"Για μένα αυτή η ζωή δεν αξίζει πλέον. Έχω κουραστεί"

Η κ. Σοφία είναι 78 χρόνων. Όπως κάθε μέρα, έτσι και σήμερα και παρά το τσουχτερό κρύο, «κατέβηκε» στην Ομόνοια για να βρει ένα ζεστό πιάτο φαγητό και να προμηθευτεί λίγο γάλα και μία κουβέρτα από τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου.Το ίδιο έκανε και ο κ. Τάσος 67 χρόνων, η Κατερίνα 40, ο Στάθης 30... και δεκάδες άλλοι. Όλοι τους θύματα της οικονομικής κρίσης. Ζουν κάτω από τα όρια της φτώχιας και δεν μπορούν να συντηρήσουν πλέον ούτε τους ίδιους, πόσο μάλλον τις οικογένειές τους.


«Από τότε που έχασα τον άνδρα μου, πριν δύο χρόνια, έρχομαι εδώ πολύ συχνά» λέει η κ. Σοφία, πολύ φυσικά, αφού πλέον η ανέχεια φαίνεται να έχει γίνει δεύτερη φύση της.

«Η σύνταξη που παίρνω φτάνει μόνο για τους λογαριασμούς του σπιτιού και το νοίκι, ενώ στην πολυκατοικία δεν υπάρχει πλέον θέρμανση, αφού οι περισσότεροι δεν έχουμε λεφτά για πετρέλαιο. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα», λέει και συμπληρώνει με παράπονο: «Για μένα αυτή η ζωή δεν αξίζει πλέον. Έχω κουραστεί πολύ» και μπαίνει με γρήγορο βήμα στο κτίριο του δήμου.

Ο κ. Τάσος, φιλοξενείται εδώ και μερικούς μήνες από ένα ζευγάρι μακρινών συγγενών του. Είναι οικοδόμος και δηλώνει άνεργος εδώ και πέντε χρόνια. Χώρισε με τη γυναίκα του, τα παιδιά του είναι στο εξωτερικό και κανείς δεν ξέρει τί κάνει ο ίδιος, όπως λέει.

«Ποτέ δεν περίμενα ότι θα μας καταντήσουν να πηγαίνουμε στα συσσίτια», αναφέρει. Είναι οργισμένος. «Όλοι αυτοί που μας ζητάνε φόρους, βάζουν χαράτσια και απολύουν τον κόσμο, πρέπει να ζήσουν μία μέρα όπως εγώ για να δουν πως είναι και μετά να παίρνουν αποφάσεις».

Η Κατερίνα μένει στα Πατήσια και είναι μητέρα δύο ανήλικων παιδιών. Ο σύζυγός της χρωστάει πολλά λεφτά, όπως εξομολογείται και η ίδια είναι άνεργη. «Έρχομαι εδώ πολλές ημέρες την εβδομάδα. Παίρνω φαγητό, πηγαίνω σπίτι και το ρίχνω στην κατσαρόλα, για να μην καταλάβουν τα παιδιά σε πόσο δύσκολη κατάσταση είμαστε», λέει και δακρύζει, ενώ δηλώνει ότι βρίσκεται σε απόγνωση τόσο η ίδια όσο και ο άνδρας της.

Ο τριαντάχρονος Στάθης είναι από την επαρχία. Ήρθε στην Αθήνα πριν μερικά χρόνια και άνοιξε ένα μικρό καφέ. Το έκλεισε πριν ένα χρόνο. Ξενοίκιασε το σπίτι του πριν μερικούς μήνες και πλέον μένει σε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο μαζί με τοξικομανείς και μετανάστες.

«Δεν μπορώ να βρω δουλειά και δεν έχω πει τίποτα σε κανέναν. Θέλω να το παλέψω κι άλλο στην Αθήνα, μήπως ξαναφτιάξω τη ζωή μου, αλλά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα», αναφέρει με συστολή και με εμφανή την απαισιοδοξία στο βλέμμα του.

«Σκέφτομαι να μαζέψω με κάποιο τρόπο χρήματα μήπως φύγω για Αυστραλία» και προσθέτει: «Εάν μάθουν οι συγγενείς μου ότι έρχομαι στον δήμο για φαγητό ή θα πεθάνουν ή εγώ θα πεθάνω από ντροπή. Είναι τόσο χάλια το πράγμα και τόσο δύσκολη η κατάσταση, που αύριο μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε μαζί με εμένα στο συσσίτιο. Δεν είναι δύσκολο».

