Ειρήσθω 32χρονη Μνήμη Ιάκωβου Κουμή

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Ε Ν Α ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟ λεβεντόπαιδο. Που 'χε όλα όσα θα τον έκαναν αετό. Αλλά τον σκότωσαν πριν καν προλάβει ν’ ανοίξει τα φτερά του: Οι ροπαλοφόροι των ΜΑΤ («Μονάδων Αποκατάστασης Τάξης») στην Αθήνα: Αναίτια, τυφλά κι απρόκλητα, ανάνδρως και κτηνωδώς τον σκότωσαν με τις ροπαλιές τους: Στο μοναχικό παγκάκι της στάσης λεωφορείων στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος, Κυριακή 16η Νοεμβρίου 1980, ύστερα απ’ τις 10 μ.μ., μετά το τέλος της ετήσιας διαδήλωσης στην 7η επέτειο της αντιχουντικής Εξέγερσης στο Πολυτεχνείο και μακριά απ’ τα όποια επεισόδια, επί πρωθυπουργίας Γ. Ράλλη:

Ι Α Κ Ω Β Ο Σ Ι. ΚΟΥΜΗ, 24 χρονών, από τη Σωτήρα Αμμοχώστου. Απόφοιτος (μόλις πριν καταληφθεί απ’ τον Αττίλα) τής Τεχνικής Σχολής Αμμοχώστου. Και λεβέντης βρακοφόρος των κυπριακών χορών και στις τότε ασπρόμαυρες εκπομπές του ΡΙΚ, με τραγουδιστή τον Βάσο Κωνσταντίνου στα νιάτα του. Υπερήφανος πρασινοσκούφης Λοκατζής - υπόδειγμα της 32 Μοίρας Καταδρομών της Εθνικής Φρουράς ο Ιάκωβος τής 74Β ΕΣΣΟ. Κι ύστερα μηχανολόγος στο διυλιστήριο Λάρνακος. Και, παράλληλα, στην Κινηματογραφική Λέσχη της Λάρνακας, με τον αείμνηστο λογοτέχνη Φοίβο Σταυρίδη.

Και στο βιβλιοπωλείο Οκτωβριανά της Λευκωσίας, του συναπαντήματος των τότε έξω από τα κόμματα διανοουμένων. Απόφοιτος και του Εσπερινού Γυμνασίου, πρωτοετής - εν τέλει - φοιτητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αριστερός Ενωτικός, μιας άλλης, εκτός κομμάτων, Αριστεράς: Εμμένουσας στη γραμμή τής λαϊκής πάλης για Απελευθέρωση - Αυτοδιάθεση - Ένωση. Με ποιήματα και κείμενα και ριζοσπαστικούς στοχασμούς εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης. Πρόλαβε κιόλας να νυμφευθεί τη συγχωριανή του τη Μαρία Καΐκη.

Π Ρ Ο Χ Θ Ε Σ ΤΡΙΤΗ βράδυ, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Δημαρχείου Σωτήρας, πραγματοποιήθηκε μια συγκινητική τελετή Μνήμης για τον Ιάκωβο, 32 χρόνια απ’ τη θυσία του. Στην οθόνη αριστερά προβαλλόμενες οι φωτογραφίες του, η παλιά ταινία του ΡΙΚ κι απ’ το βήμα δεξιά, με οικοδεσπότη τον Μαρίνο Παυλικκά, διαδοχικές ομιλίες απ’ την πρόεδρο της πολιτιστικής επιτροπής Φλωρεντία Σάββα, τον δήμαρχο Γεώργιο Τάκκα, τον ανιψιό και συνονόματο του παλληκαριού Ιάκωβο Α. Κουμή, τον πανεπιστημιακό Πέτρο Παπαπολυβίου, τον υπογράφοντα κι απαγγελία ποιημάτων του απ’ την Κοσμίνα Α. Κουμή. Και τραγούδια απ’ τη δημοτική ορχήστρα, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Ζυμαρά, στο οποίο, τότε, είχε εμπιστευθεί τη μελοποίηση δικών του στίχων ο αδικοχαμένος Ιάκωβος.
Σ’ Ε Ν Α Ν ΤΟΙΧΟ της λεωφ. Ομήρου στη Λευκωσία, γράφτηκαν τότε, Νοέμβριο 1980, κάποιοι στίχοι: «Δεν θα μπορέσουμε ποτέ / να δούμε το Κόκκινο χρώμα του ήλιου / αν δεν σηκώσουμε πρώτα ψηλά / το λασποκυλισμένο Γαλανόλευκο - Ιάκωβος Κουμή». Ισχύουν έκτοτε. Αμιγείς κι ανόθευτοι…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