Θεόδωρος Ζαρέτος
Διαβάζοντας σημεία της εισήγησής σας, Κε Μανιτάκη, σε ομιλία σας στο Εθνικό
Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης, σχετικά με την μεταρρύθμισή της, αντιλήφθηκα την
πλήρη αδυναμία μου να αντιπαρατεθώ στα όσα υποστηρίξατε.
Όχι επειδή συμφωνώ με αυτά. Η εσωτερική λογική όσων υποστηρίξατε, Υπουργέ μου, υπακούει σε έναν παλαιοκομματικό πολιτικαντισμό, που με ιδεολογικές και δήθεν τεχνοκρατικές ρεβεράντζες προσπαθεί να μην στεναχωρήσει κανέναν.
Κανέναν; Όχι ακριβώς!
Εκείνοι που βρίσκονται στον ορίζοντά σας, Υπουργέ μου, είναι μόνον όσοι πληρώνονται από όσους παράγουν το ΑΕΠ της χώρας μας. Αυτοί να μην στεναχωρηθούν! Όλοι όσοι αύριο θα είναι η υποψήφια εκλογική πελατεία σας, Υπουργέ μου. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Χιλιάδες τα remake και τα sequel σχετικά με την μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης. Ατέλειωτες οι υπουργικές ατάκες. Από τον Κίμωνα Κουλούρη, που εφορμώντας ως Υπουργός Ρομπέν των λαϊκών αγορών (με κάμερες που τυχαία ήταν εκεί), έλεγε οργισμένος «…τι κατάσταση είναι αυτή, να τσιμπάς αυτό το κράτος και να μην αντιδρά!», μέχρι τις εκατοντάδες περίτεχνες τοποθετήσεις άλλων Υπουργών, που έψαχναν στον «Μπαμπινιώτη» λέξεις και έννοιες με τις οποίες θα παρέδιδαν στη διάρκεια έναν λόγο υποκριτικό, αφασικό, συντηρητικό.
«Η μεταρρύθμιση στην Δημόσια Διοίκηση είναι ένα έργο τιτάνιο, που δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη», είπατε κάποια στιγμή Υπουργέ μου. Πόσο πρωτότυπο αλήθεια! Μόνο που η Αϊνσταϊνική σχετικοποίηση του χρόνου έχει συμπιέσει τρείς δεκαετίες σε μία μέρα. Τρείς δεκαετίες που όλοι οι προκάτοχοί σας, Υπουργέ μου, μας είπαν την ίδια ακριβώς βαθυστόχαστη παρόλα για να συγκαλύψουν τον φόβο τους να εξυπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον, απέναντι στην αισχρή συντεχνιακή/πελατειακή κάστα που οι ίδιοι δημιούργησαν και συντήρησαν, μεταξύ άλλων με την κατάλληλη υποσχεσιολογία πως «τώρα πια τα ψέματα τελείωσαν» και με την υπερφίαλη νοοτροπία πως θα τους γράψει η ιστορία ως μεγάλους μεταρρυθμιστές. Με τα ψέματα!
Μας περιγράψατε μάλιστα, Υπουργέ μου, το δεύτερο και δυσκολότερο μέρος της διοικητικής μεταρρύθμισης, που είναι «η υλοποίηση και η αναδιάρθρωση των διοικητικών μονάδων και υπηρεσιών», καθώς το πρώτο, που ήταν η αξιολόγηση, τελειώνει στην επόμενη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Διοικητικής Μεταρρύθμισης! Και έτσι μάθαμε από τα πλέον αρμόδια χείλη ότι στο ελληνικό δημόσιο υπάρχουν διαδικασίες αξιολόγησης.
