26/4/16

Οι ομόκεντροι κύκλοι της κρίσης

του Παναγιώτη Μπαλακτάρη*
balakpan@hotmail.com
Η Ελλάδα συνεχώς υποτροπιάζει. Τον Δεκέμβριο του 2014 οι δείκτες έδειχναν μια καλύτερη κατάσταση των οικονομικών μεγεθών, από αυτήν του 2012 και του 2013. Το κυριότερο, η ψυχολογία στην πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών είχε αλλάξει και φαινόταν – έστω και μακρυά – ένα φως εξόδου από το τούνελ της κρίσης. Ο ελληνικός λαός, που είναι κυρίαρχος, αποφάσισε να δώσει την διακυβέρνηση της χώρας στα χέρια των ιδεοληπτικών «συντρόφων» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Στα χέρια των υποστηρικτών των θεσφάτων «η αριστεία είναι ρετσινιά», «η καριέρα είναι χολέρα», «η Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής δεν ήταν Γενοκτονία, αλλά εθνοκάθαρση» και πολλών άλλων «μαργαριταριών».
Στα χέρια των αρνητών της Ελληνικότητας της Μακεδονίας, των δημιουργών των συγκοινωνούντων δοχείων μεταξύ του κόμματός τους και της τρομοκρατίας. Ο λαός εμπιστεύτηκε την ανάληψη της εξουσίας, σε μια πολύ κρίσιμη ιστορική στιγμή, στους φαντασιόπληκτους εγκεφάλους των αρνητών οτιδήποτε ελληνικού και οπαδών κάθε προοπτικής διεθνισμού.
Ο λαός κατάπιε αμάσητο, ψέμα το ψέμα, τον μύθο της διαγραφής του χρέους, του σκισίματος των Μνημονίων και της κατάργησης «με ένα νόμο και ένα άρθρο» όλων των μνημονιακών εφαρμοστικών νόμων. Ο λαός είχε ανάγκη να πιστέψει τα ψέματα αυτά και επιβράβευσε όποιον τα έλεγε. Την επομένη των χορών στην πλατεία Συντάγματος, όμως, ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός της ιδεοληψίας, της ανικανότητας, της τεμπελιάς και του κρατικοδίαιτου πολιτικού ακτιβισμού, έδειξε το πραγματικό του μνημονιακό πρόσωπο. Την τραχύτητα αυτού του προσώπου φοβήθηκαν πρώτοι οι πρώην σύντροφοί του και ο λαός άρχισε σιγά-σιγά να αντιλαμβάνεται το μέγεθος του…λογαριασμού, ο οποίος έπεφτε – ω του θαύματος! – ξανά στις πλάτες του.
Επικίνδυνοι άνθρωποι βρίσκονται στις θέσεις των εθνικών μας διαπραγματευτών και ήδη, κάποιοι συμπολίτες μας έχουν βεβαιωθεί, ότι έκαναν λάθος όταν στήριζαν την παρέα του κ. Τσίπρα και των «λοχαγών» του.
Πέρυσι, που η «σκληρή» διαπραγμάτευση διήρκεσε μήνες, η κυβέρνηση του λάθους, αφού πρώτα μάζεψε όλα τα χρήματα του Κράτους για να αυτοοδηγηθεί στην οικονομική ασφυξία, πήγε ξέπνοη στο συγκλονιστικό 17ωρο κρεσέντο του Αλέξη Τσίπρα, φέρνοντας σε εμάς το Τρίτο και φαρμακερό Μνημόνιο. Λοιπόν, την ίδια αυτοκτονική τακτική ακολουθεί και τώρα. Κάθε μέρα πληροφορούμαστε, ότι ζητάει τα διαθέσιμα οργανισμών (ΕΟΠΥΥ, ΟΑΕΔ, Νοσοκομείων, Βουλής και λοιπών), ώστε να τα συγκεντρώσει για να είναι σε θέση να αντέξει στην κονίστρα της διαπραγμάτευσης. Είναι ανίκανη, ωστόσο, να δει ότι με τον τρόπο αυτόν προδίδει την τακτική της και οδηγείται σε μια καλοστημένη παγίδα, η οποία πέρυσι εφαρμόστηκε με απόλυτη επιτυχία εις βάρος της ίδιας, αλλά και της Ελλάδας.
Μέσα στην πολιτική τους μυωπία οι κυβερνώντες είναι αδύνατον να προβλέψουν τις κινήσεις των πιστωτών. Οι τελευταίοι εκμεταλλευόμενοι την α(προ)νοησία του κ. Τσίπρα και των υποβολέων του επιχειρηματολογούν υπέρ της ανάγκης λήψης και άλλων, επιπλέον, μέτρων ύψους 3,6 δις για λόγους προληπτικούς. Αν, δηλαδή, αποτύχει η εφαρμογή των μέτρων της αξιολόγησης, αυτομάτως θα ενεργοποιούνται μέτρα συμπληρωματικά. Η πίεση αυτή από πλευράς των πιστωτών έχει συγκεκριμένη διττή στόχευση. Αφενός μεν, αν η κυβέρνηση ψηφίσει τα επώδυνα μέτρα, οι πιστωτές θα έχουν επιτύχει τον σκοπό τους για τη σωστή υλοποίησή τους. Αφετέρου δε, αν η κυβέρνηση δεν ψηφίσει τα μέτρα θα αναγκαστεί να προβεί σε πολιτικό απονενοημένο διάβημα και κατόπιν αυτού να αποχωρήσει, παραδίδοντας στην επόμενη, στην οποία θα έχουν μείνει αμανάτι τα μέτρα αυτά. Όπως και να το δει κάποιος, η τακτική των πιστωτών παίρνει οξυγόνο και τρέφεται από τις παράλογες(;) επιλογές οικονομικών και πολιτικών τακτικών της κυβέρνησης.
Τα παραπάνω επιγραμματικώς αναφερθέντα αφορούν τη μία κρίση, την οικονομική, την οποία σε πείσμα της εξαπάτησής μας από τον κ. Τσίπρα ζούμε και ξαναζούμε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο κάθε φορά. Για την άλλη κρίση, την ανθρωπιστική, που δημιουργήθηκε, εξαιτίας της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων και της ενθάρρυνσης της παράνομης μετανάστευσης, δεν θα θέλαμε να μιλήσουμε. Άλλωστε, γι’ αυτήν οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους. Οι εικόνες και ο κ. Κουρουμπλής, που είπε, ότι «η Ειδομένη είναι ένα σύγχρονο Νταχάου»…

