Η Απελευθέρωση των Σκλάβων

 Του Ισραήλ Σαμίρ, 26-11-16

[Από τα αναρίθμητα άρθρα και αναλύσεις που πυροδότησε  διεθνώς η έκρηξη της εκλογής του κ. Ντόναλντ Τραμπ ως νέου Προέδρου των ΗΠΑ,  η διεισδυτικότερη  ίσως, αλλά  αναμφίβολα  η πιο διαβρωτική, απερίφραστη και γενναία διάγνωση της σημασίας και των συνεπειών  του γεγονότος είναι –όπως πιθανότατα θα συμφωνήσει ο αναγνώστης-  «Η απελευθέρωση των σκλάβων», του  Ισραήλ Σαμίρ.

ISRAEL SHAMIR

Προσιτός στο adam@israelshamir.net,  ο συντάκτης είναι διεθνούς σταδιοδρομίας και φήμης δημοσιογράφος, ρωσοεβραϊκής καταγωγής , που υπηρέτησε στον στρατό του Ισραήλ, εργάστηκε  στην εκεί ραδιοφωνία, στο BBC στο Λονδίνο, διετέλεσε συνεργάτης μεγάλων εφημερίδων σε άλλες πρωτεύουσες και ανταποκριτής σε διάφορα πολεμικά θέατρα, μεταφραστής κλασσικών έργων στην εβραϊκή και στη Ρωσική, πολυδιαβασμένος συγγραφέας  και πάντοτε περιζήτητος  για τις αιχμηρές αναλύσεις του, σχολιαστής πολλών οργάνων της αλογόκριτης ενημέρωσης  στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και σε άλλες ηπείρους.  

Λόγω της μεγάλης έκτασης ( 7 σελ. 2.400 λέξεις), η μετάφραση θα παραλείψει το συναρπαστικό, αλλά ειδικότερου ενδιαφέροντος κεφάλαιο για τον διεθνή Εβραϊσμό, (προσιτό  στην επιθεώρηση  www.unz.com), για να καλύψει το ευρύτερο και  ευρωπαϊκό κεφάλαιο της ανάλυσης.]

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Η εκλογική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ ελευθέρωσε  συμπιεσμένη  τεκτονική ενέργεια πρωτοφανούς ισχύος. Ο κόσμος άλλαξε, πολύ περισσότερο από όσο μπορούσε να αναμένεται από οποιαδήποτε εκλογή Αμερικανού προέδρου. Λίγος μόνο χρόνος έχει περάσει από την ημέρα των εκλογών, αλλά φαίνεται ότι η Νέα Παγκόσμια Τάξη (ΝΠΤ) δέχθηκε ένα συντριπτικό πλήγμα. Υπάρχει μια νέα αίσθηση ελευθερίας στον αέρα, ωσάν οι ψήφοι να θρυμμάτισαν τις αλυσίδες μιας γενεάς και να βρεθήκαμε ξαφνικά ελεύθεροι.

Σαν πρώτο σημάδι αυτής της ελευθερίας αναφέρεται ότι οι εφιαλτικές ΤΤΙΡ και ΤΤΡ  ( σημ. του Ατλαντικού και του Ειρηνικού), οι δίδυμες συμφωνίες που είχαν σχεδόν επιβληθεί  στον κόσμο από την κυβέρνηση Ομπάμα, είναι ουσιαστικά νεκρές. Ο Τραμπ σκότωσε τις συμφωνίες, λένε οι Γερμανοί, και αυτό είναι πολύ καλή είδηση. Και μόνο γι’ αυτό άξιζε να εκλέξουμε τον Τραμπ.

Ανόητοι ακτιβιστές λένε πως οι δικές τους προσπάθειες σταμάτησαν τις συμφωνίες. Κοροφέξαλα!  Χωρίς τον Τραμπ, οι συμφωνίες θα είχαν υπογραφεί και επικυρωθεί, σε πείσμα όλων των διαμαρτυριών. Ας του το αναγνωρίσουμε.

