 |
| Από την Ιερά Σύνοδο που αποφάσισε την διακοπή των δεσμών με το Πατριαρχείο |
Διακόπτει την κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο η Ρωσική Εκκλησία. Αυτή την απόφαση έλαβε σήμερα μετά τη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Μόσχας.
Αυτό είναι το επόμενο βήμα στην εμβάθυνση της κρίσης ανάμεσα σε Φανάρι και Μόσχα ως συνέπεια της Αυτοκεφαλίας που θα χορηγήσει κι επίσημα σε λίγο καιρό στην Ουκρανία.
Ιεράρχες του Πατριαρχείου Μόσχας είχαν ουσιαστικά προαναγγείλει τη λήψη σκληρότερων μέτρων προς το Οικ.Πατριαρχείου και αυτό ήταν η διακοπή κοινωνίας.
Η συνεδρία της Ιεράς Συνόδου διήρκησε περίπου 5 ώρες, όπου σύμφωνα με πληροφορίες το Πατριαρχείο Μόσχας διέκοψε εντελώς την ευχαριστιακή κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Στη συνεδρίαση συμμετείχαν οι Μητροπολίτες Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριος, Κρουτίσης και Κολόμνας Ιουβενάλιος, Κισινάου και πάσης Μολδαβίας Βλαδίμηρος, Αστάνα και Καζακστάν Αλέξανδρος, Τασκένδης Βικέντιος, Αγίας Πετρουπόλεως Βαρσανούφιος, Μινσκ Παύλος, Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Ζαπορόζιε Λουκάς, Αλτάι Σέργιος, ο Επίσκοπος Νάρβα Λάζαρος, ο Επίσκοπος Ρούμπινσκ Βενιαμίν και ο Επίσκοπος Νακχόντκα Νικόλαος.
«Η αποδοχή διαλόγου με σχισματικούς και πρόσωπα στα οποία έχει επιβληθεί ανάθεμα από εκκλησία άλλης δικαιοδοσίας, η επιβουλή σε ξένα κανονιστικά όρια, η προσπάθεια αποποίησης δικών της ιστορικών αποφάσεων και υποχρεώσεων, όλα αυτά θέτουν το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπολεως έξω από τα όρια του κανονιστικού πεδίου και προς μεγάλη μας λύπη κάνει πλέον για εμάς αδύνατη την επαφή της ευχαριστίας με τους ιεράρχες, τους πνευματικούς και τους πιστούς…»
Στο εξής και μέχρι την άρση των αντικανονικών αποφάσεων που πήρε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως οι ιερείς του Πατριαρχείου Μόσχας είναι αδύνατο να συλλειτουργούν με τους κληρικούς της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και για τους πιστούς (αδύνατη) η συμμετοχή σε πράξεις λατρείας σε ναούς αυτής», τονίζεται στην ανακοίνωση.
Η ανακοίνωση αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της Ρωσικής Εκκλησίας.
Ο Πούτιν έθεσε στο Σ. Ασφαλείας του ΟΗΕ το θέμα της Ουκρανίας
Την ίδια ώρα ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντίμιρ Πούτιν και τα Μέλη του Συμβουλίου ασφαλείας, συζήτησαν σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Ντιμτρι Πεσκόφ και την κατάσταση της Ρωσικής Εκκλησίας για το θέμα της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με πληροφορίες το Κρεμλίνο πιστεύει ότι οι αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου σχετικά με το Ουκρανικό ζήτημα, θα επηρεάσει αρνητικά την κατάσταση της Ρωσικής Εκκλησίας στην Ουκρανία.
«Έγινε μια ανταλλαγή απόψεων για το ζήτημα της Ρωσικής Εκκλησίας στην Ουκρανία. Οι αποφάσεις της Κωνσταντινούπολης, κατά κάποιο τρόπο θα επηρεάσουν την ζωή των πιστών της Ρωσικής Εκκλησίας στην χώρα» – δήλωσε ο Ντμίτρι Πεσκόφ.
Επίσης, ο εκπρόσωπος του Προέδρου Πούτιν, υπογράμμισε για ακόμη μια φορά ότι η Ρωσική Ομοσπονδία παρακολουθεί τις εξελίξεις στον Ορθόδοξο κόσμο, χωρίς όμως να παρεμβαίνει στα εσωτερικά ζητήματα της Εκκλησίας.
