O Τίτο και η Κομμουνιστική Διεθνής, είναι οι ανάδοχοι του όρου «Μακεδονία»: Το Σκοπιανό δεν ξεχάστηκε…
File Photo: Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς (Δ) χαιρετάει τον ομόλογό του από την ΠΓΔΜ Nikola Dimitrov (Α) μετά τις κοινές δηλώσεις στο Υπουργείο Εξωτερικών, Αθήνα, την Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ
Του Πέτρου Μηλιαράκη* Το «Σκοπιανό» δυστυχώς «δεν ξεχάστηκε μετά από …δέκα χρόνια»! Εξακολουθεί να βρίσκεται στην επικαιρότητα είκοσι έξι (26) συναπτά έτη, και να επικαιροποιείται διαρκώς (όπως και στον παρόντα χρόνο). Το «Σκοπιανό» εξακολουθεί να είναι το «αγκάθι» για τη σχέση Αθηνών και Σκοπίων με ευρύτερες διαστάσεις για τη Βαλκανική, και όχι μόνο!..
Έτσι κατ’ ουσίαν έχει …«στοιχειώσει» η «κληρονομιά του Στρατάρχη Τίτο», ο οποίος για τους δικούς του ιδεολογικούς, πολιτικούς και ευρύτερα γεωπολιτικούς λόγους, αποφάσισε μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να μετονομασθεί η Βαρντάσκα Μπανόβινα (Vardar Banovina) αρχικώς σε «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» και στη συνέχεια σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Και τούτο γιατί ο Στρατάρχης Τίτο διαρκώς καλλιεργούσε την ιδέα ενός χωριστού και διακριτού κράτους στο οποίο θα υπαγόταν ως λαός το …«Μακεδονικό Έθνος»!
Οι βλέψεις δε αυτές του Στρατάρχη Τίτο για την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας επιβεβαιώθηκαν κυρίως το Δεκέμβριο του 1944, όταν ανήγγειλε δημοσίως πως στόχος του ήταν να επανενώσει «όλα τα τμήματα της Μακεδονίας που διασπάστηκαν το 1912 και 1913 από τους Βαλκάνιους Ιμπεριαλιστές» (sic).
Για την ακρίβεια των ιστορικών γεγονότων, επί των οποίων θα πρέπει να τοποθετηθούν εταίροι και σύμμαχοι της Ελλάδας, θα πρέπει να τεθούν υπ’ όψιν τα παρακάτω:
1) Η προαναφερόμενη δημόσια διακήρυξη του Στρατάρχη Τίτο του Δεκεμβρίου 1944, και ήδη λόγω των ψυχροπολεμικών καταστάσεων, υποχρέωσε την κυρίαρχη δύναμη του λεγόμενου Δυτικού Κόσμου τις ΗΠΑ, με τηλεγράφημα του State Department να εναντιωθούν στην πολιτική αυτή. Η Διοίκηση των ΗΠΑ έλαβε δημοσίως θέση με τα εξής: «Η –αμερικανική- Κυβέρνηση θεωρεί ότι αναφορές του τύπου μακεδονικό «έθνος», μακεδονική «Μητέρα Πατρίδα» ή μακεδονική «εθνική συνείδηση» αποτελούν αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας». Ως εκ τούτου (δυστυχώς) η σπουδή της αμερικανικής διπλωματίας στις 4 Νοεμβρίου 2004 να αναγνωρίσει τη γείτονα χώρα με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», στηρίζεται σε προδήλως εσφαλμένη και ασφαλώς σε ανιστόρητη προϋπόθεση, ενώ αφορά ενέργεια που δεν δικαιολογείται για το κύρος της Αμερικανικής Συμπολιτείας.
2) Μετά το πέρας των Βαλκανικών Πολέμων, το 1912 και 1913, τα περισσότερα Ευρωπαϊκά εδάφη της ήδη διαλυμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, περιήλθαν μερικώς στην Ελλάδα, στην Βουλγαρία και στη Σερβία. Η περιοχή δε που σήμερα ευρίσκεται στο κράτος των Σκοπίων ονομάστηκε (τότε) Νότια Σερβία.
3) Με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918, η Σερβία αποτέλεσε μέρος του Βασιλείου των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων και το 1929 μετονομάσθηκε σε Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας. Η επικράτεια δε του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας διαιρέθηκε σε «Περιφέρειες» τις επικαλούμενες «Μπανόβινα». Ως εκ τούτου το σημερινό κράτος των Σκοπίων αφορούσε πλέον την «Βαρντάσκα Μπανόβινα» του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας.
4) Η «Διακήρυξη του Στρατάρχη Τίτο» το 1944, που οφειλόταν όχι μόνο σε ιδεολογικοπολιτικούς αλλά ασφαλώς και σε γεωστρατηγικούς σκοπούς, με επίκληση για την «ενότητα των τμημάτων της Μακεδονίας που διασπάσθηκαν από τους Ιμπεριαλιστές» (sic), είχε την «προϊστορία» της. Και είχε την «προϊστορία» της, γιατί κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου και κυρίως από το έτος 1934 και μετά, αναπτύχθηκε η «νέα ιδεολογία» της «γέννησης του Μακεδονισμού», μέσω της «Κομμουνιστικής Διεθνούς» (Komintern), οπότε στη σχετική «Συνεδρίαση της Γραμματείας των Βαλκανικών Κρατών», αποφασίστηκε η ανάδειξη «Μακεδονικού Έθνους» (!) που θα προοριζόταν για την αυτοδιάθεσή του και για τη συγκρότηση της λεγόμενης «Μακεδονικής Δημοκρατίας των Εργαζόμενων Μαζών»! Η απόφαση αυτή δημοσιοποιήθηκε, προκειμένου να δεσμεύσει ως «Κουμμουνιστική Διεθνής» τα Κομμουνιστικά Κόμματα, ιδιαιτέρως των αμέσως εμπλεκομένων κρατών.
