Δεν είναι λίγες, δυστυχώς, οι φορές που Έλληνες Ίκαροι χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας των σκληρών αερομαχιών όταν οι Τούρκοι παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο μας ή από βλάβες αεροσκαφών κατά τη διάρκεια τολμηρών εκπαιδευτικών αποστολών, που πάντα εκτελούνται κάτω από εξαιρετικά δύσκολες και αντίξοες συνθήκες.
Οι Έλληνες πιλότοι ακούραστοι, άγρυπνοι φρουροί των ελληνικών αιθέρων, ακαταμάχητοι, απροσκύνητοι και ασυμβίβαστοι, διαθέτουν ένα απροσμέτρητο Μεγαλείο Ψυχής και μιαν αξιοζήλευτη περηφάνια. Ας δούμε πώς όλα τα παραπάνω καταγράφονται μέσα από την εξομολόγηση ενός ανώνυμου γητευτή των ελληνικών αιθέρων, που με του αγέρα το νέκταρ μεθάει έχοντας σαν προσκέφαλο τις υψηλές βουνοκορφές και τις λιγοστές πεδιάδες μας, την απεραντοσύνη του ουρανού και κυρίως τις γαλανές θάλασσές μας. Ο λόγος λοιπόν σήμερα είναι σε έναν χειριστή πολεμικού αεροσκάφους, που κάπου, κάποτε, έγραψε πέντε αράδες και μίλησε από καρδιάς... Σήμερα, επίκαιρος όσο ποτέ και δίχως άλλο συγκλονιστικός!!!
«Περιμένοντας τον Τούρκο.... "Σκέφτομαι". Σαν αντικρίσω το άσπρα άλογα του Αιγαίου, χάνεται η Σκέψις μου στον ουρανό του Θείου, του Ωραίου και του Αληθινού! Δεν είμαι ημίθεος, δεν είμαι άτρωτος, δεν είμαι καν ήρωας! Έχω τους φόβους μου, έχω τις αναστολές μου, έχω τις ανασφάλειές μου! Μπορεί να μην είμαι σε θέση να ζητήσω από την έρμη Πατρίδα κάτι το καλύτερο για μένα, για τα παιδιά μου, μπορεί να μην είμαι καν ικανός γι' αυτά που παίρνω! Όλες αυτές οι σκέψεις, που περνάνε από το μυαλό μου, σφίγγουν τον λαιμό και ξεραίνουν το στόμα μου! Καημένη Πατρίδα, έχεις όλους τους άχρηστους στην πλάτη σου, έχεις και μένα... Μπορεί να ήξερα πόσο επικίνδυνο και ανούσιο, ίσως και «άχρηστο» για πολλούς εκεί κάτω να είναι αυτό που κάνω!
»Ίσως και να έχουν δίκιο, βλέπεις εγώ δεν κατεβάζω διακόπτες, εγώ δεν οδηγώ λεωφορείο με 50 ψυχές, εγώ δεν βγάζω φωτοτυπίες στα βουλευτικά έδρανα ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη στη ζεστασιά της Βουλής! Εγώ κάθομαι, σκέπτομαι, μελετάω και περιμένω τον Τούρκο... Μπορεί και εγώ να μην έχω να πληρώσω τα κοινόχρηστα αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει, μπορεί να μην έχω να πληρώσω το χαράτσι στο πατρικό του χωριού μου, αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει... Ούτε και πρέπει!
»Εγώ, όμως, πρέπει να αδειάσω το μυαλό μου, να κλειδώσω το υποσυνείδητο, να μη σκεφτώ ότι με περιμένουν και εμένα στο σπίτι μου, όπως τόσους και τόσους άλλους, που δεν γύρισαν ποτέ πίσω από μια ακόμη καθημερινή αποστολή... Ίσως και κάποιοι να πουν ότι τα 'θελε και τα 'παθε! Εγώ, όμως, δεν πετάω γι' αυτούς, πετάω για τον Πατέρα μου, που καμαρώνει στην άκρη στο χωράφι όταν περνούν τα μαχητικά μας, για το παιδί στη Φλώρινα που περπατάει στο χιόνι να πάει στο σχολειό του, για τον Παπά μας, που κάνει χιλιόμετρα να κάνει Ανάσταση με τους τσοπαναραίους στο ύψωμα της Παναγιάς!
