Το άρθρο που ακολουθεί καλό είναι να διαβαστεί σε συνδυασμό με το:
Η έκπτωση της πολιτικής στην Ελλάδα και η έννοια του «όλοι μαζί»
Ενα αυτογκόλ της κυβέρνησης στη Βουλή
Tου Στέφανου Κασιμάτη
Μερικά πράγματα είναι στοιχειώδη, όπως λ.χ. ότι δεν δίνεις μία μάχη, στην οποία η νίκη δεν έχει αξία· πολύ περισσότερο, δε, αν σε έχουν προειδοποιήσει εγκαίρως ότι πρόκειται να τη χάσεις. Θα έπρεπε να το ξέρει αυτό η κυβέρνηση, προτού υποχρεωθεί χθες να πάρει πίσω την αχρείαστη τροπολογία για τη Siemens, μπροστά στο ενδεχόμενο να την καταψηφίσουν βουλευτές της συμπολίτευσης.
Γιατί η κυβέρνηση διάλεξε να δώσει μια άχρηστη και εκ των προτέρων χαμένη μάχη, με αντικείμενο τη συγκεκριμένη τροπολογία, το ξέρει μόνον ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου Τάκης Μπαλτάκος, ο οποίος είχε την έμπνευση της περιττής και ατυχούς πρωτοβουλίας.
Να ξεκινήσω όμως την εξιστόρηση της υπόθεσης από τα βασικά - διότι, όπως διαπιστώνεται εκ των γεγονότων, ακόμη και βουλευτές υπάρχουν οι οποίοι τα αγνοούν ή τους βολεύει να τα αγνοούν. Η συμφωνία του ελληνικού Δημοσίου με τη Siemens έχει γίνει και δεν ξεγίνεται. Ο διακανονισμός των εκκρεμών θεμάτων (από τον οποίον, σημειωτέον, εξαιρούνται ρητώς όποιας άλλης φύσεως ζητήματα αποκαλύψει η έρευνα στο μέλλον) συμφωνήθηκε από την κυβέρνηση Παπαδήμου, κατατέθηκε στη Βουλή στις 22 Μαρτίου, υπερψηφίσθηκε στις 10 Απριλίου, δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (11/4/2012) και είναι πλέον νόμος του κράτους (4072/2012, άρθρο 324, παράρτημα ΧΙ). Με την ευκαιρία, πρέπει να θυμίσω ότι τον 4072 υπερψήφισε τότε και η Ν.Δ. ως «συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση» -υπόμνηση χρήσιμη, διότι ορισμένοι μεγαλοϋπουργοί της σημερινής κυβέρνησης (ναι, Πάνο μου, εσένα εννοώ...) τότε την είχαν κοπανήσει...
Ωστόσο, η συμφωνία δεν υπεγράφη εντός των 45 ημερών, όπως προεβλέπετο· διότι, ως γνωστόν, μπλέξαμε με τις απανωτές εκλογές. Είναι προς τιμήν του Γ. Στουρνάρα ότι έβαλε τον κοινό νου και το δημόσιο συμφέρον πάνω από τα τυπικά προσχήματα και την υπέγραψε, ασφαλώς κατόπιν συνεννοήσεως με τους Γερμανούς, οι οποίοι μάλιστα εγγράφως, με επιστολή την οποία παρουσίασε χθες στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Χρ. Σταϊκούρας, παραιτήθηκαν του τυπικού δικαιώματός τους να προσβάλουν τη συμφωνία λόγω παρέλευσης του τεσσαρακονταπενθημέρου. Συνεπώς, η τροπολογία παρήλκε.
Η κατάσταση που οδήγησε την κυβέρνηση σε μια περιττή ήττα ήταν συνδυασμός τριών παραγόντων: πρώτον, η επιμονή (κατά πάσα πιθανότητα τυπολατρικού χαρακτήρα) του Τ. Μπαλτάκου. Δεύτερον, η αποτυχία των ηγεσιών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ να εκτιμήσουν τις σαφείς προειδοποιήσεις που είχαν λάβει για το αρνητικό κλίμα στις κοινοβουλευτικές ομάδες. Τρίτον -και δυστυχώς, το χειρότερο όλων- το χαμηλό επίπεδο πολλών βουλευτών. Παρακάμπτω τον πρώτο παράγοντα (αφού δεν έχω την ιδιότητα του ψυχολόγου...) και καταπιάνομαι με τον δεύτερο: γραμματέας της Κ.Ο.της Ν.Δ. είναι ο Αθανάσιος Μπούρας - οτιδήποτε άλλο επί του θέματος περιττεύει... Στο ΠΑΣΟΚ, όμως, το πρόβλημα δεν ήταν ο ομόλογός του, ο αποδεδειγμένα σοβαρός Γιάννης Μανιάτης, αλλά ο πρόεδρος Ευάγγελος ο Βενιζέλος και το αυτοκρατορικό ύφος του. Οι ανησυχούντες βουλευτές προσήρχοντο στα προεδρικά δώματα για «μασάζ» (με την καλή έννοια, ασφαλώς...) και ο Ευάγγελος ουσιαστικά τους απέπεμπε με ένα: «Μα τι να σου πω τώρα, αφού εσύ δεν καταλαβαίνεις;» Ετσι όμως δεν γίνεται δουλειά. Οπως μου το έθεσε γλαφυρά βουλευτής του Κινήματος με αδυναμία στις δοτικές: «Εμπαιναν (σ.σ. στο γραφείο του προέδρου) εν συγχύσει και έβγαιναν εν εξάλλω».
