Οι υγιείς προτάσεις για πολιτικές αλλαγές στην Ελλάδα που μπορεί να καταθέσει κάποιος, σήμερα ακούγονται μάλλον σαν ευχολόγια. Τουλάχιστον αυτό ισχύει όσο οι προτάσεις δεν συνοδεύονται από ένα σαφές σχέδιο για την αναγκαία πολιτική επανάσταση την οποία και πρεσβεύει το δ.
Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στους αγκιστρωμένους στα υπουργικά έδρανα του κοινοβουλίου, καθώς και σε όσους από τα λοιπά κόμματα τους περιμένουν στον «πάγκο για αλλαγή», για να το διαπιστώσει.
Για παράδειγμα, οι όποιες προτεινόμενες ιδέες εξυγίανσης του δημοσίου, αποτελούν όνειρο που θα γινόταν εφιάλτης στα χέρια του Συριζαίου υπουργού ή του νεοδημοκράτη αναπληρωματικού του, των οποίων βέβαια μέλημα είναι η αποκατάσταση του πολιτικού τους πελατολογίου.
Για παράδειγμα, οι όποιες προτεινόμενες ιδέες εξυγίανσης του δημοσίου, αποτελούν όνειρο που θα γινόταν εφιάλτης στα χέρια του Συριζαίου υπουργού ή του νεοδημοκράτη αναπληρωματικού του, των οποίων βέβαια μέλημα είναι η αποκατάσταση του πολιτικού τους πελατολογίου.
Σε ένα βαρύτερο παράδειγμα, όσες λύσεις παρουσιάστηκαν όλα αυτά τα χρόνια για την οικονομία της χώρας μας, εν τέλει καπελώθηκαν, αχρηστεύτηκαν και επέφεραν τα αντίθετα αποτελέσματα, διαστρεβλωμένες από υπουργούς οικονομικών οι οποίοι εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν διάφορα συμφέροντα, σίγουρα όμως όχι αυτά του πολίτη.
Ομοίως, οι ιδέες, γνώσεις και σκέψεις που προτάσσονται για την άμυνα και την εξωτερική πολιτική της χώρας πέφτουν στο κενό και διαστρεβλώνονται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο από υπουργούς ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, οι οποίοι συστρατεύονται, πλέον και ανοιχτά, με τους αντιπάλους της Ελλάδας.
Η επιτακτική δημοκρατική ανάγκη για ανεξαρτησία δικαιοσύνης και διάκριση εξουσιών ακούγεται μάλλον σαν παιδικό αστείο στα διεφθαρμένα αυτιά του εκάστοτε πολιτικού κηδεμόνα της δικαιοσύνης. Από την άλλη, οι όποιες καινοτόμες προτάσεις για το υπουργείο εργασίας θα ακούγονταν σαν ξένη και μάλλον εξωγήινη γλώσσα σε κηφηνοειδείς πολιτικούς που δεν έχουν δουλέψει μισή μέρα στη ζωή τους.
Αντίστοιχα, οι ιδέες κοινής λογικής για ποιοτική παιδεία δεν έχουν την παραμικρή αξία για τους αμόρφωτους υπουργούς παιδείας που πέρασαν από τη χώρα. Όπως ακριβώς και δεν ενδιαφέρουν τους ανάλγητους κρατικοδίαιτους ολιγάρχες, οι σύγχρονες πρακτικές για τον χώρο της υγείας και της περίθαλψης. Ταυτόχρονα, η ΑΝΕΛίστικη διοίκηση του υπουργείου τουρισμού θα υλοποιούσε τις όποιες καλές προτάσεις για τον κλάδο, με τον πλέον άστοχο και γραφικό τρόπο, «καίγοντας τες» και για τους επόμενους.
Στο ίδιο πνεύμα με τα ανωτέρω, η διαχείριση του πλούτου της χώρας και των όποιων διπλωματικών ευκαιριών προκύπτουν, πάνε χαμένες από ένα ληστρικό σύστημα το οποίο αξιοποιεί τα πάντα για ίδιον όφελος και πάντα εναντίον του πολίτη. Μια εκάστοτε συμμορία στο Μαξίμου που αντιμετωπίζει τη χώρα σαν τσιφλίκι της και τους πολίτες σαν κολίγους.
