Τα παιδιά των πληρεξουσίων

Είναι εκείνα τα παιδιά που έφυγαν για να εργαστούν και επιβιώσουν μακριά από την πατρίδα τους και που χρειάστηκε να αφήσουν σε γονείς το δικαίωμα να εμφανίζονται αντί αυτών και διεκπεραιώνουν οτιδήποτε χρειαστεί για λογαριασμό τους.Τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια. Γράψε όσα νομίζεις κ. Στέλλα, είπε απλά ο Γιώργος, το νιόπαντρο παιδί, αφήνοντας πίσω στην μάνα καθήκον και υποχρέωση να τον εκπροσωπεί. Πόσα όμως μπορεί να χωρέσει ένα πληρεξούσιο, από μία νέα ζωή που μεταναστεύει, που φεύγει χωρίς άλλη επιλογή. Πόσα μπορείς να κρατήσεις από τον άνθρωπο και την αγωνία του να μην αφήσει πίσω του προβλήματα, με το νομικό έγγραφο πάνω στο κίτρινο συμβολαιογραφικό χαρτί.
Είναι εκείνα τα παιδιά που δεν πρόλαβε η σύντομη ζωή τους στην πατρίδα να δημιουργήσει εκκρεμότητες, που η γραφειοκρατία δεν άρπαξε στα γρανάζια της, που οι φωτογραφίες στα οικογενειακά άλμπουμ είναι ακόμη ζωηρόχρωμες, με γονείς πίσω που φροντίζουν και σκέφτονται γι αυτά. Είναι εκείνα τα παιδιά που έχουν Α.Φ.Μ και ίσως κάποιο ακίνητο, από παροχή αγαπημένου κοντινού συγγενή, που τα δένει με την πατρίδα, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια.
Είναι εκείνα τα παιδιά που αργά ή γρήγορα θα υπαχθούν στην αρμοδιότητα «Δ.Ο.Υ κατοίκων εξωτερικού», σε προξενεία και πρεσβείες με περισσότερους υπαλλήλους για τον επιπλέον φόρτο εργασίας. Είναι εκείνα τα παιδιά που δεν έφτιαξαν μολότωφ, που σέβονται μια χώρα που δεν τα σεβάστηκε, που κανείς με εξουσία δεν θα υπερασπιστεί τα λάθη τους, που γρήγορα θα ανακαλύψουν πόσο πολύ τα καθορίζει το βυσσινί διαβατήριο με τον χρυσαφί σταυρό, που κουβαλούν. Είναι εκείνα τα παιδιά που πήραν γνώσεις σε βρώμικα αμφιθέατρα, αφύλακτα πανεπιστήμια, χάρτινους τοίχους, αφίσες, σκουπίδια και καταλήψεις, που τα γυαλισμένα αεροδρόμια και το Skype, δεν άφησαν την συγκίνηση να εκδηλωθεί, που η νέα πραγματικότητα θα γεμίσει τις ώρες τους, τα νιάτα τους και τα χρόνια τους.

Για τη συνέχεια  eptanews.gr