Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής. (Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες).
Για τη συνέχεια kourdistoportocali ή Athens Review
Ανοιξη του 1962. Ο Ανδρέας Παπανδρέου επισκέπτεται την Κορώνη της Μεσσηνίας και µένει στο πατρικό σπίτι του φίλου του Δηµήτρη Κουλουριάνου. Είκοσι χρόνια αργότερα (1982) αναθέτει ως Πρωθυπουργός στον παλιό του φίλο (έγκριτο πια οικονοµολόγο και στέλεχος της Παγκόσµιας Τράπεζας) το υπουργείο Οικονοµικών. Η θητεία του Κουλουριάνου ήταν σύντοµη (13 µήνες), γεµάτη από «όχι» σε παροχές που θεωρούσε ότι οδηγούσαν σε νέο δανεισµό. Την περασµένη Τετάρτη «Το Βήµα» τον συνάντησε στο κτήµα του στην Κορώνη. Αγρότης πλέον και οινοπαραγωγός στα 81 του χρόνια, αποκάλυψε άγνωστες λεπτοµέρειες για τη γέννηση της «χιονοστιβάδας του χρέους» και µίλησε για το «καθαρτήριο» που θα οδηγήσει στην επόµενη ηµέρα.
Ἄλλο τό 2011, ἄλλο σήμερα, ὡς πρός τήν ἐμμονή στήν παραμονή στό εὐρώ. Τότε (2011) ἐδικαιολογεῖτο ἡ θέση τοῦ κ. Κουλουριάνου, ὅτι ἡ ἔξοδος ἀπό τό εὐρώ εἶναι αὐτοκτονία, ἀλλά σήμερα, ἡ παραμονή εἶναι ἐμμονή στήν οἰκονομική ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ δολοφονία μας: μέ ὅρους Σόϊμπλε, μέ ξεπούλημα τραπεζῶν γιά ἕνα κομμάτι ψωμί, μέ ἰδωτικοποιήσεις ,μέ περαιτέρω ἀδιέξοδες μειώσεις μισθῶν καί συντάξεων κάτω τοῦ ὁριου ἀντοχῆς ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ (ὄχι ὅλων).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τά λοιπά, σοβαρότατη καί ἐπίκαιρη συνέντευξη.
Διαβάζοντας τό ἄρθρο τοῦ Ἀθανασίου Παπανδρόπουλου σέ μία ἀπό τίς δυο ἀναφερόμενες ἀνωτέρω ἰστοσελίδες, διαμορφώνςεται ἡ ἐντύπωση ὅτι τό δημόσιο χρέος διογκώθηκε ἀπό δική μας ὑπαιτιότητα μόνον, καί ὅτι ὑπάρχει μία "συνομωσία" τῆς δραχμῆς, ἀπό Ἕλληνες πού ἔβγαλαν τά χρήματά τους στό ἐξωτερικό καί πού περιμένουν νά πᾶμε στήν δραχμή γιά νά τά φέρουν καί νά ἀγοράσουν τήν Ἑλλάδα, καί νά ἀντικαταστήσουν τήν ὑπάρχουσα πολιτκο-οικονομικη "τάξη" μέ μία δική τους. Ἀπίστευτα μονόπλευρη ἐνημερωση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά καί οἱ ἀπεργίες ἐπιβαρύνουν τήν οἰκονομία, φυσικά φταίει τό χειρότερο κομμάτι τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας γιά τίς σπατάλες καί γιά τήν κακή διαχείριση. Ἀλλά δέν ἔγινε ἐκμετάλλευση ἀπό τούς ξένους μαζί μέ τούς ἐντόπιους ἐγκαθέτους τους οἰκονομικούς δολοφόνους ἤ διαφθορεῖς, σέ βαθμό ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ, τῆς κακῆς διαχειρίσεως τῶν ἡμετέρων πολτικῶν καί διοικητικῶν παραγόντων; Τούς ὁποίους μἀλιστα προστάτευσαν καί προστατέυουν γιά νά κάνουν οίκονομική κατοχή στήν πατρίδα μας;
Καί τί παραμύθια εἶναι αὐτά, περί Ἑλλήνων πού θέλουν νά πᾶμε στήν δραχμή γιά νά ἐπωφεληθοῦν; Μόνο ἡ Ἐφορια νά κάνῃ καλά τήν δουλειά της, καί πολλά ἀπό τά ξένα κεφάλαια πού θά ἐπιχειροῦν νά ἐπιστρέψουν μετατrεπόμενα σέ δραχμές, θά κατάσχονται ὡς χρέη γιά φόρους καί πρόστιμα καί προαυξήσεις. Τά δέ λοιπά πού νομίμως ἐξήχθησαν εἶναι δυνατόν νά φορολογηθοῦν ἤ νά ἐνταχθοῦν σέ νέες ρυθμίσεις, ὤστε νά ἀποτραπῆ ἡ χρήση τους γιά μή πραγματικά ἐπωφελεῖς γιά τήν οικονομία σκοπούς.