«Αν λάβουν χώρα παράνομες ενέργειες, τότε προφανώς, όπως η Ρωσία προστατεύει παντού τα συμφέροντα των Ρώσων και των ρωσοφώνων, έτσι θα υπερασπιστεί και τα συμφέροντα των ορθοδόξων. Είναι μια συνολική και κατανοητή θέση», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου.
Αυτή η προστασία των ορθοδόξων θα γίνει «αποκλειστικά με πολιτικά και διπλωματικά» μέσα, διευκρίνισε ο Πεσκόφ. «Αφορά το ενδεχόμενο οι ουκρανικές αρχές να μην καταφέρουν να κρατήσουν υπό έλεγχο την κατάσταση και μέσα στα όρια της νομιμότητας, αν η κατάσταση πάρει χαρακτήρα άσχημο και βίαιο».
Ανέκδοτο να θέλουν οι Ρώσοι να πιστέψουμε πως το Ρώσικο πατριαρχείο ενδιαφέρεται για την ενότητα της ορθοδοξίας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.dimokratianews.gr/content/88255/oi-kataskopoi-poy-irthan-apo-kryo
https://www.dimokratianews.gr/content/90846/royketa-apo-mosha-den-sas-anikei-ag-oros
Σχετικά με "..τον διαχρονικό πόθο της Ρωσίας, από την πτώση της Κωνσταντινούπολης, με το όνειρο της ανασύστασης του Βυζαντίου..", που επικρίνεται από τον αρθρογράφο, στο άρθρο:https://www.dimokratianews.gr/content/88255/oi-kataskopoi-poy-irthan-apo-kryo
ΑπάντησηΔιαγραφήπου παρατέθηκε, πρέπει να δούμε πως είναι τα ιστορικά γεγονότα.
Η Κωνσταντινούπολη αφού είχε αποδυναμωθεί ολοκληρωτικά από τις Σταυροφορίες του Πάπα, τις φοβερές σφαγές και λεηλασίες, την κλοπή ανεκτίμητων θησαυρών, και εκατοντάδων χιλιάδων χρυσών νομισμάτων, [με τα οποία παρεπιπτόντως η Ευρώπη βγήκε απ΄το Μεσαίωνα, με την ίδρυση Πανεπιστημίων και την ανάπτυξη των τεχνών, και δημιούργησε τα πρώτα ενεχυροδανειστήρια που εξελίχθηκαν στις πρώτες Τράπεζες (μάλιστα όπως έχει γραφτεί, αυτή είναι η απαρχή του καπιταλιστικού συστήματος, που έχει τις καταβολές του στην αρπακτική μανία των Σταυροφόρων)], το Βυζάντιο αφού έφτασε στο έσχατο σημείο παρακμής και περικυκλωμένο από τους Οθωμανούς, ζητούσε απεγνωσμένα τη βοήθεια του Πάπα, ο οποίος θέλησε με τη Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας να απορροφήσει την Ορθοδοξία στον παπισμό.
Τα γεγονότα είναι γνωστά. Αντιστάθηκαν οι ανθενωτικοί αλλά τελικά η ένωση προχωρούσε και ο Πάπας μνημονεύθηκε στην Αγία Σοφία.
Αμέσως μετά ήρθε η Άλωση, και η Ορθοδοξία διασώθηκε μέσα στις ψυχές των Ελλήνων.
Παράλληλα όμως η Ορθοδοξία υπήρχε και στην κρατική υπόσταση της Μοσχοβίας των Ρώσων.
Ο Πάπας λοιπόν με δολιότητα σκέφτηκε ένα πονηρό σχέδιο.
Να δώσει στον Πρίγκιπα Ιβάν ως νύφη την τελευταία Βυζαντινή Πριγκίπισσα και διάδοχο των Παλαιολόγων, την Ζωή, κόρη του Θωμά Παλαιολόγου αδελφού του Κων/νου Παλαιολόγου, που την είχε διασώσει μετά την Άλωση ο Καρδινάλιος Βησσαρίων, και την είχε πάρει στην Ρώμη ως προστατευόμενη του Πάπα.