Συγχαίρω τον Τραμπ που επέλεξε τον Στέφεν Μπάνον (σημ: ως «επιτελάρχη» του.) ΄Εχει τόσο βαρύτατα  δαιμονοποιηθεί από τις δυνάμεις της Νέας Παγκόσμιας Τάξης ( Ν Π Τ ), τόσο παθιασμένα χαρακτηρισθεί  «αντισημίτης», ώστε θα πρέπει να είναι κατάλληλος. Εάν ο Τραμπ επιμείνει και τον κρατήσει, αυτό θα είναι μια πρόσθετη απόδειξη ότι ο Τραμπ είναι ατρόμητος, ότι η μαγεία της «πολιτικής ορθότητας» έχασε τη δύναμή της και ότι η λέξη «αντισημίτης» έπαψε να καταστρέφει σταδιοδρομίες.

Λυπάμαι τα φτωχά παιδιά και κορίτσια που περπατούν στις πόλεις  της Αμερικής διακηρύσσοντας την αγάπη και αφοσίωσή τους στον Ομπάμα και την Κλίντον. Είχαν ζομπιοποιηθεί σε τυφλή πίστη ότι το καθεστώς της Ν.Π.Τ  θα ήταν αιώνιο, ότι υπάκουοι μαύροι, συναισθηματικοί Λατινοαμερικανοί, λεπτεπίλεπτοι ομοφυλόφιλοι και έξυπνοι Εβραίοι θα ψηφίζουνε πάντοτε όπως τους λένε καπάτσες γυναίκες με πανταλόνια, ενώ οι εργάτες του Ντιτρόιτ θα γονατίζουν πάντοτε κάτω από το μαστίγιο του λευκού αρσενικού προνομίου. ΄Εβλεπαν πολλές ταινίες και έχασαν την επαφή τους με την πραγματικότητα, όπως οι βασιλόφρονες που λατρεύουν πορτραίτα του έκπτωτου και νεκρού βασιληά.

Ήμαστε όλοι σκλάβοι, αλλά σκλάβοι δύο κατηγοριών: Πρόθυμοι και απρόθυμοι οικιακοί δούλοι και δουλοπάροικοι της Ν Τ Π. Οι διαδηλωτές με το σύνθημα « Όχι Πρόεδρός μου» είναι οικιακοί  δούλοι, που έχουν μάθει να αγαπούν και να υπακούουν τους κυρίους τους. Ο Τραμπ τους ελευθέρωσε και αυτούς, αλλά δεν το απολαμβάνουν ακόμη και ζητούν να επιστρέψουν στα δεσμά τους.

Η Ευρώπη είναι γεμάτη από οικιακούς  δούλους. Επί αιώνες, ο μόνος τρόπος για να προοδεύσεις ήταν να γίνεις ευτυχισμένος δούλος και αυτό έκαναν. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες οικιακοί δούλοι στη Σουηδία, που έχουν μάθει απ’ έξω όλα τα συνθήματα της ΝΤΠ, μολονότι οδήγησαν τη Σουηδία στην καταστροφή.* Συμφώνησαν σε ριζική φεμινιστική κυριαρχία και κατάκτηση από τους μετανάστες. Τώρα  αντιμετωπίζουν την ελευθερία και δεν τους αρέσει.

Αλλά για μας, τους δουλοπαροίκους. Η νίκη του Τραμπ είναι σκέτη ευδαιμονία. Μισούσαμε τη δουλεία και θα απολαύσουμε την ελευθερία και δεν θα ξεγελαστούμε από τα φτηνά κόλπα των τέως αφεντικών μας που προσπαθούν να μας τρομάξουν να γυρίσουμε στα κλουβιά μας.