Απέναντι στις «πολιτικές αρετές» του χρεωκοπημένου συστήματος της χώρας, την ανικανότητα, την αδιαλλαξία, την ασυδοσία και τον αυταρχισμό που καταρρίπτουν κάθε καλή πρόταση και κάθε δημιουργική ιδέα, και απέναντι στο μισόδημο πολιτικό προσωπικό που οικειοποιείται τον εθνικό πλούτο, προτάσσεται το δ.
Ας μην ξεχνάμε ότι δεν έχουμε το χειρότερο δυνατό πολιτικό προσωπικό επειδή αυτό μας αξίζει, αλλά επειδή αυτό μόνο μπορεί να παραχθεί από το χειρότερο δυνατό πολιτικό σύστημα – δηλαδή το εν ισχύ. Ας θυμηθούμε δε, ότι όσοι εξ αυτών αναγκάστηκαν να παραιτηθούν για να υπάρξει μια κάποια εξυγίανση στα μάτια του πολίτη, αντικαταστάθηκαν άμεσα από βουλευτές μπαλαντέρ, έτοιμοι να συνεχίσουν τις εθνικές ήττες. Πρωταρχικός μας λοιπόν στόχος είναι μια ειρηνική πολιτική επανάσταση, με 10 ιδέες κοινής λογικής, ικανές να προσφέρουν διέξοδο στην Ελλάδα και να επαναφέρουν τη δημοκρατία στη χώρα που την γέννησε. Να απελευθερωθούμε από τον πραγματικό δυνάστη, που δεν είναι άλλος από το εγχώριο πολιτικό σύστημα.
Όταν λοιπόν η εκστρατεία πολιτών του δ ολοκληρωθεί και στεφθεί με επιτυχία, όταν το ανελεύθερο καθεστώς που κρατάει τα δόντια του μπηγμένα στον λαιμό μας ηττηθεί κατά κράτος, τότε θα απελευθερωθούν όλες οι υγιείς και δημιουργικές δυνάμεις της χώρας μας. Τότε θα βρουν ευήκοα ώτα και χώρο εφαρμογής οι προοδευτικές ιδέες και προτάσεις και τότε θα μπορέσει η Ελλάδα να αξιοποιήσει στο έπακρο ολόκληρη τη δυναμική της.
Πρώτα λοιπόν η απελευθέρωση και μετά οι μεταρρυθμίσεις. Όχι άλλες χαμένες ευκαιρίες. Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου. Πάρε μέρος στο δ στέλνοντας ένα μήνυμα στο connect@todelta.gr
Είμαστε αυτοί που περιμέναμε. Και αλλάζουμε την πολιτική στη χώρα.
Πολύ σωστή ανάλυση πρώτα πρέπει νά ελευθερωσουμε την πατρίδα μας και τους Έλληνες από ένα σάπιο καί φασιστικό πολιτικό σύστημα τό οποίο έκανε κατάληψη της εξουσίας και τού βήματος τών ομιλητών το οποίο δεν αφήνει καμία άλλη υγιή φωνή να ακουστεί. Ζήτησα με ε μαιλ από τον πρόεδρο της βουλής και όλα τα πολιτικά κόμματα να καθιερώσουν μία μέρα τόν μήνα στην βουλή και να δώσουν τό βήμα στον ανώνυμο πολίτη όσο πηρατε εσείς απάντηση τόσο πήρα και εγώ.Το ίδιο συνέβη όταν το ζήτησα από τους 3 πιο επώνυμους δημοσιογράφους.Γιαυτο πρέπει οι 10 ιδέες του δ να γίνουν πράξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να ελευθερώσουμε την πατρίδα πρώτα σημαίνει μόνο ένα πράγμα: να τιμωρήσουμε παραδειγματικά τους προδότες της οκταετίας, ήτοι βουλευτές που ψήφισαν μνημόνια και αντίστοιχους νόμους και όλα τα μέλη των μνημονιακών κυβερνήσεων. Και ξέρετε κάτι; Η κατηγορία δεν θα είναι το γιατί ψήφισαν ΝΑΙ στα μνημόνια, αλλά το γιατί ψήφισαν ΝΑΙ σε κάτι που δεν ήξεραν τι έλεγε. Σε όλες τις περιπτώσεις είχαν τρεις-τέσσερις μέρες να διαβάσουν χιλιάδες σελίδες, πράγμα αδύνατο. Πως λοιπόν συμφωνείς εκ μέρους του Ελληνικού λαού για κάτι που δεν γνωρίζεις τι είναι; Και εδώ είναι η εσχάτη προδοσία!