Ο τρίτος παράγων είναι ο σοβαρότερος και αυτός από τον οποίον εικάζω ότι θα προκύψουν τα προβλήματα στην περαιτέρω κοινοβουλευτική πορεία της κυβέρνησης: ιδίως στη Ν.Δ., αρκετοί εκ των νεοεκλεγέντων προέρχονται -να το πω κομψά- από τα καλάθια των εκπτώσεων. Οι παλαιότεροι βουλευτές έχουν επιβιώσει της διάσπασης των Καμμένων, της αποδοκιμασίας του κόσμου, του σκληρού κλίματος των εκλογών, καθώς και της μεταστροφής Σαμαρά ως προς το Μνημόνιο. Συγκρινόμενοι μαζί τους, οι νέοι είναι ως επί το πλείστον «άψητοι», άπειροι και αδιάβαστοι, θαμπωμένοι από την αίγλη της βουλευτικής ιδιότητας και τα συμπαρομαρτούντα. (Πολύ απλά, αναλογισθείτε πόσο δημοφιλής επιλογή ήταν, στους κύκλους των μορφωμένων και επαγγελματικά καταξιωμένων ανθρώπων, η υποψηφιότητα στις τελευταίες εκλογές με ένα εκ των δύο άλλοτε μεγάλων κομμάτων και έχουμε συνεννοηθεί, νομίζω...) Με τέτοιες προδιαγραφές, λοιπόν, οι νέοι βουλευτές είναι τρωτοί στη δημαγωγία των αντιμνημονιακών κομμάτων. Αρκετοί δεν είχαν καν συνειδητοποιήσει ότι τα ζητήματα με τη Siemens είχαν προ πολλού διευθετηθεί...
Εξίσου σοβαρή, όμως, είναι και μία ακόμη διάσταση του χθεσινού αυτογκόλ της κυβέρνησης στη Βουλή. Μέχρι τώρα, έχει φανεί ότι, στον σχηματισμό της κυβέρνησής του, ο Α. Σαμαράς αξιοποίησε ικανούς ανθρώπους ως επικεφαλής των τομέων στους οποίους δίνει την προτεραιότητα -συγκεκριμένα, την οικονομία και τη δημόσια τάξη- ενώ στους υπόλοιπους διόρισε πρόσωπα με γνώμονα κυρίως τις εσωκομματικές ισορροπίες και την ανταμοιβή προσφερθεισών υπηρεσιών. Τόσο ο χειρισμός του θέματος της τροπολογίας, χθες, όσο και το ότι η δυσπιστία της τρόικας αφορά κυρίως προτεινόμενες περικοπές στους τομείς της Αμυνας και της Υγείας, όπου προΐστανται αντιστοίχως ο «Κόκκινος Πάνος» και ο «ανθυπομοίραρχος» Λυκουρέντζος, είναι γεγονότα τα οποία δείχνουν ότι οι επιλογές προσώπων με κριτήρια διάφορα των ικανοτήτων τους δεν είναι ποτέ χωρίς κόστος. Αλλά αυτό δεν χρειάζεται να πάθει κανείς για να το μάθει. Είναι από τα στοιχειώδη που οφείλει να τα γνωρίζει, όπως έλεγα και στην αρχή του σημειώματος...
Ευκαιρία!
Πωλούνται όργανα γυμναστικής, τεχνολογίας «state of the art», ελαφρώς μεταχειρισμένα, σε αρίστη κατάσταση. Η αγορά τους είναι ευκαιρία και για συλλέκτες, καθώς έχουν χρησιμοποιηθεί από πρώην πρωθυπουργό. Πληροφορίες κον Σαλαγιάννη, Ιπποκράτους 22, Αθήνα 10680, τηλ. 210 36.65.000.