Έτσι ο Ιβάν θα έπαιρνε τα κληρονομικά δικαιώματα του Βυζαντινού Θρόνου, αλλά το αντάλλαγμα ήταν να αναγνωρίσουν τον Πάπα ως τον αληθινό Πατριάρχη, και ουσιαστικά να ασπαστούν τον καθολικισμό με τη μορφή της Ουνίας.
Ο Ιβάν πήρε τη νύφη, αλλά οι Ρώσοι ξεσηκώθηκαν απέναντι στις δολοπλοκίες του Πάπα, και διέσωσαν την Ορθοδοξία. Μάλιστα η Ζωή που είχε ασπαστεί την ουνιτική πίστη, ξαναβαπτίστηκε Ορθόδοξη και πήρε το όνομα Σοφία, διακόπτωντας κάθε σχέση με τον Πάπα.
[Προβλήθηκε πρόσφατα και μια εξαιρετική ρώσικη ιστορική σειρά στην ΕΤ-3 "Σοφία" https://www.youtube.com/watch?v=AJjm_vWuqwI]
Φυσικά ο Πάπας δεν υποχώρησε αλλά μεταχειρίστηκε όλες τις ραδιουργίες ώστε να αλώσει την Ορθόδοξη πίστη κυρίως με την Ουνία. Αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα, και φυσικά υπάρχουν αποτελέσματα. Ο Ποροσένκο είναι Ουνίτης, όπως και μεγάλη μερίδα σλαβόφωνων.
Σε αυτούς έχει βρει έδαφος ο καθηρημένος και σχισματικός Φιλάρετος, που ίδρυσε δικό του Πατριαρχείο, λειτουργώντας ως ο Δούρειος ίππος του Πάπα, που σήμερα παίρνει την αυτοκεφαλία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Για όποιον δεν γνωρίζει, να πω ότι η Ουνία είναι ένα ύπουλο εφεύρημα του Πάπα, ένας καμουφλαρισμένος παπισμός, που έχει την παπική πίστη χρησιμοποιώντας όμως Ορθόδοξους Ναούς, και την αμφίεση των Ορθόδοξων κληρικών, για να μπερδεύει τους απλούς ανθρώπους και να τους απορροφά στον καθολικισμό. Είναι δυστυχώς πολύ διαδεδομένη στους σλαβόφωνους λαούς.
Λοιπόν όπως βλέπουμε η Ρωσία υπήρξε διαχρονικά το αντίβαρο απέναντι στον Πάπα, στην διάσωση της Ορθοδοξίας μετά την πτώση του Βυζαντίου. Εμείς μετά το 1821, που καταστράφηκαν χιλιάδες μοναστήρια και άρχισε η δυτική πνευματική εισβολή του διαφωτισμού, και ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, κινδυνεύουμε με πλήρη απορρόφηση από τη Δύση σε όλα τα επίπεδα, και όχι μόνο στο θρησκευτικό.
(συνεχ.)
Μαρία συγχαρητήρια, για άλλη μιά φορά, για την κατάρτισή σου και την αγάπη σου για την αλήθεια...
ΔιαγραφήΓειά σου Αναστασία μου.. Να γράφεις πιο συχνά..:)
ΔιαγραφήΜετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο (αντιγράφω από σχετικό άρθρο):
ΑπάντησηΔιαγραφή"..Ἡ σύμπηξη τοῦ «διαθρησκειακοῦ συνασπισμοῦ», ὡς συνισταμένη τοῦ «δόγματος ἀνασχέσεως τοῦ Τροῦμαν», ἦλθε σέ στιγμή κατά τήν ὁποία ἡ Σοβιετική Ἕνωση εὑρισκόταν σέ πολύ δύσκολη γεωστρατηγική θέση, πού τήν ἀνάγκαζε σέ ὑποχωρήσεις.
Ἡ αἰτία ἦταν ὅτι ἡ Ἀμερική εἶχε προηγηθεῖ στήν ἀποπεράτωση ἀτομικῶν ὅπλων καί μονοπωλοῦσε τότε ἀκόμη τήν χρήση τους· «Ἡ Ἀμερική διατηροῦσε συντριπτική πυρηνική ὑπεροχή μαζί μέ τό σπουδαῖο στρατηγικό της πλεονέκτημα: Κατεῖχε βάσεις στήν Εὐρασία ἀπό τίς ὁποῖες μποροῦσε νά πλήξει ἄμεσα τά ζωτικά κέντρα τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης. Ἦταν μιά εὐκαιρία γιά τήν Δύση νά λύσει τούς λογαριασμούς της μέ τήν Ἀνατολή.»