5) Στη συνέχεια ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δημιούργησε νέες καταστάσεις, οπότε η Γιουγκοσλαβία πέρασε στην κατοχή των δυνάμεων του Άξονα την περίοδο 1941-1945. Η περιοχή δε του Βαρδάρη διαιρέθηκε ανάμεσα στην Βουλγαρία και την Ιταλοκρατούμενη Αλβανία. Οι καταστάσεις όμως που δημιούργησαν οι κατοχικές δυνάμεις, ώθησαν κυρίως από το 1943 και μετά, σημαντική μερίδα Σλαβομακεδόνων να στηρίξουν εμπράκτως «την Κομμουνιστική Αντίσταση των Παρτιζάνων», να στηρίξουν δηλαδή το Κίνημα που είχε δημιουργηθεί υπό τον Κροάτη Στρατάρχη Τίτο. Έτσι, «ο Εθνικός Απελευθερωτικός Πόλεμος» κατέληξε στο να υποχωρήσουν τα γερμανικά στρατεύματα και να ηττηθούν.
• τα τέσσερα ονόματα με πέμπτο εκείνο της ΠΓΔΜ -FYROM
6) Σταθμός όμως εξακολουθεί και πάλι να είναι το έτος 1944, οπότε το «Αντιφασιστικό Συμβούλιο» για την «εθνική απελευθέρωση της Μακεδονίας», διακήρυξε τη δημιουργία της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (όπως προαναφέρεται), που υπαγόταν στη δημιουργηθείσα τότε «Λαϊκή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας». Ωστόσο, το 1963 με τη μετονομασία της Ομοσπονδίας αυτής σε «Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας», η τότε «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» μετονομάσθηκε και πάλι (για τέταρτη φορά!) σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και αποτέλεσε ομόσπονδο κρατίδιο αυτής. Έτσι η περιοχή των Σκοπίων γνώρισε τις ονομασίες: της Νότια Σερβίας, της Βαρντάσκα Μπανόβινα, της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» και ως προσωρινό όνομα με βάση την απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εκείνο της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (ΠΓΔΜ-FYROM). Υπ’ όψιν δε ότι η ΠΓΔΜ αποδέχθηκε επισήμως ότι η προσωρινή αυτή ονομασία αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Περαιτέρω:
7) Η επελθούσα με τον τερματισμό της μεταψυχροπολεμικής περιόδου διάλυση της «Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας», το κράτος των Σκοπίων κήρυξε το 1991 την ανεξαρτησία του με απόσχιση ειρηνική και αναίμακτη, επενδύοντας υπό τις προαναφερόμενες προϋποθέσεις στο όνομα της «Μακεδονίας» που αφορούσε κληρονομιά του Στρατάρχη Τίτο κατά τα προεκτεθέντα. Ταυτοχρόνως δε σηματοδότησε και αλυτρωτικές τάσεις, ενώ στην πορεία εκμεταλλεύθηκε και εθνικά σύμβολα που ανήκουν αποκλειστικώς και μόνο στο Ελληνικό Έθνος. Τούτα όλα ασφαλώς προκάλεσαν την έντονη και δίκαιη αντίδραση της Ελλάδας. Πέραν των προηγουμένων επισημειώνονται και τα εξής:
•πρόκειται για «Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία»
8) Για να είμαστε ακριβείς και δίκαιοι ως προς το «Σκοπιανό», αλλά και για να μην δημιουργούνται λαθεμένες εντυπώσεις, θα πρέπει στην όλη αυτή διαδικασία να λαμβάνονται σοβαρώς υπ’ όψιν και να καταγράφονται τα παρακάτω:
α) Από άποψη γεωγραφίας ο όρος «Μακεδονία» περιλαμβάνει εδάφη τα οποία ανήκουν στη σημερινή επικράτεια συγκεκριμένων βαλκανικών χωρών. Ειδικότερα «το κύριο μέρος της γεωγραφικής Μακεδονίας» καταλαμβάνει τα όρια της Αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων εμπίπτει εντός της ελληνικής επικράτειας. Συγκεκριμένα η γεωγραφική αναφορά της Μακεδονίας αφορά 55% στην Ελλάδα, 35 % στην ΠΓΔΜ, 9 % στη Βουλγαρία και μόλις 1 % στην Αλβανία. Ειδικότερα με αναφορά στην γεωγραφία το κράτος των Σκοπίων αφορά κεντρικό βαλκανικό κράτος το οποίο συνορεύει με το Κόσοβο στα βορειοδυτικά, τη Σερβία στα βόρεια, τη Βουλγαρία στα ανατολικά, την Ελλάδα στα νότια και την Αλβανία στα δυτικά.