Η Νέα Παγκόσμια Τάξη  Είναι Νεκρή

Αποκαλούσαμε το παλαιό καθεστώς «Νέα  Παγκόσμια Τάξη» και φοβόμαστε ότι θα  διαρκέσει πολύ. Γεννήθηκε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1960, επεκτάθηκε στα ’80,  έφθασε στην καρποφορία στις αρχές της τρίτης χιλιετίας και κατέρρευσε λίγα λεπτά πριν καταστρέψει τον κόσμο. Μέσα σ’ αυτό το σύντομο διάστημα, η Δύση γνώρισε μιαν ασυνήθιστη μορφή ακραίας ιδεολογικής διακυβέρνησης, της φουτουριστικής υποδούλωσης του Ανθρώπου, όπως την προανήγγειλε ο ΄Οργουελ.

Η πλειονότητα του πληθυσμού είχε δαιμονοποιηθεί: απλοί άνθρωποι που δούλευαν, είχαν στοργικές συζύγους και παιδιά και πήγαιναν στην εκκλησία χαρακτηρίζονταν «φασίστες», ή «προνομιούχα λευκά αρσενικά», η παραδοσιακή χριστιανική θρησκεία τους  έπεφτε σε δυσμένεια και εξοβελιζόταν από τον δημόσιο χώρο, οι φυσιολογικές σχέσεις μεταξύ των φύλων τοποθετούνταν υπό αρνητικό φωτισμό, η ομοφυλοφιλική προπαγάνδα απλωνόταν όπως η κομμουνιστική στις μέρες του Μπρέζνιεφ, οι σχέσεις των γονέων με τα παιδιά τους αποσυντονίζονταν και συνηθισμένες λέξεις γίνονταν απαγορευμένες.

«Φρασεολογία μίσους» έγινε το κορυφαίο έγκλημα της ΝΠ Τ. «Φανατικός», ο  ήπιος όρος που άλλοτε χρησιμοποιούσαν για τους ηλικιωμένους συνταγματάρχες, έγινε η χειρότερη ταμπέλα που μπορούσες να κολλήσεις  σ’ έναν άνθρωπο, ενώ τα θανάσιμα αμαρτήματα γινόντουσαν ανεκτά ή και ενθαρρύνονταν.                            Ο «αντισημιτισμός» έγινε ένα ασυγχώρητο έγκλημα, και  εβάρυνε  ακόμη και όσους κατέκριναν την Τζάνετ Γιέλεν ( διοικητή της Ομοσπονδιακής Τράπεζας), την Γκόλντμαν Σακς και τους Τάϊμς της Νέας Υόρκης. Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ μίλησε εναντίον των διεθνών τραπεζιτών/χρηματιστών, η A.D.L ( ΄Ενωση κατά του αντισημιτισμού και του μίσους) ούρλιαξε για «αντισημιτισμό», παρά το γεγονός ότι δεν αναφέρθηκε καθόλου σε Εβραίους, επειδή ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί οι διαχειριστές χρήματος. Η  λέξη «απληστία» τέθηκε σε πλήρη αχρησία, μολονότι ξέρουμε ότι πρόκειται για την αμαρτία μητέρα όλων των αμαρτιών. Προφανώς και η «απληστία» έγινε μια λέξη μίσους…

Ο Εβραϊκός Αιώνας τελείωσε.

 (Σημ: Πρόκειται για το παραλειπόμενο κεφάλαιο, ειδικότερου ενδιαφέροντος).

Σώζοντας την Ευρώπη

Για τους Δυτικοευρωπαίους η νίκη του Τραμπ είναι το ίδιο σημαντική όπως ήταν η ανάληψη της εξουσίας από τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ για τους πληθυσμούς της   Ανατολικής Ευρώπης. Τα αμερικανικά στρατεύματα στρατοπεδεύουν ακόμη στην Ευρώπη, αλλά το ηθικό έχει εκπνεύσει. Η Ευρώπη τείνει να γίνει ανεξάρτητη, λίγο πριν διαβεί το σημείο χωρίς επιστροφή. Το πρόβλημα είναι ότι τόσα χρόνια αμερικανικής κηδεμονίας υπέταξαν την ευρωπαϊκή ηγεσία. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί  εκπαιδεύτηκαν να κυβερνούν εν ονόματι του ΝΑΤΟ και με την άδεια των ΗΠΑ. Η εθνικιστική Δεξιά έχει φιλοδοξίες αλλά όχι και σοβαρούς ηγέτες εθνικού αναστήματος (με την εξαίρεση της Γαλλίας.)

