ΥΨΗΛΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ…

Από το Ίνεγκιολ και το Χατάι, μέχρι το Ερζερούμ και από πολλά σημεία της χώρας, έρχονται ειδήσεις που δείχνουν πως στην πραγματικότητα τα γεγονότα της 6-7 Σεπτεμβρίου δεν τέλειωσαν ποτέ. Οργή στην γλώσσα, στα συνθήματα εκδίκηση, στους δρόμους εικόνες λιντσαρίσματος…Όπως έγινε και στα γεγονότα της 6-7 Σεπτεμβρίου, οργισμένες ομάδες, κατεστραμμένα κτίρια, λεηλατημένα μαγαζιά… Μαγαζιά κατεστραμμένα και καμένα μόνο επειδή δεν είχαν κρεμασμένη την τουρκική σημαία…
Ραντικάλ 1-8-2010
Εικόνες λυντσαρίσματος
Από το Ίνεγκιολ και το Χατάι, μέχρι το Ερζερούμ και από πολλά σημεία της χώρας, έρχονται ειδήσεις που δείχνουν πως στην πραγματικότητα τα γεγονότα της 6-7 Σεπτεμβρίου δεν τέλειωσαν ποτέ. Οργή στην γλώσσα, στα συνθήματα εκδίκηση, στους δρόμους εικόνες λιντσαρίσματος…Όπως έγινε και στα γεγονότα της 6-7 Σεπτεμβρίου, οργισμένες ομάδες, κατεστραμμένα κτίρια, λεηλατημένα μαγαζιά… Μαγαζιά κατεστραμμένα και καμένα μόνο επειδή δεν είχαν κρεμασμένη την τουρκική σημαία… Από τότε μέχρι σήμερα το μόνο που άλλαξε είναι οι επιφανειακοί λόγοι και οι ταυτότητες των ιδιοκτητών των περιουσιών. Η ιδεολογία των χεριών που χτυπάνε και σπάζουν όπως και ο τρόπος έκφρασης της οργής είναι ακριβώς ίδιος. To πλήθος βλέποντας πως έχει άδεια να τιμωρεί, χάνει την ψυχραιμία του και καθίσταται επιθετικό. Απ΄όσο μπορούμε να κρίνουμε από τα γεγονότα, τα μέρη στα οποία θα γίνουν επιθέσεις είναι καθορισμένα από πριν. Πλέον έχει αρχίσει να γίνεται ανοιχτά λόγος για την μετατροπή των αμοιβαίων επιθέσεων σε πόλεμο χαρακωμάτων. Και ενώ γίνονται όλα αυτά στα βουνά τα όπλα συνεχίζουν να μιλάνε. Ούτε στη πεδιάδα, ούτε στο βουνό υπάρχει γαλήνη

Παγιδευμένοι στη στρατιωτική γλώσσα
Ένα από τα χαρακτηριστικότερα αποτελέσματα της 30ετούς σύγκρουσης σε αυτή τη περιοχή είναι το πέρασμα της βαθιά ριζωμένης στην Τουρκία στρατιωτικής γλώσσας στο επίπεδο της δημόσιας συζήτησης και στον κοινό νου. Πλέον όχι μόνο στρατιωτικοί, αλλά και πολλοί πολίτες άρχισαν να μιλούνε με στρατιωτική γλώσσα. Σε αυτά τα χώματα που τόσο λατρεύεται ο ηρωισμός και ο θάνατος για την πατρίδα, και υπό την σκιά των θερμών συγκρούσεων, η αξία στην ανθρώπινη ζωή, η πίστη στη ζωή κάθε μέρα που περνάει μειώνεται.
………………………
Kαι ενώ αυτοί που πεθαίνουν είτε στο στρατό είτε στο βουνό με διάφορες τελετές ιεροποιούνται, λίγα μα πολύ λίγα γίνονται για να μην χαθούνε άλλες ανθρώπινες ζωές. Ο πόνος και οι κραυγές των οικογενειών που έμειναν μόνο με την υπερηφάνεια για τον ήρωα τους, μετατράπηκε σε προπαγανδιστικό υλικό, όχι για την ειρήνη αλλά για περισσότερες συγκρούσεις. Από την μια οι κηδείες μετατρέπονται σε διαδηλώσεις και παίρνονται όρκοι για εκδίκηση, και από την άλλη οι απανωτοί θάνατοι πλέον έγιναν κάτι συνηθισμένο.

http://tourkikanea.wordpress.com/