Χριστίνα Αλεξανιάν: Ο καλός γίνεται καλύτερος και ο κακός χειρότερος

  Πιερής Παναγή    

Η αγαπημένη ηθοποιός λίγο πριν ταξιδέψει στην Κύπρο μιλάει για τη φιλία της με την Χριστίνα Παυλίδου στα πρώτα θεατρικά τους βήματα, την επιστροφή της τηλεοπτικής σειράς «Λόγω Τιμής» ενώ σχολιάζει και τις αρνητικές αντιδράσεις που προκλήθηκαν απ’ το τρέιλερ της σειράς.
- Ξεκινήσατε την καριέρα σας από πολύ μικρή και γίνατε γνωστή μέσα από την τηλεοπτική σειρά Λόγω Τιμής. Φέτος φτιάξατε ένα τρέιλερ για τα 20 χρόνια της σειράς. Πώς νιώθετε γι’ αυτή την επιστροφή; 

Πολύ συγκίνηση! Τα παιδιά που είχαμε ξεκινήσει τότε ήμασταν φίλοι και οι περισσότεροι συμμαθητές από την δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η Μιρέλλα Παπαοικονόμου, η σεναριογράφος της σειράς, είχε αποτυπώσει τις αγωνίες, τα όνειρα και την εφηβεία μια παρέας με την οποία είχε ταυτιστεί όλο το τηλεοπτικό κοινό τότε. Η σκηνοθεσία ήταν του Λάμπη Ζαρουτιάδη. Η παρέα αυτή είχε αλήθεια και αυθεντικότητα. Όταν βρεθήκαμε για το trailer, ήταν για μας σαν reunion σχολείου. Οι αγκαλιές μας ήταν ζεστές, όπως τότε.

- Βέβαια την ίδια στιγμή ξεκίνησε μια συζήτηση, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, κατά πόσο η σειρά είχε το… δικαίωμα να επιστρέψει, ότι υπάρχει έλλειψη έμπνευσης στην ελληνική τηλεόραση ενώ έγινε λόγος για τους πρωταγωνιστές που έχουν μεγαλώσει. Διαβάσατε κάτι απ’ αυτά; 

Η ιδέα να επιστρέψει το «Λόγω Τιμής» ήρθε κατόπιν προτροπής του κόσμου. Τα χιλιάδες views του trailer το αποδεικνύουν! Το κοινό όπως κι εμείς αναρωτιέται τι απέγιναν αυτά τα παιδιά στην ενηλικίωσή τους. Πώς μετρήθηκαν με την κρίση που βιώνουμε όλοι και ποιοι απ’ αυτούς μπόρεσαν να σταθούν στα πόδια τους. Άρα, δεν μιλάμε για ένα remake, μιλάμε για την εξέλιξη των ηρώων.

- Απ’ την άλλη, σας φοβίζει ότι πια δεν έχετε τη φρεσκάδα και διάθεση που είχατε τότε; 

Η διάθεση για δημιουργικότητα είναι μεγαλύτερη από ποτέ και έχοντας αποκτήσει περισσότερη εμπειρία ζωής και «σκηνής» νομίζω ότι το αποτέλεσμα θα είναι άξιο των προσδοκιών του κόσμου. Όσον αφορά τη φρεσκάδα, ευτυχώς είμαστε όλοι σε καλή κατάσταση!

-Πόσο έχετε αλλάξει από τότε που συστηθήκατε στο τηλεοπτικό κοινό; 

Θέλω να πιστεύω, όχι πολύ! Άλλωστε, ο ίδιος αυθορμητισμός που με χαρακτήριζε εξακολουθεί να με χαρακτηρίζει.

- Τι χάνει ο άνθρωπος μεγαλώνοντας και τι κερδίζει; 

Θεωρώ ότι ο καλός γίνεται καλύτερος και ο κακός χειρότερος. Θέλω να πιστεύω ότι ανήκω στους πρώτους. Μεγαλώνοντας μπορεί να χάνεις λίγη από την ενέργειά σου, σίγουρα όμως κερδίζεις σε γνώση. Αν με ρωτάτε ποια περίοδο προτιμώ της ζωής μου θα σας απαντήσω, την παρούσα.