β) Από άποψη ιστορίας, τα δεδομένα δεν επιδέχονται αντίθετου λόγου, καθόσον με αμιγώς σοβαρούς επιστημονικούς ιστορικούς όρους (για να μην περιπαίζονται γνωστικά αντικείμενα και αδιαμφισβήτητες παραδοχές, των οποίων επιχειρείται η αναίρεση με ευτελείς προπαγάνδες), το ελληνικό όνομα Μακεδονία, αναφέρεται αποκλειστικώς στο κράτος και στον πολιτισμό των αρχαίων Μακεδόνων οι οποίοι, αδιαμφισβητήτως, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της πολιτιστικής, εθνικής και ιστορικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Ουδεμία δε σχέση έχουν οι Έλληνες Μακεδόνες με τους κατοίκους της ΠΓΔΜ, οι οποίοι είναι απόγονοι των Σλάβων. •η πρόκληση για τους εταίρους και συμμάχους της Ελλάδας
9) Η εμμονή της Διοίκησης των Σκοπίων στο όνομα «Μακεδονία» είναι προδήλως αλυσιτελής. Η επιμονή στο όνομα αυτό ή σε παράγωγό του επιβεβαιώνει τα όσα επεδίωκε ο Στρατάρχης Τίτο, ενώ αγνοεί τα όσα το State Department ήδη από το 1944 αντιθέτως διακήρυξε. Ιδιαιτέρως η εμμονή αυτή των Σκοπίων δεν αντέχει και ενώπιον των κανόνων του ευρωπαϊκού νομικού και πολιτικού πολιτισμού που εγκαθιδρύει το πρωτογενές ευρωπαϊκό ενωσιακό δίκαιο, το οποίο επιτάσσει το σεβασμό στην εθνική ταυτότητα των κρατών-μελών. Προκειμένου περί των Σκοπίων ο όρος «Μακεδονικό Έθνος» ή «Μακεδονία» δεν αντικρίζει εθνική ταυτότητα συμφυή με τη συνταγματική δομή του κράτους αυτού, και για το λόγο αυτό προσκρούει ευθέως στη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 4 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης:
10) ΑΞΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΤΙ: Ενώ η «Κομμουνιστική Διεθνής» αυτοτελώς διαλύθηκε στις 15 Μαΐου 1943, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (επι Στάλιν!), λίγους μήνες μετά, στις 29 Νοεμβρίου 1943 το «Αντιφασιστικό Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας» (βλ. Τίτο–Παρτιζάνοι), αποφάσισε, παρά την αυτοδιάλυση της «Κομμουνιστικής Διεθνούς» και της αυτοακύρωσης των αποφάσεών της, να επικυρώσει τη γεωπολιτική στρατηγική του Τίτο, μετονομάζοντας την Βαρντάσκα Μπανόβινα σε «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» κατά τα προεκτεθέντα. Ιδού γιατί το όνομα «Μακεδονία» που επικαλούνται σήμερα τα Σκόπια, αφορά παρακαταθήκη του Στρατάρχη Τίτο. Τίθεται συνεπώς μείζον ζήτημα εάν οι εταίροι και σύμμαχοι της Ελλάδας θα προσχωρήσουν στο ανιστόρητο «δόγμα του Τίτο». Ειδικότερα:
11) Η Διοίκηση των Σκοπίων με την ανιστόρητη εκμετάλλευση των ελληνικών συμβόλων και του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας που ανήκει και μόνο στο Ελληνικό Έθνος, εκ προοιμίου αντιβαίνει και παραβιάζει τις βασικές αξιώσεις του νομικού και ευρωπαϊκού πολιτισμού, ενώ οι ευρύτερες επιδιώξεις του όρου «Μακεδονία» που αντανακλούν αυτομάτως σε αλυτρωτισμό, εντάσσονται αποκλειστικώς και μόνο στους ανιστόρητους σχεδιασμούς που η τότε «Κομμουνιστική Διεθνής» ήθελε να επιβάλει. Τέλος θα πρέπει να αναφερθούν και τα εξής:
12) Ανεξαρτήτως της λεγόμενης «ενδιάμεσης συμφωνίας» της 13ης Σεπτεμβρίου 1995, και της τύχης που είχε και των εξελίξεων επ’ αυτής, σημαίνουσα για την ελληνική στάση αξία έχει η υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, το έτος 1992, απόφαση του «Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών», το οποίο αποτελούσαν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Ανδρέας Παπανδρέου, η Μαρία Δαμανάκη, και η Αλέκα Παπαρήγα. Το «Συμβούλιο» αυτό απεφάνθη (με μειοψηφία της Αλέκας Παπαρήγα), ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τα Σκόπια με ονομασία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγό του. Επίσης στις «Συναντήσεις Κορυφής» του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008, το Μάιο του 2012 στο Σικάγο και το Σεπτέμβριο του 2014 στο Κάρντιφ της Ουαλίας, η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ συνδέθηκε αρρήκτως με την προϋπόθεση επίλυσης του ζητήματος του ονόματος σε σχέση με την Ελλάδα. Έκτοτε και επί των ημερών μας η στάση αυτή είναι και πρέπει να είναι σταθερή, έναντι της «Κεντρικής Βαλκανικής Δημοκρατίας» των Σκοπίων.
Το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας ανήκει στην Ελλάδα. Ψευδεπίγραφες εκδοχές και υιοθέτηση των σκοπιμοτήτων του Στρατάρχη Τίτο, δεν είναι αποδεκτές, όπως δεν είναι και ανεκτές.
Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).
Πηγή: O Τίτο και η Κομμουνιστική Διεθνής, είναι οι ανάδοχοι του όρου «Μακεδονία»: Το Σκοπιανό δεν ξεχάστηκε… http://mignatiou.com/2017/08/o-tito-ke-i-kommounistiki-diethnis-ine-i-anadochi-tou-orou-makedonia-to-skopiano-den-xechastike/
File Photo: Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς (Δ) χαιρετάει τον ομόλογό του από την ΠΓΔΜ Nikola Dimitrov (Α) μετά τις κοινές δηλώσεις στο Υπουργείο Εξωτερικών, Αθήνα, την Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ
Του Πέτρου Μηλιαράκη* Το «Σκοπιανό» δυστυχώς «δεν ξεχάστηκε μετά από …δέκα χρόνια»! Εξακολουθεί να βρίσκεται στην επικαιρότητα είκοσι έξι (26) συναπτά έτη, και να επικαιροποιείται διαρκώς (όπως και στον παρόντα χρόνο). Το «Σκοπιανό» εξακολουθεί να είναι το «αγκάθι» για τη σχέση Αθηνών και Σκοπίων με ευρύτερες διαστάσεις για τη Βαλκανική, και όχι μόνο!..
