Του Κώστα Ιορδανίδη
Το σύστημα της μεταπολιτεύσεως υπέστη την περασμένη Κυριακή συντριπτικό κάταγμα. Ζούμε εκ νέου τις ημέρες του 1965, σε μία σαφώς ευρύτερη εκδοχή, δίχως κανείς να είναι σε θέση να αιτιάται στην παρούσα συγκυρία την παρασκηνιακή δραστηριότητα εξωθεσμικών παραγόντων – Aνάκτορα, Αμερικανούς και άλλα συναφή.
Μετά τις εξελίξεις αυτές, ο απερχόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργος Παπανδρέου παραδίδει το κόμμα στον διάδοχό του -τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο προφανώς- απαλλαγμένο από πάσης φύσεως διαφωνούντες, εξασφαλίζοντας την «καθαρότητα» μιας μάλλον ασύντακτης εκσυγχρονιστικής ομάδος.
Από την πλευρά του ο κ. Αντώνης Σαμάρας, αφού επί περίπου μία διετία περιπλανήθηκε μεταξύ Καλαμάτας και Ομίλου Αντισφαιρίσεως Αθηνών, προσχώρησε στον πυρήνα της κοινοβουλετικής ομάδος της Ν.Δ. που είχε συνταχθεί με την κ. Ντόρα Μπακογιάννη στη μάχη για την κατάκτηση της κομματικής εξουσίας.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της μεταπολιτεύσεως οι διαφωνίες που εκδηλώθηκαν στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. δεν συντονίσθηκαν από «ηγετικές μορφές», που αποσκοπούσαν στον έλεγχο των δύο κομμάτων εξουσίας. Αποτελούσαν ασυντόνιστη προσωπική διαμαρτυρία, σε επιλογές των ηγετών τους ασύμβατες προς το αίσθημα που επικρατεί στην κοινωνία – τη μόνη αρμόδια να αναδεικνύει πλειοψηφίες στη Βουλή.
Διαφοροποιήθηκαν, είναι αλήθεια, στο ΠΑΣΟΚ δύο μεγάλες Βαλκυρίες – η κ. Βάσω Παπανδρέου και η κ. Λούκα Κατσέλη· η πρώτη είναι βέβαιο ότι δεν έχει πρόθεση να ηγηθεί των τριάντα ενός βουλευτών που αποπέμφθηκαν από τον κ. Γ. Παπανδρέου· η δεύτερη δεν αποκλείεται να το τολμήσει.
Το γεγονός ότι μεταξύ των είκοσι ενός διαγραφέντων βουλευτών της Ν.Δ. δεν περιλαμβάνεται κάποιος «επιφανής» δεν είναι προς εφησυχασμό. Αντιθέτως μάλιστα, αφού στο στόχαστρο της κοινής γνώμης βρίσκονται οι ηγεσίες και οι «προβεβλημένοι». Εκφράζουν όλοι τους τη Δεξιά στο τοπικό επίπεδο, δεν πρόκειται να αυτοχειριασθούν· κάποιον θα ορίσουν ως επί κεφαλής.
Με δεδομένες τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί η διαμάχη μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δεν έχει πλέον νόημα, αφού υπέγραψαν από κοινού το πρόγραμμα της τρόικας διά την σωτηρίαν της Ελλάδος. Το λογικότερο για τον κ. Σαμαρά και τον επίδοξο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Βενιζέλο είναι να συνεχίσουν να στηρίζουν τον κ. Λουκά Παπαδήμο. Εάν πάλι επιμείνουν στη διεξαγωγή εκλογών, ας παύσουν να μας ταλαιπωρούν επινοώντας τη διαφορετικότητα των δύο κομμάτων στα θέματα οικονομίας.
Ούτως ή άλλως, θα είναι τυχεροί εάν εξασφαλίσουν από κοινού απόλυτη πλειοψηφία στην επόμενη Βουλή, και εξ ανάγκης θα συνεργασθούν. Δεν είναι δυνατόν τα πάντα να καταρρέουν και να διατηρούνται οι πρακτικές πολιτικής του παρελθόντος. Οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος θα έχουν να αντιμετωπίσουν την άκρα απαξίωση της Γερμανίας και των συμμάχων της. Το πρόβλημά τους θα είναι η αφύσικη διόγκωση της ισχύος των τριών κομμάτων της μαρξιστικής Αριστεράς.