Στό ἐκκλησιαστικό πεδίο, ἡ Σύνοδος τῆς Μόσχας τοῦ 1948 ἀκολουθώντας τήν γραμμή τοῦ ἁγίου Σεραφείμ Σομπόλεφ (1881-1950), καί παρά τίς συνθῆκες τῆς ὑπερβολικῆς γεωστρατηγικῆς πιέσεως ἐπί τῆς ΕΣΣΔ, ἐπέκρινε τόν νεοφανῆ Οἰκουμενισμό τοῦ ΠΣΕ, γεγονός πού πρίν 17 χρόνια (2001) ἐπεσήμανε καί ἡ Ἱεραρχία τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς στό Πατριαρχεῖο Μόσχας.
Μαζί μέ τήν Ρωσσία, ἀρνήθηκαν ἀρχικῶς τήν συμμετοχή τους στό ΠΣΕ ( στό Ἄμστερνταμ τό 1948) καί οἱ περισσότερες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, πλήν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῶν Ἐκκλησιῶν Κύπρου καί Ἑλλάδος[34].
Τό Πατριαρχεῖο Μόσχας συνέχισε νά «μποϋκοτάρει» ὀρθοδόξως τό ΠΣΕ μέχρι τό 1961.
Ἀργότερα, ὅμως, βλέποντας ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολη συμπράττει μέ τήν Δύση μέσῳ τοῦ ΠΣΕ καί τῶν Παπικῶν, ἡ Μόσχα προφανῶς ὠθήθηκε στό νά εἰσαγάγει στό ΠΣΕ τό Πατριαρχεῖο της (ὑποχείριο ἄλλωστε τῶν σοβιετικῶν πραιτωριανῶν), ὥστε νά μή ἀπομονωθεῖ καί στό θρησκευτικό πεδίο...
Η αὐτοκεφαλία τῆς Οὐκρανίας, δέν μπορεῖ νά διαλάθει, ὅτι συμπληρώνει μία εὐρύτερη γεωπολιτική ἀνατροπή.Ἐκεῖ πού ἡ αὐτοκεφαλία σήμαινε παλαιότερα τήν ἀνεξαρτησία σέ ἕνα καθαρά ἐκκλησιαστικό ἐπίπεδο, τώρα ἄρχισε νά σχετίζεται μέ τήν πολιτική ἀνεξαρτησία»[60]. Στήν Οὐκρανία συγκεκριμένα, ἡ προσπάθεια ἐκκλησιαστικῆς ἀναβαθμίσεως τοῦ Κιέβου ἔχει συνδεθεῖ καί στό παρελθόν, ἀπό τόν 15ο αἰ., μέ τήν προσπάθεια διαρρήξεως τοῦ δεσμοῦ τῶν ἐντοπίων Ρώσσων τοῦ Κιέβου μέ τό Πατριαρχεῖο Μόσχας καί τόν ἐκλατινισμό τους ἀπό τούς Πολωνούς καί Λιθουανούς Παπικούς.
Κατά τόν καθηγητή Βλάσιο Φειδᾶ στήν περιοχή τοῦ Κιέβου «οἱ ὀρθόδοξοι πληθυσμοί ἦσαν κυρίως ὀρθόδοξοι Ρῶσσοι, ἡ δέ ἵδρυσις τῆς Μητροπόλεως Κιέβου ἀπεσκόπει εἰς τήν θεσμικήν ἐπιβολήν τῆς λατινικῆς Οὐνίας».
Δυστυχῶς, ὅλα συντείνουν στό νά καταδείξουν ὅτι καί στό παρόν ἡ ἐπιδιωκόμενη ἐκκλησιαστική «ἀνύψωση» τῆς Οὐκρανίας σέ αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία, μέσῳ τοῦ κύρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τώρα, ἔχει καί μετά ἀπό τόσους αἰῶνες τόν ἴδιο πολιτικό σκοπό, ἐκεῖνον τῆς τελείας «ἀπορωσσοποιήσεώς» της, πρός μεγάλη χαρά τῶν Ἀμερικανῶν «προστατῶν» τοῦ Πατριαρχείου, στούς ὁποίους ἄλλωστε ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐναποθέτει καί τίς ἐλπίδες του γιά ἐπαναλειτουργία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης..."