΄Ενας Ρωσοαμερικανός καθηγητής συγκρίνει την επικείμενη απελευθέρωση της δυτικής με την απελευθέρωση της ανατολικής Ευρώπης, πριν 27 χρόνια. «Το μονοκομματικό σύστημα που είχε η Δύση μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής ΄Ενωσης τελειώνει. Το ίδιο και η κυριαρχία της μοναδικής ιδεολογίας των  υψηλών κηρυγμάτων». Πράγματι, όπως στη Σοβιετική ΄Ενωση, το πολύ-κομματικό σύστημα είχε ουσιαστικά καταργηθεί στην Ευρώπη.

Δεν υπήρχε διαφορά ανάμεσα σε «αριστερά» και «δεξιά», καθώς τα δύο κόμματα έγιναν όμοια, ανταγωνιζόμενα ποιο θα δείξει μεγαλύτερο πάθος στο αγκάλιασμα των μεταναστών, στην καταπολέμηση του «αντισημιτισμού», στην καταγγελία των προνομίων του λευκού άνδρα, στην επιβολή της λιτότητας, στον ακρωτηριασμό του κοινωνικού κράτους, στην περικοπή θέσεων παραγωγικής απασχόλησης, στον περιορισμό της εκκλησίας, στη  μεγαλύτερη χρηματοδότηση  πλουσίων τραπεζιτών, στο μάδημα των εργαζομένων και  στην ενίσχυση των υπηρεσιών ασφάλειας και του Νατοϊκού στρατού.

Αυτή η διαδικασία άρχισε μετά τον 2^ο Π.Π., όταν η Ευρώπη διχοτομήθηκε και υποδουλώθηκε. Η Δυτική Ευρώπη έγινε ολοκληρωτικά αποικία των ΗΠΑ, ενώ η Ανατολική Ευρώπη υποδουλώθηκε στη Σοβιετική ΄Ενωση. Οι αποικιστές της Δυτικής Ευρώπης, οι οικοδόμοι της Νέας Παγκόσμιας Τάξης από τις ΗΠΑ       -δυσκολεύομαι να τους πω «Αμερικανούς», επειδή πολλοί από αυτούς ήσαν μετανάστες από την Ευρώπη που χρησιμοποίησαν τις ΗΠΑ σαν εργαλείο για να δημιουργήσουν την Παγκόσμια Κυβέρνηση. Γι’ αυτούς η νίκη του 1945  ήταν η μεγάλη ευκαιρία για να συντρίψουν τις εθνικές δυνάμεις και να προωθήσουν πολιτικούς υποχείρια για την εφαρμογή των σχεδίων τους.

Μετά την σοβιετική αποχώρηση το 1990 οι άνθρωποι της Νέας Παγκόσμιας Τάξης κατέκτησαν ολόκληρη την Ευρώπη. Ο έλεγχος έγινε πλήρης, ο ριζοσπαστικός φεμινισμός και τα δικαστήρια ανηλίκων κατέστρεψαν  την ευρωπαϊκή οικογένεια. Η  ίδια η αντίληψη της πατρότητας και της μητρότητας είχε απονομιμοποιηθεί, εκατομμύρια μεταναστών μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη για ν’ αντικαταστήσουν τους πληθυσμούς της και κάθε αντιρρησίας  χαρακτηριζόταν ναζιστής.

Οι Γερμανοί είναι μια ειδική περίπτωση: Μετά τους τρομερούς βομβαρδισμούς του 1945 και την εντατική διδασκαλία του Ολοκαυτώματος, καταλήφθηκαν από μια υπερβολική μορφή   αισθήματος ενοχής. ΄Ετσι λύγισαν και  έγιναν υπάκουοι δούλοι.*                Τώρα δεν θέλουν ν’ αποχωρισθούν από τους Αμερικανούς αυθέντες τους. Η Μέρκελ υποσχέθηκε στον Ομπάμα να διατηρήσει τη φλόγα αναμμένη μέχρι την επάνοδό του, στο τέλος της θητείας του Τραμπ.