Καθημερινή
Η έκπτωση της πολιτικής στην Ελλάδα και η έννοια του «όλοι μαζί»
Tου Στέφανου Κασιμάτη
Μερικά πράγματα είναι στοιχειώδη, όπως λ.χ. ότι δεν δίνεις μία μάχη, στην οποία η νίκη δεν έχει αξία· πολύ περισσότερο, δε, αν σε έχουν προειδοποιήσει εγκαίρως ότι πρόκειται να τη χάσεις. Θα έπρεπε να το ξέρει αυτό η κυβέρνηση, προτού υποχρεωθεί χθες να πάρει πίσω την αχρείαστη τροπολογία για τη Siemens, μπροστά στο ενδεχόμενο να την καταψηφίσουν βουλευτές της συμπολίτευσης.
Γιατί η κυβέρνηση διάλεξε να δώσει μια άχρηστη και εκ των προτέρων χαμένη μάχη, με αντικείμενο τη συγκεκριμένη τροπολογία, το ξέρει μόνον ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου Τάκης Μπαλτάκος, ο οποίος είχε την έμπνευση της περιττής και ατυχούς πρωτοβουλίας.
Να ξεκινήσω όμως την εξιστόρηση της υπόθεσης από τα βασικά - διότι, όπως διαπιστώνεται εκ των γεγονότων, ακόμη και βουλευτές υπάρχουν οι οποίοι τα αγνοούν ή τους βολεύει να τα αγνοούν. Η συμφωνία του ελληνικού Δημοσίου με τη Siemens έχει γίνει και δεν ξεγίνεται. Ο διακανονισμός των εκκρεμών θεμάτων (από τον οποίον, σημειωτέον, εξαιρούνται ρητώς όποιας άλλης φύσεως ζητήματα αποκαλύψει η έρευνα στο μέλλον) συμφωνήθηκε από την κυβέρνηση Παπαδήμου, κατατέθηκε στη Βουλή στις 22 Μαρτίου, υπερψηφίσθηκε στις 10 Απριλίου, δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (11/4/2012) και είναι πλέον νόμος του κράτους (4072/2012, άρθρο 324, παράρτημα ΧΙ). Με την ευκαιρία, πρέπει να θυμίσω ότι τον 4072 υπερψήφισε τότε και η Ν.Δ. ως «συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση» -υπόμνηση χρήσιμη, διότι ορισμένοι μεγαλοϋπουργοί της σημερινής κυβέρνησης (ναι, Πάνο μου, εσένα εννοώ...) τότε την είχαν κοπανήσει...
Ωστόσο, η συμφωνία δεν υπεγράφη εντός των 45 ημερών, όπως προεβλέπετο· διότι, ως γνωστόν, μπλέξαμε με τις απανωτές εκλογές. Είναι προς τιμήν του Γ. Στουρνάρα ότι έβαλε τον κοινό νου και το δημόσιο συμφέρον πάνω από τα τυπικά προσχήματα και την υπέγραψε, ασφαλώς κατόπιν συνεννοήσεως με τους Γερμανούς, οι οποίοι μάλιστα εγγράφως, με επιστολή την οποία παρουσίασε χθες στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Χρ. Σταϊκούρας, παραιτήθηκαν του τυπικού δικαιώματός τους να προσβάλουν τη συμφωνία λόγω παρέλευσης του τεσσαρακονταπενθημέρου. Συνεπώς, η τροπολογία παρήλκε.
Η κατάσταση που οδήγησε την κυβέρνηση σε μια περιττή ήττα ήταν συνδυασμός τριών παραγόντων: πρώτον, η επιμονή (κατά πάσα πιθανότητα τυπολατρικού χαρακτήρα) του Τ. Μπαλτάκου. Δεύτερον, η αποτυχία των ηγεσιών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ να εκτιμήσουν τις σαφείς προειδοποιήσεις που είχαν λάβει για το αρνητικό κλίμα στις κοινοβουλευτικές ομάδες. Τρίτον -και δυστυχώς, το χειρότερο όλων- το χαμηλό επίπεδο πολλών βουλευτών. Παρακάμπτω τον πρώτο παράγοντα (αφού δεν έχω την ιδιότητα του ψυχολόγου...) και καταπιάνομαι με τον δεύτερο: γραμματέας της Κ.Ο.της Ν.Δ. είναι ο Αθανάσιος Μπούρας - οτιδήποτε άλλο επί του θέματος περιττεύει... Στο ΠΑΣΟΚ, όμως, το πρόβλημα δεν ήταν ο ομόλογός του, ο αποδεδειγμένα σοβαρός Γιάννης Μανιάτης, αλλά ο πρόεδρος Ευάγγελος ο Βενιζέλος και το αυτοκρατορικό ύφος του. Οι ανησυχούντες βουλευτές προσήρχοντο στα προεδρικά δώματα για «μασάζ» (με την καλή έννοια, ασφαλώς...) και ο Ευάγγελος ουσιαστικά τους απέπεμπε με ένα: «Μα τι να σου πω τώρα, αφού εσύ δεν καταλαβαίνεις;» Ετσι όμως δεν γίνεται δουλειά. Οπως μου το έθεσε γλαφυρά βουλευτής του Κινήματος με αδυναμία στις δοτικές: «Εμπαιναν (σ.σ. στο γραφείο του προέδρου) εν συγχύσει και έβγαιναν εν εξάλλω».