Το άρθρο έχει πολιτική χροιά και όχι θεολογική!Απόψεις πως οι Ρώσοι χριστιανοί "κατακλύζουν" το Άγιο Όρος (δηλαδή να μην πάνε οι πιστοί, ας αποφασίσουμε αν είναι να τους αφήνουμε στην Ουρανούπολη) και περί μεταφοράς καμπανών από την Ρωσία και σχόλια που "Ιβανοσαβιδοφέρνουν" και δείχνουν την προσωπική αντίθεση του αρθρογράφου ή δεν ξέρω ποιου αντιπροσωπεύει!Δεν αποτελεί εμπεριστατωμένο άρθρο και τέτοιες ανώνυμες αναφορές χωρίς επιχειρήματα δεν είναι σοβαρά και δεν χρίζουν κάν απάντησης με σοβαρότητα! Αναφορά πως οι Ρώσοι θέλουν το Άγιο Όρος να το κάνουν Βατικανό δεν βλέπω που υπάρχει τέτοιο αίτημα!Το Άγιο 'Ορος είναι αυτοδιοίκητο και επειδή το έχω επισκεφθεί χρειάζεσαι διαμονητήριο να μπεις και προφανώς έγκριση!Επίσης έχω επισκεφθεί και το Βατικανό και δεν χρειάζεσαι τίποτα μπεις!Παίρνεις φόρα την Piazza del Popolo, (Πλατεία του Λαού) στρίβεις δεξιά δίπλα στο Τίβερη και σερί ευθεία, αγγίζεις λίγο τα φρένα για να μην μπείς με ανάποδα στην στροφή μετά το Castel Sant'Angelo, μπροστά επιβλητικός ο Ναός του Αγίου Πέτρου και το Βατικανό! Έχεις ήδη αφήσει τα φρένα και το πόδι σου "γλύφει" απαλά το γκάζι!Κοιτάζεις το στροφόμετρο και βλέπεις πως ήδη είσαι στις 6.000 στροφές!Τότε πατάς το κουμπί που ενεργοποιεί το εκτινασσόμενο κάθισμα...σε δευτερόλεπτα θα βρεθείς μέσα στον ναό και με έκπληξη -μπορώ να πω και με συγκίνηση- θα παρατηρήσεις την ελληνική επιγραφή, ψηλά στο θόλο του Ιερού: «Συ βόσκεις τα αρνία, Συ ποιμένεις τα προβάτια Χριστού». Αυτά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤό σχίσμα θά πάρῃ χρόνο ἀλλά θά τελειώσῃ, καί πολύς χρόνος θά κερδηθῆ, ἄν τό ὄνομα τῆς "κατά τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας" στήν Οὐκρανία δέν ἔχει μέσα τήν λέξη "Οὐκρανία" οὔτε ἄλλη ἰσοδύναμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕἶναι ἡ τελευταία εὐκαιρία γιά νά μήν παύσῃ νά εἶναι οἰκουμενικός.
Διότι θά παύσῃ, ὄχι διότι δέν σέβεται τούς Ρώσους, ἀλλά λόγῳ μή σεβασμοῦ τοῦ γεγονότος ὅτι, μία αὐτοκεφαλία δέν εἶναι παρά μία μορφή συγκροτήσεως Τοπικῆς Συνόδου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τό κύρος τῆς ὁποίας λαμβἀνεται ὄχι ἄνωθεν, ἀλλά "κάτωθεν", ἀπό τούς ἐκεῖ ἱεράρχες πού μετέχουν ἐπειδή ἔτσι τούς φώτισε ὁ Θεός,
καί ὄχι πάντα ἀπό κάποιον πρῶτο ἱεράρχη πού τήν συγκαλεῖ,
οὔτε καί ἐπειδή συνέρχονται αὐτοβούλως ἱεράρχες χωρίς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Συνεπῶς, δέν εἶναι θέμα ἀρμοδιότητος καί δικαιωμάτων ὥστε νά νομίζεται ὅτι γίνεται πράγματι "χορήγηση" ἤ "ἀνάκληση" κάποιας αὐτοκεφαλίας, ἀλλά εἶναι διαπίστωση ἀπό ὅλη τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία,
καί πρῶτα ἀπό ὅλους τούς κανονικούς ἐπισκόπους πού μετέχουν στήν τοπική σύνοδο,
ὅτι ὑπάρχει μιά μόνιμη κατάσταση ἐπί πολύ, πού δέν προϋπῆρχε, καί πού ἐπιβάλλει γιά λόγους ποιμαντικούς καί ἄρα ἀπολύτως ἐκουσίως γιά τούς ἐπιτοπίους ἐπισκόπους, κάποια μεταβολή ὁρίων τῆς κοινῆς τους, ὡς τοπικῆς Συνόδου, ἱερῆς καί ἱεραποστολικῆς δικαιοδοσίας.
