Η κυβέρνηση Παπαδήμου πήρε, ευτυχώς, ψήφο εμπιστοσύνης και θα πρέπει να τη στηρίξουμε όλοι, αν υπάρχει ακόμη μέσα μας ένα στοιχειώδες απόθεμα, όχι υπερηφάνειας, αλλά εθνικής αυτοσυντήρησης (επειδή και αυτό το μέγεθος είναι υπό αμφισβήτηση στην Ελλάδα του 2011).
Όμως, από την άλλη πλευρά δεν θα πρέπει να υπερβάλλουμε αφελώς και να πιστεύουμε , ότι η αυτή η έκτακτη κυβέρνηση μπορεί να «ζήσει» πολύ ή να εξαντλήσει την τετραετία.
Κυρίως, γιατί δεν υπάρχει μια προγραμματική συμφωνία ανάμεσα στα κόμματα που τη στηρίζουν (και αυτό χάρη στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος μας θυμίζει συνεχώς ότι είναι απαραίτητο να γίνουν γρήγορα εκλογές για να εκπληρώσει τη δικιά του ακατανόητη φιλοδοξία, δηλαδή να γίνει και αυτός πρωθυπουργός).
Και δεν ξέρω, αν πρέπει να θυμηθώ εδώ τον Όσκαρ Ουάιλντ , που έλεγε ότι «η φιλοδοξία είναι το τελευταίο καταφύγιο της αποτυχίας».
Όμως, αυτή η βραχύβια κυβέρνηση έχει να επιτελέσει ένα εθνικό άθλο: να κρατήσει την Ελλάδα «εν ζωή» και να αποφύγει τη στάση πληρωμών, πράγμα που δεν είναι καθόλου εύκολο, αν λάβει κανείς υπόψη του, ότι οι αντίστοιχες κυβερνήσεις συνεργασίας στην Αργεντινή του 2001 δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τη χρεοκοπία αυτής της μεγάλης χώρας.
Ωστόσο πάνω από όλα το γεγονός, ότι ο απλός κόσμος «νομιμοποιεί» αυτή την κυβέρνηση με ένα απίθανο δημοσκοπικό ποσοστό, δεν οφείλεται μόνο στη σοβαρότητα του σημερινού πρωθυπουργού.
Οφείλεται, επίσης, και στη βαθιά περιφρόνηση που δείχνει η κοινωνία απέναντι στους «λερωμένους» επαγγελματίες της πολιτικής, που ασέλγησαν πάνω στη δημοκρατία (με παράνομο πλουτισμό ή οτιδήποτε άλλο, και ίσως αυτό εν μέρει να εξηγεί το γιατί δεν δημοσιοποιείται η λίστα με τους φοροφυγάδες της Ελβετίας).
Όμως αυτή η περίοδος – με μια κυβέρνηση σωτηρίας- είναι κατεξοχήν ευνοική για να γίνει ένας απολογισμός και να αξιολογηθούν οι βασικοί (και ίσως ολέθριοι πρωταγωνιστές) της τελευταίας κρίσιμης διετίας.
Ο αποχωρών πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε την πρωθυπουργία την πιο καυτή μεταπολεμική περίοδο, αλλά σίγουρα φεύγει με ένα βαρύ και ασήκωτο « στίγμα» πάνω του , που θα στοιχειώνει και τον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο.
Δηλαδή, δεν μπόρεσε – ή δεν θέλησε- να κατανείμει δίκαια το κόστος των θυσιών για την αποφυγή της χρεοκοπίας. Κτύπησε τους πιο αδύνατους με τη θατσερική λογική του « flat tax», με άλλα λόγια επιβάλλω τον ίδιο φόρο και στον εκατομμυριούχο και στο φτωχό.
Και όταν η λιτότητα υπερβαίνει κάθε μέτρο, τότε το σύστημα καταρρέει, γιατί κανείς δεν το αντέχει (Economist, Destructive creation, 12/11/2011).
Θα μπορούσε, έτσι, να εκπέμψει τέτοιους συμβολισμούς υπέρ των αδυνάτων και να μη επιβάλλει το ολέθριο χαράτσι της ΔΕΗ σε αυτούς που έχουν σπίτια κάτω από 80 τετραγωνικά. Όμως δεν το έκανε και δεν πιστεύω ότι μπορεί να προσφέρει τίποτε άλλο.
Μένει ο ιστορικός προβληματισμός για το μέλλον. Το τι εκφράζει, δηλαδή, σήμερα ο ευρύτερος χώρος της λεγόμενης κεντροαριστεράς.