Διανοηθήκατε, Υπουργέ μου, πόσο τεράστια πρόκληση -αν μη τι άλλο για τους 1.500.000 ανέργους (όλους του ιδιωτικού τομέα)- είναι να λέγονται τέτοια χονδροειδή ψέματα, την ώρα που μαθαίνουν από τις ειδήσεις απίστευτα πράγματα, όπως ότι δεν έχει πάψει ο φορολογούμενος πολίτης να πληρώνει τον Κορκονέα που είναι δολοφόνος, τον εκπαιδευτικό που είναι παιδεραστής και μερικές ακόμα χιλιάδες επιόρκους αφαιμάκτες του, επειδή δεν έχουν συνεδριάσει ακόμα τα υπηρεσιακά συμβούλια;
Και μας είπατε ακόμη, Υπουργέ μου, ότι στο δεύτερο, πιο δύσκολο στάδιο της μεταρρύθμισης, «η μετάβαση θα γίνει με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, σε σχέση με όσα ίσχυαν μέχρι σήμερα», επειδή «δεν θα αρχίσει… με την έκδοση ενός Προεδρικού Διατάγματος που περιείχε τον νέο Οργανισμό υπουργείου, που θα είναι ούτως ή άλλως πολύ πιο συνοπτικός και πιο λιτός». Συμπληρώσατε ακόμη ότι θα προηγηθεί ένα στάδιο πλήρους σχεδιασμού του νέου Οργανογράμματος, … «με την αναλυτική περιγραφή των νέων θέσεων, των αποστολών των διευθύνσεων, των αρμοδιοτήτων και καθηκόντων κάθε διεύθυνσης και κάθε τμήματος και θέσης, καθώς και όλης της διοικητικής διαδικασίας»…
Ξέρετε Υπουργέ μου τι έλεγε η γιαγιά μου, που ήταν μεγάλη θεωρητικός, ειδική στην λαϊκίστικη μπουρδολογία και τον αριστερό κρατισμό; Ότι γραφειοκρατία δεν είναι η ζωή με τα πολλά γραφεία, αλλά η λίγη σχέση των γραφείων με τη ζωή έξω από αυτά. Την πραγματική ζωή δηλαδή, Υπουργέ μου. Αυτή τη ζωή που δεν την έχει αγγίξει κανένα από τα αμέτρητα μεταρρυθμιστικά σχέδια που μέχρι σήμερα κατατέθηκαν. Που επιβεβαιώνει κάθε μέρα ότι τουλάχιστον 200.000 διοικητικοί κυρίως υπάλληλοι, περιμένουν την επόμενη μεταρρύθμιση χαμογελώντας ειρωνικά. Γνωρίζοντας ότι θα συνεχίσουν να εργάζονται χωρίς αντικείμενο, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς έλεγχο, χωρίς καμία σχέση με την αυτονόητη απαίτηση των πολιτών να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή μας. Και έρχεστε σήμερα να μου πείτε ότι «…η νέα δομή υπάρχει για να υπηρετεί τις βασικές αποστολές του υπουργείου» και ότι «…οι στόχοι κάθε μονάδας και οι στόχοι κάθε υπουργείου, είναι και στόχοι όλων και κάθε υπαλλήλου και της θέσης που κατέχει…».
Για όνομα του Θεού, Υπουργέ μου! Πού απευθύνεσθε; Ποιοι στόχοι; Ο μοναδικός στόχος που απέμεινε, Υπουργέ μου, είναι να διαχειριστούμε την χρεοκοπία του κράτους συντεταγμένα, με τα λεφτά των άλλων, γιατί αλλιώς θα πεινάσουμε. Δεν χρεοκόπησε το μοντέλο της οικογενειακής μου διαχείρισης, Υπουργέ μου. Η οικογενειακή μου επιχείρηση χρεοκόπησε, αφού το κράτος μου ζητούσε όλο και περισσότερα, για να μπορείτε εσείς και οι προκάτοχοί σας να υπερασπίζετε την μοναδική αλήθεια (κάτι σαν το ευαγγέλιο δηλαδή), ότι δεν θα απολυθεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος!
Οι δικοί μου υπάλληλοι τι ήταν, Υπουργέ μου; Αποπαίδια;
Γι’ αυτό σας παρακαλώ, Υπουργέ μου. Τουλάχιστον κάντε ότι είναι να κάνετε, στα κρυφά. Χωρίς δημοσιότητα, που επίτηδες την μπερδεύετε με την διαφάνεια. Μην μας προκαλείτε μεγαλύτερη αγανάκτηση. Γιατί στο τέλος, μετά τους αγανακτισμένους/αντιμνημονιακούς της κάτω και της πάνω πλατείας, από τους πιο βλάκες των οποίων ξεπήδησαν τα λουλούδια του συνεργάτη Καμμένου και του πατενταρισμένου φασίστα Μιχαλολιάκου, θα γίνουμε ακόμα και εμείς αγανακτισμένοι και αντιμνημονιακοί. Γιατί, άμα είναι έτσι κι αλλιώς να καταστραφούμε, ε, τουλάχιστον να βγει ο Τσίπρας να γελάσουμε! …
metarithmisi
Όχι επειδή συμφωνώ με αυτά. Η εσωτερική λογική όσων υποστηρίξατε, Υπουργέ μου, υπακούει σε έναν παλαιοκομματικό πολιτικαντισμό, που με ιδεολογικές και δήθεν τεχνοκρατικές ρεβεράντζες προσπαθεί να μην στεναχωρήσει κανέναν.