ΔιαγραφήΣυμφωνω σε οτι γραφεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Σταύρο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε παρακολουθώ καιρό και στην κοινωνική μου ζωή σε συζητήσεις αναφέρομαι στο Δέλτα.
Όμως...εάν δεν βγείτε κι άλλο επικοινωνιακά μπροστά...θα γίνει ανάδειξη του Δέλτα μόνο μετά από πολεμικό επεισόδιο , είτε μετά από μεγάλη- βίαιη μη στρατιωτική κατάσταση.
Μακάρι να αποφευχθούν και τα δύο...επικοινωνιακά βγείτε πιο μπροστά...ξέρω τη σαπιλα που υπάρχει και πνίγει τα πάντα, δεν είμαι εκτός πραγματικότητας αλλά πρέπει ως κατευθύνσεις να είστε πιο αιχμηροί και εμφανείς.
Τώρα προσανατολισμός του στυλ να προσεγγιστούν βουλευτές / ΠτΔ κτλ, με τη σαπιλα που υπάρχει δε νομίζω να εμπνέουν, χωρίς να σημαίνει πως δεν πρεπει να κινηθείτε θεσμικά.
Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα προσφέρει υπηρεσίες στον επικυρίαρχο και για αυτό είναι και θα είναι εκεί που είναι. Αν η προσπάθεια η δική σας η όποιου άλλου ξεκινήσει, δεν εκτροχιαστεί λίγο πριν η λίγο μετά θα έχει να αντιμετωπίσει ανυπέρβλητα εμπόδια τεραστίων διαστάσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ο σκεπτόμενος κόσμος έχει αηδιάσει με τους πάντες και αδιαφορεί.
2. Οι υπόλοιποι προσεγγίζουν το θέμα με όρους συναλλαγής και απλά αδιαφορούν για εσάς, που δεν τους προσφέρεται κάτι χειροπιαστό.
3. Στην σπάνια περίπτωση που δεν διαλυθεί η όποια προσπάθεια θα έχει απέναντι της τους πάντες. Παρακράτος, κράτος, δικαιοσύνη, ΜΜΕ, τράπεζες, αρχές ασφαλείας, δημόσιο, πολιτικούς, θεσμούς κάθε μορφής, εγκληματικά στοιχεία.
Μην σας παρασύρει η προηγούμενη εμπειρία όπου λειτουργούσατε υπό την σκέπη του συστήματος.
Τώρα αν νομίζετε ότι δεν θα συγκρουστείτε αλλά θα νικήσετε γιατί είστε καλύτεροι, νομίζω, δυστυχώς, σε τέτοιες περιπτώσεις νικάνε οι χειρότεροι και το κυριότερο οι αδίστακτοι.
Διαβάζω σχόλια σχολιαστών παραπάνω και κατά βάθος δεν μπορώ να πω πως διαφωνώ. Η μαυρίλα που είναι μαζεμένη όντως, εκτός από πυκνή είναι και δύσοσμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί μου,
φανταστείτε να υπήρχε μόνο αυτή η μαυρίλα χωρίς αχτίδα φωτός και οράματος.
Για να υλοποιηθεί όμως το όραμα, πέρα από την συγκυρία χρειάζεται και μεθοδολογία και στρατηγική.
Δεν είναι καλύτερη λοιπόν η συστράτευση από τον πεσιμισμό;
Και όσο για ένα λιθαράκι, νομίζω ότι όλοι μπορούμε να προσθέσουμε όπου και όταν μπορούμε.
Νομίζω ότι αυτό φέρνει προς προβληματισμό κατ΄αρχάς το δ, ώστε να δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα.
Το πιο δύσκολο σε έναν άνθρωπο, είναι η αναθεώρηση των πιστεύω του.
Η αμηχανία να αντιμετωπίσει την αλήθεια τον όδηγεί πολλές φορές σε παραίτηση, με την επωδό - όλοι τα ίδια είναι-.
Μήπως, είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι;