20/3/19

Κωμικά αλλά και εξοργιστικά πράγματα.

Ο Σερζ Λατούς, ο Αλέν Καγιέ, ο Φρεντερίκ Λορντόν και άλλοι- είναι ριζοσπάστες στοχαστές με την ουσιαστική έννοια του όρου. Πάει να πει πως σκέφτονται το γκρέμισμα του οικοδομήματος της φιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, των παραγωγικών και καταναλωτικών δομών και της ίδιας της πολιτικής οικονομίας. Δεν είναι μαρξιστές εφόσον δεν αναγνωρίζουν καμιά ορθολογικότητα (έστω στρεβλή) στις περίπλοκες κοινωνίες της νεωτερικότητας. Διεκδικούν άμεση δημοκρατία, μικρές κοινότητες, εθελούσια απλότητα, oριζόντιες δομές, μια κοινωνία συμβιωτισμού (convivialisme)- πρακτικά δηλαδή την υποβοηθούμενη συρρίκνωση έως τον ολικό μετασχηματισμό της οικονομίας, της πολιτικής και της ίδιας της ανθρώπινης ψυχής. 
Η καταναλωτική κοινωνία τους είναι απεχθής και προφανώς το πρόβλημα αιχμής γι αυτούς δεν είναι η ‘νεοφιλελεύθερη λιτότητα’ αλλά η συνολική οικονομία των επιθυμιών και το φαντασιακό της μεγέθυνσης που κινεί τον σύγχρονο κόσμο (το «όλο και περισσότερα»). Δεν έχουν, έτσι, κανένα καημό με τον προοδευτισμό, τον οποίον , άλλωστε, οι περισσότεροι τον θεωρούν ένοχο για πλήθος περιβαλλοντικές, κοινωνικές και πολιτιστικές καταστροφές.
Γι αυτό είναι αληθινά κωμικές οι φράσεις με προέλευση το Μέγαρο Μαξίμου που υπονοούν ότι ο Λατούς είναι «δικός τους», ένας κοντινός. 


Είναι η απόδειξη πως δεν έχει αλλάξει καθόλου ο κώδικας που για μένα είναι ένας κώδικας καταστροφής του πολιτικού νοήματος: να απλώνεται κανείς σε διάφορα φαινόμενα, ονόματα ή περιοχές της σκέψης και της κουλτούρας για να τα προσαρμόσει άτσαλα στο σχήμα των φιλοδοξιών και κομματικών του στόχων. Από τη μια, ας πούμε, λένε ότι είναι ριζοσπάστες Διαφωτιστές και την ίδια στιγμή αφήνουν να εννοηθεί ότι είναι κοντά και στον..Λατούς που, διάολε, βασικό του μέτωπο στα βιβλία και στα άρθρα του είναι η ορθολογιστική «προοδευτική» φιλοσοφία της διαφωτισμένης Δύσης. Ή το άλλο: από τη μια να αυτοπροσδιορίζονται πρωτοπόροι στον μειονοτικό δικαιωματισμό και συγχρόνως να εγκωμιάζουν μοντέλα πλειοψηφισμού και λαϊκιστικής δημοκρατίας . 
Σαν να λέμε και queer και εθνική-λαική ενότητα και δάνεια καραμανλικής δεξιάς. Και από πάνω να μπαίνει ένα γελοίο δίλημμα ανάμεσα σε Λατούς και Χάγιεκ λες και δεν υπάρχει μια ολόκληρη φιλελεύθερη, δημοκρατική και σοσιαλδημοκρατική σκέψη με χίλια κλαδιά και πλούσιους χυμούς.
Κωμικά αλλά και εξοργιστικά πράγματα.



Nicolas Sevastakis

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.