Αν θέλουν να γυρίσουμε σελίδα οι Βρετανοί ν΄ απολογηθούν πρώτα για όσα έκαναν στους Έλληνες της Κύπρου

  Άριστος Μιχαηλίδης    

Οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ μπορεί να νιώθουν δικαιωμένοι, που ανάγκασαν τη βρετανική κυβέρνηση να δώσει αποζημιώσεις για τα βασανιστήρια που υπέστησαν, έστω και κατόπιν συμβιβασμού. Ένα εκατομμύριο στερλίνες για 33 αγωνιστές. «Νιώθουμε ότι με τη νέα διευθέτηση έχουμε δικαιωθεί γιατί οι Βρετανοί ανέλαβαν να πληρώσουν αποζημιώσεις, γεγονός που αποδεικνύει πως αναγνωρίζουν ότι έκαναν βασανιστήρια», λένε. Δικαιολογημένα. Διότι, όλοι εμείς οι υπόλοιποι, μαζί και οι κυβερνήσεις μας, αφήσαμε αυτούς τους ανθρώπους να παλεύουν μόνοι τους, παρά τα χρόνια που τους βαραίνουν. Εξήντα χρόνια μετά, αυτοί συνεχίζουν να αγωνίζονται κι εμείς οι υπόλοιποι απλώς παρακολουθούμε, άλλοι με συμπάθεια, άλλοι με αδιαφορία κι άλλοι πολλοί με ειρωνείες και εχθρική διάθεση. Επομένως, αν νιώθουν δικαιωμένοι με τον συμβιβασμό, τους οφείλουμε, τουλάχιστον, το σεβασμό μας για τον αγώνα τους.

Πέραν αυτού, όμως, υπάρχει και η βρετανική εξήγηση του συμβιβασμού, που θα έπρεπε να μας εξοργίζει όλους. Διότι, λίγο-πολύ μας λέει: Πληρώνουμε ένα εκατομμύριο για να σκεπάσουμε το μαύρο παρελθόν και να ξεχάσετε τα κακά που σας κάναμε. Και το κάνουν προκλητικά, όπως πάντα. «Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου έχει καταλήξει σε συμφωνία με τους αιτούντες για πλήρη και τελική ρύθμιση των ισχυρισμών τους. Η ρύθμιση αυτή δεν αποτελεί οποιαδήποτε αναγνώριση ευθύνης, ούτε και προηγούμενο», σύμφωνα με την ανακοίνωση που έκανε στη Βουλή των Κοινοτήτων ο υπουργός Ευρώπης Σερ Άλαν Ντάνγκαν. Πληρώνουν, λέει, «με στόχο να γυρίσει σελίδα στις σχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου με το νησί». Να γυρίσει σελίδα παρότι δεν αναγνωρίζουν οποιαδήποτε ευθύνη, λες και τα βασανιστήρια τα έκαναν μόνοι τους οι αγωνιστές μέσα στα βρετανικά κρατητήρια και οι απαγχονισμοί δεν έγιναν ποτέ.

 

Έσπευσε και η δική μας κυβέρνηση να εκφράσει ικανοποίηση, διότι η δήλωση «αποτελεί μια θαρραλέα πράξη, στο πλαίσιο της αμοιβαίας ειλικρίνειας και της αλληλοκατανόησης με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται ιστορικά γεγονότα». Πού την είδαν την αμοιβαία ειλικρίνεια και την αλληλοκατανόηση; Ξεχάσαμε κιόλας τι κάνουν και σήμερα ακόμα, όχι μόνο πριν από 60 χρόνια, οι Βρετανοί; Με ένα εκατομμύριο στερλίνες θα ξεχάσουμε όλες τις ραδιουργίες στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα γυρίσουμε σελίδα; Θα ξεχάσουμε ότι ακόμα και στο Κραν Μοντάνα, που ήταν η κορύφωση μιας τεράστιας προσπάθειας για τη λύση του Κυπριακού, ο ίδιος Σερ, ο Άλαν Ντάνκαν, εκ μέρους της Βρετανίας ήταν εκεί και σφράγισε το αδιέξοδο; Όταν στο τελευταίο δείπνο και ενώ η Τουρκία εκαλείτο να ξεκαθαρίσει τις θέσεις της, αυτός προέτρεπε την ελληνοκυπριακή πλευρά να αποδεχθεί τις τουρκικές θέσεις. Μέχρι και ο Γιαννάκης Κασουλίδης τον είχε καταγγείλει. «Ο κ. Άλαν Ντάνκαν μας έχει απογοητεύσει. Η στάση του στο Κραν Μοντάνα και ιδιαιτέρως η τελευταία του παρέμβαση, πιστεύουμε, ήταν καταλυτική για την αποτυχία της διάσκεψης εκείνης» (Κασουλίδης, 21/2/2018).