Ἡ ἐμβρίθεια τοῦ ἄρθρου τοῦ κ. τοῦ Ἀθανασίου Παπανδρόπουλου, εἶναι κατά τάλοιπά δεδομένη. Τό ἐλάττωμά του ὅμως εἶναι, ὅτι εἶναι ἰδεολογικά-οἰκονομικά στρατευμένο, μέ τόν λεγόμενο νεοφιλελευθερισμό, καί, ἀπό ἐπιστημονικῆς ἀπόψεως, ὅτι στηρίζεται ΚΑΙ σέ ὑποθετικά κονδύλια ζημιῶν τῆς οἰκονομίας ἀπό ἀπεργίες καί προνομιακές παροχές, γιά νά τά ἀρθροίσῃ καί νά τά συνυπολογίσῃ στό δημόσιο χρέος.
Χάσαμε ἔτσι, ἔστω, ἕνα ἤ δύο ἐτήσια ΑΕΠ μας σέ βάθος π.χ. 30ετίας. Ἀλλά αὐτό τοῦτο τό δημόσιο χρέος, ἀπαρτίζεται ὄχι ἀπό αὐτά πού χάσαμε καί ἀπό αὐτά πού ἀναγκασθήκαμε νά δανεισθοῦμε μόνον, ἀλλά περισσότερο, καί κυρίως, ἀπό τόκους ἐπί τόκων, ἀπό συμβάσεις καταχρηστικές καί ἑτεροβαρεῖς (σέ βάρος μας), ἀπό χρηματοδότηση τῶν Γερμανικῶν καί Γαλλικῶν ἐπιχειρήσεων ἀπό Τράπεζες τῶν χωρῶν τους, μέσῳ χρεώσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους, τῶν Ἑλληνικῶν τραπεζῶν καί τοῦτο μέςῳ ἄχρηστων παραγγελιῶν «μας» (βλ.π.χ.Χριστοφοράκος), καί ἀπό χρηματοδότηση τῶν Γερμανικῶν ἰδίως Τραπεζῶν ἀπό τό Γερμανικό Δημόσιο (ὁμοίως, ἀλλά λιγώτερο σέ ὕψος ὡς πρός τήν Γαλλία) μέσῳ χρεώσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους (μετά τό 2010) μέ ὑπέρμετρους τόκους (τό πιθανότερο δέ, τόκους καί ἐπί τόκων).
Καί μετά τό ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ ξεπούλημα τῶν Ἑλληνικῶν Τραπεζὼν σέ ξένες τράπεζες, ὕστερα ἀπό δισεκατομμύρια πού πλήρωσε ὁ Ἐλληνικός λαός 5 χρόνια τώρα, γιά νά τίς σώσῃ καί νά μείνουν σέ Ἑλληνικά χέρια, φυσικά θά αὐξηθῆ καί ἄλλο τό δημόσιο χρέος ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΩΣ, καί τό χρέος τῶν νοικοκυριῶν πρός τίς Τράπεζες, ΛΗΣΤΡΙΚΩΣ.
Ὅταν κάποιος δέχεται ὅλες τίς ἀδικίες τοῦ καπιταλιστικοῦ συστήματος ὡς φυσικά φαινόμενα, τότε φταῖμε κυρίως ἐμεῖς, τά κυρίως θύματα. Ὅταν κάποιος πάλι δέχεται ὅλες τίς σοσιαλίζουσες βλακώδεις οἰκονομικές διευθετήσεις διά προνομίων ὁρισμένων ἐργαζομένων, δι’ ἀπεργιακῶν ἀδίκων διεκδικήσεων, διά διαχύσεως τῆς εὐθύνης γιά τά κακῶς κείμενα καί τά κακῶς πραττόμενα σέ ὅλην τήν λοιπή κοινωνία πλήν τῶν «ἡμετέρων», τότε βλέπει ὅτι γιά ὅλα φταῖνε οἱ ξένοι.
Γιά τό σημερινό ἐπαχθές, ἀπεχθές, καί ΙΔΙΩΣ παράνομο καί καταχρηστικό δημόσιο χρέος τῆς Ἑλλάδος, φταῖνε ὅλες οἱ ἀνωτέρω παράμετροι. Κυρίως ὅμως, οἱ πολιτικοί καί οἰκονομικοί παράγοντες, καί στήν Ἐλλάδα καί στό ἐξωτερικό, ἰδίως στήν Γερμανία, ἀλλά καί στήν Γαλλία.