- Στο Εθνικό είχατε Κύπριους συμφοιτητές; Η Χριστίνα Παυλίδου μου είχε μιλήσει με πολύ κολακευτικά λόγια για εσάς, αφηγούμενη περιστατικά από τότε… Τι θυμάστε από τότε; 

Εκείνη την χρονιά είχαν έρθει από την Κύπρο ο Τόνυ Δημητρίου και η Χριστίνα Παυλίδου. Με την Χριστίνα ήρθαμε κοντά από την πρώτη στιγμή στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μοιραστήκαμε κοινά όνειρα, ανησυχίες και πολλή αγάπη. Σαν τώρα μας θυμάμαι δίπλα από την σόμπα στο εντευκτήριο να προβάρουμε τα λόγια μας. Ατελείωτες κουβέντες, γέλια, αγωνίες. Τις αγωνίες που δύο νεαρά κορίτσια μπορούν να έχουν σε εκείνη την ηλικία. Ήμασταν τα Χριστινάκια. Χαίρομαι για την πορεία που έχει και για την υπέροχη οικογένεια που έχει φτιάξει. Αδημονώ να την ξαναδώ τώρα που έρχομαι στην Κύπρο.

- Αλήθεια, πώς αποφασίζει κάποιος που φοιτά στο Πολιτικό της Νομικής να γίνει ηθοποιός; 

Έκανα ταυτόχρονες σπουδές. Το πρωί στο Πανεπιστήμιο και από το μεσημέρι στη δραματική σχολή. Αυτό που αγαπούσα όμως σίγουρα ήταν η υποκριτική. Όταν όμως, ως πρωτοετή ακόμη μαθήτρια του Εθνικού, με επέλεξε ο Ζυλ Ντασέν να παίξω σε παράσταση του Εθνικού Θεάτρου ταυτόχρονα με τις σπουδές μου, έπρεπε να επικεντρωθώ σε ένα από τα δύο. Και αβίαστα, επέλεξα το θέατρο.

- Ποια ήταν η Ανζέλ Κουρτιάν, η νέα σας ηρωίδα, που θα δούμε στην παράστασή σας στην Κύπρο; 

Ήταν μια επιζήσασα της Γενοκτονίας των Αρμενίων (1915) κι αυτόπτης μάρτυς της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ερχόμενη στην Ελλάδα μετά τον διωγμό, κατέγραψε στα τετράδια των παιδιών της το οδοιπορικό θανάτου που βίωσε. Κατόπιν προτροπής του εγγονού της το εξέδωσε σε βιβλίο. Μέσα από τις αφηγήσεις της ζωντανεύει το δράμα του αρμενικού και ελληνικού λαού.

- Έχοντας κατά νου πως η καταγωγή σας είναι από την Καπαδοκία, αισθάνεστε να έχετε κοινά με αυτή τη γυναίκα; Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σας αναγνωρίζετε σε αυτή; 

Είμαι Αρμένισσα από την πλευρά του πατέρα μου και Καπαδόκισσα από την πλευρά της μητέρας μου. Η ευαισθησία, το πείσμα, η δύναμη και η αμεσότητα είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά της Ανζέλ που ακουμπάνε πάνω μου. Ταυτίστηκα μαζί της. Κοιμόμουν και ξύπναγα μαζί της. Αποφάσισα να κάνω τη θεατρική μεταφορά και τη σκηνοθεσία θεωρώντας ότι είναι ένα ζήτημα τιμής για μένα. Σε ό,τι αφορά την κάθοδό μου στην Κύπρο, τη χρωστάω στον Βαρτκές Μαχτεσιάν, Αντιπρόσωπο της θρησκευτικής ομάδας των Αρμενίων, που οργάνωσε την πρώτη μας παράσταση στις 13 Νοεμβρίου στο Κινηματοθέατρο Παλλάς της Λευκωσίας. Με αφορμή την παράσταση αυτή που θα γίνει κατόπιν πρόσκλησης της Βουλής των Αντιπροσώπων, αποφάσισα να δώσω και μια δεύτερη παράσταση για το κοινό της Κύπρου, πάλι στο Κινηματοθέατρο Παλλάς, στις 15 Νοεμβρίου.

«Τα τετράδια της Ανζέλ Κουρτιάν» θα παρουσιαστούν στο Κινηματοθέατρο Παλλάς (Ρηγαίνης και Αρσινόης, Πύλη Πάφου, Παλαιά Λευκωσία) την Πέμπτη 15/11 στις 20.30.

Φιλελεύθερος