 

Αν θέλουν πράγματι να γυρίσουμε σελίδα, πρέπει να ξέρουν ότι χρειάζονται πράξεις τίμιες και ουσιαστικού σεβασμού κι όχι ένα εκατομμύριο στερλίνες. Κι όσον αφορά τον αγώνα της ΕΟΚΑ, μια και η κυβέρνηση μας νομίζει πως έτσι αντιμετωπίζονται ιστορικά γεγονότα, η μόνη θαρραλέα πράξη της Βρετανίας, που θα μπορούσε να ικανοποιήσει κάπως τους Ελληνοκύπριους (αυτούς που σέβονται τον αγώνα της ΕΟΚΑ, εννοώ), είναι μια ειλικρινής απολογία, μια συγνώμη για τον πόνο που προκάλεσαν. Μια συγνώμη από την υπέργηρη βασίλισσα τους, που στα 92 της χρόνια συνεχίζει να απολαμβάνει τα εγκόσμια, ενώ πριν έξι δεκαετίες με την υπογραφή της τερμάτισε τη ζωή έξι νέων, όλοι τους 19 με 24 χρονών, στέλνοντάς τους στην αγχόνη, επειδή ζητούσαν την ελευθερία της πατρίδας τους. Μια συγνώμη, που φάνηκε τόσο σκληρόκαρδη κι έστειλε στην αγχόνη ένα παιδί 19 χρονών, έναν ποιητή, τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, απλώς και μόνο επειδή μετέφερε ένα γρασαρισμένο και άσφαιρο μπρεν, αγνοώντας όλες τις εκκλήσεις να του χαρίσει τη ζωή. Εκκλήσεις από σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Αλμπέρ Καμύ, και όχι βεβαίως από τον ίδιο τον Ευαγόρα. Θαρραλέα πράξη θα ήταν να τερματίσουν το αίσχος να χαρακτηρίζουν έως σήμερα τρομοκράτες τους ήρωές μας. Έτσι θα γυρίσουμε σελίδα. Όχι με ένα εκατομμύριο στερλίνες, με την υπόμνηση, μάλιστα, ότι αυτό «δεν αποτελεί οποιαδήποτε αναγνώριση ευθύνης».

 

* Στη φωτογραφία, ο Βρετανός πρεσβευτής, Πίτερ Μίλετ, τον Νοέμβριο του 2009, καταθέτει στεφάνι σε μνημείο που ανεγέρθηκε στην κατεχόμενη Κερύνεια προς τιμή των Βρετανών που σκοτώθηκαν στην Κύπρο κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Σαφές το μήνυμα και των Τούρκων και των Βρετανών. Έτσι αντιμετωπίζουν τα ιστορικά γεγονότα. Κι αυτό δεν είναι «αμοιβαία ειλικρίνεια και αλληλοκατανόηση», είναι ύπουλη υπονόμευση της Κυπριακής Δημοκρατίας από αυτούς που θέλουν δήθεν να γυρίσουν σελίδα, αλλά χωρίς να σεβαστούν ένα λαό που υποφέρει για δεκαετίες από τις ραδιουργίες τους.

aristosm@phileleftheros.com

Φιλελεύθερος