Αυτό μου θυμίζει την αποχώρηση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τη Βρετανία. Ενώ οι ρωμαϊκές λεγεώνες είχαν επιστρέψει, οι ντόπιοι άρχοντες ισχυρίζονταν πως κυβερνούν εν ονόματι της Ρώμης. Μπορεί αυτή η απάτη να ξαναδοκιμασθεί στην Ευρώπη, με τη σκιά των Αμερικανών αντί των Ρωμαίων, μέχρις ότου οι Ευρωπαίοι βρουν νέους ανεξάρτητους ηγέτες.

ΟΙ Ρώσοι είναι περιχαρείς αλλά προσεκτικοί

Οι Ρώσοι είναι ευτυχείς με τη νίκη του Τραμπ, αλλά δεν είναι σίγουροι ακόμη. Είναι δυνατόν να έχει συμβεί; Δεν τους απατούν τα μάτια τους; Όπως και νάχει η Τραμπομανία δεν  είναι μακριά. Εάν ο Τραμπ φθάσει στην ανάληψη του αξιώματος, εάν κρατήσει τους νεοσυντηρητικούς και τους πολεμάρχους της  Ουάσιγκτων έξω από σημαντικά αξιώματα, θα έχει τη ρωσική αρκούδα να πίνει νερό απ’ τη χούφτα του. Και αυτό θα μπορούσε να λύσει πολλά από τα προβλήματα του κόσμου, από τη Μέση Ανατολή ως την Ανατολικήν Ευρώπη.

Εάν ο Ντόναλντ Τραμπ είναι η καθυστερημένη απάντηση στην ειρηνευτική πρωτοβουλία του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, θα μπορούσε να επαναπατρίσει τα αμερικανικά στρατεύματα και ν’ αρχίσει έτσι μια χρυσή εποχή για την ταραγμένη  ανθρωπότητα

Στο μεταξύ θα πρέπει να είμαστε ευτυχείς με την επικείμενη απόσυρση  απάνθρωπων σχεδιασμών, με τον τερματισμό της φιλελεύθερης τυραννίας, το τέλος της μαζικής μετανάστευσης και με την προσπάθεια ανόρθωσης της κατεστραμμένης υφής της κοινωνίας μας.

*Σημ. Μτφρ: Ο αρθρογράφος έχει ζήσει και εργαστεί στη Σουηδία, όπου απέκτησε και την Σουηδική υπηκοότητα. Στο Ισραήλ  ασπάσθηκε τον χριστιανισμό και βαπτίστηκε στα Ιεροσόλυμα. Όπως πολλοί άλλοι εβραϊκής καταγωγής καθηγητές, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι, (λ.χ. οι Αμερικανοί Νόρμαν Φίνκελστάϊν  και Νόαμ Τσόμσκυ, ο Γαλλο-Μαροκινός Ζακόμπ Κοέν κ.α.) και ο Ισραήλ Σαμίρ έχει καταγγελθεί ως αντισημίτης.

*Σημ. Μτφρ: Λάθος διάγνωση του Ισραήλ Σαμίρ. Τόσο η Μέρκελ όσο και ο «σοσιαλιστής» Στάϊνμάγιερ, απλώς  παριστάνουν τους  αδελφικούς συμμάχους των Αμερικανών, επειδή ο ρόλος αυτός τους εξασφαλίζει  την Νατοϊκή στολή κάλυψης των δικών τους  παραδοσιακών σοβινιστικών σχεδίων  (Drang  Νach ¨Οsten), τα οποία θα έμεναν προκλητικά ακάλυπτα σε περίπτωση αναδίπλωσης η και διάλυσης του ΝΑΤΟ. Το αποδεικνύουν τα πεπραγμένα τους  στην Ουκρανία, μεταξύ άλλων.