Ο τρίτος παράγων είναι ο σοβαρότερος και αυτός από τον οποίον εικάζω ότι θα προκύψουν τα προβλήματα στην περαιτέρω κοινοβουλευτική πορεία της κυβέρνησης: ιδίως στη Ν.Δ., αρκετοί εκ των νεοεκλεγέντων προέρχονται -να το πω κομψά- από τα καλάθια των εκπτώσεων. Οι παλαιότεροι βουλευτές έχουν επιβιώσει της διάσπασης των Καμμένων, της αποδοκιμασίας του κόσμου, του σκληρού κλίματος των εκλογών, καθώς και της μεταστροφής Σαμαρά ως προς το Μνημόνιο. Συγκρινόμενοι μαζί τους, οι νέοι είναι ως επί το πλείστον «άψητοι», άπειροι και αδιάβαστοι, θαμπωμένοι από την αίγλη της βουλευτικής ιδιότητας και τα συμπαρομαρτούντα. (Πολύ απλά, αναλογισθείτε πόσο δημοφιλής επιλογή ήταν, στους κύκλους των μορφωμένων και επαγγελματικά καταξιωμένων ανθρώπων, η υποψηφιότητα στις τελευταίες εκλογές με ένα εκ των δύο άλλοτε μεγάλων κομμάτων και έχουμε συνεννοηθεί, νομίζω...) Με τέτοιες προδιαγραφές, λοιπόν, οι νέοι βουλευτές είναι τρωτοί στη δημαγωγία των αντιμνημονιακών κομμάτων. Αρκετοί δεν είχαν καν συνειδητοποιήσει ότι τα ζητήματα με τη Siemens είχαν προ πολλού διευθετηθεί...
Εξίσου σοβαρή, όμως, είναι και μία ακόμη διάσταση του χθεσινού αυτογκόλ της κυβέρνησης στη Βουλή. Μέχρι τώρα, έχει φανεί ότι, στον σχηματισμό της κυβέρνησής του, ο Α. Σαμαράς αξιοποίησε ικανούς ανθρώπους ως επικεφαλής των τομέων στους οποίους δίνει την προτεραιότητα -συγκεκριμένα, την οικονομία και τη δημόσια τάξη- ενώ στους υπόλοιπους διόρισε πρόσωπα με γνώμονα κυρίως τις εσωκομματικές ισορροπίες και την ανταμοιβή προσφερθεισών υπηρεσιών. Τόσο ο χειρισμός του θέματος της τροπολογίας, χθες, όσο και το ότι η δυσπιστία της τρόικας αφορά κυρίως προτεινόμενες περικοπές στους τομείς της Αμυνας και της Υγείας, όπου προΐστανται αντιστοίχως ο «Κόκκινος Πάνος» και ο «ανθυπομοίραρχος» Λυκουρέντζος, είναι γεγονότα τα οποία δείχνουν ότι οι επιλογές προσώπων με κριτήρια διάφορα των ικανοτήτων τους δεν είναι ποτέ χωρίς κόστος. Αλλά αυτό δεν χρειάζεται να πάθει κανείς για να το μάθει. Είναι από τα στοιχειώδη που οφείλει να τα γνωρίζει, όπως έλεγα και στην αρχή του σημειώματος...
Ευκαιρία!
Πωλούνται όργανα γυμναστικής, τεχνολογίας «state of the art», ελαφρώς μεταχειρισμένα, σε αρίστη κατάσταση. Η αγορά τους είναι ευκαιρία και για συλλέκτες, καθώς έχουν χρησιμοποιηθεί από πρώην πρωθυπουργό. Πληροφορίες κον Σαλαγιάννη, Ιπποκράτους 22, Αθήνα 10680, τηλ. 210 36.65.000.
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.