*Ο Παναγιώτης Μπαλακτάρης είναι δικηγόρος

8 σχόλια:

  1. Σάββα, (δικό σου είναι το άρθρο υποθέτω)

    Έτσι είναι με μια "ένσταση". Ο λαός τον Ιανουάριο του 2015 έδωσε στους ΣΥΡΙΖΑ+ΑΝΕΛ 36,34%+4,75% = 41%. 2.5 εκατομμύρια ψήφοι σε 6.2 εκ έγκυρων ψηφοδελτίων.. Αν υποθέσουμε την πραγματική αποχή αυτό το ποσοστό πέφτει περίπου στο 30% με 35%.

    Δεν λέω οτι είναι λίγο, αλλά δίνει μια αίσθηση, με ποιό τρόπο μας κυβερνάει τελικά μια κάστα που αντιπροσωπεύει περίπου το 1/3, έχοντας μάλιστα το θράσος επικαλούμενη την "πλειοψηφία" να προβαίνει σε σημαντικές αλλαγές που επηρεάζουν το απώτερο μέλλον μας χωρίς καν να ζητάει συναινέσεις.

    Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα πάσχει βαθιά.
    Και δεν ξέρω πως θα βγούμε από αυτόν τον βούρκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να προσθέσω πως σήμερα, μετά τις δεύτερες εκλογές έχουν περίπου απο 28% ως 33%. Και λαμβάνουν στρατηγικές αποφάσεις χωρίς συναινέσεις.. Πιο παλαβός πεθαίνεις..

      Διαγραφή
    2. Ειδικά σε ότι αφορά τις πιο πρόσφατες εκλογές νομίζω οτι η εκτίμηση της αποχής είναι πολύ πιο ευνοϊκή από οτι πραγματικά συμβαίνει ως προς την νομιμοποίηση της κοινοβουλευτικής αντιπροσώπευσης. Εννοώ ότι το 30% με 35% μπορεί στην πραγματικότητα να είναι, ας πούμε για παράδειγμα 20% - με 30%.

      Άλλωστε και έτσι να είναι όπως τυπικά από τα εκλογικά ααποτελέσματα φαίνεται, δεν πρέπει να λησμονούμε τις 50 έδρες μπονους.

      Που θα ηθελα για τις 50 έδρες μπόνους να συμπληρώσω ότι πολύ "γάντι" της ήλθε της πολιτικής ελιτ εν γένει, ώστε να την βοηθήσει στην εφαρμογή των μνημονίων. Και για αυτό υπάρχει η εύλογη απορία:

      - Θα μπορούσαν άραγε να εφαρμοστούν τα μνημόνια και για πόσες εκλογικές αναμετρήσεις θα άντεχαν οι ετερόκλητες μετεκλογικές συνεργασίες και οι διάφορες εφεδρείες του συστήματος αν δεν ήταν οι 50 έδρες μπόνους, και δεν θα είχαν ήδη εκλογικά αναλωθεί ολες αυτές πολύ πριν την ώρα τους ;

      Έχει κανένας μήπως αντίρρηση οτι εν τέλει πολύ βολικές και μνημονιακές αποδείχτηκαν αυτές οι 50 εδρες "δωράκι"... Τυχαίο;

      (πρέπει να σημειωθεί οτι από το 2008 ήδη, διάφοροι ευρωπαίοι αξιωματούχοι, όπως οι Αλμουνια και Μπαρόζο κτλ, για όσους γνωριζαν το θέμα, εφιστούσαν την προσοχή στην Ελλάδα για τα οικονομικά μέτρα που έπρεπε να πάρει. Μάλιστα όταν ήταν να γίνουν οι εκλογές το 2009, οι ευρωπαιοι αξιωματούχοι ανέβαλαν τις συστάσεις τους προς την Ελλάδα για να τις αφήσουν μετά τις εκλογές όπου και βγήκε ο ΓΑΠ. Ωστόσο το 2008 με τον νόμο 3636/2008 του Προκόπη Παυλόπουλου δόθηκαν οι 50 έδρες μπόνους. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.)

