Ο άνθρωπος που καθόταν απέναντι μου, ένα πράγμα δεν μπορούσε να χωνέψει. Ενώ έσωσε το μαγαζί του την οκταετία της σκληρής κρίσης, κινδυνεύει να το κλείσει τώρα που υποτίθεται ότι μπήκαμε στην ανάπτυξη. Του φαίνεται ανυπόφορο, ασύλληπτο. Κι ενώ αρνήθηκε να μπει στο στρατόπεδο των αγαναχτισμένων όταν όλοι έτριζαν τα δόντια και ακόνιζαν τα μαχαίρια τους, κατέληξε σήμερα να αυτοαποκαλείται νεοαγαναχτισμένος.
«Εγώ κύριε» μου λέει με μάτι που γυαλίζει, «κράτησα την επιχείρηση μου ζωντανή, όταν όλες οι υπόλοιπες που ήταν στεγασμένες γύρω μου έπεσαν η μια μετά την άλλη. Από το 2010 ως το ’18 έφαγα τα κομμάτια μου πάνω σ’ αυτό το μαγαζί. Είχα 24 υπαλλήλους όταν συνειδητοποιήσαμε την κρίση. Τους έκανα 20, μετά 16, μετά 10, μετά 7 και τώρα είναι μόλις 4. Διπλασίασα τις ώρες προσωπικής δουλειάς, έφερα και την γυναίκα μου να δουλέψει στο ταμείο.
Για τη συνέχεια Liberal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.