Η κυβέρνηση αναλαμβάνει νέο μακροπρόθεσμο χρέος, σε αντικατάσταση βραχυπρόθεσμου το οποίο δεν καταγράφεται!

Ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις κυρίως για να ενισχύεται η ρευστότητα. Η ελληνική κυβέρνηση έχει τρεις πηγές ενίσχυσης της ρευστότητάς της: τα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου, τον δανεισμό με repos από φορείς του Δημοσίου και την αθέτηση υποχρεώσεων, τα ληξιπρόθεσμα του Δημοσίου. Τα έντοκα επηρεάζουν την τραπεζική ρευστότητα, έχουν «ανταγωνιστικό» επιτόκιο και προσμετρούνται στο χρέος. Εχει μπει εδώ και χρόνια ταβάνι από την τρόικα τα 15 δισ. ευρώ – η διαχείριση Τσακαλώτου τα κρατάει συνεπώς μερικά εκατομμύρια κάτω από το όριο. Τα repos είναι θεωρητικά «ιδιωτικές συναλλαγές», οπότε το επιτόκιο δεν καθορίζεται από την αγορά, είναι χρέος της κεντρικής κυβέρνησης, αλλά όχι της γενικής. 

Οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του Δημοσίου είναι αυθαίρετες αθετήσεις πληρωμών, δεν επιβαρύνονται με τόκους, δεν επιβαρύνουν το χρέος – είναι «χρέος εν αναμονή», στραγγαλίζουν όμως την οικονομία. Ενδιαφέρον έχει η διαχείριση των repos και των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων – το συνολικό τους ύψος είναι κατ’ ελάχιστον 18 δισ., πιθανότατα αρκετά υψηλότερο.

Για τη συνέχεια kathimerini