Ο πατέρας κάλεσε τα αραβικά κράτη να βοηθήσουν τον κόσμο 
Τα δύο μικρά παιδιά και η μητέρα που έχασαν τη ζωή τους στην τραγωδία της Αλικαρνασσού οδηγήθηκαν στην τελευταία τους κατοικία, στην κουρδική πόλη Κομπάνι της Συρίας
Το δράμα της οικογένειας Κούρντι, που συγκλόνισε ολόκληρη την ανθρωπότητα, ολοκληρώθηκε στην πόλη Κομπάνι της Συρίας, όπου πραγματοποιήθηκε η ταφή των δύο μικρών παιδιών και της μητέρας.
Η φωτογραφία του άψυχου κορμιού του ενός από τα νήπια, του τρίχρονου Αϊλάν Κούρντι, που ξεβράστηκε σε τουρκική παραλία, έκανε τον γύρο του κόσμου μέσω των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης και των εφημερίδων αυτή την εβδομάδα, προκαλώντας παγκόσμιες αντιδράσεις και ενεργοποίηση των ανεπτυγμένων χωρών.
Ο Αμπντουλάχ Κούρντι, ο πατέρας που κατάφερε να επιβιώσει της τραγωδίας στο Αιγαίο, έβαλε τα κλάματα κατά τη διάρκεια της «Τελετής των Μαρτύρων», βλέποντας τις σορούς των αγαπημένων του ανθρώπων να ενταφιάζονται η μία δίπλα στην άλλη.
Μιλώντας στο συνοριακό πέρασμα, ο Κούρντι εξέφρασε την ελπίδα ο θάνατος της οικογένειάς του να κάνει τα αραβικά κράτη να βοηθήσουν τους Σύρους πρόσφυγες. «Ζητώ από τις αραβικές κυβερνήσεις –όχι από τις ευρωπαϊκές χώρες– να δουν τι συνέβη στα παιδιά μου και με αφορμή αυτό να βοηθήσουν τον κόσμο», τόνισε χαρακτηριστικά, όπως μετέδωσε τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός.
Πρώτο Θέμα
Αμαρτίες (διασωθέντα) γονέα, παιδεύουσιν τέκνα. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΛΥΠΑΜΑΙ Κ-Α-Θ-Ο-Λ-Ο-Υ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σπορ της λαθρομεταναστευσης προς την Γή της Επαγγελίας Ευρώπη, ειναι από τα πλέον επικίνδυνα και όσοι το επιχειρούν γνωρίζουν τους κινδύνους. Ο διασωθείς πατέρας ήξερε πολύ καλά και παρ΄όλα αυτά ρίσκαρε τις ζωές της συζύγου του και των παιδιών του. Στα μούτρα του λοιπόν η αμαρτία!
...αν ήθελε ο διασωθείς πατέρας, ας καθόταν στα αυγά του ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ! Και ίδιο πολιτιστικό περιβάλον με αυτά που είχε συνηθίσει, και ίδια θρησκεία και ίδια ήθη κι έθιμα! Αλλα όχι, αυτός (και όλοι οι υπόλοιποι) 'θέλαν Ευρώπη, Γερμανία και Νορβηγία κλπ να έχουν παροχές και τζάμπα γκλαμουριά με τα λεφτα των Ευρωπαίων φορολογουμένων.
Ε, όχι λοιπόν, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΛΥΠΑΜΑΙ. Ρίσκαραν, έπαιξαν (ενω ήξεραν τον κίνδυνο) και ΕΧΑΣΑΝ. Έτσι είναι η ζωή. Δεν γίνεται μικροί & μεγαλοι όλοι μαζί στα καφενεία