Τα νούμερα επιβεβαιώνουν την θλιβερή κατάσταση, αφού αυξημένος κατά 25% εμφανίζεται ο αριθμός των αστέγων σε όλη την Ελλάδα, οι οποίοι ανέρχονται πλέον σε τουλάχιστον 20.00 άτομα, η πλειοψηφία των οποίων βρίσκεται στο Νομό Αττικής, σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΜΚΟ «Κλίμακα».

Μεγάλο ποσοστό του συγκεκριμένου πληθυσμού, είναι άτομα που μέχρι πρότινος είχαν μία κανονική ζωή και που πλέον, λόγω της οικονομικής κρίσης, εντάσσονται στην κατηγορία των «νεοαστέγων».

Εργαζόμενοι σε τουριστικά επαγγέλματα, στην οικοδομή, ελεύθεροι επαγγελματίες, απολυμένοι από επιχειρήσεις, ακόμα και ραδιοφωνικοί παραγωγοί αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης, καθώς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις καθημερινές τους ανάγκες για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στέγαση και σίτιση.

Αν και μέχρι στιγμής στην Ελλάδα δεν υπάρχει σαφής προσδιορισμός, όπως επίσης και ακριβείς μετρήσεις των αστέγων, σύμφωνα με έρευνες της «Κλίμακα» «Ο πληθυσμός των αστέγων έχει αυξηθεί κατά 25% τα τελευταία δύο χρόνια, ενώ έχει αλλάξει και η ταυτότητά τους», όπως ανέφερε η Άντα Αλαμάνου, συντονίστρια του Προγράμματος Αστέγων ΜΚΟ. Και εξηγεί: «Στην κατηγορία των νεοαστέγων βρίσκονται άτομα για καθαρά οικονομικούς λόγους. Πρόκειται για ανέργους ή εργαζόμενους με πολύ χαμηλό ή καθόλου εισόδημα.

Οι ηλικίες τους είναι κυρίως είναι από 30-45 ετών, ενώ υπάρχουν και άτομα μεγαλύτερων ηλικιών που έχασαν τις δουλειές τους λίγο πριν βγουν στη σύνταξη και δεν έχουν κανένα στήριγμα. Είναι μετρίου και υψηλού μορφωτικού επιπέδου και σε αντίθεση με τον παραδοσιακό πληθυσμό των αστέγων δεν αντιμετωπίζουν ψυχιατρικά προβλήματα ή προβλήματα εξαρτήσεων και παραβατικότητας και έχουν τη μεγαλύτερη δυνατότητα επανένταξης».

Στην ίδια κατηγορία εντάσσονται επίσης άτομα που φιλοξενούνται μη έχοντας την οικονομική δυνατότητα για ένα δικό τους σπίτι, άτομα που συγκατοικούν με πολλά άλλα ή όσοι μένουν σε ακατάλληλα ή μη κατοικήσιμα σπίτια. Οι ανάγκες αυτών των ανθρώπων έχουν να κάνουν τόσο με τη στέγασή και τη σίτισή τους, αλλά και με την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας λόγω των κακών συνθηκών διαβίωσης σε συνδυασμό με την κακοκαιρία.

Από την πλευρά του υπουργείου, σύμφωνα πάντα με την κ. Αλαμάνου, αναμένεται αναγνώριση της κοινωνικής ομάδας των αστέγων, ενώ ήδη γίνονται προσπάθειες αξιοποίησης κονδυλίων από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.

Στη «μάχη» για την αντιμετώπιση του εντεινόμενου φαινομένου των νεοαστέγων έχουν «πέσει», μεταξύ άλλων, η οργάνωση «Αλληλεγγύη» της Εκκλησίας της Ελλάδας, ο Ερυθρός Σταυρός, οι ΜΚΟ Κλίμακα και Praxis, οι Γιατροί του Κόσμου όπως επίσης και το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων, παρέχοντας φιλοξενία, σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και ψυχολογική υποστήριξη σε όποιον απευθύνεται στις υπηρεσίες τους.

Παράλληλα, σε πολλούς δήμους διατίθενται εκτός από είδη πρώτης ανάγκης, και στεγασμένοι χώροι, προκειμένου να φιλοξενηθούν άστεγοι τις ημέρες που σημειώνονται ακραία καιρικά φαινόμενα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://www.nooz.gr