Από την άλλη μεριά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θύμιζε έντονα επί δύο χρόνια την μοιραία μορφή του Αλκιβιάδη, που περιγράφει καταπληκτικά η Ζακλίν ντε Ρομιγύ.
Έβαλε το προσωπικό του συμφέρον πάνω από όλα και αρνήθηκε οποιαδήποτε στήριξη στην κυβέρνηση, απέναντι στην αρπακτική ευρωπαική ελιτ (έστω και αν είχε δίκαιο σε κάποια σημεία της πολιτικής του).
Έτσι συνέβαλε αδικαιολόγητα σε ένα εθνικό αδιέξοδο και δεν πιστεύω ότι μπορεί πλέον να νομιμοποιηθεί ιστορικά ως μια φερέγγυα εναλλακτική λύση.
Και βεβαίως αυτός ο απολογισμός συμπληρώνεται, αν λάβουμε υπόψη μας και τη διεφθαρμένη συμπεριφορά τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας, την ώρα που το κράτος μας κατέρρεε.
Με άλλα λόγια πολλοί -και με παράνομους τρόπους- συνέχιζαν να βγάζουν τα λεφτά τους στους φρικτούς φορολογικούς παραδείσους της Κύπρου, της Μάλτας και της Ελβετίας (Mark Roche, «Καπιταλισμός εκτός νόμου»).
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ας αφήσουμε αυτή την κυβέρνηση ήσυχη και απερίσπαστη για να μας σώσει από τη στάση πληρωμών!
Και ας μάθουμε , επιτέλους, να ζούμε με ένα διαφορετικό τρόπο! Με κανόνες και όχι μέσα στην ανομία!
* Ο κ. Γρ. Καλφέλης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
kalfelis@law.auth.gr
Πηγή
-1-
ΑπάντησηΔιαγραφή1]
ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΘΕΣΠΙΖΟΥΝ ΠΟΛΛΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ στην προσπάθεια τους να ελέγξουν την κοινωνία. Ωστόσο δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι το κοινωνικό σύστημα που οικοδομούν οι κυβερνήσεις βασίζεται στις ανάγκες των ανθρώπων και όχι στα συμφέροντα της καθεστηκυίας τάξης που κατέχει τα ανώτερα αξιώματα.
2]
Οι πραγματικές δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για την αλλαγή σχετίζονται με εξωτερικά γεγονότα ή βιοκοινωνικές πιέσεις που μεταλλάσουν το περιβάλλον και τις καθιερωμένες κοινωνικές δομές: μηχανήματα και διαδικασίες που αντικαθιστούν τους ανθρώπους και τους αφαιρούν τα μέσα για να κερδίσουν τα προς το ζην, διάφορες φυσικές συνθήκες, όπως ξηρασίες, πλημμύρες, καταιγίδες και σεισμοί αλλά και ανθρωπογενείς καταστροφές που προκαλούνται από οικονομικούς παράγοντες ή επιθέσεις από εχθρικά έθνη.
3]
Μία άλλη μέθοδος ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς είναι η κατήχηση από νεαρή ηλικία σ’ ένα συγκεκριμένο σύστημα αξιών, όπως ο πατριωτισμός, η προπαγάνδα γύρω από τα εθνικά συμφέροντα ή ο εθνικισμός. Με αυτόν τον τρόπο οι πολίτες «προγραμματίζονται» να υποστηρίζουν την υπάρχουσα κυβέρνηση, μη γνωρίζοντας τις υπόλοιπες επιλογές που έχουν στην διάθεση τους.Μία άλλη μέθοδος προστασίας που χρησιμοποιείτε από τους πολιτικούς, είναι η προώθηση της ιδέας της «προσωπικής ευθύνης». Της πεποίθησης δηλαδή ότι εμείς ευθυνόμαστε για τις ελλείψεις, τις αποτυχίες και την κακοτυχίας μας. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους που ορίζουν όλες τις δραστηριότητες, οι περισσότερες πράξεις μας καθορίζονται από τις συνθήκες που μας περιβάλλουν. Οι περισσότερες «ελεύθερες» επιλογές μας, επηρεάζονται σε σημαντικό βαθμό, από τον πολιτισμό και τις αξίες της αποχής μας.
