Τουρκύπριοι προς Έλληνες της Κύπρου: «Να το χωνέψουν ότι θα μοιραστούν μαζί μας την πολιτική εξουσία και τις φυσικές πηγές»

Άριστος Μιχαηλίδης    

Τόσο πολύ που το επαναλαμβάνουν οι μελλοντικοί εταίροι μας στο κοινό κράτος, λες: μήπως πρέπει να το δούμε με περισσότερη κατανόηση; Μπορεί να έχουν και δίκαιο οι άνθρωποι, μη χάσουμε τη λύση γι΄ αυτό. Εννοώ αυτό, με την «από κοινού λήψη αποφάσεων με ίση συμμετοχή», που έλεγε προχτές πάλι ο Ακιντζί, την «αποτελεσματική συμμετοχή», όπως την έλεγε και στην έκθεση του μετά από το Κραν Μοντάνα ο Γκουτέρες, όπου κατέγραφε πως «μέχρι το τέλος της Διάσκεψης, οι πλευρές είχαν πρακτικά καταλήξει σε πλήρη συμφωνία για την ομοσπονδιακή εκτελεστική εξουσία και την αποτελεσματική συμμετοχή». 

Από την άλλη, όμως, αφού είχαν πρακτικά καταλήξει, γιατί επιμένουν τόσο πολύ να το προτάσσουν αυτό; Γιατί το λένε και το ξαναλένε σαν να και αυτό απέμεινε κι εμείς δεν το δεχόμαστε; Στοχεύουν κάπου αλλού, οι πονηροί διαπραγματευτές; Εξάλλου, την πολιτική ισότητα τη διασφαλίζουν και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τη διασφαλίζουν και όσα συμφώνησαν μέχρι τώρα οι διαπραγματευτές μας, περιλαμβανομένης και της εκ περιτροπής προεδρία. Το παράδοξο είναι ότι μέχρι το Κραν Μοντάνα ο Ακιντζί πρόβαλλε συνεχώς την αξίωση για εκ περιτροπής προεδρία. Εκεί την αποδέχτηκε και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, την κατοχύρωσε και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών. Γι΄ αυτό τώρα, δεν μιλά για την εκ περιτροπής, μιλά για την από κοινού λήψη αποφάσεων με ίση συμμετοχή. Τι στο καλό πάει να πει αυτό; 

Έδωσε την απάντηση ο Κουντρέτ Οζερσάι, που απ΄ ό,τι φαίνεται με αυτόν θα έχουμε να κάνουμε απ΄ εδώ και μπρος κι όχι με τον Ακιντζί. «Εμείς δεν θέλουμε κακούς γείτονες, ελάτε να γίνουμε καλοί γείτονες, να διαχειριστούμε, να διαμοιραστούμε από κοινού τις πηγές που ανήκουν και στις δύο κοινότητες», είπε την Πέμπτη. «Η ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία είναι υποχρεωμένη να δείξει ότι είναι έτοιμη και το έχει χωνέψει ότι θα μοιραστεί μαζί μας τόσο την πολιτική εξουσία όσο και τις φυσικές πηγές». Απλά και καθαρά. 

Οι συνομιλίες και ο στόχος, το όραμα αν θέλετε, των «εταίρων» μας, δεν αφορούν τη δημιουργία ενός κοινού κράτους ευημερίας και ειρήνης. Αφορούν την αναζήτηση μιας φόρμουλας για να ζήσουμε σαν καλοί γείτονες και να μοιράσουμε την πολιτική εξουσία και τις φυσικές πηγές. Τις συνθήκες καλής γειτονίας φροντίσαμε κι εμείς να τις δημιουργήσουμε. Το πετύχαμε ήδη, δεν υπάρχει αμφιβολία. Μοιράσαμε τη χώρα μας, χαρίσαμε τα κλεμμένα μας και προσπαθούμε να τα απολαύσουμε λίγο κι εμείς σαν τουρίστες. Απομένει να μοιράσουμε και τις φυσικές πηγές. Όχι όλες. Δεν θέλουν οι άνθρωποι να μοιράσουμε τις φυσικές πηγές του Τροόδους ή του Πενταδάκτυλου. Ούτε τα κοιτάσματα χαλκού της Σκουριώτισσας. Μόνο τα κοιτάσματα των θαλασσών. Αυτά των δισεκατομμυρίων. Και με μοιρασιά που εξυπηρετεί την Τουρκία, όχι την Κύπρο. 

Όταν έχουμε αποδεχθεί την εκ περιτροπής προεδρία και όταν ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ γράφει σε έκθεση πως πρακτικά καταλήξαμε «σε πλήρη συμφωνία για την ομοσπονδιακή εκτελεστική εξουσία και την αποτελεσματική συμμετοχή», τι άλλο απομένει και συνεχίζουν οι Τουρκοκύπριοι να μας καλούν να χωνέψουμε την «ίση συμμετοχή»; Το φυσικό αέριο. Άμα το μοιράσουμε κι αυτό χωρίς λύση, θα συνεχίσουμε άλλα πενήντα χρόνια να συζητούμε για τη λειτουργικότητα του κράτους, όπως κάνουμε τώρα με τις «νέες ιδέες» περί χαλαρής συνομοσπονδίας.

Με αυτά τα δεδομένα, τα τόσα απροκάλυπτα, το ερώτημα είναι γιατί εμείς δεν προτάσσουμε αυτό που μας καίει. Την κατοχή. Την αποχώρηση της Τουρκίας από τον τόπο μας. Γιατί προβάλλουμε κι εμείς «νέες ιδέες» για να απαντηθούν οι δήθεν ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων για την «αποτελεσματική συμμετοχή» και τη λειτουργικότητα, όταν γνωρίζουμε ότι αυτό που επιδιώκουν είναι να βάλουν στο τραπέζι του πάρε-δώσε το φυσικό αέριο, και δεν απαιτούμε να συμφωνηθεί πρώτα η αποχώρηση της κατοχικής Τουρκίας, η αποχώρηση των εποίκων, η επιστροφή των εδαφών; Δεκαετίες παίζουμε με τους κανόνες που θέτουν οι Τούρκοι, φτάσαμε σε καταστροφικά αποτελέσματα και συνεχίζουμε. Πού θα πάμε;  

Φιλελεύθερος