»Πετάω για τον ψαρά που βγήκε 4 το πρωί με την ψαρόβαρκα να φέρει το μεροκάματο στη φαμελιά του, τον δασκαλάκο που πληρώνει από την τσέπη του τις φωτοτυπίες στα Άγραφα της Καρδίτσας... Γι' αυτούς πετάω... Για να μπορούν να κάνουν αυτό που χρόνια κάνουν και να κρατάνε την Πατρίδα ζωντανή! Ούτε αυτοί, ούτε εγώ θα ζητήσω υπερωρίες, γιορτές και Κυριακές, γιατί εγώ πετάω για την Πατρίδα μου! Πετάω για τους δικούς μου ανθρώπους, αυτούς που γλεντάνε με την ψυχή τους, ζούνε για μια στιγμή και όταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τους δικούς τους ανθρώπους με τραγούδια και εύχονται καλήν αντάμωση! Ίσως κάποιο πρωί όταν κοιτάξεις ψηλά, θα με δεις γιατί...
»Εκεί που ισιώνει ο αετός... οι γλάροι δεν πετάνε! Ένας από τους πολλούς, που είναι τόσο λίγοι...»
ΝΤΙΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΗ
Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας
Σημερινή
Συγκινήθηκα πολύ δεν το κρύβω
ΑπάντησηΔιαγραφήΈβαλε φωτιά στην περηφάνεια μου αν και έχω πολύ από αυτή
Η ερώτηση που κάνω στον εαυτό μου ειναι : ποιο ειναι το συμφέρον της Ελλαδος , δεν μ'ενδιαφερουν τα κόμματα οι κλικες μόνον το καλύτερο για την πατρίδα
Ευχαριστώ τον αετο
Αυτούς τους σταυραετούς των αιθέρων υποτιμούν και τιμωρούν, καθημερινά εδώ και δεκαετίες, οι φυγόστρατοι πολιτικοί μας και λοιδορούν κάθε λίγο, λέγοντάς τους γραφικούς, εκείνα τα βρώμικα τσομπανόσκυλά τους στα κανάλια, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να τους φτάσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποτέλεσμα δεν βλέπω όμως. Και δεν ξεχωρίζω τους Έλληνες σε κακούς πολιτικούς και καλούς στρατιωτικούς και το αντίστροφο. Όλοι στην ίδια βάρκα είμαστε και η βάρκα μας μπάζει από παντού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μπορεί να πει κανείς σε ανθρώπους που κοιτάνε κάθε μέρα τον Χάρο ίσια στα μάτια με επαγγελματισμό εφαρμόζοντας αυτοματοποιημένα αυτά τα οποία έχουν εκπαιδευτεί από 18 χρονών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ανθρώπους που ξέρουν ότι:
1) Η δημιουργία αλλά και η διατήρηση οικογένειας είναι δύσκολη υπόθεση λόγω της φύσης του επαγγέλματος τους.
2) Οι πιθανότητες να συμβεί το μοιραίο πρακτικά είναι 50%.
3)Η αμοιβή τους σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτή που πρέπει αλλά κατώτερη ειδικά σε μία αεροπορία όπως η Ελληνική που πρακτικά έχει πόλεμο στο Αιγαίο.
4) Το επάγγελμα τους ισοδυναμεί με συγκεκριμένα προβλήματα υγείας σταδιακά μετά τα 45-50 τους χρόνια. Ο άνθρωπος δεν έχει φτιαχτεί για να πετάει και καμία ειδική στολή δεν τον προστατεύει πλήρως ειδικά όταν πετά επί πολλά χρόνια.
Γιατί το επιλέγουν λοιπόν?
1)Για τη σημαία και ότι αντιπροσωπεύει αυτό το "πανί".
2) Για την αδρεναλίνη και την αίσθηση Ελευθερίας που προσφέρει ο αέρας και τα σύννεφα εκεί ψηλά.
3) Η "ασφάλεια" και μονιμότητα που προσφέρει το στρατιωτικό επάγγελμα. Ισχύει σαν λόγος αλλά θα μπορούσαν να επιλέξουν κάτι λιγότερο επικίνδυνο(πχ στρατιωτικός γιατρός) από σχολή Ικάρων. Άρα για τους πιλότους το (3) δεν ισχύει.
Βέβαια κάποιοι άλλοι προτιμούν τους γύρους και τα σουβλάκια. Τι να κάνουμε. Άλλοι καθήκον στο Αιγαίο και άλλοι στα ντελίβερι. Τουλάχιστον αν ποτέ σε επιχειρήσεις εξαντληθεί το απόθεμα βομβών της ΠΑ θα έχουμε ειδικά αποθέματα επανδρωμένων "χημικών βομβών". Οι Τούρκοι θα το βάλουν στα πόδια ειδικά αν τις επανδρωμένες "χημικές βόμβες" τις έχουμε ταΐσει προηγουμένως φασολάδα.
ΑΙΕΝ ΥΨΙΚΡΑΤΕΙΝ
O Κος Αυγουστή και η γραφή του αποτελεί πραγματικό στολίδι για τον Ελληνισμό και στον εδώ χώρο έχει φιλοξενηθεί πολλές φορές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άρθρο αυτό βασίζεται σε επιστολή Αετού του Αιγαίου που έχει γραφεί σε παρελθόντα χρόνο με αφορμή το ζήτημα των περικοπών των αμοιβών των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων παραμένει όμως πάντα διαχρονικό
Δεν μου κάνει εντύπωση που όλοι επικεντρώνονται στο τι νοιώθουν και τι πράττουν αυτά τα παληκάρια
Είχα την τύχη να μιλήσω με ένα απο αυτά, σήμερα όμως πετά σε άλλους ουρανούς εξαιτίας εγκληματικής παράλειψης.Με ρώτησε πρώτος τι νοιώθεις όταν με βλέπεις να περνάω απο πάνω; Του απάντησα πολύ κυνικά φορές που μου κόβεις τα ήπατα εξαιτίας του ύψους της πτήσης και των ελιγμών, άλλες νοιώθω ασφάλεια και σιγουριά γιατί σκεπάζεις τον Ελληνικό ουρανό, όμως πάντα θέλω να φανώ αντάξιος σου εδώ στην γη και να κάνω κάτι παραπλήσιο με το δικό σου και δεν περιμένω για αυτό να δώ την πτήση σου.
Εμείς είμαστε υπερήφανοι για εκείνους και σωστά , Εκείνοι όμως είναι υπερήφανοι για εμάς και αν ναί γιατί;Μην βιαστείτε να μετρήσετε με ευρώ την απάντηση.
Γεννιέσαι και γίνεσαι λοιπόν Αετός και Αετός παραμένεις ακόμα και με σπασμένα τα φτερά.Εκεί που ο Αετός εδρεύει ο μόνος χώρος που υπάρχει είναι η πλάτη του για τους λαθρο-σπούργιτες που ποθούν να ζήσουν για λίγα λεπτά ως αετοί μέσα απο μια σύντομη πτήση
Η Σύντομη νοερή πτήση σας λοιπόν μην αποτελεί άλλοθι για άλλες λογικές και στάσεις.Εμείς είμαστε η ασφάλεια τους για να είναι Εκείνοι εκεί πάνω Εμείς και τα όσα καθημερινά καταθέτουμε σε τούτο τον τόπο
Δέν πρόλαβα να του πώ την φράση του Μάνου "με 10 σφαίρες απέναντι στον Αττίλα και να κοιτώ τον ουρανό για τα Ελληνικά μαχητικά" όμως είμαι σίγουρος ότι θα την έμαθε
Εφυγε ως γεννήθηκε και έζησε Αετός όμως άφηκε πίσω του συντρίμμια κανείς δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον χαμό του.Μην μετράτε λοιπόν τα πάντα με Ευρώ, υπάρχουν και άλλες διαστάσεις πολύ πιο επώδυνες και αφορούν άπαντες όσους πασχίζουν για την Ασφάλεια της πατρίδας μας σε κάθε επίπεδο.