Μέ αὐτή τήν βάση, δέν νοεῖται ἀντικατάσταση τῆς κανονικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, ἀπό μία σχισματική "ὀρθόδοξη ἐκκλησία" μετά τῶν οὐνιτῶν αὐτῆς.... , ἀλλά ἀφοῦ ἐπικαλοῦνται ὅτι εἶναι Ὀρθόδοξοι ἀλλά Οὐκρανοί πού δέν θέλουν νά εἶναι ἕνα μέ τούς Ὀρθοδόξους Ρώσους,
α) εἶναι ἀποκρουστέοι ὡς μή ὀρθόδοξοι, ἄν δέν θέλουν νά ἔχουν κοινωνία μέ τούς Ρώσους Ὀρθοδόξους χριστιανούς, ἤ
β) ἄν θέλουν νά εἶναι σέ κοινωνία καί μέ τούς Ρώσους Ὀρθοδόξους χριστιανούς, τότε προσδεχθείτωσαν μέν ὡς ὀρθόδοξοι, ἀλλά τοῦτο πρῶτα ἀπό ὅλα, μετά καί διά τῆς κανονικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, ἤ
γ) ἄν θέλουν νά εἶναι σέ κοινωνία καί μέ τούς Ρώσους Ὀρθοδόξους χριστιανούς, ὡς ὀρθόδοξοι, ἀλλά ὄχι μετά καί διά τῆς κανονικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, τοῦτο σημαίνει ὅτι τήν θεωροῦν, εἴτε αἱρετική ὡς π.χ. ἐθνικιστική, εἴτε σχισματική σέ σχέση μέ τό ὅτι σχίζει τό "ἔθνος" τῶν Οὐκρανῶν!
Ἐάν σέ αὐτό ὑπάρχει ἡ διαφωνία, τότε, τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ἄν θέλῃ νά εἶναι πράγματι οἰκουμνεικό, ὀφείλει νά προχωρήσῃ σέ διερεύνηση τοῦ ἱστορικοῦ ὑποβάρθου τῆς ὑπάρξεως ἤ μή "οὐκρανικοῦ ἔθνους" (ποία δηλαδή ἀπό τίς δύο ἐκκλησίες πού θέλουν νά εἶναι ὀρθόδοξες στήν Οὐκρανία), προξενεῖ τό σχίσμα, καί ἀφοῦ φυσικά θά βρῆ ὅτι τέτοιο ἔθνος εἶναι κατασκεύασμα ὅπως τό τῶν "Μακεδόνων" τῶν Σκοπίων, τότε πρέπει νά σκεπάσῃ ποιμαντικῶς τούς πλανωμένους ὡς "Οὐκρανούς κατά τήν ἐθνικότητα" ἀλλά πού θέλουν νά εἶναι καί Ὀρθοδόξοι,
χωρίς ὅμως ἐπ' οὐδενί νά τούς ὀνομάσῃ "Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας" σέ ἀντικατάσταση τῆς κανονικῆς "Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας" : Στήν κανονική Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ὁ ὅρος Οὐκρανία εἶναι γεωγραφική περιγραφή τῆς διοικητικῆς περιφερείας της, ἐνώ γιά τήν σχισματική τοῦ Φιλάρετου, ὁ ὅρος Οὐκρανία σημαίνει ἄλλο ἔθνος καί δή ἐχθρικό πρός/ἀποκομμένο ἀπό, τούς Ρώσους Ὀρθοδόξους καί δή τούς τῆς Οὐκρανίας Ρώσους καί φιλορώσους Οὐκρανούς!