Έτσι κατ’ ουσίαν έχει …«στοιχειώσει» η «κληρονομιά του Στρατάρχη Τίτο», ο οποίος για τους δικούς του ιδεολογικούς, πολιτικούς και ευρύτερα γεωπολιτικούς λόγους, αποφάσισε μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να μετονομασθεί η Βαρντάσκα Μπανόβινα (Vardar Banovina) αρχικώς σε «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» και στη συνέχεια σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Και τούτο γιατί ο Στρατάρχης Τίτο διαρκώς καλλιεργούσε την ιδέα ενός χωριστού και διακριτού κράτους στο οποίο θα υπαγόταν ως λαός το …«Μακεδονικό Έθνος»!
Οι βλέψεις δε αυτές του Στρατάρχη Τίτο για την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας επιβεβαιώθηκαν κυρίως το Δεκέμβριο του 1944, όταν ανήγγειλε δημοσίως πως στόχος του ήταν να επανενώσει «όλα τα τμήματα της Μακεδονίας που διασπάστηκαν το 1912 και 1913 από τους Βαλκάνιους Ιμπεριαλιστές» (sic).
Για την ακρίβεια των ιστορικών γεγονότων, επί των οποίων θα πρέπει να τοποθετηθούν εταίροι και σύμμαχοι της Ελλάδας, θα πρέπει να τεθούν υπ’ όψιν τα παρακάτω:
1) Η προαναφερόμενη δημόσια διακήρυξη του Στρατάρχη Τίτο του Δεκεμβρίου 1944, και ήδη λόγω των ψυχροπολεμικών καταστάσεων, υποχρέωσε την κυρίαρχη δύναμη του λεγόμενου Δυτικού Κόσμου τις ΗΠΑ, με τηλεγράφημα του State Department να εναντιωθούν στην πολιτική αυτή. Η Διοίκηση των ΗΠΑ έλαβε δημοσίως θέση με τα εξής: «Η –αμερικανική- Κυβέρνηση θεωρεί ότι αναφορές του τύπου μακεδονικό «έθνος», μακεδονική «Μητέρα Πατρίδα» ή μακεδονική «εθνική συνείδηση» αποτελούν αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας». Ως εκ τούτου (δυστυχώς) η σπουδή της αμερικανικής διπλωματίας στις 4 Νοεμβρίου 2004 να αναγνωρίσει τη γείτονα χώρα με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», στηρίζεται σε προδήλως εσφαλμένη και ασφαλώς σε ανιστόρητη προϋπόθεση, ενώ αφορά ενέργεια που δεν δικαιολογείται για το κύρος της Αμερικανικής Συμπολιτείας.
2) Μετά το πέρας των Βαλκανικών Πολέμων, το 1912 και 1913, τα περισσότερα Ευρωπαϊκά εδάφη της ήδη διαλυμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, περιήλθαν μερικώς στην Ελλάδα, στην Βουλγαρία και στη Σερβία. Η περιοχή δε που σήμερα ευρίσκεται στο κράτος των Σκοπίων ονομάστηκε (τότε) Νότια Σερβία.
3) Με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918, η Σερβία αποτέλεσε μέρος του Βασιλείου των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων και το 1929 μετονομάσθηκε σε Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας. Η επικράτεια δε του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας διαιρέθηκε σε «Περιφέρειες» τις επικαλούμενες «Μπανόβινα». Ως εκ τούτου το σημερινό κράτος των Σκοπίων αφορούσε πλέον την «Βαρντάσκα Μπανόβινα» του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας.
4) Η «Διακήρυξη του Στρατάρχη Τίτο» το 1944, που οφειλόταν όχι μόνο σε ιδεολογικοπολιτικούς αλλά ασφαλώς και σε γεωστρατηγικούς σκοπούς, με επίκληση για την «ενότητα των τμημάτων της Μακεδονίας που διασπάσθηκαν από τους Ιμπεριαλιστές» (sic), είχε την «προϊστορία» της. Και είχε την «προϊστορία» της, γιατί κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου και κυρίως από το έτος 1934 και μετά, αναπτύχθηκε η «νέα ιδεολογία» της «γέννησης του Μακεδονισμού», μέσω της «Κομμουνιστικής Διεθνούς» (Komintern), οπότε στη σχετική «Συνεδρίαση της Γραμματείας των Βαλκανικών Κρατών», αποφασίστηκε η ανάδειξη «Μακεδονικού Έθνους» (!) που θα προοριζόταν για την αυτοδιάθεσή του και για τη συγκρότηση της λεγόμενης «Μακεδονικής Δημοκρατίας των Εργαζόμενων Μαζών»! Η απόφαση αυτή δημοσιοποιήθηκε, προκειμένου να δεσμεύσει ως «Κουμμουνιστική Διεθνής» τα Κομμουνιστικά Κόμματα, ιδιαιτέρως των αμέσως εμπλεκομένων κρατών.
5) Στη συνέχεια ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δημιούργησε νέες καταστάσεις, οπότε η Γιουγκοσλαβία πέρασε στην κατοχή των δυνάμεων του Άξονα την περίοδο 1941-1945. Η περιοχή δε του Βαρδάρη διαιρέθηκε ανάμεσα στην Βουλγαρία και την Ιταλοκρατούμενη Αλβανία. Οι καταστάσεις όμως που δημιούργησαν οι κατοχικές δυνάμεις, ώθησαν κυρίως από το 1943 και μετά, σημαντική μερίδα Σλαβομακεδόνων να στηρίξουν εμπράκτως «την Κομμουνιστική Αντίσταση των Παρτιζάνων», να στηρίξουν δηλαδή το Κίνημα που είχε δημιουργηθεί υπό τον Κροάτη Στρατάρχη Τίτο. Έτσι, «ο Εθνικός Απελευθερωτικός Πόλεμος» κατέληξε στο να υποχωρήσουν τα γερμανικά στρατεύματα και να ηττηθούν.