-2-
ΑπάντησηΔιαγραφή4]
Όταν ένα έθνος δημιουργεί νόμους για να ρυθμίσει την ανθρώπινη συμπεριφορά, η πλειονότητα των νομοθετών αγνοεί τους παράγοντες που είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση αυτής της ανάγκης. Τα πάντα στη φύση είναι υποταγμένα στους φυσικούς νόμους. Οι φυσικοί νόμοι δεν μπορούν να παραβιαστούν χωρίς σοβαρές συνέπειες στα άτομα και τις κοινωνίες. Οι φυσικοί νόμοι εξουσιάζουν όλα τα ζωντανά συστήματα. Όταν οι ανθρώπινοι νόμοι δεν είναι σύμφωνοι με τους νόμους του φυσικού περιβάλλοντος, μοιραία θα παραβιάζονται
5]
Όσο αφορά το «ποιος» θα κυβερνάει, η πιο κατάλληλη ερώτηση θα ήταν «ποιο θα είναι το σύστημα διακυβέρνησης των ανθρώπων;» Οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη ούτε από διακυβέρνηση ούτε και από αρχηγούς, εκτός αν είναι ανίδεοι, αιχμάλωτοι, μισθωτοί σκλάβοι ή βρίσκονται υπό την εξουσία κάποιου δικτάτορα. Αν το σύστημα ελεύθερης αγοράς δεν περιλαμβάνει εργασιακή ασφάλεια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και άλλες παροχές που εξασφαλίζουν το σύνολο του πληθυσμού, προκύπτουν πολλών ειδών διαμάχες και αδιαχείριστες συμπεριφορές, όσοι νόμοι και αν υπάρχουν. Κανένας δεν μπορεί να αποφασίζει ποιος θα παίρνει τι. Ενδεχομένως, η πιο κοντινή «αναλογία», βάσει του σημερινού πολιτισμού μας, να είναι η δημόσια βιβλιοθήκη, στην οποία όλοι έχουν πρόσβαση. Τα αγαθά και οι υπηρεσίες θα μπορούσαν να είναι διαθέσιμα με παρόμοιο τρόπο σε ολόκληρη την οικονομία. Δυστυχώς έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε ότι κάποιος άλλος πρέπει να παίρνει αποφάσεις για τις ανάγκες μας. Αυτό όμως δεν θα ίσχυε σε μια αυτοματοποιημένη κοινωνία που βασίζεται σε πόρους και στην οποία δεν υπάρχουν ελλείψεις.Στο κοντινό μέλλον, η πρόοδος της τεχνολογίας σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η αυτοματοποίηση και η νανοτεχνολογία, θα συστήσει μια παγκόσμια κοινότητα με κοινό όραμα για την ανθρωπότητα. Η αυτοματοποιημένη τεχνολογία θα ενώσει τους ανθρώπους και θα εξαλείψει τις ελλείψεις καλύτερα από όλες τις θρησκείες και όλα τα δημοκρατικά ιδεώδη του κόσμου. Μπορούμε να ξεπεράσουμε τους περιορισμούς του χρηματοπιστωτικού συστήματος και την ανάγκη για πολιτικούς αρχηγούς και τεχνητούς ανθρώπινους νόμους που μόνο σκοπό έχουν την διατήρηση και την διαιώνιση της καθεστηκυίας τάξης. Η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να ρυθμίσει την παραγωγή, τη μεταφορά και όλες τις άλλες κουραστικές και μονότονες εργασίες, όχι όμως και τον άνθρωπο. Ένα άκρως ολοκληρωμένο συγκρότημα υπολογιστών που υπηρετούν την ανθρωπότητα, χωρίς όμως να τη φυλακίζουν, θα ήταν επιφορτισμένο με τη λήψη αποφάσεων και την περιβαλλοντική διαχείριση.
http://www.thepangea.org/
[Jacque Fresco=«Best Money Can’t Buy» ]
" Ένα άκρως ολοκληρωμένο συγκρότημα υπολογιστών που υπηρετούν την ανθρωπότητα..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικά, αυτό που ξέρω για τούς υπολογιστές είναι το εξής απλό:
"garbage in, garbage out"
+ Με τη διαφορά ότι θα είναι πλήρως ελέγξιμοι
ΑπάντησηΔιαγραφή(όχι σαν τούς ανθρώπους που έχουν και δημιουργικότητα γαμώτο!)
και με νόμιμη ιδιοκτησία
(όχι σαν τούς ανθρώπους που έχουν και θράσος να αμφισβητούν το χρέος τους, άρα να διακινδυνεύουμε να θεωρήσουν πως δεν μάς ανήκουν!)
