί βουλευτές που δεν ανήκουν στη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά δεν έχουν σκληρά αντιπολιτευτικές διαθέσεις, θα ενεργήσουν με ρεαλισμό και δεν θα ψηφίσουν έτσι ώστε να πέσει η κυβέρνηση,
Ομως, οι πρεσβείες και οι κάθε είδους διεθνείς παρατηρητές της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας διαπιστώνουν τις οικονομικές δυσκολίες που εκ των πραγμάτων γεννούν πολιτική αβεβαιότητα. Αλλωστε, κάθε τόσο, ένα νέο θέμα έρχεται στο προσκήνιο και απειλεί την κυβερνητική συνοχή. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, η άρση της αναστολής πλειστηριασμού για την πρώτη κατοικία, όπου εντός τόσο της Ν.Δ. όσο και του ΠΑΣΟΚ σημειώνονται αναταράξεις. Την ίδια ώρα, αρκετοί βουλευτές της πλειοψηφίας δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν νέα μέτρα, την αναγκαιότητα των οποίων πολλοί προεξοφλούν, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.
Σε κάθε περίπτωση, Ελληνες και ξένοι, διαπιστώνουν ότι το πολτικό μείγμα είναι εκρηκτικό. Καθώς εντείνεται η συζήτηση για νέα απομείωση του ελληνικού χρέους μετά τις γερμανικές εκλογές –πιθανώς μέχρι τον Απρίλιο του 2014– οι εταίροι και όσοι διαχειρίζονται την ελληνική υπόθεση θα πρέπει να ξεφύγουν από τις αυστηρά οικονομετρικές αναλύσεις και να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν την πολιτική και κοινωνική διάσταση. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν οι πάντες, από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, μέχρι την Ουάσιγκτον, εκφράζουν ευθέως τη βαθιά ανησυχία τους για την άνοδο της Ακρας Δεξιάς και την ενίσχυση του πρωτόγνωρου, για τα ελληνικά δεδομένα, φαινομένου του νεοναζισμού.
Επειτα από πέντε χρόνια ύφεσης και με μια κοινωνία στα όρια της απόγνωσης, έχουν δίκιο οι αναλυτές που μιλούν για την ανάγκη ενός σχεδίου Μάρσαλ για την ανάκαμψη της Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση, το βέβαιο είναι πως για να διασφαλισθούν η πολιτική σταθερότητα και η ελάχιστη κοινωνική γαλήνη στη χώρα, δεν αρκεί η αποφασιστικότητα και η τόλμη των κομμάτων που ασκούν την εξουσία, αλλά απαιτείται και η γενναία και ρεαλιστική στήριξη της ελληνικής οικονομίας από τους εταίρους που ενδιαφέρονται για τη σταθερότητα, όχι της Ν.Δ. ή του ΠΑΣΟΚ, αλλά της Ευρώπης.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.