The Liberation of the Slaves

Israel Shamir

Donald Trump’s electoral victory unleashed pent-up tectonic energies on the unprecedented scale. The world has been changed, much more than could be expected from any election of a US president. Just a short time has passed since election day, but it appears that the New World Order has received a shattering blow. There is a great feeling of freedom in the air, as if the vote broke the chains of a generation, and we suddenly found ourselves free.
As the first sign of this new freedom, there are reports that the dreaded TTIP and TTP, the twin agreements almost imposed by Obama administration on the world, are as good as dead. Trump killed the agreements, said the Germans, and it is a very good news. Just for that, it was worth electing Trump.
Silly activists say they stopped the TTIP and TTP by their own efforts. Bunkum! Without Trump, the agreements would have been duly signed and ratified despite all the protests. Let us give him his due.
I congratulate Trump on choosing Stephen Bannon. He is so heavily demonised by the NWO forces, so fervently called “an anti-Semite”, that he’s got to be good. If Trump will persevere and keep him, it will be additional proof that Trump is fearless, that the magic of political correctness has stopped working and that the word “anti-Semite” does not ruin a career anymore.
I feel sorry for the poor guys and gals who walk the American cities proclaiming their love and fealty to Obama and Clinton. They were zombified into blind trust that the NWO regime was forever, that docile blacks, emotional latinos, delicate gays and clever Jews will always vote as they are told by smart women in pants, while the workers of Detroit would forever cringe under the whip of white male privilege. They watched too many movies and lost touch with reality, like royalists worshipping portraits of the deposed and dead king.
We were all slaves, but slaves of two kinds: slaves willing and unwilling, house slaves and field slaves of the NWO. The “Not My President” crowd are house slaves; they learned to love and obey the masters. Trump freed them, too, but they do not yet enjoy it and beg to be returned to bondage.
Europe is full of house slaves. For a generation, the only way to advance was to become a happy slave, and so they did. There are tens of thousands happy house slaves in Sweden, who learned by heart all the slogans of the NWO, though they carried Sweden to disaster. They agreed to radical feminist rule and to migrant takeover, and all of a sudden it is not needed anymore. Now they face freedom and they do not like it.
But for us, for the field slaves, Trump’s victory is sheer bliss. We hated the slavery, and we shall enjoy freedom, and we shall see through the cheap tricks of our former slave masters who try to frighten us back into the cage.

The New World Order is Dead
We called the old regime “The New World Order”, and we feared it would last long. It came into being sometime in the late 1960s, expanded in eighties, came to its fruition in the beginning of the third millennium, and collapsed just a few minutes before destroying the world. Within this short lifespan, the West experienced an unusual form of highly ideological governance, of futuristic enslaving of the Man, as Orwell predicted.
The majority of the population has been demonised; ordinary people who worked, had loving wives and children, went to church were called ‘fascists’, or “privileged white males”; their traditional Christian faith was outlawed and pushed out of the public space; normal gender relations were cast in a negative light; the propaganda of homosexuality became as pervasive as the Communist propaganda in Leonid Brezhnev’s days, parents and children relations were out of sync; quite ordinary words were banned.
“Hate speech” became the leading NWO crime; “bigot”, a mild term previously applied to elderly colonels, became the worst label one can put on a man, while the mortal sins were tolerated or encouraged. “Anti-Semitism” became an unforgivable crime, and it included disapproval of the Federal Reserve, dislike of Janet Yellen, of Goldman Sachs and rejection of the New York Times. When Donald Trump spoke against international financiers, the ADL screamed “Anti-Semitism!”, though he did not mention Jews at all, for we know who are these financiers. “Greed” went out of use altogether, though it was considered the worst sin or the father of all sins. Probably “greed” became a hate word, too.