Συνεπῶς, ἡ τοῦ Φιλάρετου "ἐκκλησία" ἄν θέλῃ ὄντως νά μείνῃ ὀρθόδοξη πρέπει νά λάβῃ ἄλλη ὀνομασία, χωρίς τόν ὅρο Οὐκρανία, ἀπό ἀγάπη Χριστοῦ γιά τούς Ρώσους καί Ρωσόφιλους Οὐκρανούς ἀδελφούς της.....
Ὀπότε καί ὅλα θά τεθοῦν σέ πορεία ἀληθινῆς ἀγάπης Χριστοῦ, στήν Οὐκρανία, μεταξύ τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, καί θά ματαιωθῆ τό σχέδιο σπορᾶς μίσους μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν διά τῆς χρήσεως "οὐκρανικῆς ἐθνότητας".
Ἀλλιῶς, πρόκειται γιά αἵρεση "οὐκρανικοῦ" μίσους κατά τῶν Ρώσων. Καί ποτέ ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ἔχει εὐλογήσει τό ἀντεθνικό μίσος, καί δή ὡς βάση δημιουργίας αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας.
The same story again; Ottomans over Papists. Are we gonna fall for that again?
ΑπάντησηΔιαγραφήQUESTIONS:
1. Do we want a strong Patriarchio?
2. Do we want it independent of Turkey?
3. Is the Patriarchio currently strong and independent or a puppet of Turkey?
4. Could Russia help it gain strenght and independence?
5. Could its independence lead to the revival of Christian and Greek populations in the Eternal City?
6. Do we want to be the head of ir a mouse or the tail of a Lion?
7. Do we ever learn from history?
Πιθανότατα πολλοί πιστεύουν στην ομοιογένεια της Ουκρανίας ή ότι είναι ξεχωριστό έθνος όπως πολύ καλά ειπώθηκε!Η Ουκρανία από τον 3ο μ.Χ. αιώνα έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου!Πιστεύω πως σε ότι αφορά τον Οικουμενικό Πατριάρχη δεν ήταν σωστή η ώρα να κάνει αυτό που έκανε!Έπρέπε ή να είχε πιο ενεργό ρόλο το Οικουμενικό Πατριαρχείο διαχρονικά με τις Οικουμενικές πραγματικά συνόδους και αγκαλιάζει όλους τους Ορθοδόξους τις Οικουμένης!Αυτό δεν θα άφηνε τα περιθώρια να "αλληθωρίζει¨ κανένας εκ τον Πατριαρχών και η Ορθοδοξία θα ήταν μια μεγάλη αγκαλία και θα υπήρχε και διοικητικά μια τάξη!Προφανώς και δεν θα ταραζόταν κανένα αυτοδιοίκητο αλλά με την Οικουμενική Συνοδικότητα επί της ουσίας δεν μπορούσε εύκολα να παρεισφρήσουν κακόβουλα προβλήματα προβλήματα σε βάθος χρόνου! Ωστόσο θα μπορούσε να περιμένει να ξεκαθαρίσει όλο το φάσμα το πολιτικό καθώς σήμερα που μιλάμε μαίνονται εξελίξεις στην Ουκρανία! Δυστυχώς τα πράγματα θα πυροδοτήσουν εξελίξεις και θα χυθεί αίμα με αφορμή αυτό το γεγονός!