Η Ελλάδα στον αέρα της

 Ελίνας Γαληνού
Ακόμα και αν δεν πιστεύουμε αυτό που ζούμε, είναι δυστυχώς αλήθεια. Η χώρα, βρίσκεται σε ένα πρωτοφανές σταυροδρόμι συμπιεζόμενη συνεχώς από αντίρροπες δυνάμεις. Πριν λίγες μέρες, ιδρώσαμε να ξεπεράσουμε τον σκόπελο της χρεωκοπίας με το κούρεμα του χρέους, το οποίο αν και με πολλές γκρίζες ζώνες, έδινε τουλάχιστον κάποια περιθώρια στην ελληνική οικονομία.
Περιθώρια τα οποία με ενδεχομένως συνετή διαχείριση, να άρχιζαν κάπως να υπόσχονται αισιόδοξες προοπτικές. Ενώ όμως ακόμα δεν είχε στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας, ο πρωθυπουργός ξαφνικά θυμήθηκε την λαική βούληση και πρότεινε δημοψήφισμα "για να γνωριστούμε". Αν τα πράγματα ήταν καλύτερα, ίσως αυτή η πρόταση να έδινε τροφή για θεατρική επιθεώρηση, αλλά τώρα "οι καιροί ου μενετοί.." και άρα, χρόνος για σχόλια δεν υπάρχει. Πολύ δε περισσότερο, όταν η χώρα εξ αιτίας της πρότασης αυτής, έγινε αντικείμενο παγκόσμιας κατακραυγής και πρωτοσέλιδη είδηση στον διεθνή τύπο. Υποθέτω ότι καθένας γνωρίζει πια καλά τον απόηχο...
Παρ΄όλα αυτά και παρά τις προβλέψεις για ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, ιδίως μετά την δικαίως εξοργισμένη αντίδραση των εταίρων μας, προς το παρόν βρισκόμαστε σε μια ιδιότυπη στασιμότητα. Ενώ η κινητικότητα μέσα στον πολιτικό κόσμο μοιάζει υπερβολική, ουσιαστικά ουδέν βήμα πραγματοποιείται. Διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων, συσκέψεις επί συσκέψεων, σειρά αντιπαραθέσεων, δηλώσεις αποφασιστικών κινήσεων, που όμως προσκρούουν στο ίδιο σημείο. Στην αδυναμία του πρωθυπουργού να αποχωριστεί "τον τίτλο τον ζηλευτό", κι΄ας αυτοπυροβολήθηκε αυτεπαγγέλτως ρίχνοντας τη βόμβα που τάραξε την υφήλιο. Το συνειδητοποίησε άραγε τι σήμαινε αυτό για την αξιοπιστία του ιδίου και της χώρας; Την απάντηση σ΄αυτό την έδωσε μάλλον μόνος του, με την ομιλία του στην Κοινοβουλευτική ομάδα και όσοι την άκουσαν ή την διάβασαν, θα το διαπίστωσαν. Ενώ ο κόσμος χανόταν, εκείνος με ψυχραιμία ασύλληπτη πλέον για τον κοινό νού, εξέφραζε την απορία του "γιατί να γίνει τάχα τόσος θόρυβος για το...τίποτα". Ισα-ίσα που φοβούμενος τις σκληρές αντιδράσεις των ξένων, υπαναχώρησε τουλάχιστον ως προς το δημοψήφισμα.
Ωστόσο, είναι αρκετά αργά να αποκατασταθεί η ζημιά που έγινε προχτές. Οσο αργούν οι αποφάσεις για την επομένη ημέρα της διακυβέρνησης της χώρας, τόσο απομακρύνεται η εκταμίευση της 6ης δόσης -και αυτό σπεύδει να μας το υπενθυμίζει κάθε τόσο σαν φοβέρα, ελπίζοντας να "συνετιστούμε" και να αποδεχτούμε ό,τι ο ίδιος αποφασίσει εν λευκώ για το μέλλον μας. Δεν υπάρχουν πια χαρακτηρισμοί για τέτοιες κινήσεις κυρίως όταν προέρχονται από άτομα που αυτοπροβάλλονται ως "δημοκράτες-σοσιαλιστές". Το θέμα όμως είναι, ότι παρ΄όλες τις σχεδόν βέβαιες προβλέψεις περί παραίτησής του, ώστε να οδηγηθεί η χώρα μέσω μιας μεταβατικής κυβέρνησης σε εκλογές, αφού ολοκληρωθεί η συμφωνία υποστήριξης με τις δέουσες διαδικασίες, εκείνος παραμένει γαντζωμένος πεισματικά στην εξουσία. Δηλώνοντας ότι δεν φυγομαχεί, σέρνει το πληγωμένο σώμα της χώρας στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Δεν αφουγκράζεται ούτε την λαική βούληση, ούτε καμία ένσταση μέσα από το κόμμα του ή την αντιπολίτευση.
Ισως τελικά το μόνο που τον ενδιαφέρει, είναι να αποδείξει ότι ο τρόπος του αυτός, ο έστω ακατανόητος στον κόσμο, δρά αποτελεσματικά στην ποδηγέτηση κάθε αντίδρασης απ΄όπου και αν προέρχεται αυτή. Και η χώρα παραμένει σε εκκρεμότητα στην πιό δύσκολη στιγμή της, ενώ οι ξένοι στην Ευρώπη κάνουν πρόβα τζενεράλε για την έξοδό μας από το ευρώ και την εγκατάλειψή μας. Προφανώς οι μόνοι που θα χαμογελούν ικανοποιημένοι αυτές τις ώρες, να είναι οι κάτοχοι των ασφαλίστρων κινδύνου που ποντάρουν στην καταστροφή της Ελλάδας. Το κατάλαβαν άραγε οι εταίροι μας ότι οι κερδοσκόποι βιάζονται να διαλύσουν την ευρωζώνη;