• τα τέσσερα ονόματα με πέμπτο εκείνο της ΠΓΔΜ -FYROM
6) Σταθμός όμως εξακολουθεί και πάλι να είναι το έτος 1944, οπότε το «Αντιφασιστικό Συμβούλιο» για την «εθνική απελευθέρωση της Μακεδονίας», διακήρυξε τη δημιουργία της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (όπως προαναφέρεται), που υπαγόταν στη δημιουργηθείσα τότε «Λαϊκή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας». Ωστόσο, το 1963 με τη μετονομασία της Ομοσπονδίας αυτής σε «Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας», η τότε «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» μετονομάσθηκε και πάλι (για τέταρτη φορά!) σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και αποτέλεσε ομόσπονδο κρατίδιο αυτής. Έτσι η περιοχή των Σκοπίων γνώρισε τις ονομασίες: της Νότια Σερβίας, της Βαρντάσκα Μπανόβινα, της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» και ως προσωρινό όνομα με βάση την απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εκείνο της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (ΠΓΔΜ-FYROM). Υπ’ όψιν δε ότι η ΠΓΔΜ αποδέχθηκε επισήμως ότι η προσωρινή αυτή ονομασία αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Περαιτέρω:
7) Η επελθούσα με τον τερματισμό της μεταψυχροπολεμικής περιόδου διάλυση της «Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας», το κράτος των Σκοπίων κήρυξε το 1991 την ανεξαρτησία του με απόσχιση ειρηνική και αναίμακτη, επενδύοντας υπό τις προαναφερόμενες προϋποθέσεις στο όνομα της «Μακεδονίας» που αφορούσε κληρονομιά του Στρατάρχη Τίτο κατά τα προεκτεθέντα. Ταυτοχρόνως δε σηματοδότησε και αλυτρωτικές τάσεις, ενώ στην πορεία εκμεταλλεύθηκε και εθνικά σύμβολα που ανήκουν αποκλειστικώς και μόνο στο Ελληνικό Έθνος. Τούτα όλα ασφαλώς προκάλεσαν την έντονη και δίκαιη αντίδραση της Ελλάδας. Πέραν των προηγουμένων επισημειώνονται και τα εξής:
•πρόκειται για «Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία»
8) Για να είμαστε ακριβείς και δίκαιοι ως προς το «Σκοπιανό», αλλά και για να μην δημιουργούνται λαθεμένες εντυπώσεις, θα πρέπει στην όλη αυτή διαδικασία να λαμβάνονται σοβαρώς υπ’ όψιν και να καταγράφονται τα παρακάτω:
α) Από άποψη γεωγραφίας ο όρος «Μακεδονία» περιλαμβάνει εδάφη τα οποία ανήκουν στη σημερινή επικράτεια συγκεκριμένων βαλκανικών χωρών. Ειδικότερα «το κύριο μέρος της γεωγραφικής Μακεδονίας» καταλαμβάνει τα όρια της Αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων εμπίπτει εντός της ελληνικής επικράτειας. Συγκεκριμένα η γεωγραφική αναφορά της Μακεδονίας αφορά 55% στην Ελλάδα, 35 % στην ΠΓΔΜ, 9 % στη Βουλγαρία και μόλις 1 % στην Αλβανία. Ειδικότερα με αναφορά στην γεωγραφία το κράτος των Σκοπίων αφορά κεντρικό βαλκανικό κράτος το οποίο συνορεύει με το Κόσοβο στα βορειοδυτικά, τη Σερβία στα βόρεια, τη Βουλγαρία στα ανατολικά, την Ελλάδα στα νότια και την Αλβανία στα δυτικά.
β) Από άποψη ιστορίας, τα δεδομένα δεν επιδέχονται αντίθετου λόγου, καθόσον με αμιγώς σοβαρούς επιστημονικούς ιστορικούς όρους (για να μην περιπαίζονται γνωστικά αντικείμενα και αδιαμφισβήτητες παραδοχές, των οποίων επιχειρείται η αναίρεση με ευτελείς προπαγάνδες), το ελληνικό όνομα Μακεδονία, αναφέρεται αποκλειστικώς στο κράτος και στον πολιτισμό των αρχαίων Μακεδόνων οι οποίοι, αδιαμφισβητήτως, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της πολιτιστικής, εθνικής και ιστορικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Ουδεμία δε σχέση έχουν οι Έλληνες Μακεδόνες με τους κατοίκους της ΠΓΔΜ, οι οποίοι είναι απόγονοι των Σλάβων. •η πρόκληση για τους εταίρους και συμμάχους της Ελλάδας
9) Η εμμονή της Διοίκησης των Σκοπίων στο όνομα «Μακεδονία» είναι προδήλως αλυσιτελής. Η επιμονή στο όνομα αυτό ή σε παράγωγό του επιβεβαιώνει τα όσα επεδίωκε ο Στρατάρχης Τίτο, ενώ αγνοεί τα όσα το State Department ήδη από το 1944 αντιθέτως διακήρυξε. Ιδιαιτέρως η εμμονή αυτή των Σκοπίων δεν αντέχει και ενώπιον των κανόνων του ευρωπαϊκού νομικού και πολιτικού πολιτισμού που εγκαθιδρύει το πρωτογενές ευρωπαϊκό ενωσιακό δίκαιο, το οποίο επιτάσσει το σεβασμό στην εθνική ταυτότητα των κρατών-μελών. Προκειμένου περί των Σκοπίων ο όρος «Μακεδονικό Έθνος» ή «Μακεδονία» δεν αντικρίζει εθνική ταυτότητα συμφυή με τη συνταγματική δομή του κράτους αυτού, και για το λόγο αυτό προσκρούει ευθέως στη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 4 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης:
10) ΑΞΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΤΙ: Ενώ η «Κομμουνιστική Διεθνής» αυτοτελώς διαλύθηκε στις 15 Μαΐου 1943, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (επι Στάλιν!), λίγους μήνες μετά, στις 29 Νοεμβρίου 1943 το «Αντιφασιστικό Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας» (βλ. Τίτο–Παρτιζάνοι), αποφάσισε, παρά την αυτοδιάλυση της «Κομμουνιστικής Διεθνούς» και της αυτοακύρωσης των αποφάσεών της, να επικυρώσει τη γεωπολιτική στρατηγική του Τίτο, μετονομάζοντας την Βαρντάσκα Μπανόβινα σε «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» κατά τα προεκτεθέντα. Ιδού γιατί το όνομα «Μακεδονία» που επικαλούνται σήμερα τα Σκόπια, αφορά παρακαταθήκη του Στρατάρχη Τίτο. Τίθεται συνεπώς μείζον ζήτημα εάν οι εταίροι και σύμμαχοι της Ελλάδας θα προσχωρήσουν στο ανιστόρητο «δόγμα του Τίτο». Ειδικότερα:
11) Η Διοίκηση των Σκοπίων με την ανιστόρητη εκμετάλλευση των ελληνικών συμβόλων και του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας που ανήκει και μόνο στο Ελληνικό Έθνος, εκ προοιμίου αντιβαίνει και παραβιάζει τις βασικές αξιώσεις του νομικού και ευρωπαϊκού πολιτισμού, ενώ οι ευρύτερες επιδιώξεις του όρου «Μακεδονία» που αντανακλούν αυτομάτως σε αλυτρωτισμό, εντάσσονται αποκλειστικώς και μόνο στους ανιστόρητους σχεδιασμούς που η τότε «Κομμουνιστική Διεθνής» ήθελε να επιβάλει. Τέλος θα πρέπει να αναφερθούν και τα εξής:
12) Ανεξαρτήτως της λεγόμενης «ενδιάμεσης συμφωνίας» της 13ης Σεπτεμβρίου 1995, και της τύχης που είχε και των εξελίξεων επ’ αυτής, σημαίνουσα για την ελληνική στάση αξία έχει η υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, το έτος 1992, απόφαση του «Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών», το οποίο αποτελούσαν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Ανδρέας Παπανδρέου, η Μαρία Δαμανάκη, και η Αλέκα Παπαρήγα. Το «Συμβούλιο» αυτό απεφάνθη (με μειοψηφία της Αλέκας Παπαρήγα), ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τα Σκόπια με ονομασία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγό του. Επίσης στις «Συναντήσεις Κορυφής» του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008, το Μάιο του 2012 στο Σικάγο και το Σεπτέμβριο του 2014 στο Κάρντιφ της Ουαλίας, η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ συνδέθηκε αρρήκτως με την προϋπόθεση επίλυσης του ζητήματος του ονόματος σε σχέση με την Ελλάδα. Έκτοτε και επί των ημερών μας η στάση αυτή είναι και πρέπει να είναι σταθερή, έναντι της «Κεντρικής Βαλκανικής Δημοκρατίας» των Σκοπίων.
Το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας ανήκει στην Ελλάδα. Ψευδεπίγραφες εκδοχές και υιοθέτηση των σκοπιμοτήτων του Στρατάρχη Τίτο, δεν είναι αποδεκτές, όπως δεν είναι και ανεκτές.
Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).
Πηγή: O Τίτο και η Κομμουνιστική Διεθνής, είναι οι ανάδοχοι του όρου «Μακεδονία»: Το Σκοπιανό δεν ξεχάστηκε… http://mignatiou.com/2017/08/o-tito-ke-i-kommounistiki-diethnis-ine-i-anadochi-tou-orou-makedonia-to-skopiano-den-xechastike/
Πίσω από τον Κομμουνισμό όπως και το Ναζισμό ειναι ο Σιωνισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι περισσότερες Κομμουνιστικές χωρεςς από το 1989 και εντεύθεν διασπάστηκαν από τη Νέα Τάξη.
Ο Ιωσηφρ Μπροζ Τίτο Σιωνιστής ήταν όπως και οι Μπεναρογια και Βεντούρα ιδρυτές του Κ.Κ.Ε.
Πώς ακριβώς αντιλαμβάνεσαι τον Σιωνισμό, ένα κίνημα που ιδρύθηκε τον 19ο αιώνα, με σκοπό την ίδρυση κράτους για τούς Εβραίους;
ΔιαγραφήΈγινε πιπίλα πια κι αυτή η η λέξη στο στόμα τού καθενός. Από πού κι ως πού ο Τίτο ήταν σιωνιστής; Δώσε καμιά πηγή γι αυτά που γράφεις και κάποια λογική εξήγηση. Τι σχέση έχει ο ναζισμός με τον σιωνισμό; Έχεις κάποιες σοβαρές εξηγήσεις, ή πετάς κι εσύ απλώς κουβέντες;
Για τον Α. Μπεναρόγια είναι γνωστό ότι ήταν διακεκριμένος συνδικαλιστής στη Θεσσαλονίκη και αργότερα μέλος του ΚΚΕ. Για την δεύτερη ιδιότητα του συνδικαλιστή που αναφέρετε δεν έχω διαβάσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλώ για περισσότερες πληροφορίες για το δεύτερο άτομο τον Βεντούρα
Η λύση είναι μία... σύνορα με τη Σερβία!!! Να με συγχωρέσετε αλλά δεν άντεξα να μην το πω !
ΑπάντησηΔιαγραφή@ 28η Οκτωβριου.
ΔιαγραφήΕννοεις τα αδελφια μας τους ομοθρησκους που οταν εμεις οι μαλακες πεφταμε στις ερπυστριες των τανκ που αποβιβαζοντουσαν στην Θεσ/νικη για να πανε να τους βομβαρδισουν,αυτοι ετρεχαν πρωτοι-πρωτοι με το αλλο ξανθο γενος για να αναγνωρισουν τα σκοπια ως 'μακεδονια'.Αυτους εννοεις ?.