Κανέναν; Όχι ακριβώς!
Εκείνοι που βρίσκονται στον ορίζοντά σας, Υπουργέ μου, είναι μόνον όσοι πληρώνονται από όσους παράγουν το ΑΕΠ της χώρας μας. Αυτοί να μην στεναχωρηθούν! Όλοι όσοι αύριο θα είναι η υποψήφια εκλογική πελατεία σας, Υπουργέ μου. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Χιλιάδες τα remake και τα sequel σχετικά με την μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης. Ατέλειωτες οι υπουργικές ατάκες. Από τον Κίμωνα Κουλούρη, που εφορμώντας ως Υπουργός Ρομπέν των λαϊκών αγορών (με κάμερες που τυχαία ήταν εκεί), έλεγε οργισμένος «…τι κατάσταση είναι αυτή, να τσιμπάς αυτό το κράτος και να μην αντιδρά!», μέχρι τις εκατοντάδες περίτεχνες τοποθετήσεις άλλων Υπουργών, που έψαχναν στον «Μπαμπινιώτη» λέξεις και έννοιες με τις οποίες θα παρέδιδαν στη διάρκεια έναν λόγο υποκριτικό, αφασικό, συντηρητικό.
«Η μεταρρύθμιση στην Δημόσια Διοίκηση είναι ένα έργο τιτάνιο, που δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη», είπατε κάποια στιγμή Υπουργέ μου. Πόσο πρωτότυπο αλήθεια! Μόνο που η Αϊνσταϊνική σχετικοποίηση του χρόνου έχει συμπιέσει τρείς δεκαετίες σε μία μέρα. Τρείς δεκαετίες που όλοι οι προκάτοχοί σας, Υπουργέ μου, μας είπαν την ίδια ακριβώς βαθυστόχαστη παρόλα για να συγκαλύψουν τον φόβο τους να εξυπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον, απέναντι στην αισχρή συντεχνιακή/πελατειακή κάστα που οι ίδιοι δημιούργησαν και συντήρησαν, μεταξύ άλλων με την κατάλληλη υποσχεσιολογία πως «τώρα πια τα ψέματα τελείωσαν» και με την υπερφίαλη νοοτροπία πως θα τους γράψει η ιστορία ως μεγάλους μεταρρυθμιστές. Με τα ψέματα!
Μας περιγράψατε μάλιστα, Υπουργέ μου, το δεύτερο και δυσκολότερο μέρος της διοικητικής μεταρρύθμισης, που είναι «η υλοποίηση και η αναδιάρθρωση των διοικητικών μονάδων και υπηρεσιών», καθώς το πρώτο, που ήταν η αξιολόγηση, τελειώνει στην επόμενη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Διοικητικής Μεταρρύθμισης! Και έτσι μάθαμε από τα πλέον αρμόδια χείλη ότι στο ελληνικό δημόσιο υπάρχουν διαδικασίες αξιολόγησης.