The Jewish Century is over
Yuri Slezkine described our times as The Jewish century. It appears that this Jewish century is over, with the election of Trump. The Americans collected enough courage to vote for their interest, instead of doing what they are told. This was a big surprise for the Jews who already planned to enjoy the Jewish millennium. The NWO had been built to last, but so were many other human enterprises, including the Third Reich.
Probably you did not enjoy these last years of NWO rule, unless you belong to the one per cent of the very rich and very powerful, and maybe not even then. Probably you had less security in your job and your income, probably you had to watch your mouth more diligently, probably you felt yourself out of place just by being a straight white Christian man. Perhaps you did not like that your country had been stolen from you and repopulated by foreigners. Perhaps you did not enjoy it when Lena Dunham called for your extinction. But you had no way to even object, without being called a Nazi, and that was a deadly label.

However, the Jews enjoyed the best time of their history. Whoever they accused of anti-Semitism, was expelled from public life. Chemi Shalev, an American-Jewish-Israeli Haaretz columnist, bewept these great times: “It is probably no coincidence that during Obama’s tenure, American Jews reached a pinnacle of social and cultural acceptance. Being American Jews was hip. It was cool. It was the thing to be. Pew Research Polls repeatedly confirmed that Jews were the most loved and most admired religious group in all of America.”
And what did they wish for, these most-loved and most-admired and, by the way, wealthiest Americans? “They support immigration, pluralism, multiculturalism, social reform, government intervention, separation of church and state, gay marriage, abortion rights and on and on. It is easy to see, in fact, why so many of Trump’s radical supporters would view the Jews as their mortal enemies” – concludes Shalev.
Reality is more complicated than he claims. Shalev said “the Jews” wanted NWO. Perhaps this is true regarding the unelected leadership of American Jews. But a sizeable and powerful minority of Jews do not agree with “the Jews”. Some of them prefer Zionism. Zionism is full negation of everything “the Jews” want: no separation of Jewish church and Jewish state, no goy immigration. “The Jews” defend the Muslims from being registered by Tramp, while Zionists register every Muslim under their rule. Until now, the Zionists and liberal Jews did not quarrel, for the Zionists organised the Jewish state, while “the Jews” told the goyim how they should live.
Now the difference caused a split: NWO enemies claimed their support for Israel and Zionism should protect them from (still dangerous) accusation of anti-Semitism. Though Zionism is evil enough, it is evil localised, in comparison with the universal evil being spread world-wide by “the Jews”. It would be better to reject both varieties, and so do many people (including those of Jewish origin). Hopefully, rather sooner than later, we shall reach the point when accusation of anti-Semitism will be met with a disinterested “Is it so?”, and this will remove the unpleasant necessity of choosing between two evils, but we are not there yet. A cautious politician chooses one evil, whatever he considers a lesser one.
In England, Jeremy Corbyn preferred anti-Zionism, but he had to pay for this indulgence by “fighting anti-Semitism”. He sacked some of his supporters, offered extra protection to Jews, but the Jews immediately attacked him. In the US, Trump and his people prefer to flirt with Zionists, and Zionists defended him against the liberal Jews. In France, too, Marine Le Pen befriended Zionists to secure her movement from the broad-fronted Jewish attack.
Zionists are willing to accept Trump and Le Pen. Zionism flourished in 1930s as a Jewish National Socialist movement; it was built to fit Jewry into fascist-dominated Europe and the Middle East. Zionists loved Mussolini and admired Adolf Hitler. They have no problem with befriending any right-wing movement (no comparison is intended). If they would build their Jewish state on a remote unpopulated island, it would be their internal matter, but their Palestine project created too many problems for others.
Zionists are problematic allies for Trump, and the neo-cons are their extremely dangerous offshoot. They should be kept as far from power as possible, for they will charge a high price for their support and lead America into new wars.
Donald Trump can find better Jewish allies than Zionists or liberal NWO Jews. Do not forget: many Jews (as well as non-Jews) voted for Sanders or for Jill Stein. Now Bernie Sanders is looking for a new opening, and Jill Stein is available. Both are known for their anti-NWO and moderate non-Zionist positions; they could be adopted into Trump’s administration. Sanders actually expressed his willingness to work with Trump.
Such a step was made by Menachem Begin, the Israeli right-wing leader, when he came to power in Israel in 1977. He had made Moshe Dayan, a leading figure of Labour whom he defeated in the elections, his Foreign Minister. This wise and daring step strengthened his positions immensely, and undermined Labour for many years.
Trump’s administration with Bernie Sanders or Jill Stein in an important position (Secretary of State? Secretary of Commerce? Secretary of Labor?) would be immune to many attacks and accusations, and it will heal the tear in the society. It will also solve the Jewish problem of Trump and make the NWO Jews and extreme Zionists irrelevant.