@Χρήστο για Ζακ Βεντούρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ζακ Βεντούρα του Σαµουήλ (1899-1944) ήταν εβραϊκής καταγωγής, δηµοσιογράφος και πολιτικός. Διετέλεσε στέλεχος του ΣΕΚΕ, γραµµατέας της ΟΚΝΕ και βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ το 1926 με το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών Αγροτών & Προσφύγων.
Υπερασπίστηκε τα δικαιώματα της Εβραϊκής κοινότητας. Εξαιτίας της καταγωγής του συνελήφθη από τους Γερμανούς και στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς όπου και εξοντώθηκε στο Ολοκαύτωμα.
Δράση μέσα στο ΣΕΚΕ - ΚΚΕ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βεντούρα εντάχθηκε στο ΣΕΚΕ από την ίδρυσή του, το 1918. Τον Σεπτέμβρη του 1920 ο Ζακ Βεντούρα ως αντιπρόσωπος της «Ομοσπονδίας Σοσιαλιστικών Εργατικών Νεολαιών Ελλάδας» συμμετείχε στο Έκτακτο Εκλογικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ (Κ)[4]. To 1922 στην επονομαζόμενη Διάσκεψη του Φεβρουαρίου του ΣΕΚΕ εισηγείται την γραμμή της μακράς νομίμου υπάρξεως[5]. Στις 29-11-1922 συμμετείχε στο ιδρυτικό συνέδριο της ΟΚΝΕ όπου και χρηµάτισε μέλος της τριμελούς γραµµατείας της ΟΚΝΕ, και αργότερα γραμματέας της[6].
Στις διπλές δημοτικές εκλογές του 1925 εκλέχτηκε δύο φορές δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης (5.309 τον Οκτώβρη και 8.226 τον Δεκέμβρη), αλλά καθαιρέθηκε με νομοθετικό διάταγμα στις 8.2.1926 [7]. Εκλέχτηκε βουλευτής Θεσσαλονίκης με το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών Αγροτών & Προσφύγων το 1926 με 3777 ψήφους[8]. Μαζί του εξελέγησαν και οι Δαυίδ Σουλάμ και ο Γρηγόριος Παπανικολάου.
Μαζί με τους άλλους βουλευτές του Ενιαίου Μετώπου υπέστη διώξεις λόγω της θέσης του ΚΚΕ περί αυτοδιάθεσης της Μακεδονίας[9] αλλά και της συμμετοχής του σε απεργιακές κινητοποιήσεις[10].
περισσότερα https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B1%CE%BA_%CE%92%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1
Λοιπόν ο εβραϊκής καταγωγής Βεντούρα ήταν κομμουνιστής στη Θεσ/νίκη, όπως και ο Μπεναρόγια. Μέσα στους 50000.περίπου Εβραϊκής καταγωγής Ελληνίδες πολίτες πολίτες της Θεσ/νίκης κάποιοι ήταν κομμουνιστές.
ΔιαγραφήΜε ποια στοιχεία αυτούς τους δύο κομμουνιστές τους αποκαλείτε σιωνιστές:
Ποιες είναι οι ιδιότητες του σιωνιστη
χρήστος
Μα πιο πάνω λέει ότι εργαστκαν για τη χώρα τους και την κοινότητά τους, όχι για την Ελλάδα.Πίσω από αυτούς τους δύο κρυβόταν άλλος ένας Σοωνιστηςεο Ισραήλ Λαζάρεβιτς Παρβους που οργανωσεςτη Μικρασιατική καταστροφή.Ο φίλος της Ροζα Λουξεμπεργκ πρέσβης στην Πόλη.
ΔιαγραφήΟι 55.000 Εβραίοι της Θεσσαλονίκης δεν έκαναν απεργία όπως ο Μπεναρόγια και ο Βεντούρα όταν οι Έλληνες πολεμούσαν στο Εσκί Σεχίρ.
Ιδρυτές του ΣΕΚΕ και του ΚΚΕ
Διαγραφήήταν ο Αβραάμ Μπεναρόγια και ο Ζακ Βεντούρα. Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς με αυτό;
Δεν προέχει το εναπομείναν Μογγολιστάν,δηλαδή;Μας αρκούν οι ζηλόφθονες Σλάβοι(η Νέα Ρώμη επί της ανθρωπότητος που ποθεί διακαώς να αμφισβητήση την πρωτοκαθεδρία και αρχηγεσία της Παλαιάς-του κράτους εν κράτει του Βατικανού);
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το κείμενο αυτό εχω σοβαρές ενστάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακεδονια μπορεί να είναι μόνο η περιοχή που έζησαν Μακεδόνες.
Γεωγραφικά τα σκοπια δεν ανήκουν στην μακεδονια.