=> Έλεγχος τής ανθρώπινης συμπεριφοράς είναι αυτές οι δυνάμεις και τα αποτελέσματά τους που μοχλεύουν τη δημιουργικότητα, άρα καθιστούν τούς ανθρώπους μη ελέγξιμους από τούς θεσπισμένους από κάποιες συγκεκριμένες ομάδες παράγοντες (βλ. 2])
=> Ελευθερωθείτε από τα δεσμά της ανθρώπινης φύσης, αυτών που σας ξεχωρίζουν από τούς πιθήκους!
Η εξέλιξη προς την πλήρη πιθηκοποίηση είναι αναπόφευκτη: είναι μάταιο, αφεθείτε!
Είδες τέκνο μου ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ τί σημαίνει iw και με πόση... αγάπη περιβάλλουμε όποιον όχι μόνο δεν κάνει submit αλλά ανοίγει με πατρική στοργή τα μάτια των υπολοίπων;
Ψυχραιμιααααααα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ανθρωποσυστημα βρισκεται εμπρος σε γεγονοτα που το ωθουν στην επομενη φαση.Δεν κατασκευαζω εγω τις αλλαγες για να μη με...αγαπουνε...
Αντι για κορωνες-ψιλοεπιθεσουλες ανοιχτε τα ματια σας και εκφερετε τεκμηριωμενες απαντησεις,νεες προτασεις και κυριως πως θα μπορουσαν αυτες να προκαλεσουν καποια τροποποιηση στα σχεδιαζομενα.
>>εκφερετε τεκμηριωμενες απαντησεις,νεες προτασεις και κυριως πως θα μπορουσαν αυτες να προκαλεσουν καποια τροποποιηση στα σχεδιαζομενα.<<
ΑπάντησηΔιαγραφήΟτιδήποτε λέγεται δημοσίως όχι μόνο δεν τυγχάνει αξιοποιήσεως από τούς αρμοδίους (δεν είναι καν ικανοί να κατανοήσουν αυτά που προτείνονται, πόσο μάλλον να τα αξιοποιήσουν) αλλά δίδεται το δικαίωμα σε αυτούς που κινούνται αστραπιαία να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν την άμυνά τους έναντι στην εν λόγω πρόταση προστασίας των εθνικών συμφερόντων.
Κάποιοι αλλοδαποί έχουν το επίπεδο να απαντούν σε δημόσιες προτάσεις εντός μισής ημέρας (και μπράβο τους - έτσι φαίνεται ποιός είναι σοβαρός) και κάποιοι χρησιμοποιούν 'κυβερνητικές πηγές' και άλλες μεθόδους μήπως και εκμαιεύσουν κάποια πληροφορία την οποία η τεχνοκρατική λειψότητά τους νομίζει πως θα είναι αρκετή για να καλύψει τη γύμνια τους και να συνεχίζουν να το παίζουν κυρίαρχοι τής καταστροφής.
Δημόσια (=τζάμπα) τέλος: ή αρμοδίως με προβλεπόμενο τρόπο ή ανορθόδοξα.
"...πως θα μπορουσαν αυτες να προκαλεσουν καποια τροποποιηση στα σχεδιαζομενα."
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα επαναδιατυπώσω με διαφορετικό τρόπο το προηγούμενο σχόλιό μου:
Όταν παραψήνεις την κοινωνία (ας πούμε ότι εκτινάσσεις το κοινωνικό dQ) σε σχέση με το ανεκτό επίπεδό της για επιβίωση (ας το ονομάσουμε κοινωνικό Τ), τότε πολύ απλά οδηγείς τα πράγματα σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις που δεν είναι πια αντιστρεπτές. Δηλαδή, εκεί που νομίζουν οι προγραμματιστές ότι κατάφεραν να μοντελοποιήσουν κάτι που δεν επιδέχεται μοντελοποίηση (και στο βάθος του είναι άρρητο), ξαφνικά ανακαλύπτουν με οδυνηρό τρόπο ότι δεν τα είχαν υπολογίσει καλά. Και με ακόμα πιο οδυνηρό τρόπο γι αυτούς, η ζωή βρίσκει (όπως πάντα) το δρόμο της.
Μόνη ελπίδα; Τα ανθρωπάκια - σωματίδια να αρχίσουν να κινούνται πιο ανεξέλεγκτα από ότι αναμενόταν σε σχέση με το εφαρμοζόμενο dQ, από τα πρώτα στάδια κιόλας τού πειράματος, μπας και το πάρουν γραμμή οι προγραμματιστές εγκαίρως. Αλλοιώς...