Πηγή
Το σύστημα της μεταπολιτεύσεως υπέστη την περασμένη Κυριακή συντριπτικό κάταγμα. Ζούμε εκ νέου τις ημέρες του 1965, σε μία σαφώς ευρύτερη εκδοχή, δίχως κανείς να είναι σε θέση να αιτιάται στην παρούσα συγκυρία την παρασκηνιακή δραστηριότητα εξωθεσμικών παραγόντων – Aνάκτορα, Αμερικανούς και άλλα συναφή.
Μετά τις εξελίξεις αυτές, ο απερχόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργος Παπανδρέου παραδίδει το κόμμα στον διάδοχό του -τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο προφανώς- απαλλαγμένο από πάσης φύσεως διαφωνούντες, εξασφαλίζοντας την «καθαρότητα» μιας μάλλον ασύντακτης εκσυγχρονιστικής ομάδος.
Από την πλευρά του ο κ. Αντώνης Σαμάρας, αφού επί περίπου μία διετία περιπλανήθηκε μεταξύ Καλαμάτας και Ομίλου Αντισφαιρίσεως Αθηνών, προσχώρησε στον πυρήνα της κοινοβουλετικής ομάδος της Ν.Δ. που είχε συνταχθεί με την κ. Ντόρα Μπακογιάννη στη μάχη για την κατάκτηση της κομματικής εξουσίας.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της μεταπολιτεύσεως οι διαφωνίες που εκδηλώθηκαν στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. δεν συντονίσθηκαν από «ηγετικές μορφές», που αποσκοπούσαν στον έλεγχο των δύο κομμάτων εξουσίας. Αποτελούσαν ασυντόνιστη προσωπική διαμαρτυρία, σε επιλογές των ηγετών τους ασύμβατες προς το αίσθημα που επικρατεί στην κοινωνία – τη μόνη αρμόδια να αναδεικνύει πλειοψηφίες στη Βουλή.
Διαφοροποιήθηκαν, είναι αλήθεια, στο ΠΑΣΟΚ δύο μεγάλες Βαλκυρίες – η κ. Βάσω Παπανδρέου και η κ. Λούκα Κατσέλη· η πρώτη είναι βέβαιο ότι δεν έχει πρόθεση να ηγηθεί των τριάντα ενός βουλευτών που αποπέμφθηκαν από τον κ. Γ. Παπανδρέου· η δεύτερη δεν αποκλείεται να το τολμήσει.
Το γεγονός ότι μεταξύ των είκοσι ενός διαγραφέντων βουλευτών της Ν.Δ. δεν περιλαμβάνεται κάποιος «επιφανής» δεν είναι προς εφησυχασμό. Αντιθέτως μάλιστα, αφού στο στόχαστρο της κοινής γνώμης βρίσκονται οι ηγεσίες και οι «προβεβλημένοι». Εκφράζουν όλοι τους τη Δεξιά στο τοπικό επίπεδο, δεν πρόκειται να αυτοχειριασθούν· κάποιον θα ορίσουν ως επί κεφαλής.
Με δεδομένες τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί η διαμάχη μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δεν έχει πλέον νόημα, αφού υπέγραψαν από κοινού το πρόγραμμα της τρόικας διά την σωτηρίαν της Ελλάδος. Το λογικότερο για τον κ. Σαμαρά και τον επίδοξο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Βενιζέλο είναι να συνεχίσουν να στηρίζουν τον κ. Λουκά Παπαδήμο. Εάν πάλι επιμείνουν στη διεξαγωγή εκλογών, ας παύσουν να μας ταλαιπωρούν επινοώντας τη διαφορετικότητα των δύο κομμάτων στα θέματα οικονομίας.
Ούτως ή άλλως, θα είναι τυχεροί εάν εξασφαλίσουν από κοινού απόλυτη πλειοψηφία στην επόμενη Βουλή, και εξ ανάγκης θα συνεργασθούν. Δεν είναι δυνατόν τα πάντα να καταρρέουν και να διατηρούνται οι πρακτικές πολιτικής του παρελθόντος. Οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος θα έχουν να αντιμετωπίσουν την άκρα απαξίωση της Γερμανίας και των συμμάχων της. Το πρόβλημά τους θα είναι η αφύσικη διόγκωση της ισχύος των τριών κομμάτων της μαρξιστικής Αριστεράς.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.