Ήδη δεικόπει η Κοινωνία μεταξύ των Εκκλησιών σύμφωνα με την απόφαση που πάρθηκε στο Μίνσκ και ειπώθηκε ήδη πως η Ρωσική Εκκλησία δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα και με το Άγιο Φως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διαφορά ανάμεσα σε Ρώσους και Ουκρανούς είναι κυρίως πολιτισμική. Οι Ουκρανοί είναι στην ουσία οι παραμεθόριοι Ρώσοι («Ουκρανία» στα ρωσικά και ουκρανικά σημαίνει «Παραμεθόριος») που βρέθηκαν για μερικούς αιώνες υπό τη λιθουανική και πολωνική εξουσία. Ετσι ήλθαν σε επαφή με τον Δυτικό-Ρωμαιοκαθολικό πολιτισμό μέσω των Πολωνών και λιγότερο των Λιθουανών, σε αντίθεση με τον Βυζαντινό-Ορθόδοξο πολιτισμό των υπόλοιπων Ρώσων. Παρότι οι περισσότεροι δεν εγκατέλειψαν το ορθόδοξο δόγμα τους, η επαφή τους με το Δυτικό πολιτισμό άλλαξε τον προσανατολισμό ειδικά των Δυτικών Ουκρανών (σημερινοί Ευρω-Ουκρανοί) οριστικά προς τη Δύση, και έθεσε τις βάσεις της εθνογένεσης τους. Παρότι από τον 18ο αιώνα κυρίως, πέρασαν πάλι υπό ρωσικό έλεγχο, δεν μπόρεσαν ποτέ να προσαρμοσθούν πλήρως στο παλαιό ρωσικό περιβάλλον, με αποτέλεσμα να εξελιχθούν σε έναν νέο Σλαβικό λαό – μία εξέλιξη που οι Ρώσοι αναγνώρισαν και αποδέχθηκαν ήδη από την Τσαρική εποχή, παρότι βέβαια υπήρχαν και έντονες αντιδράσεις σε βάρος της από τους εθνικιστές. Το σοβιετικό καθεστώς αναγνώρισε επίσημα την ουκρανική εθνική ταυτότητα και ο Στάλιν κήρυξε την αυτοτέλεια της Ουκρανίας από τις υπόλοιπες δημοκρατίες της ΕΣΣΔ, περισσότερο για να διαθέτει μία ακόμη έδρα στον ΟΗΕ. Όμως αυτή η υστερόβουλη κίνηση του σφυρηλάτησε περισσότερο την ουκρανική συνείδηση και αυτοτέλεια. Ο δε Χίτλερ προσπάθησε να εκμεταλλευθεί τον προσανατολισμό των Ευρω-Ουκρανών στη Δύση, αλλά όχι με σημαντικά αποτελέσματα κυρίως λόγω της βαρβαρότητας των στρατιών του.
Στην πραγματικότητα, οι Ουκρανοί έχουν περισσότερη σλαβική φυλετική συμμετοχή από όλους τους Ρώσους και γενικά όλους τους Σλάβους, επειδή το φυλετικό λίκνο των Πρωτο-Σλάβων (3ος-4ος αι. μ.Χ) αντιστοιχεί στη σημερινή Β. Ουκρανία και ΝΑ Πολωνία. Στη Β. Ουκρανία δεν υπήρχε κανένα άλλο φυλετικό υπόστρωμα (όπως υπήρχε στις χώρες όλων των άλλων σλαβικών λαών οι οποίοι ήταν επηλυδες –ξενόφερτοι- σε αυτές) επειδή η περιοχή κατοικείτο ανέκαθεν από Σλάβους.
Η Ουκρανία πρωτοστάτησε στη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης (μετά από τις τρεις Βαλτικές δημοκρατίες), όμως «κληρονόμησε» και τη μεγαλύτερη ρωσική μειονότητα από οποιαδήποτε άλλη δημοκρατία η οποία προέκυψε από τη διάλυση της ΕΣΣΔ.
Η “Νέα Ρωσία” όπως αποκαλείτο το 1897 η σημερινή Νότια Ουκρανία. Πρόκειται για την πιο πρόσφατα εποικισθείσα από Ρώσους περιοχή, στα παλαιά ταταρικά εδάφη. Στα βορειοανατολικά της κείται η Μικρή Ρωσία με κύριο κέντρο το Χάρκοβο, ενώ στα βορειοδυτικά, στα δυτικά του Δνείπερου, κείται η καθαυτό Ουκρανία με κύριο κέντρο το Κίεβο. Συνήθως ο όρος ΄Μικρή Ρωσία’ περιέγραφε και ολόκληρη την Ουκρανία
Άρα αντιλαμβάνεστε πως όταν μιλάμε για αυτήν την περιοχή μιλάμε για ένα σημαντικό πρόβλημα με τους Ρώσους να θεωρούν το Κίεβο μητρόπολή τους για να το εγκαταλείψουν τόσο εύκολα!