      Διαγραφή
    3. Επίσης ως προς τον σχηματισμό της κυβερνητική πλειοψηφίας θα ήθελα να προσθέσω και το ακόλουθο. Δεν ανήκει καν στην λογική να προσθέτουμε ανόμοια αντικείμενα ή θέσεις ή απόψεις κτλ και να έχουμε από το άθροισμα τους ένα ομοιογενές αποτέλεσμα. Μήλα και Πορτοκάλια αν και δεν είναι ομοια ωστόσο και τα δυο τρώγονται, πορτοκάλια και .... πατίνια ωστόσο οσο και να τα ανακατέψεις δεν τρώγονται απολύτως με τίποτε ούτε και αμφοτερα τσουλάνε. θέλω να πω, απο που και ως που οι ΔΗΜΑΡατοι είχαν ίδιες απόψεις με την Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά και τον Βενιζέλο;

      Και απο που και ως που ο Καμμένος και ο Τσίπρας, έχουν εκτός απο τα περιφημα τρενάκια τους, νομιμοποιηση να συγκυβερνούν. Θέλω να πω οτι κακώς τους προσθέτουμε διοτι φαίνονται κοινοι απατεώνες ως προς τις προεκλογικες δεσμεύσεις τους. Άλλωστε ειδικά για αυτό το εκτρωμα των Συριζανελ, που ο καμμένος κρατάει στις ράγες το "τρενάκι"; Μήπως στις δηλώσεις του Μουζάλα ή μήπως στο λιασιμο της κυρά τασίας;

      Διαγραφή
  2. Οι "ομόκεντροι κύκλοι της κρίσης" έχουν ένα κέντρο το οποίο δεν αναφέρεται από τον αρθρογράφο: είναι η υποκρισία.
    Όταν κάποιος μιλάει σε τρίτους εξευτελιστικά, με τούς πιο απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για έναν υπουργό και μετά τού τηλεφωνεί για να ρουφιανέψει τούς τρίτους για εκδούλευση, βρίσκεται στο κέντρο τής κρίσης, είναι το κυρίως πρόβλημα.
    Όταν κάποιος κατηγορεί διαρκώς την κυβέρνηση και ρουφιανεύει τρίτους σε υπαλλήλους που δίνουν αναφορά στην κυβέρνηση, βρίσκεται στο κέντρο τής κρίσης, είναι το κυρίως πρόβλημα.
    Θα ήταν ιδιαιτέρως ενδιαφέρον να υπάρξει μια ανάλυση για αυτές τις θεωρητικές περιπτώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. http://mobile.in.gr/Article.aspx?Id=1500073605 Είμαστε επιπέδου τιυρκοφασιστων και Ισλαμοφασιστων Isis και για την ακρίβεια λιγο κατώτερου και φυσικά θα μας συμπεριφέρονται ανάλογα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάποιοι αρθρογράφοι, δυστυχώς ολοένα και περισσότεροι προσφεύγουν στο ανόητο επιχείρημα ότι αφού το θέλησε ο λαός ... κτλ κτλ.

    Αλλά ο λαός ομως δεν είναι "ένας", ή μήπως δεν το γνωρίζουν αυτό αλλά και παρ΄ολα αυτά επιδιώκουν να διδάσκουν ή να διαμορφώνουν άποψη στο ευρύτερο κοινό;

    Η πραγματικότητα όμως είναι οτι αναλύοντας το νόημα της λέξης "λαός" αναφερόμαστε σε ένα ευρύτατο σύνολο που αν μη τι άλλο αποτελείται από διάφορετικα υποσύνολα που μάλιστα δεν έχουν μεταξύ τους όμοια συμφέροντα. Διότι πραγματικά αν αυτά τα υποσύνολα είχαν μεταξύ τους κοινά συμφέροντα τότε με κάθε εκλογική αναμέτρηση θα είχαμε πάντοτε ένα κόμμα - νικητή με 100% εκλοκική νίκη.

    Αυτό ωστόσο δεν συμβαίνει διότι αυτά τα υποσύνολα εκφράζονται διαφορετικά, και άλλα δικαίως προσπαθούν να ανατρέψουν το στατους κβο της αδικίας που υφίστανται ενώ κάποια άλλα αδίκως επιχειρούν να το συντηρήσουν.

    Όστις λοιπόν αρθρογράφος ή συγγραφέας κτλ αναφέρεται ως προς την συλλογική ευθύνη σε έναν "λαό", τότε ή δεν γνωρίζει τι λεει και τι γράφει, ή απλά ρίχνει νερό στον μύλο του επιμερισμού μιας βαρύτατης ευθύνης επι δικαίων και αδίκων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Προσέξτε έκφραση και εδώ και σε άλλες φωτό. Λες και το απολαμβάνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.