Το ιστορικο εχει ως εξής :
Με την κατάκτηση της μακεδονιας από τον Αιμίλιο Παύλο, ονόμασαν οι ρωμαιοι Μακεδονια μια περιοχή μεγαλύτερη της πραγματικής, που περιλάμβανε και την παιονια. Ο σταβων περιγράφει στα γεωγραφικα που ακριβως ηταν η μακεδονια και πως αποτελούσε ένα κομμάτι τις ελλαδας. Την δε ελλαδα ονομασαν οι ρωμαιοι αχαια, γιατι θεωρούσαν τον εαυτόν τους απογόνους των τρωων από τον Αιντα και αρα ηταν αντίπαλοι των αχαιων. Αυτά λοιπόν που έλεγαν οι ρωμαιοι δεν έχουν ιστορική βάση. Στον μεσαίωνα δε η περιοχη της μακεδονιας βρισκοταν στην θρακη, εκει που υπηρχαν συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοι. Τα σκοπια ονομάζονταν σκλαβηνια, χωρα των σκλαβων η σλαβων.Στην τουρκοκρατια η περιοχη οναμαζοταν ρωμιλια, χωρα των ρωμιών. Όταν ελευθερώθηκαν τα βαλκανικα κρατη, οι ευρωπαιοι οναμασαν την περιοχη που εμεινε υπο των τουρκων, μακεδονια και η περιοχή αυτή είναι περίπου η ρωμαικη επαρχια της μακεδονιας. Στα σκοπια όμως δεν έζησαν ποτε Μακεδόνες αλλα παιονες και δαρδανοι και μετα και σλαβοι. Η βουλγαρια επειδή δεν μπορεσε να αφομοιώσει την περιοχη όπως την ανατολική ρωμιλια, προπαγάνδισε μια αυτόνομη μακεδονια για να την ενσωματώσει αργότερα. Αυτά τα γραφεί και ο μισιρκωφ. Το να λεμε ότι οι σκοπιανοι είναι σλαβοι είναι ανοησία. Εάν θέλουν να είναι απόγονοι των πληθυσμών που έζησαν εκεί στην αρχαιότητα, δεν μπορούμε να τους το απαγορεύσουμε. Λενε λοιπον ότι οι μακεδονες δεν εξαφανίστηκαν, αλλά ενωθήκαν με τους σλάβους που ηρθαν στην περιοχή. Αυτό λοιπόν είναι το μεγάλο ψέμα, γιατί εκεί έζησαν παιονες και δαρδανοι και όχι μακεδονες. Αυτό πρέπει νομίζω εμείς να αναδείξουμε. Το ολο θέμα είναι μια φάρσα εναντίων της ελλαδας. Έχουμε να κάνουμε με απατεώνες.
Αν η Βικιπαίδεια είναι ικανή να σ'επιμορφώση,τότε γίνε αστροναύτης(το καλύτερο).Είσαι βέβαιος πως ο Σιωνισμός έχει την ολική ευθύνη της παρακμής;Και γιατί ν'απεργήσουν;Για να χάσουν το 'μεροκάματο(χρηματιστές και σωρευτικοί και πρωτεργάτες/σκαπανείς του Προτεσταντισμού ήσαν και υπήρξαν μια ζωή-θα τους μεμφθούμε και γι'αυτό;);Καταλήγοντας,ο αυτοπροσδιορισμός δικαιωματικό καθήκον όλων(ας τους επιβληθή και να τους περιορίση με τον τρόπο της η χώρα με την Ομογένεια φίλε)(και είναι απλό 'στη σύλληψη αλλά δύσκολο και δυσχερές 'στην προαίρεση).Υ.γ.Το σημερινό γεωγραφικό διαμέρισμα της Μακεδονίας,δηλαδή,μια...ρωμα'ι'κή επαρχία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σύνορα της Ελλάδας αν
ΑπάντησηΔιαγραφήα.Ο Ιλιτς Ουλιανωφ Λένιν δεν βοηθούσε τον Κεμαλ
β. Το ΚΚΕ δεν υπακουε στην Γ Διεθνή
θα ηταν στην αρχαία Νικόπολη και στην γενέτειρα του Αισώπου.
Το θέμα ειναι ο Κομμουνισμός, στο παρόν άρθρο.Μη ψάχνετε αντισημίτες.
@ Η πυλη του Ρωμανου.
ΔιαγραφήΣυνιστω το βιβλιο της Κυριακατικης Δημοκρατιας με τιτλο 'Επιχειρηση Πυρσος και ειδικα την επιστολη Μαρκου στον ζαχαριαδη.
Λυνει τις αποριες περι του προβληματος 'Μακεδονια'.
a.Εξεφράσθη κανείς περί συνόρων,εδώ;
ΑπάντησηΔιαγραφήb.Είχαμε ποτέ σύνορα(='στα σοβαρά τώρα);
Δ ε ν είναι μόνον ο...κουμμουνισμός η κακοδαιμονία('βρές τι άλλο-έχεις χρόνο).
Δηλαδή η Τουρκία, η Αλβανία, τα Σκόπια στο μυαλό μας βρίσκονται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του..
Εδώ έχουμε ολόκληρο μηχανισμό διεθνούς προπαγάνδας που έχ'εισχωρήση πανταχού κ'έρχεται πανταχόθεν,αδελφέ.Η βιβλιογραφία μας 'μπορεί να τους αντικρούση όλους αυτούς;Τι λέγουν οι εγκυκλοπαίδειες,τι 'μπορούμε να ενεργήσουμε(αυτενέργεια και πρωτοβουλία)βάσει των εγκυκλίων σπουδών μας;Η τελευταία φράσ'ήταν ανάγκη('μπορείς να τ'αγοράσης και από τη λα'ι'κή);
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Σκοπιανό πότε θα επιλυθή(χρονίζον θέμα δεκαετιών για το οποίο βεβαίως ευθύνεται ο νεοελλαδικός πληθυσμός-οι πολιτικοί κάνουν τη δουλειά των 'σε κάθε περίπτωση-άρπαγες και λήσταρχοι..-);Όταν γεράσουν οι Γκρίζοι Λύκοι;Αν δεν υπάρξουν χειροπιαστές ενδείξεις που γίνοντ'ενδείξεις αυτομάτως και αποτελέσματ'απτά(ορισμοί και περιεχόμενα εννοιών βάσει επιστημονικής μεθόδου και συλλογιστικής)δε 'μπορούμε να 'μιλήσουμε ούτε να διακρίνουμε.Τα τσιτάτα,κλισέ και οι στερεοτυπίες είναι το μέγιστο των δυνατοτήτων μας(δεν προχωρούμε).
ΑπάντησηΔιαγραφή