Saving Europe
Though NWO excesses were bad enough in the US, they were even worse in Europe, and for West Europeans, Trump’s victory is as important for them, as nomination of Mikhail Gorbachev was for East Europeans. The US troops are still based in Europe, but the spirit is gone. Europe is about to become independent, just before the point of no return had been crossed.

The problem is that many years of American dictate obliterated native European leadership. The European politicians were trained to rule in the name of the NWO and by the US leave. The nationalist far right has ambitions, but no serious leaders of national calibre (excepting France).
A Russian-American professor compared the impending liberation of the West with liberation of the East 27 years ago: “The one party system which the West had since the collapse of the Soviet Union is over. So is the dominance of one ideology and simplistic preachy press”. Indeed, like in the Soviet days, the multiparty system had been practically dismantled in Europe.
There was no difference between “left” and “right”, as the two parties became identical, competing which one will show more fervor embracing migration, fighting anti-Semitism, denouncing white male privilege, imposing austerity, cutting social state, taking children from their parents, eliminating production jobs, restricting the church, giving more money to rich bankers, fleecing the workers and beefing up the security services and the NATO military.
This process started after WWII, as Europe was partitioned and subjugated. Western Europe has been as thoroughly colonised by the US, as the Eastern Europe had been subjugated by the USSR. The colonisers of the Western Europe, the NWO builders from America – I hesitate to call them “Americans”, for many of these people were immigrants from Europe who used the US as their tool to create One World Government. For them, 1945 victory was a great chance to crush national forces, to promote compliant politicians in sync with their plans.
After the Soviet withdrawal in 1990, the NWO people took over the whole of Europe. PC control became total, radical feminism and juvenile courts destroyed the European family, the very concept of parenthood, of fatherhood and motherhood had been delegitimized; millions of migrants were transferred into Europe to replace its population, and every objector has been called a “Nazi”.
The Germans are a special case: after the terrible air bombardments of 1945, after the intensive Holocaust education, they were infected with an exaggerated form of guilt feeling. This once proud and industrious folk had been brought down and turned into obedient slaves. Now they do not want to part with their American masters. Merkel promised Obama to keep the fire on until his return, after the years of Trump pass.
It reminds me of the Roman Empire’s retreat from Britain. Though the legions went home, the post-Roman British rulers claimed they ruled in the name of Rome. Perhaps this ruse will be played again in Europe, and new European leaders will claim they still have American imprimatur – until Europeans will find for themselves their new independent leaders.

Russians are cautious but jubilant
The Russians are happy with Trump’s victory, but they still are not sure. Could it actually happen? Do they see what they think they see? However, the advent of Trumpmania is just around the corner. If Trump will make it to his inauguration, if he will keep neocons and Washington warriors out of important positions, he will have the Russian bear eating out of his hands. And this is likely to solve many problems of the world, from Middle East to East Europe.
If Donald Trump is a belated answer to Mikhail Gorbachev’s peace initiative, he can draw the American troops home, and the Golden Age is likely to descend upon troubled mankind.
Meanwhile we should be happy with the forthcoming retreat of the transhuman agenda, with the end of liberal tyranny, with termination of mass migrations and with attempt to restore the ruined fabric of our society.

Israel Shamir can be reached at adam@israelshamir.net
This article was first published at The Unz Review.