Διανοηθήκατε, Υπουργέ μου, πόσο τεράστια πρόκληση -αν μη τι άλλο για τους 1.500.000 ανέργους (όλους του ιδιωτικού τομέα)- είναι να λέγονται τέτοια χονδροειδή ψέματα, την ώρα που μαθαίνουν από τις ειδήσεις απίστευτα πράγματα, όπως ότι δεν έχει πάψει ο φορολογούμενος πολίτης να πληρώνει τον Κορκονέα που είναι δολοφόνος, τον εκπαιδευτικό που είναι παιδεραστής και μερικές ακόμα χιλιάδες επιόρκους αφαιμάκτες του, επειδή δεν έχουν συνεδριάσει ακόμα τα υπηρεσιακά συμβούλια;
Και μας είπατε ακόμη, Υπουργέ μου, ότι στο δεύτερο, πιο δύσκολο στάδιο της μεταρρύθμισης, «η μετάβαση θα γίνει με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, σε σχέση με όσα ίσχυαν μέχρι σήμερα», επειδή «δεν θα αρχίσει… με την έκδοση ενός Προεδρικού Διατάγματος που περιείχε τον νέο Οργανισμό υπουργείου, που θα είναι ούτως ή άλλως πολύ πιο συνοπτικός και πιο λιτός». Συμπληρώσατε ακόμη ότι θα προηγηθεί ένα στάδιο πλήρους σχεδιασμού του νέου Οργανογράμματος, … «με την αναλυτική περιγραφή των νέων θέσεων, των αποστολών των διευθύνσεων, των αρμοδιοτήτων και καθηκόντων κάθε διεύθυνσης και κάθε τμήματος και θέσης, καθώς και όλης της διοικητικής διαδικασίας»…
Ξέρετε Υπουργέ μου τι έλεγε η γιαγιά μου, που ήταν μεγάλη θεωρητικός, ειδική στην λαϊκίστικη μπουρδολογία και τον αριστερό κρατισμό; Ότι γραφειοκρατία δεν είναι η ζωή με τα πολλά γραφεία, αλλά η λίγη σχέση των γραφείων με τη ζωή έξω από αυτά. Την πραγματική ζωή δηλαδή, Υπουργέ μου. Αυτή τη ζωή που δεν την έχει αγγίξει κανένα από τα αμέτρητα μεταρρυθμιστικά σχέδια που μέχρι σήμερα κατατέθηκαν. Που επιβεβαιώνει κάθε μέρα ότι τουλάχιστον 200.000 διοικητικοί κυρίως υπάλληλοι, περιμένουν την επόμενη μεταρρύθμιση χαμογελώντας ειρωνικά. Γνωρίζοντας ότι θα συνεχίσουν να εργάζονται χωρίς αντικείμενο, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς έλεγχο, χωρίς καμία σχέση με την αυτονόητη απαίτηση των πολιτών να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή μας. Και έρχεστε σήμερα να μου πείτε ότι «…η νέα δομή υπάρχει για να υπηρετεί τις βασικές αποστολές του υπουργείου» και ότι «…οι στόχοι κάθε μονάδας και οι στόχοι κάθε υπουργείου, είναι και στόχοι όλων και κάθε υπαλλήλου και της θέσης που κατέχει…».
Για όνομα του Θεού, Υπουργέ μου! Πού απευθύνεσθε; Ποιοι στόχοι; Ο μοναδικός στόχος που απέμεινε, Υπουργέ μου, είναι να διαχειριστούμε την χρεοκοπία του κράτους συντεταγμένα, με τα λεφτά των άλλων, γιατί αλλιώς θα πεινάσουμε. Δεν χρεοκόπησε το μοντέλο της οικογενειακής μου διαχείρισης, Υπουργέ μου. Η οικογενειακή μου επιχείρηση χρεοκόπησε, αφού το κράτος μου ζητούσε όλο και περισσότερα, για να μπορείτε εσείς και οι προκάτοχοί σας να υπερασπίζετε την μοναδική αλήθεια (κάτι σαν το ευαγγέλιο δηλαδή), ότι δεν θα απολυθεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος!
Οι δικοί μου υπάλληλοι τι ήταν, Υπουργέ μου; Αποπαίδια;
Γι’ αυτό σας παρακαλώ, Υπουργέ μου. Τουλάχιστον κάντε ότι είναι να κάνετε, στα κρυφά. Χωρίς δημοσιότητα, που επίτηδες την μπερδεύετε με την διαφάνεια. Μην μας προκαλείτε μεγαλύτερη αγανάκτηση. Γιατί στο τέλος, μετά τους αγανακτισμένους/αντιμνημονιακούς της κάτω και της πάνω πλατείας, από τους πιο βλάκες των οποίων ξεπήδησαν τα λουλούδια του συνεργάτη Καμμένου και του πατενταρισμένου φασίστα Μιχαλολιάκου, θα γίνουμε ακόμα και εμείς αγανακτισμένοι και αντιμνημονιακοί. Γιατί, άμα είναι έτσι κι αλλιώς να καταστραφούμε, ε, τουλάχιστον να βγει ο Τσίπρας να γελάσουμε! …
metarithmisi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.